Breiðfirðingur - 01.04.1999, Page 26

24
BREIÐFIRÐINGUR
Finn ég fjöraangan
finn ég sand í skó.
Yfir öllu hvílir
einhver himnesk ró.
Minningar í móðu
man ég sel við hlein,
fugl í fjöruborði
fagurt sólin skein.
Þannig skilar hún móðir mín mér minningunum sínum.
Þegar ég les ástarbréf Guðfinns afa míns til ömmu úr löng-
um sjóróðrum birtist hann mér í öllu sínu hógværa veldi, um-
hyggjusamur og góður eiginmaður og faðir. Þessi afi minn
sem ég aldrei sá en gaf mér nafnið sitt sem mér þess vegna
þykir svo undurvænt um.
Til þín heim mig tíðum dreyma gerir
anna flúinn er þá stund
yndi búinn þér við mund.
í ljóðum sínum birtir hann drauma sína og þrár og ekki síður
sína heitu trú þegar hann yrkir til ömmu á jólunum:
Jesú míns blessuð sígur sól
sendi þér eilíf gleðijól.
Og þegar ég fer höndum um litlu mjúku lömbin í gömlu ref-
skákinni sem Olafur móðurbróðir minn skar úr og stytti þeim
systkinunum stundir í dalnum finnst mér ég vera komin á
rúmstokkinn hjá þeim, heyra þá bræðuma skanderast eða
kveðast á og finn ylminn af pönnukökunum hennar ömmu. Eg
sé þau systkinin fyrir mér í smalamennskunni frammi á Ör-
skotsteigadal eða Örtugadal og Magnús bróður þeirra sitjandi
á Staðarfelli með skrifpúltið sitt á hnjánum við að semja ljóða-
bréf til Agnesar systur sinnar norður í landi: