Stjarnan - 01.06.1919, Blaðsíða 12

44
STJARNAN.
“Hverni'g gátu þessir menn, sem aldrei
hafa séð hverjir aðra, höggvið þessa
fullkomnu styttu? “pað er ekki mikill
vandi,” segir maðurinn, sem raðaði
steinunum niður, “eg gjörði allan upp-
dráttinn, sendi eintak af honum hverj-
um þessara 40 manna og gaf hverjum
manni ákveðið verk að framkvæma og
hérna sjáum vér hve vel þeir hafa leyst
verk sitt af hendi. Styttan er fullkom-
in að fegurð.” Gött og vel. Hérna
höfum vér bók, hverrar innihald kem-
ur úr öllum áttum. Hún er rituð af
mönnum af öllum stéttum er uppi voru
á tímabili, sem nær yfir 15 aldir; en
þegar hún er sett saman, þá er hún
samræmileg og mýndar fullkomna heild
Hver kom þessu til vegar? “Töluðu
hinir helgu Guðs menn til knúðir af
heilögum anda. ” Ein og sama veran
hefir innblásið alla bókina. Ein rödd
hefir talað það alt, og þessi rödd er
rödd hins almáttka Guðs.
Hin iífgandi andi Guðs.
Eg kemst þennig að þeirri niðurstöðu
að í þessari bók er hinn lífgandi andi
Gv ðs, og álykta eg þetta af þeim áhrif-
um sem hún hefir á menn. ])að eni
menn sem leggja stund á að kynna sér
heimspeki, stjörnufræði, * jarðfræði,
landafræði, og stærðfræði; en hefir þú
nokkurn tíma lieyrt mann segja: “Eg
.var mesta afhrak, aumingja drykkju-
maður, skömm þjóðar minnar, og ó-
þægindi mannfélagsins, þangað til að eg
fór að leggja stund á stærðfræði, lærði
margföldunartöfluna vel, snéri mér svo
að jarðfræðinni, útvegaði mér hamar,
mölvaði hornin af ýmsum klettum og
steinum, skoðaði jarðlögin og síðan er
eg orðinn hólpinn maður. Eg er kátur
á hverjum einasta degi. Eg get ekki
stilt mig um að syngja allan daginn.
Hjarta mitt er fult af friði og gleði.
Einu sinni enn hefi eg öðlast heilsuna.
Blessunin hvílir yfir heimili mínu, sem
eg svo lengi hafði vanrækt. ”
þú hefir aldrei mætt manni, sem
margföldunartaflan eða forspjallsvís-
vísindin hafa frelsað frá synd, og end-
urleyst frá drykkjuskap og illum til-
hneigingum, hefir þú? En eg get sýnt
þér ekki aðeins einn eða tvo eða tíu,
heldur þúsundir manna, sem geta sagt
þér: “Eg var mesti aumingi, eg var.
glataður, og var sorg móður minnar, eg
gjörði fjölskyldu mína fátæka. Konan
mín varð hjartveik og niðurbeygð.
Börn mín flúðu í burtu þegar þau
heyrðu fótatök mín. Eg var eyðilagð-
ur, kærulaus, ósjálfbjarga, heimilislaus,
vonarlaus þangað til að eg heyrði orð
þessarar bókar. ”
Og hver einasti þeirra getur bent á
þá ritningargrein eða kafla, sem festist
í sál lians. það getur skeð að það hafi
verið þessi orð: “Komið til mín, allir
þér, sem erfiðið og þunga eruð hlaðnir,
og eg mun veita yður hvíld. ” Eða ef
til vill þessi orð: “Sjá það Guðs lamb,
sem ber synd heimsins. “Eða það hafa
máske verið þessi orð : ‘ ‘ því að svo elsk-
aði Guð heiminn, að hann gaf son sinn
eingetinn, til þess að hver sem á liann
trúir, glatist ekki heldur hafi eilíft líf. ’ ’
Iíann getur sagt þér orðið sem frelsaði
sál hans. Og síðan því orði var veitt
innganga í hjarta hans, mun hann segja
þér, að vonin liafi lifnað við, að fögn-
uðurinn hafi fylt hjartað, að munnur-
hans sé fullur af lofgjörð. Hann getur
einnig sagt, þér að konan hans hafi
fengið heilsuna aftur, að hún í staðinn
fyrir að ganga um tötrum klædd, nú sé
snyrtilega búin, að börnin hlaupi til að
mæta honum þegar hann kemur heim,
að það sé brauð á borðinu, arineldurinn