Stjarnan - 01.06.1919, Qupperneq 28

60
STJARNAN.
hérna sem deyjandi drykkjumaður, nið-
urbeygður og- fátækur. Ailir sein eg
hefi verið saman með hafa eins og kepst
við að gjöra mig það, sem eg er nú orð-
inn. þeir kendu mér að drekka ' og
og gjörðu mig drukkinn. þeir uppörf-
uðu mig til að drekka og drukku með
mér. þeir seldu mér áfengi eins lengi og
eg gat borgað. Hinir svokölluðu kristnu
voru einnig með. Tlver var það sem
reyndi að koma mér til að hætta að
drekka? ITver var það af öllum þeim,
sem þektu breyskleika minn, er reyndi
að koma freistingunum í burtu.úr lífs-
braut minni? Eg man ekki eftir nein-
um. En að prédika, það gátu þeir, —
prédika um það, sem þeir ekki vildu
gera sjálfir. Hvaða óttaleg hræsni! en
biblíunni sögðust þeir trúa, — Yita-
skuld! en “blóð bróður þíns — hvernig
stendur það? ‘Blóð bróður þíns hrópar’
er það ekki rétt ? þeir hafa myrt mig án
saka. Myrt mig, já! Farið þér lieim,
prest.ur! Eg ætla ekki að hlusta á yður.
Og munið nú eftir, að “blóð bróður þíns
hrópar”. það verður yður til bölvunar.
Hérna deyr -aðeins auminga drykkju-
maður í fátækt og neyð — maður, sem
hinir svokölluðu kristnu sáu dag frá
degi fara ofan spillingar brekkuna, en
þeir gjörðu ekkí hina minstu tilraun til
að bjarga honum, en “blóð bróður þíns
hrópar, ” verið þér vissir um það. En
nú langar mig til að liafa ró.
Eg varð að fara, en aldrei hefi ég ver-
ið svo þungur í skapi eins og eg var á
þeirri heimleið.
Hve órímileg og ýkjufull sem ákæra
gamla mannsins kann að vera, liaf ði hún
þó mikin sannleika að geyma. Eg vildi
að það hefði ekki verið þannig! Hve
sekir erum vér ekki? Hvaða ábyrgð
herum vér ekki? Eg lieimsótti þennan
mann oftar en einusinni meðan hann lá
banaleguna, en hann tók aldrei sinna-
skiftum eftir því sem menn geta séð.
Hve oft komu mér til hugar þessi orð
sem vér finnum hjá spámanninum
Esekiel 33: 6: “þá verður þeim hinum
sama burtsvift. fyrir sjálfs hans mis-
gjörð, en blóð hans vil eg krefja af
hendi varðmannsins. ’ ’
Já, þannig var ritað í dagbók hins
gamla prests.
S. Ellingsen.
ÁHRIF HUGANS Á LÍKAMAN
(niðurlag frá. bls. 54)
leiddir af hinum mörgu lækningarkerf-
um, sem framkvæma svo margt undra-
vert. Vér verðum að játa það. En
það gefur þeim enga guðdómlegu við-
urkenningu. Djöfullinn mun gjöra
margt undravert á hinum síðustu dög-
um. Hann mun koma ókunnugur í
ljóss engils mynd og afvegaleiða ef unt
væri jafnvel hina útvöldu.
Samt sem áður þurfum vér ekki að
vera í myrkrinu viðvíkjandi véla-
brögðum hans. Vér höfum óskeikulan
leiðarvísi. “Til lögmálsins og vitnis-
burðarins; ef þeir tala ekki samkvæmt
þessu orði, þá er það af því, að ekkert
ljós er í þeim. ”—Es. 8: 20. Ensk þýð.
KIRKJAN OG RÍKIÐ
(niðurlag frá bls. 64)
Hið mikla spursmál er: Til hvers er
þvingun góð í trúmálum? Vér skulum
segja að ríkið hefði vald til að skipa
fyrir hvenær vér eigum að biðja og hve
löiig bænin eig'i að vera; hvenær maður
eigi að skírast og hver eigi að skíra
hann; hve oft hann eigi að fara í kirkju
og í hvaða kirkju hann eigi að fara og
hve mikið hann eigi að borga prestin-
um. Ef ríkið hefði þetta vald, hvaða