Stjarnan - 01.06.1919, Blaðsíða 32

>J* — iiii —— iin —— iiu «w»i'írt a^ftiiii ma»iiii ■
: * ■ ■
Kirkjan og ríkið
Eftir Dr. C. A. Hansen
Hinar hættulegnstu grynningar
meðfram tímans ströndum, eru
sameining ríkis og kirkju. Vér
trúum því að bæði ríkið og kirkj-
an sé af guðdómleguni uppruna
og að allir ættu að bera virðingu
fyrir þeim. það er ekki hægt að
stjórna ríki í friði þar sem engin
guðsótti er. Meðan vér játum að
þau bæði séu af guðdómlegum
uppruna, höldum vér því fram, að
verkahringur þeirra sé aðgreind-
ur. Stöðugleiki stjórnarinnar og
heill þjóðarinnar er undir algjörð-
um aðskilnaði ríkis og kirkju
kominn.
Tilgangur sannrar stjórnar er
að sjá um \ elícrð borgara lands-
ins, að viðhalda reglu, að vernda
lítilmagnann, og að veita öllum
mönnum fullan rétt til að tilbiðja
hinn almáttuga samkvæmt sann-
færingu samvizku sinnar, eða með
öðrum orðum, að veita öllum fullt
borgaralegt frelsi, kenningarfrelsi
og trúar frelsi. Og hver sú stjórn
sem þannig uppfyllir skyldu sína,
hefir heimtingu á stuðning allra
borgara.
Kirkjan er sá vörður, sem Guð
hefir sett til að vernda um hina
sönnu trú. Söfnuðinum er vald
gefið fyrir kraft heilags anda til
að leiða mannkynið inn á brautina
sem leiðir til hins eilífa lífs, það er
verk safnaðarins að prédika Guðr;
orð og með aliri liógværð og kær-
leika að leiða menn til að sýna
Kristi lotningu. Hvenær sem
þjónar Krists hafa unnið verk sitt
með guðsótta og kærleika í hjart-
anu, hafa þeir leitt menn til að
fremja það sem gott og göfugt er,
og á hinn boginn hefir það fært
mönnum hamingju og sannan frið.
Kirkjan hefir stöðu, sem ekkert
annað félag eða stjórn getur tekið
að sér. Engar veraldlegar fyrir-
skipanir eða ráðagjörðir geta
breytt hinu svikula mannshjarta.
Vér sjáum oft að tveir eða þrír
óskaðlegir efnispartar mynda—
þegar þeim er blandað saman—
hið banvænasta eitur eða hið
hættulegasta sprengiefni. Meðan
þeir voru aðgreindir voru þeir
nytsamir og óskaðlegir. pannig
er einnig kirkjunni og ríkinu var-
ið.
það var á þriðju og fjórðu öld
að hin kristna kirkja fyrst fór að
leita hjálpar ríkisins, eins og
Ðraper kemst að orði: “Á dögum
Konstantinusar mikla má finna
byrjun hins dimma tímabils, sem
hvíldi eins og þungt farg yfir
Norðurálfunni um þúsund ár. ”
það var þegar biskuparnir mistu
sjónar af Guði að þeir leituðu
hjálpar yfirvaldanna til að þvinga
menn til að gjöra það, sem himin-
inn kærði sig ekkert um. Með
öðrum orðum, engin kirkja mun,
meðan hún hefir samband við
himininn, leita hjálpar yfirvald-
anna til að þvinga menn til að
fylgja kreddum sínum. þetta er
verk heilags anda. þegar maður
er rekinn áfram af þeirri hreyfi-
vél, sem vér nefnum samvizkuna,
þá er engin þörf á lögum til að
reka hann.
(framhald á bls. 60)