Stjarnan - 01.02.1921, Síða 8

24
STJARNAN
unni til jaröar, og aö likindum aö engu
gjöra hana.
1 næsta striöi mun borgum burtsópaö
veröa, skógar eyöilagöir, námur gjöröar
ónothæfar, og þar sem áöur voru blóm-
legir garöar, græn tré, skrautlegir fugl-
ar og börn, sem bööuöu hina litlu fætur
sína í vötnum hinna tæru lækja, er
stuðluöu til aö mynda hin miklu fljót—
þar mun yfirborð jaröarinnar _verða eins
autt og eyðimprkur au'sturálfunnar. —^
Eftir næsta stríð mun heimurinn sofa í
jjúsund ár og bíöa eftir uppruna og
jjroska nýs fyrirkomulags, er stjórnast
af mönnum með nýjum hugsunarhætti.”
P. Sigurðsson þýddi.
— ----o—------
T öf radry kkurinn.
Btiópisk þjóðsaga.
Einu sinni var maður sem átti lata og
svikafulla konu. Hann fór þess vegna
að hugsa um að yfirgefa hana. Hann
skoðaði sig um til að sjá hvort hann
gæti ekki fundið aðra, betri konu, sem
mundi sinna honum og heimili hans
betur.
Við að frétta þetta varö konan mjög
sorgbitin og fór til læknis, sem var orð-
inn frægur fyrir að búa til töfradrykki.
honum sagði hún svo sorgarsögu sina:
“Maðurinn hatar mig. Viltu gjöra
svo vel að tilbúa töfradrykk fyrir mig
til þess að eg geti gefið manni minum að
drekka, svo hann fari að elska mig
aftur.”
Læknirinn hugsaði sig um og svo
svaraði hann: “Það getur þú fengið,
en fyrst verður þú að fara út í skóg og
draga þrjú hár úr faxi á ljóni og gefa
mér þau. Eg verð sem sé að hafa þau,
þegar eg hý töfradrykkinn til.”
Þegar konan var komin út fyrir lækn-
ishúsið fór hún að ígrunda hvemig hún
yröi að fara að til þess að nálgast ljón
án þess að verða sundurrifin.
í forðabúri sínu tók hún hálfan lambs-
skrokk og þegar ljónið kom til að gleypa
hana fleygði hún lambakjötinu til þess
og hljóp svo á brott. Ljónið reif til sín
kjötið og lét konuna í friði. Daginn eft-
irgaf hún ljóninu enn þá stærra kjöt-
stykki, og hélt þannig áfram að gefa þvi
dag eftir dag. Ljónið vandi sig smám-
saman við að fá þessa reglulegu fæðu og
varð að lokum tryggt við konuna, sem sá
svo ríkulega fyrir því. Það dillaði róf-
unni eins og hundur, og i hvert skifti
sem hún kom, hjúfraði það sig upp aö
henni og sleikti hönd hennar.
Nú var það auðvelt, að ná þessum
þremur 'hárum úr faxi ljónsins. Þegar
hún svo afhenti lækninum þau, spurði
hann hana hvernig hún hefði farið að
því að ná þeim.
Þegar hún var búin að segja honum
söguna, hló hann vel og lengi og sagði
við hana: “Þú hefir sjálf búið til þann
töfradrykk, sem þú baðst um. Farðu nú
heim til þín og hegðaðu þér gagnvart
manni þínum eins og þú gjörðir gagn-
vart ljóninu, svo snýr elska hans til þín
aftur. Eða heldur þú að maðurinn sé
verri en ljónið ? Með því að sýna ljón-
inu vináttu og gefa þvi góðan mat,
vanstu elsku þess; vinn þú elsku eigin-
mannsins á sama hátt.”
Hún fór að ráði þessa vitrings. Hún
sýndi manni sinum elsku og þolgæði og
sá ætíð um að hann fekk góðan mat þeg-
ar hann kom heim til máltíðanna.
Maðurinn hætti við að hugsa um að
láta hana frá sér fara. Hann leit ekki
lengur á aðrar konur, heldur var hann
henni eins góður og trúr og hún var
honum.
o-