Stjarnan - 01.06.1921, Blaðsíða 16

Þér getið gert það konur, ef þér viljið.
Kalt vetrarkvöld komu maSur og
kona inn á járnbrautarstöS. MaSurinn,
var í yfirfrakka, sem hann var búinn
aS hneppa aS sér. Um hálsinn hafSi
hann trefil og á fótum 'þykka skó.
FrostiS var napurt þaS kveldiS, og
eftir fötunum aS dæma, sem maSur-
inn var í, mundir þú ímynda þér, aS
hann væri þess vis.
Konan var í kápu, sem var svo fleg-
in aS frostiS strauk klakáhendi sinni
um hiS bera brjóst hennar. Á fótun-
um hafSi hún silkisokka og lága skó.
PilsiS var mjög svo stutt. FrostiS var
napurt þaS kveld, en eftir fötunum
aS dæma, sem konan var í, mundir þú
ímynda þér, aS hún væri ekki orSin
þess vís. Mótsetningin í klæSaburSi
þessara tveggja var vissulega mikil.
MaSur nokkru, sem tók eftir þeim,
hallaSi sér yfir aS konu sinni, er sat á
.bekknum hjá honum, og hvíslaSi í
eyra hennar: “KvenfólkiS er flón.”
Og konan hans svaraSi: “Ef tízk-
an ákvæSi, aS kvenfólkiS gengi um
strætin í nístandi frosti klætt aS eins í
fötum náttúrunnar, ;þá mundu margar
konur og stúlkur vera nógu hégómleg-
ar til aS gjöra þaS.”
ÞaS er vissulega ekki mikiS smjaS-
ur í þessum athugasemdum; og þó, er
ekki eitthvert sannleikskorn 1 beim?
Eg hefi heyrt konur segja: “MaSur
getur eins vel veriS dauSur, eins Og
aS vera fyrir utan tizkuna.” Og eg
man vel eftir aS eg heyrSi afa minn
segja: “Ffégóminn heldur kvenfólk-
inu heitu.” Og þaS sagSi ihann af
því aS hann eitt kveldiS sá.mig fara til
kirkju meS þunna hanzka á hönd-
unum. FlvaS mundi hann hafa sagt,
ef hann hefSi nú veriS lifandi og séS
hvernig kvenfólkiS klæSir sig á þess-
um timum.
Eg gjöri ráS fyrir, aS ef vér skyld-
um segja, aS silkisokkar og bert brjóst
stofni heilsu , mannsins i hættu, þá
mundi einhver doktor standa upo og
meS ákefS neita þessu. Og ef vér
skyldum segja, aS kvenfólksfötin séu
ósæmileg, í raun og veru ósiSleg, þá
mundi einhver annar standa upp og
segja: “FTinum hreina er alt hreint.”
En virkileikinn stendur óbreyttur eft-
ir sem áSur.
Þegar eg gaf gætur aS augnaráSum
þeirra manna, sem horfSu á konuna,
er stóS þar meS bert brjóst, datt mér
kona í hug, sem skildi viS manninn
sinn, af því aS hann “svívirti” hana og
vakti viSibjóS hjá gestunum meS því
aS ganga jakkalaus aS miSdagsborS-
inu.
Nú, ef aS eins sýniS af jakkalausum
manni viS miSdagsborSiS gæti “sví-
virt” konu og vakiS “viSbjóS” hjá
gestum eSa orSiS tilefni til aS sundra
heimiliS, er meira en eg get skiliS.
Er ekki karlmaSurinn, jafnvel þeg-
ar hann er snöggklæddur, sæmilegar
búinn en konan, sem gengur um
strætin og sýnir sig í borSstofunni
meS eins mikinn part af líkama sinum
beran og lög landsins leyfa?
Ó, konur! þér hafiS barist fyrir
kvenfrelsi og unniS. 'Þér hafiS barist
• fyrir bindindi og unniS. Og þér getiS
vel bælt niSur ósæmd og tizku í klæSa-
burSi ySar og i klæðaburSi þeirra
f jölskyldna, sem búa kring um yður,
ef þér aS eins vilduS. Og hvers vegna
viljiS þér þaS ekki?
Martha B. W'arner í Watchman.