Stjarnan - 01.02.1923, Side 6

22
STJARNAN
HIN ÖNNUR PLÁGA.
“Sú fyrsta plága var nú umliðin, en
tvær aörar koma hér á eftir. Þegar
sjötti engillinn básúnaði, heyrði eg eina
rödd fara frá fjórum hyrningum þess
gulllega altaris, sem frammi var fyrir
GuSi. Hún sagði við sjötta engilinn,
sem hélt á básúnunni: Leys þá f jóra
engla, sem fjötraSir eru hjá því mikla
fljóti Eufrat. SíSan voru þeir fjórir
englar leystir, og stóSu þeir viSbúnir á
stundu, á degi, mánuSi og ári, til aS
drepa þriSjung mannanna.” Opinb. 9:
12—15 fnorsk, dönsk og ensk þýðingj.
Fyrsta plágan endaði 27. júlí 1449.
Sétti engillinn fær þá skipun um, að
leysa “þá fjóra engla, sem fjötraðir eru
hjá þvi mikla fljóti Eufrat”, sem stóðu
“viSbúnir á stundu, á degi, á mánuSi og
ári, til aS drepa þriSjung mannanna.”
H'inn nafnkunni sænskj lúferski guS-
fræSingur og rithöfundur, P. Petersson,
kemst þannig aS orSi viðvíkjandi ofan-
nefndum spádómi i bók, sem heitir
“Bibeltolken” (1863):
“Þessi spádómur virSist ótvírætt, aS
benda á Múhamed og hinar fjórar vold-
ugustu MúhamedstrúarþjóSir: Araba,
Persa, Tartara og Tyrki, sem búa nær
Eufrat fljótinu. Þær fóru út til þess,
aS dreifa falskenningu sinni meS eldi
og sverSi.”
Þessar fjórar þjóSir, — hverra höf-
uSborgir voru Aleppo, fkoníum, Dam-
askús og Bagdad, — voru fjötraSar,
þaS er, vald þeirra var takmarkaS, svo
aS þær gátu ekki grandaS nágranna-
þjóSum eftir eigin geSþótta. En sam-
kvæmt þessum spádómi mundi nú koma
breyjtjing á þessu. Þegar áriS 1449
kom og hiS 150 ára stríS milli Grikkja
og Tyrkja var á enda við dauSa keisar-
ans, Jóhannesar Palæologusar, þorSi
ekki hinn næsti keisari i Miklagarði,
Konstantínus ellefti, aS setjast að völd-
um fyr en hann var búinn að viSur-
kenna Amúrath soldán sem æSstráS-
anda. Næsti Soldán, Mjúhamed ann-
ar, vann MiklagarS fKonstantínopel)
29. maí 1453.
“Tala riddaraliSsins vor tvennar tíu-
þúsundir tíuþúsunda, þ^ssa tölu fékk
eg aS vita. Líka sá eg hestana í vitr-
uninni, og þá, sem þeim riSu, þeir höfSu
eldrauSar, svartbílálaA og bleikgular
brynjur; höfuS hestanna voru eins og
ljóna höfuS, og af munnum þeirra gekk
eldlur, reykur og brennistieinn. Af
þessum þremur plágum, eldi, reyk og
brennisteini, sem út gekk af munnum
þeirra, drapst þriSjungur mannanna.”
Opinb. 9:16—18. ,
Um áhlaup Tyrkja á hiS austræna
Rómaríki, ritaSi Gibbon sagnfræðingur:
“iTíu þúsundir tyrkneskra hermanna
dreifSu sér um landamærin, á 600 ensk-
ra milna svæði, frá Taurus til Erzerum,
og eitt hundraS og þrjátíu þúsundir
kristinna manna voru teknar af lífi, til
fórnar hinum arabiska spámanni.”
Tyrkir notuSu skotvopn í þessu
stríði. MeSan þeir sátu um Miklagarð
steyptu þeir fallbyssur þær, sem þeir
unnu borgina meS. Efdmn, reykinn
og brennisteininn, sem gekk út af munn-
um hestanna, notar spámaSurinn til að
tákna hin nýuppfundnu skotvopn
Tyrkja. Á þeim tima var sem sé
gagnsemi púðursins og eldvopnanna
nýfundin.
NAKVÆMUR TIMAREIKN-
INGUR.
Um þann tíma, sem vald þeirra myndi
vara, talar spámaSurinn í 15. versi.
Þar eS dagur í spádómunum er sama
sem ár, verSur spámannleg stund fim-
tán dagar; spámannlegur mánuður er
þrjátiu ár, og eitt spámannlegt ár er
sama sem 360 virkileg ár. Bætum vér
þessum dögum og árum viS 27. júlí
1449 fáum vér: