Stjarnan - 01.06.1930, Blaðsíða 2

82
STJARNAN
SPURNINGA-KASSINN
Kœri Mr. Guðbrandsson! — Eg he.fi
heyrt sáttmálana nefnda í ritum og rœð-
um, en aldrc-i hefi ég getað fcngið neiuar
upplýsingar þessum sáttmálmn viðvíkj-
andi, hvorki hjá frœðimönnmn, né hjá
öðrum, Hvar eru sáttmálarnir nef ndir í
Ritningunnif Hvenær, hvcrnig og í hvctða
tilgangi voru þrir gerðirf
Nýtízku prestaefnin fá ekki frekar en
maSurinn í tunglinu uppfræðslu um þetta
atriSi á námsárum sínum, svo far þú eng-
urn hörðum orðurn um það, þvi það er
ekki þeim að kenna að þeir engar upp-
lýsingar geti gefið fólkinu þessu viðvíkj-
andi, heldur þvi trúkerfi, sem hefir tekið
á sig þá álbyrgð að framleiða kennimenn,
er hafa pinulitla yfirborðsþekkingu á
Ritningunni. Þess vegna villast þeir,
segir Jesús, þar eð þeir hvorki þekkja
Ritningarnar né rnátt Guðs. Matt. 22:
29. Sá, sem ekki þekkir Ritningarnar,
getur aldrei til fulls þekt mál Guðs, og
sá, sem ekki þekkir frelsunarkraft Guðs,
verður einungis nokkurskonar andlegur
páfagaukur, er talar um það, er hann
hefir heyrt aðra ségja, en getur ekki talað
af persónulegri reynslu og þekkingu á
Ritningunum, því að hvorug er til hjá
honum.
Gamli sáttmálinn var gerður hjá
Sínaí-f jalli í Arabíu árið 1491 fyrir Krists
burð, eða 2513 árum eftir sköpun heirns-
ins. Var það árið sem ísraelsmenn voru
af Kristi leiddir út úr þrældóminum á
Egyptalandi.
Sáttmáli er sámningur, sem gerður er
milli tveggja málsaðilja eða fleiri. Sátt-
máli er gerður um vissan hlut, sem heldur
áfrarn að vera til, þótt sáttmálinn verði
rofinn. Til þess aö allir geti skilið
þetta, skulum vér taka einfalt dæmi, áður
en vér förum að útskýra sáttmálann, sem
Guð gerði við fsraelsmenn i eyðimörk-
inni.
Maður enokkur er nefndur GuSmund-
ur og á hann fyrirtaks jörð. A henni
eru góðar byggingar ásamt skepnum og
öllum akuryrkjuverkfærum. Þessi jörð
er til leigu. GTngur maður nokkur er
nefndur Úlfljótur. Hann kernur frá
íslandi með fjölskyldu sinni og leigir
jörðina af Guömundi. Gera þeir sarnn-
inga (sáttmála) sín á'milli. Úlfljótur
fær jörðina með þeim skilyrðum að
hann sái hveiti í 80 ekrur, byggi í 30
ekrur og höfrum í 50 ekrur. Á Guð-
rnundur að hafa þriöjung af uppskerunni
í leigu. Úlfljótur lofar öllu þessu með
handsali og skrifar undir samningana.
Að því búnu fer Guðmundur heim til
sín og Úlfljótur fer að vinna á ökrunum,
en af því hann gaf hestunum ekki nóg að
éta, gáfust þeir upp áður en hann var
búinn aö koma öllu sæðinu i jörðina.
En Úlfljótur lét sér það í léttu rúmi liggja
og skrifaði ekki Guðmundi orð urn bú-
skap sinn. Seinni part júlímánaðar,
þegar alt stendur í blóma, tekur Guð-
mundur sér ferð á hendur, ekur í bíl sin-
urn til að skoða landið. Hann verður þá
var við að Úlfljótur hefir ekki sáð hveiti
nema i 60 ekrur, byggi í 20 ekrur og
höfrurn í 30 ekrur. Guðmundur fer
heim að húsinu, til að ná tali af Úlfljóti,
og verður hann þar einnig var við van-
hirðingu á mörgu. Hann spyr nú Úlf-
ljót hvers vegna hann hafi ekki unnið
jörðina samkvæmt samningum. Úlf-
ljótur fer að kvarta undan því, að hann
hafi ekki haft nóg af höfrurn handa hest-
unum og höfðu þeir þess vegna gefist
upp áður en hann var búinn að koma
sæðinu í jörðina. Guðmundur sagði
þá að hann hefði átt að skrifa honurn
línu og látið hann vita þetta, svo myndi
hann hafa hjálpað honum. Hann segir
honurn enn betur til, en hann hafði gert
um vorið og lofar að hjálpa honum í
framtíðinni, ef hann einungis tilkynni
sér. Þeir skilja.
Framh. á bls. 91