Stjarnan - 01.07.1930, Blaðsíða 3

STJARNAN
99
Hið himneska réttarhald.
Mál mannanna rannsakað fyrir dómstóli
Guðs.
Daníel spámaður segir: “Eg horí'ði og
horfÖi, þar til er stólar voru settir fram
og hinn Aldraði settist niður. Klæði hans
voru hvít sem snjór og höfuðhár hans
sem hrein ull; hásæti hans var eldslogar
og hjólin undir því eldur brennandi. Eld-
straumur gekk út'frá honum; þúsundir
þúsunda þjónuðu honum og tíþúsundir
tíþúsunda stóðu frammi fyrir honum.
Dómendurnir settust niður og bókunum
var flett upp.” Dan. 7 :g, 10.
Þannig kom spámanninum fyrir sjónir
hinn mikli og alvarlegi dagur, þegar
lyndiseinkunn og líf mannanna verða
rannsökuð frammi fyrir dómara alls
heimsins og hverjum verður goldið eftir
því, sem verk hans eru. Hinn Aldraði
er Guð Faðir. Sálmaskáldið hebreska
segir: “Áður en f jöllin fæddust og jörð-
in og heimurnn urðu til, frá eilifð til ei-
lífðar ert þú, ó Guð.” Sálm. 90:2. Það
er hann, sem er Skapari allra lifandi vera
og frumkvöðull allra laga, sem er forseti
dómsins. Og englaskari, sem að tölu er
“þúsundir þúsunda,” er við sem þjónar
og vottar.
. Kristur lýkur verki sínu sem
meðalgangari.
“Eg horfði í nætursýnunum, og sjá,
einhver kom í skýjum himins, sem mánns-
syni líktist; hann kom þangað, er hinni
Aldraði var fyrir og var leiddur fyrir
hann. Og honum var gefið vald„ heiður
og ríki, svo að honum skyldu þjóna allir
lýðir, þjóðir og tungur. Hans vald er
eilift vald, sem ekki skal undir lok líða,
og ríki hans skal aldrei á grunn ganga.”
Dan. 7:13, 14.
Sú koma, sem hér er lýst, er ekki endur-
koma Krists til jarðarinnar, heldur kemur
hann til hins Aldraða á himnum, til þess
að öðlast vald, heiður og ríki, sem mun
veitast honum í lok meðalgangarastarfs
hans. Það er sú koma, en ekki koma hans
til jarðarinnar, sem í þessum spádómi er
fyrirsögð og mun hún eiga sér stað í lok
hinna 2300 daga, árið 1844. Með hinum
afarstóra englafjölda gengur hinn mikli
æðsti prestur inn í hið allra helgasta og
kemur þar fram fyrir hásæti Guðs, til
þess aö leggja hönd á seinasta verkið í
þjónustu sinni fyrir mennina—að full-
gjöra það verk, sem stendur í sambandi
við hinn rannsakandi dóm, og gjöra for-
líkun fyrir alla, sem eru álitnir þess verð-
ugir.
f táknmynda-þjónustunni voru það að-
eins þeir menn, sem iðruðust yfirsjóna
sinna og játuðu þær fyrir Guði, einungis
þeir, hverra syndir gegn um fórnarblóðið
höfðu verið færðar inn í helgidóminn, sem
höfðu gagn af og hlutdeild í þjónustunni
á friðþægingar- eða forlíkunardeginum.
Þannig er það einnig á hinum mikla síð-
asta forlíkunardegi í hinum rannsakandi
dómi; það er einungis mál þeirra manna,
sem játast vera Guðs börn, er tekið verð-
ur til meðferðar. Dómurinn yfir hinum
óguðlegu er annað sérstakt verk, sem mun
gjörast seinna. “Því að nú er tíminn kom-
inn til að dómurinn byrji á húsi Guðs, en