Stjarnan - 01.07.1930, Blaðsíða 6

102
STJARNAN
ir mönnum, honum mun eg og afneita
fyrir Föður mínum á himnum.” Matt.
10:32, 33.
V'órn Frelsara vors.
Hinn mesti áhugi, sem nokkur maður
getur sýnt þegar dómur er uppkveðinn
af jarðneskum dómstóli, getur varla gefið
oss hugmynd um þann áhuga, sem kem-
ur í ljós á himnum, þegar þau nöfn, sem
hafa verið rituö í lífsins bók, verða tek-
in til meðferðar af dómara allrar jarðar-
innar. Hinn guðdómlegi málafærslumað-
ur vor heimtar, að allir þeir, sem fyrir
trúna á blóð hans hafa sigrast á syndinni,
eigi að öðlast fyrirgefningu misgjörða
sinna, eignast aftur Eden heimiliö og
verða krýndir sem samarfar “hins forna
veldis.” Satan hafði i hyggju í tilraun
sinni með að svíkja og freista mannkyns-
ins, að umturna öllum tilgangi Guðs með
tilveru mannsins. En nú heimtar Krist-
ur, að þessari ráðstöfun Guðs verði fram-
fylgt, eins og maðurinn heföi aldrei fallið
í synd. Hann heimtar eleki einungis full-
komna fyrirgefningu og réttlætingu fyrir
börn sín, heldur og að þau hafi hlutdeild
með honum í dýrð hans og sitji með hon-
um i hásæti hans.
Afnám syndarinnar.
Starf hins rannsakandi dóms og afnám
syndanna munu leiðast til lykta fyrir end-
urkomu Krists. Þar eð hinir dauðu munu
dæmdir verða eftir því sem ritað er í bók-
unum, þá er það ómögulegt, að syndir
manna verði ibrottnumdar fyr en eftir það
réttarhald, sem rannsakaði mál þeirra.
Pétur postuli vitnar, að syndir hinna trú-
uðu muni afmáðar verða, endurlifgunar-
tímar komi frá augliti Drottins, og að
hann muni senda hinn fyrirhugaða Krist
Jesúm. Þegar hinn rannsakandi dómur
er á enda, mun Kristur koma, laun hans
eru í för með honum, til þess að hann
gjaldi hverjum og einum eftir þvi sem
verk hans eru.
I likingarþjónustunni kom æðstiprst-
urinn, þegar hann hafði lokið því verki
að gjöra forlíkun fyrir syndir fsraels,
fram til þess að blessa söfnuðinn. Þannig
mun einnig Kristur í lok síns meðalgang-
ara starfs ibirtast “án syndar til hjálp-
ræðis,” til þess að blessa sitt bíðandi fólk
með eilífu lífi. Eins og æðstipresturinn,
þegar hann bar syndirnar út úr helgidóm-
ínum, játaði þær yfir höfuð synda-hafr-
inum, þannig mun einnig Kristur leggja
allar þessar syndir á Satan, upphafsmann
og frumkvöðul syndarinnar. Synda-haf-
urinn, sem bar öll ábrot fsraels á sér, var
leiddur “til óbygða.” Þannig mun einnig
Satan bera sektina fyrir allar þær syndir,
sem hann hefir komið fólki Guðs til að
drýgja, og um þúsund 'ár mun hann verða
fjötraður á jörðinni, sem á þeim tíma mun
vera í eyði og íbúalaus, og að lyktum þola
hina fullu hegningu syndarinnar í þeim
eldi, sem mun að engu gjöra alla hina ó-
guðlegu. Þannig mun endurlausnar á-
formið verða leitt til lykta, þegar syndin
að lokum er afmáð og allir þeir verða
hólpnir, sem hafa slegið hendinni á móti
því illa.
Réttarhald byrjar.
A þeim tíma, sem tiltekinn var fyrir
réttarhaldið í lok hinna 2300 kvelda Og
morgna, árið 1844, byrjaði á himnum hið
rannsakandi dómsverk og afnám synd-
anna. Allir, sem nokkurn tíma hafa játað
trú á nafn Krists, verða teknir til greina
í þeirri rannsókn. Bæði hinir lifendu
“og hinir dauðu voru dæmdir, eftir þvi
sem ritað var í bókunum, samkvæmt verk-
um þeirra.”
Engin af þeim syndum, sem mennirnir
hafa ekki játað og hætt að drýgja, mun
fyrirgefin verða og strykuð af bókunum.
Þess konar syndir munu standa sem vitni
á móti syndaranum á hinum mikla degi
Drottins. Hvort sem hann hefir drýgt
afbrot sín um hábjartan dag eða i dimmu
næturinnar, þá eru þau ber og öndver