Velferð - 01.05.1989, Qupperneq 9

Frœgur lœknir hafði það fyrir
sið, að láta sjúklinga þá, er til
hans komu, afklœðast í herbergi,
sem var á milli biðstofunnar og
lœkningastofunnar. Dag nokkurn
kemur alklœddur maður í dyrnar
á lœkningastofunni. Lœknirinn
rak hann straxfram fyrir og skiþ-
aði honum að afklœðast. Eftir
litla stund kemur maðurinn ber-
stríþaður inn í lœkningastofuna
rneð blað í hendinni, hneigir sig
og segir:
— Ég er hérna með reikning
fyrir kirkjugjöld.
★
Sigurður gamli var lasinn og
leitaði til lœknis. Lœknirinn sagði
honum að koma næst með þvag-
þrufu. Það fannst Sigurði hrein-
asti óþarfi og hugsaði sér að leika
á lœkninn og fœrði honum á
flöskuþvagþrufu úr einni kúmni í
fjósinu. Læknirinn rannsakaði
innihaldið oggaf eftirfarandi úr-
skurð:
— Það er ekkert að nýranu í
þér, Sigurður minn, en það er
annað verra, þú gengur með kálf.
★
Sjúklingur var í heimsókn hjá
frægum geðlækni, og læknirinn
vildi komast að raun um sálar-
ástandið.
— Nú ætla ég að segja yður
sögu og heyra álit yðar á henni.
Þér eruð úti að ganga á sunnu-
dagsmorgni og bíll ekuryfiryður.
Við slysið losnar höfuðið frá boln-
um og þér stingið því undirhend-
ina og labbið yður til næsta
aþóteks og biðjið um að það verði
fest á aftur og það er gert. Finnst
yður nokkuð óeðlilegt við þetta?
— Já það finnst mér.
— Hvers vegna?
— Vegna þess að flest aþótek
eru lokuð á sunnudögum.
— Þegar ég var í Texas, sagði
Texasbúi, staddur á veitingastofu
í Alaska, — þá var ég ósvikinn
Texasmaður, og nú þegar ég er í
Alaska, vil ég vera eins og inn-
fæddur. Hvernigget ég orðiðþað?
— Það er ósköþ auðvelt, sagði
veitingaþjónninn rólega. — Þú
verður að leysa af hendi þrjár
þrautir. ífyrsta lagi: Þú verðurað
drekka hálfan þott af óblönduðu
viský. í öðru lagi: Þú verður að
kyssa eskimóastelþu. Lþriðja lagi:
Þú verður að skjóta ísbjörn.
— Þetta er allt barnaleikur,
sagði Texasbúinn, þantaði drykk-
inn þegar í stað og renndi honum
niður í einum teig. Síðan hljóþ
hann út til þess að framkvæma
hin tvö stóru afrekin. Eftir tvo
klukkutímakom Texasbúinn slag-
andi inn á ktiæþuna allur rifinn
og tættur með glóðarauga á báð-
um og hróþaði:
— Hvarerhelv... eskimóastelþ-
an, sem ég á að skjóta!
★
Þér verðið að hætta að drekka
kaffi, sagði læknirinn.
Eg drekk aldrei kaffi.
Og hætta að réykja.
Ég reyki aldrei.
Og hætta að drekka vín.
Ég bragða það aldrei.
Læknirinn andvarþaði. Þá er
ég hræddur um að ég geti ekkert
hjálþað yður.
★
Olsen var ekið á sjúkrahúsið í
slæmu ástandi. Hann var sþurð-
ur venjulegra sþurninga, þ.á m.
hvort hann væri giftur.
— Já, svaraði Olsen, en það
var nú bíll íþetta skiþti.
★
Maður korn til læknis til rann-
sóknar.
,,Hvar funduð þér fyrst til
verkjarins?“ sþurði læknirinn.
,,Ég held það hafi verið mitt á
milli Hafnarfjarðar og Reykja-
víkur.
★
Stundum er bezt að varðveita
leyndarmál, með því að leyna
því, að það sé leyndarmál.
Læknirinn var að vikta frúna,
og fylgdist með örinni á voginni.
Hm, sagði hann að lokum. Frúin
virðist vera 2 metrum of stutt.
★
/ Afríkustyrjöldinni hét Mont-
gomery einhverju sinni einum
shilling fyrir hvern Ltala, sem her-
menn hans tækju tilfanga. Skozk-
ur hermaður sem heyrði tilkynn-
inguna, labbaði sig þegar út úr
herbúðunum. Hans var saknað í
heila viku, en þá kom hann loks-
ins og rak á undan sér 500 ítali!
— Hér hef ég unnið mér inn
laglegan skilding, sagði Skotinn
við Montgomery.
— Hvar í ósköþunum náðirðu
þeim? sþurði hershöfðinginn.
— Ég keyþti þá af Þjóðverjum
fyrir tvö þence stykkið.
★
Maður nokkur hafði samið
skáldsögu, sem hann gaf út sjálf-
ur, en salan gekk stirt og hann sá
fram á stórtaþ. Honum datt þá
það snjallræði í hug, að setja eft-
irfarandi auglýsingu í víðlesið
blað:
,,Ungur, laglegur maður í góð-
um efnum óskar eftir að kynnast
stúlku, sem líkist aðalkvenþersón-
unni ískáldsögunni: ,,Vegir ástar-
innar“. Hjónaband kemur til
greina. “
Fyrsta litgáfa bókarinnar seld-
ist uþþ á einum degi.
★
— Hvað kostar það? sþurði
Skoti, sem kom til að tilkynna
fæðingu sonar.
— Ekkert, sagði maðurinn,
sem skráiði barnsfæðingar.
— Þá verð ég víst að viður-
kenna að ég eignaðist tvíbura.