Mosfellingur - 28.04.2006, Blaðsíða 16

Mosfellingur - 28.04.2006, Blaðsíða 16
Mosfellingur - Unga fólkið16 Gísli Jæja, elsku kútarnir mínir, hvað segið þið nú gott. Ég veit allavegana að ég segi allt ljómandi gott. Ég ætla rétt að vona að allir hafi haft það eins fínt og ég um páskana, því ef svo er þá ættu allir að vera mjög sáttir. Nú er maður búinn að vera nánast hinu- megin á hnettinum, nánar tiltekið í Kína, í tæpar þrjár vikur. Þetta er alveg ótrulegt, ég tók ekkert eftir því á meðan ég var úti en þegar ég kom heim sá ég hversu skáeygður og gulleitur ég var orðinn. Ekki nóg með það heldur er ég orðin tæpum tuttugu senti- metrum minni. Það er alveg rosalegt hvað þetta hunda-, rottu- og hrísgrjónaát getur haft í för með sér, þannig að nú er maður bara að rétta sig af með stífu pítsu- og börgeráti. Ég er nú samt orðinn svo fl inkur á prjónana að ég er farinn að geta gripið fl ugur á fl ugi með prjónunum einum. Tjong ar- ar eru yndislegt fólk. Þeir eru skugga- lega hressir, vinalegir og fl est allir mjög heiðarlegir. Hvar sem maður kem ur inn á skemmtistað eða eitt hvað þ e s s h á t t a r er manni b o ð i ð upp á d r y k k og ef ma ð u r er ekki með nein leið indi þá eru þeir bara topp náungar. Gull af mönnum. Þeir vinna 18 tíma á sólahring og sofa í fi mm. Svo þvertaka þeir fyrir það að maður borgi nokkuð aukalega fyrir hluti eins og leigara og þjórfé er ekki til í kínveskri orðabók. Það hættulegasta sem ég hef gert um ævina er líklega að setjast upp í kínverskan leigubíl. Í fyrsta lagi skilja þeir hvorki upp né niður hvert maður vill fara, jafnvel þó að maður sé bara að fara á Mc. Donalds (MG- BOnalds eins og þeir kalla það) og í öru lagi eru engar umferðar- eglur í Kína. Það eina sem gildir er að hik er sama og tap/dauði. Þeir standa bílana eins og druslan dregur, á móti umferð, yfi r á rauðu, þrír á tveimur akreinum og hvað eina. Engin belti og ekki neitt. Svona 80% bílanna þarna fengi ekki skoðun á Íslandi. Þessi ferð var dúndrandi tveggja vikna skrall með öllu sem því fylgir. Það var rallað svo rosalega að við komumst ekki einu sinni til þess að kíkja á Kínamúrinn. Við náðum þó að kaupa okkur jakkaföt sem var mjög gott. Við fórum sjö strákar og pöntuðum 15 jakkaföt, létum taka af okkur mál og svona, og viku seinna var skraddaraskíturinn búinn að sauma 15 jakkaföt úr fínustu efnum. Hversu hratt getur einn maður saum- að? Og þetta kostaði ekki nema átta þúsund ISK settið. Sem er ekki neitt. Sem er minna en alls ekki neitt. Ef ykkur fi nnst gaman að ferðast mæli ég eindregið með að þið skellið ykkur til Kína. Það er toppurinn. En þangað til næst ”Sjúsjú púng” eins og þeir segja í kína. Þrándur grjónapungur BLAÐAMANNAKLÚBBUR BÓLSINS Fomaður: Gísli Már Guðjónsson Tvær hliðar Allt í fína frá KínaÞað hefur varla farið framhjá neinum þetta blessaða grunn- skólaball Flash 104,5 sem haldið var á miðvikudagskvöldið síðasta. Mig langaði að segja ykkur frá hlið unglinganna og hlið forleldranna. Okkar hlið Frá okkar bæjardyrum séð var þetta ósköp góður miðvikudags- glaðningur og fannst okkur ekkert sérstaklega bog ið við þetta og þótti þetta bara ágætis skemmt un. Raggi Bjarna og Þorgeir Ástvalds stóðu fyrir sínu og hljómsveitin Touch þótti góð. U n d i r r i t a ð u r varð ekki mikið var við drykkju né ann að ósæmi- legt. En undir- rituðum ofbauð nú eitt sem hann langar að segja ykkur og það er verðlagningin á pizzunum og gosinu en ein pizzusneið kostaði 350 kr og lítið kókglas 250 kr. En engu að síður fínasta skemmtun Hlið foreldranna En foreldrunum þótti nú eitthvað bogið við þetta og var mikil umfjöllun um þetta og litu ekk allir á þetta sem mið- vikudagsskemmtun held ur illa skipulagðan dansleik á hrikalegum tímapunkti og allt óljóst. Engin unglingaráð né önnur samtök með hags- muni unglinga að leiðarljósi stóðu fyrir þessu heldur bara einhver útvarpsstöð og ein- hverjir einkaaðilar sem áttu að vera að plokka pen- inga af börnum. (með fullri virðingu fyrir Flashinu). Ef það er eitthvað sem er sann- leikurinn samankominn þá er það málshátturinn „Maður er manns gaman”. Hvað væru bestu og verstu stundir lífs manns ef að maður hefði engan til að deila þeim með? Þær væru ekki þær sömu það er alveg ljóst...! Ég meina hversu skemmtilegt hefði verið að fara einn til Spánar í útskriftarferð? Eða fara einn á Þjóðhátíð í Eyjum? Eða fara sóló í Kolaportið á sunnudögum til að fi nna skrýtnu lyktina og skoða stytt- una sem er alveg eins og Reynir Pétur og kostar 350.000 krónur? Ég meina þetta væri ekki neitt. Ég hef alltaf verið virkilega hepp- inn með vini. Ég er svo fáránlega lánsamur að það er bara rugl. Ég get ekki einu sinni talið hversu mikið að góðum vinum ég á. Og ekki bara það heldur marga mismunandi vini úr öllum áttum. Sem færir mig að svokölluðu fellum/bloggvinum mínum sem eru með mér í svokölluðum blogghóp. Þetta blogg er ekki neitt í rauninni. Bara síða þar sem við strákarnir látum vægast sagt bældan og oft á tíðum algjörlega óskiljanlegan einkahú- mor okkar njóta sín. Það er efl aust mannskemmandi fyrir marga að lesa þvaðrið sem þarna birtist en hverjum er ekki sama. Eins og ég sagði þá er þetta blogg bara auka atriði. En það býr til svona ramma í rauninni utan um nokkra félaga og heldur þeim þétt- ar saman. Til dæmis hittumst við oft í nafni hópsins og lát um illa saman og það er bara góður kostur. Það sem ég er kannski líka að reyna segja er að ekki gleyma félögunum... og vinkonunum. Það eru margir sem detta í þá gryfju að fara í samband og salta bara félagana eða vinkonurn- ar. Það er alveg off . Hvað gerist svo þegar sambandið er búið? Ég held að það sé öllum hollt að halda áfram að feta meðalveginn. Auðvitað verður maður að sinna þess ari ást, en ekki til að fórna fífl alátun um, hlátrinum og ruglinu sem þú getur bara lennt í með strákunum/stelpunum. Ásgeir „Slææ”Jónsson – Fínn gaur. Nú er að koma að þeim tíma punkti í lífi mínu sem kemur nákvæmlega einu sinni á ári. Jú, mikið rétt þann 30. maí næstkomandi á ég afmæli, ég verð einu ári eldri enn ég er í dag en samt bara deginum eldri en deginum áður en ég lagðist í beddann kvöldinu áður, þá árinu yngri. Hér áður fyrr var þessa dags beðið með mikilli til- hlökkun en nú í dag er þetta tilgangs- laus áminning um að ég sé að verða gamall. Stórir blómvendir og gamlar viskífl öskur eru afþakkaðar en ég minni á bankareikninginn minn... - þar sem yfi rdráttarheimildin er orðin ansi svæsin. Ég verð á þessu herrans ári 2006 26 ára gamall, ykkur þykir það efl aust engin tímamót en þau eru það svo sannarlega fyrir mér. Maður er ekki kominn á þrítugsaldur fyrr en maður er röngu megin við 25 ára. Því fylgir mikil ábyrgð að vera kominn á þennan aldur, maður þarf að fara að haga sér einsog maður, hætta allri vitleysu og reyna eftir besta megni að haga sér einsog meðlimur í vísitölufjölskyldu eins og maður les um í blöðunum. Hvernig veit ég að ég er að verða gamall??? Bumban er fyrir löngu orðin út- stæð, hárið farið að þynnast hrotta- lega mikið, svo mikið að ég varð að grípa til sköf- unnar góðu, maður er orðinn mýkri maður og háskælir yfi r Opruh-þáttunum á Stöð 2, ég skipti út vodkanu og landasull- inu fyrir kaldan mjöð eða rauðvínsglas, þegar maður sér krakka út í búð þá er maður nefndur í laumi „kallinn” eða „maðurinn”, maður má ekki taka kork inn úr rauðvínsfl ösk- unni því þá er maður þunnur í tvo til þrjá daga - sem sagt ekki 19 ára lengur (því að þá var þynnka bara trölla sögur og sögusagnir). Þegar ég var svona sex ára þá voru menn á þrítugsaldri bara gamlir kallar í mínum augum, bara komnir með aðra löppina í gröfi na. Þann 30. maí verð ég opinberlega kominn á þrítugsaldurinn samkvæmt mínum bókum og ef ég væri ekki búinn að missa mest allt hárið myndi það verða grásprengt þegar ég vakna þennan þriðjudagsmorgun. Já, ég verð breyttur maður, eldri og reyndari. Maður getur sagt við ung l- inga nútímans að maður hafi verið uppi á þeim tímum þegar Bubbi hafði hár, Michael Jackson var ekki bara barnaperri, Ísland komst á verðlauna- pall í handbolta og Davíð Oddsson var bara borgarstjóri en ekki þessi mafíufor- ingi sem hann er í dag. Boy Georg þótti mikill töff ari, Coventry voru að berjast um titilinn og Sil- vester Stall one fannst mönnum vera nokkuð góður leikari. Þetta voru gömlu góðu dagarnir. Dagarnir þegar mað- ur var ungur, óreynd- ur og vitlaus, nú er ég bara vitlaus. Ég tala bara eins og afi heitinn þegar hann talaði um seinni heim- styrjöldina og skömmtun arár- in. Já, ég er strax farinn að tala eins og ég sé orðinn gamall. En maður verður bara að sætta sig við það sem maður getur ekki breytt og taka þessu eins og maður. Því það eru bjartir tímar framundan jafnvel þótt hárið sé farið og vömbin sé enn útstæð. ...eldist eins og aðrir HÖGNI SNÆR Ásgeir „Slææ" Jónsson kann að meta sanna vináttur asgeir@mosfellingur.is Tímamót Vinirnir eru allt

x

Mosfellingur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Mosfellingur
https://timarit.is/publication/1311

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.