Morgunblaðið - 22.09.2018, Side 33

MINNINGAR 33
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 22. SEPTEMBER 2018
✝ Högni Sigurðs-son fæddist í
Vestmanneyjum
19. janúar 1929.
Hann lést á Sjúkra-
húsi Vestmanna-
eyja 11. september
2018.
Foreldrar hans
voru hjónin Ingi-
björg Ólafsdóttir
frá Mýrdal, f. 29.3.
1907, d. 6.1. 1989,
og Sigurður Högnason frá
Vatnsdal, f. 4.10. 1897, d. 31.8.
1951. Systkini Högna eru Ásta
Hildur, f. 11.1. 1928, d. 4.11.
2014, Ólafur Ragnar, f. 3.3.
Hauksson, f. 8.2. 1960, börn
þeirra eru Stefán, Tinna og
Daði. Sonur Högna af fyrra
sambandi með Kristínu Þor-
steinsdóttur er Þorsteinn, f.
27.9. 1947, maki Helga Sigurð-
ardóttir, f. 8.8. 1957, börn þeirra
eru Jórunn, Sigmundur, Kristín
og Thelma. Dætur Önnu af
fyrra hjónabandi með Willian
Mountford eru Patricia Ágústa
Högnadóttir, f. 14.3. 1944, maki
Stefán Jón Friðriksson, f. 12.2.
1943, börn þeirra eru Anna, Jón
Högni, Eyrún og Guðni Davíð.
Svana Anita Mountford, f. 8.11.
1945, maki Ingi Páll Karlsson, f.
8.6. 1945. Börn þeirra eru Val-
gerður Helga og Hafliði.
Útförin fer fram frá Landa-
kirkju í dag, 22. september
2018, klukkan 11.
1931, Sigríður, f.
26.8. 1932, d. 2.5.
1992, Kristín Ester,
f. 5.2. 1939, d. 11.5.
1988, Hulda Sigur-
björg, f. 27.8. 1947.
Eiginkona Högna
var Anna Sigurðar-
dóttir, f. 12.9. 1922,
d. 14.2. 2013. For-
eldrar hennar voru
Ágústa Þorgerður
Högnadóttir frá
Vatnsdal, f. 17.8. 1901, d. 7.11.
1948, og Sigurður Oddgeirsson
frá Ofanleiti, f. 24.4. 1892, d. 1.6.
1963. Dóttir þeirra er Sigríður,
f. 5.9. 1956, maki Haukur
Það er stjörnubjört nótt,
vinnulúin hönd hans hvílir í
minni, hinsta kveðjan.
Hans lífsgöngu er lokið og
skilur eftir ljós í hjörtum margra.
Pabbi minn, Högni í Helga-
felli, fæddist á tímum kreppu og
fátæktar, fjölskyldan bjó þá í
Vatnsdal í Vestmannaeyjum.
Ungur var hann sendur í sveit
að bænum Vallnatúni og síðar að
Miðgrund. Hann minntist oft
þessara tíma, átti þaðan góðar
minningar. Árið 2016 fór ég með
pabba í dagsferð á fornar slóðir,
fórum að Vallnatúni, keyrðum
um sveitina, hann mundi eftir
bæjunum og fólkinu, við skoðuð-
um safnið á Skógum og fannst
honum mikið til koma, við end-
uðum svo í skemmtilegu kaffi-
spjalli hjá systkinunum frá Vall-
natúni. Pabbi var yfir sig
ánægður með ferðina og er ég
þakklát fyrir að hafa farið á þess-
um tímapunkti, því nokkrum
mánuðum síðar var hann kominn
á sjúkrahús og átti ekki aftur-
kvæmt þaðan
14 ára gamall vann hann öll
karlmannsverk í Vatnsdal, Högni
afi hans treysti nafna sínum fyrir
búinu. Hann þótti sérlega slyng-
ur á allar vélar og útsjónarsam-
ur.
Seinna hóf hann að vinna fyrir
Vestmannaeyjabæ í áhaldahús-
inu, hann var kranamaður á
krananum KL44 og hafa menn
fullyrt að hann hafi verið sá fær-
asti á Íslandi. Á hávertíðum var
lítið um svefn og vinnutarnir
langar. Útgerðarmenn vildu allir
fá hann í löndun, sumir komu og
sóttu hann heim í Vatnsdal, þeg-
ar hann fór heim að sofa.
Í mínum augum var hann mik-
il hetja og ætlaði ég að verða
kranastjóri á KL44 eins og pabbi
þegar ég yrði stór.
Hann var mikið hraustmenni
og byggði fjölskyldunni hús í
Grænuhlíð 11.
Hann t.d. handgróf grunninn,
allur hans frítími fór í bygg-
inguna sem tók sex ár að ljúka.
Eitt sinn kom sparisjóðsstjórinn
að máli við hann og spurði hvort
hann ætlaði nú ekki að fara að
taka lán, pabbi afþakkaði pent,
það var bara safnað fyrir efninu.
Góður vinskapur myndaðist hjá
„Grænuhlíðarfólkinu“ sem
byggði við götuna og hjálpaðist
að.
Eftir eldgosið 1973 var pabbi
verkstjóri hraunhitaveitunnar.
Lögð voru asbeströr sem
sprungu oft og var hann sífellt að
ræsa út „strákana sína“ sem
minnast hans með hlýju og rifja
upp þegar þeir voru ræstir út á
öllum tímum; menn voru að
mæta út á hraun í sparigallanum
beint af balli. Pabbi var mikill
húmoristi og oft mikið gaman í
vinnunni.
Pabbi og mamma ferðuðust á
sumrin um landið á ferðabílnum
sínum og fóru á hverju ári í bú-
stað á Eiðum. Þar fannst þeim
gott að vera og gat pabbi setið
tímunum saman með veiðistöng.
Eftir að hann missti ástina
sína var sorgin og söknuðurinn
svo mikill að dvölin á Eiðum varð
ekki söm.
Afastrákurinn Stefán tók þá á
leigu veiðikofa við Djúpavatn og
þangað var farið í árlegar
„strákaferðir“ og veiddur silung-
ur, hann naut þessara ferða
Hann hafði gaman af fótbolta
og var Man. Utd hans uppáhalds-
lið, hann komst á tvo leiki og sá
liðið sitt verða Englandsmeist-
ara.
Nóttina sem pabbi kvaddi fór
ég með dóttur minni upp í Helga-
fell, við kveiktum rauðu ljósin
sem hafa ávallt blasað við bænum
um jólin.
Við kveiktum ljósin af virðingu
og ást til foreldra minna og fögn-
um lífi þeirra og þökkum fyrir
ástina sem þau gáfu okkur.
Þín dóttir
Sigríður (Sísí).
Elsku afi minn. Nú ertu kom-
inn í sumarlandið, búinn að öðlast
frið og ert kominn til ömmu. Ég
er þakklát fyrir að hafa fengið að
fylgja þér alla leið og fengið að
halda í hendur þínar er þú kvadd-
ir þennan heim. En þrátt fyrir að
kveðjustundin hafi haft langan
aðdraganda þá er skellurinn að
þú sért búinn að kveðja okkur og
sársaukinn sem því fylgir gífur-
legur, ég sakna þín svo mikið. Þið
amma voruð svo miklu meira en
bara amma og afi og samband
mitt við ykkur skipti mig gríð-
arlega miklu máli. Það er ekki al-
gengt að unglingar kjósi frekar
að keyra 700 km austur til að
eiga sólarhring með ömmu og afa
í stað þess að mæta á Goslokahá-
tíð eða Menningarnótt. En þetta
gerðum við Bjarni ár eftir ár
enda eigum við heilan helling af
dýrmætum minningum saman
með ykkur. Eins og hvernig við
sungum saman eyjalög í bílnum á
leiðinni í bústað; söngurinn þinn
og hláturinn hennar ömmu
Samband okkar var fullt af
gleði og húmor alveg frá byrjun,
frá því að ég var smábarn og náði
að nappa af þér tönnunum, og til
fullorðinsaldurs þegar við döns-
uðum eins og trúðar inni í stof-
unni þinni fimm mínútum áður en
brúðkaupið mitt hófst. Ég og þú
gátum alltaf fíflast og kepptumst
oft við að hrekkja hvort annað
eða tókum höndum saman og lék-
um á aðra meðlimi fjölskyldunn-
ar. Þú varst alveg þekktur fyrir
að vera hrekkjóttur þrátt fyrir að
þú reyndir nú að setja upp hinn
fræga englasvip og þóttist ekki
kannast við neitt.
Meira að segja eldri strák-
urinn minn var fljótur að komast
upp á lagið og tók fullan þátt í
stríðninni en líkt og mömmu hans
fannst honum líka notalegt og
eftirsóknarvert að koma upp í
Helgafellið til þín og njóta þess
að vera saman enda varstu oft
gulrótin sem var notuð til að
draga fjögurra ára gamalt barnið
áfram í langri göngu: „Við erum
alveg að koma upp á fjall til afa,
sérðu afa úti á stéttinni?“ Yngri
peyinn minn hins vegar þekkti
bara að koma til þín upp á
sjúkrahús. Samband ykkar varð
samt sem áður sterkt og það er
yndislegt að geta minnst þess að
drengurinn átti sitt pláss í rúm-
inu þínu; afaholuna sem hann
klifraði strax upp í, kom sér vel
fyrir og kúrði hjá þér og strauk
þér um koll. Þegar þú dast og
meiddist varð hann mjög
áhyggjufullur og vildi að fá að
kyssa á bágtið þitt og laga það.
En það var því miður ekki hægt.
Hann skilur ekki alveg að við get-
um ekki lengur farið að heim-
sækja þig en við höfum sagt hon-
um að nú sért þú kominn til
ömmu í Helgó og að þið séuð uppi
hjá stjörnunum.
Ég vil líka þakka þér fyrir all-
an stuðninginn og umhyggjuna
sem þú hefur sýnt mér. Þú hefur
alltaf verið til staðar fyrir mig og
tilbúinn að gera allt fyrir mig,
stórt sem smátt, hvort sem það
var að fara úr hjónarúminu og
sofa á sófanum svo að litla gribb-
an gæti kúrt hjá ömmu, eða rétta
fram hjálparhönd án þess að vera
spurður því ef þú sást að eitthvað
bjátaði á varstu mættur, alltaf
tilbúinn að gera allt fyrir alla en
ætlaðist aldrei til að fá nokkuð til
baka. Einstakur.
Elsku afi, þú hefur verið einn
af mínum allra sterkustu klettum
í lífinu og ég er heppin að eiga þig
fyrir afa.
Tinna Hauksdóttir.
Högni Sigurðsson, eða afi í
Helgó, lést 11. september sl. eftir
erfið veikindi, en þetta hraust-
menni lét undan að lokum. Afi
reyndist mér vel alla tíð og var ég
byrjaður mjög ungur að fara með
Honum og ömmu í sumar-
bústaðaferðir. Sótti ég mikið að
komast heim til þeirra í Helgó
því þar leið mér vel enda mitt
fyrsta heimili. Eftir að amma í
Helgó lést 2013 kom afi nokkrum
sinnum til mín og dvaldi á heimili
mínu í Kópavogi. Gott var að fá
hann í heimsókn því þá hafði ég
afsökun fyrir því að elda torf-
kofatuggur eins og svið, saltkjöt
og fleira ljúfmeti. Í þessum heim-
sóknum var farið m.a. á bóka- og
myndbandamarkaði þar sem
hann var duglegur að versla, sér-
staklega að kaupa bækur, sem
hann las af miklum móð. Tvisvar
fórum við á tónleika með Álfta-
gerðisbræðrum í þessum heim-
sóknum hans og þótti honum þeir
stórkostlegir á að hlusta og verð
ég að vera sammála honum. Svo
eru veiðiferðirnar okkar í Djúpa-
vatn ógleymanlegar. Afi var
stuðningsmaður Manchester
United og fór ég með honum á
fyrsta leik hans á Old Trafford.
Leikurinn var gegn Swansea
City og endaði með sigri United.
Leikurinn reynist sögulegur því
United tók á móti Englands-
meistarabikarnum og Sir Alex
Ferguson kvaddi stjórastarfið
eftir leikinn. Ekki amalegur leik-
ur fyrir afa að fylgjast með. Með
þakklæti og söknuði kveð ég afa
minn í Helgó.
Stefán.
Það er sumar, árið er 1940.
Þegar sólin nálgast sjávarrönd
og skuggar breytileikans taka
völdin togar Högni bróðir minn
þéttingsfast í tauma hinna svita-
storknu hesta Skjóna og Grána,
dráttarhesta sláttuvélarinnar.
Nóg að gert þennan daginn.
Hann er 12 ára þessi drengur
sem stjórnar slættinum. Já, í
þessari líka sprettu sáðgresis
sem nær honum í hné.
Nesti dagsins er búið. Tvær
samlokur rúgbrauðs með sultu á
milli og mjólkin líka. Gummi
frændi ekur nú inn á túnið í
Gamla Ford til að kanna gengi
frænda síns við sláttinn. Vonandi
með meira nesti og að hún Guðný
gamla hafi ekki gleymt að bæta
örlitlum rjóma út í mjólkina.
Heyskapur, verkefni sumars-
ins sem Högni sinnir sem og öðr-
um verkum ásamt ættingjum á
öllum aldri, verður nú aldrei sem
fyrr að ganga upp. Svo og aðrir
þættir til framfærslu á stóru
heimili. Enda skollin á heims-
styrjöld og alheimskreppa. Eldra
fólkið hefur orð á því að skortur
verði á ýmsum nauðsynjum frá
útlöndum. Högni veltir því fyrir
sér í kompaníi við mig að vera
hjálplegri við garðræktina og
ræða það við Gumma frænda. Og
að hefjast handa við söfnun eldi-
viðar sem mikið þurfti af til upp-
hitunar og það er skimað eftir
hverri spýtu sem að landi rekur.
Það gefst þó tóm til leikja og
þá farið í hermannaleiki sem
Högni bróðir finnur sig ekki í.
Enda stutt í brosið.
Brosið hans. Endalausar
minningar af öllum toga sem
aldrei kæmust allar fyrir í fátæk-
legri kveðju til vinar og bróður.
Ólafur (Óli bróðir).
Enn er skarð höggvið í systk-
inahópinn frá Vatnsdal í Vest-
mannaeyjum. Högni móðurbróð-
ir minn er farinn yfir móðuna
miklu, eflaust hvíldinni feginn,
fjórða systkinið af sex sem kveð-
ur. Ég kynntist frænda mínum
vel á unglingsárunum en þá
starfaði hann sem yfirverkstjóri
hjá þeirri stórmerku stofnun
Hraunhitaveitu Vestmannaeyja.
Högni var glæsimenni en systur
hans sögðu bróður sinn minna
helst á stórleikara í gömlu Holly-
wood með sitt myndarlega yfir-
varaskegg. Hann var stór-
skemmtilegur og um margt
merkilegur maður og reyndist
mér ákaflega vel þar sem ég
starfaði hjá honum í ein fimm
sumur hjá Hraunhitaveitunni.
Ég fékk enga sérmeðferð frekar
en aðrir frændur mínir sem unnu
undir hans stjórn en við vorum
ófáir. Hann var harður húsbóndi
af gamla skólanum en sanngjarn
og treysti okkur fyrir verkunum,
á nýja hrauninu var hann eins og
kóngur í ríki sínu. Högni þurfti
reglulega að skreppa af hrauninu
niður í bæ, eins og við orðuðum
það, til ýmissa erinda. Þá setti
mannskapurinn upp vaktaskipti
þannig að hluti af honum gat lagt
sig, annar unnið og sá þriðji vakt-
aði hvenær Högni mætti aftur
upp á hraun. En Högni vissi auð-
vitað hvað klukkan sló og upp
komst um kerfið þegar hann
mætti á svæðið okkur að óvörum
en hann gat ekki annað en hlegið
að uppátækjunum hjá þessum
ungu mönnum. Stundum var
samið við hann um að klára
ákveðin verkefni í akkorðsvinnu.
Iðulega var settur svo mikill
kraftur í slíka vinnu, eins og að
brjóta niður múrveggi, að við
gátum farið heim fljótlega eftir
hádegi því svo hratt gekk undan.
Þá var frændi í miklu uppáhaldi
hjá okkur.
Hitaveiturörin sem voru úr as-
besti áttu það til að springa á
óheppilegum tímum sólarhrings.
Þá þurfti að kalla mannskapinn
út eins og t.d. um helgar þegar
ungu mennirnir voru stundum
nýkomnir heim af skemmtanalíf-
inu. En þá var mætt í viðgerðir
jafnvel í ballgallanum og frændi
hafði gaman af. Högni var ósér-
hlífinn í slíkum útköllum og þá
sást best hversu úrræðagóður og
dugmikill hann var við krefjandi
aðstæður.
Við frændur áttum það sam-
eiginlegt að hafa mikinn áhuga á
fótbolta og hann fylgdist vel með
systursyni sínum þegar ég stóð í
markinu hjá ÍBV. Hann gaf mér
frí á hádegi á leikdegi án þess að
það bitnaði á launaumslaginu og
svo var yfirheyrsla daginn eftir
leik.
Ég hef stundum sagt að Högni
frændi kenndi mér gömul og góð
gildi sem hafa reynst mér vel á
lífsleiðinni, eins og vinnusemi,
stundvísi og að bera virðingu fyr-
ir samstarfsfólkinu og umhverf-
inu.
Mér þótti afskaplega vænt um
frænda minn og á honum svo
margt að þakka.
Högni var vanur því að horfa
yfir sína kæru Heimaey, sá vel
yfir bæinn sinn af nýja hrauninu
og úr Helgafelli þar sem hann og
Anna bjuggu eftir gos. Ekki
versnar útsýnið yfir fegurðina af
himnum ofan þar sem Vatnsdæl-
ingar, sem fallið hafa frá, halda
örugglega uppi stuðinu.
Ég votta afkomendum og að-
standendum mína dýpstu samúð.
Blessuð sé minningin um mætan
mann.
Þorsteinn Gunnarsson.
Högni Sigurðsson
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
GUNNAR MÁR JÓHANNSSON,
Vindakór 1, 203 Kópavogi,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
föstudaginn 14. september.
Útförin fer fram frá Seljakirkju þriðjudaginn 25. september
klukkan 13. Blóm og kransar afþakkaðir. Þeim sem vilja minnast
hans er bent á líknardeild Landspítalans í Kópavogi.
Helga Jónína Steindórsdóttir
Sigríður Jóna Gunnarsdóttir Þorsteinn Emilsson
Óskar Ingi Gunnarsson Thelma Ósk Ólafsdóttir
Sigríður Björg, Aron Óli, Sóldís Ebba, Gunnar Örn
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir og amma,
ÞÓRHILDUR SIGURJÓNSDÓTTIR,
Lyngbergi 35, Hafnarfirði,
lést föstudaginn 14. september á
Landspítalanum.
Útför hennar fer fram frá Fríkirkjunni í
Hafnarfirði föstudaginn 28. september klukkan 13.
Blóm og kransar vinsamlega afþakkaðir en þeim sem vilja
minnast hennar er bent á líknarfélög.
Jón Ólafsson
Sigurjón Marteinn Jónsson
Berglind Mjöll Jónsdóttir Óskar Sigurðsson
Ólafur Már Jónsson Sólrún Hafþórsdóttir
barnabörn
FALLEGIR LEGSTEINAR
Auðbrekku 4, 200 Kópavogi, sími: 537-1029, www.bergsteinar.is
Á góðu verði
Verið velkomin
Opið: 10-17 alla virka daga
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir,
afi og langafi,
RÍKHARÐUR ÁRNASON
símsmiðameistari,
varð bráðkvaddur í sumarbústaði sínum
föstudaginn 14. september.
Útför fer fram frá Breiðholtskirkju föstudaginn 28. september
klukkan 13. Þeim sem vilja minnast hans er bent á líknarsjóð
Breiðholtskirkju.
Hrefna Jónsdóttir
Jón Ragnar Ríkharðsson Katrín S. Jóhannsdóttir
Árni Ingi Ríkharðsson Ana Augusta Fineza Manuel
Sævar þór Ríkharðsson Lára Fanney Jónsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Elskulegur sonur okkar, bróðir og frændi,
SIGURÞÓR STEFÁN JÓNSSON,
Snælandi 2, Reykjavík,
lést mánudaginn 17. september.
Útför hans fer fram mánudaginn 24.
september frá Fossvogskirkju klukkan 13.
Jón Ingimar Jónsson Anna Finnbogadóttir
Hafdís Erla Ingvarsdóttir og börn
Birgitta Hafsteinsdóttir, Kristján Ingvarsson og börn