Morgunblaðið - 19.10.2018, Síða 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 19. OKTÓBER 2018
✝ Guðný MargrétÁrnadóttir
fæddist 26. apríl
1928 í Hellnafelli í
Eyrarsveit. Hún
lést á Landspít-
alanum í Fossvogi
28. september 2018.
Foreldrar henn-
ar voru Herdís
Sigurlín Gísladóttir
húsfreyja, f. 24.2.
1899, d. 1.10. 1996,
og Árni Sveinbjörnsson, bóndi
og vélstjóri, f. 3.12. 1891, d.
11.10. 1963.
Systkini hennar eru: Ingi-
björg, f. 1923, d. 2012, Guðbjörg,
f. 1925, Sveinbjörn, f. 1926, Gísli,
f. 1930, d. 1992, Kristín, f. 1931,
Ester, f. 1933, d. 2018, Arndís, f.
1935, d. 2017, Benedikt, f. 1937,
d. 1944, Sigurberg, f. 1940, Ívar,
f. 1940, d. 2011.
Guðný giftist 3.6. 1950 Þor-
grími Jónssyni, f. 25.4. 1924,
málmsteypumeistara og iðnrek-
anda. Hann er sonur Þorgerðar
Þorgilsdóttur húsfreyju og fyrr-
verandi starfsm. Alþingis, f.
1900, d. 1994, og Jóns Jónssonar
silfursmiðs, f. 1889, d. 1957.
Börn Guðnýjar og Þorgríms
eru:
1) Bára Þorgerður, f. 2.10.
2.2. Ari, f. 1978, d. 1978. 2.3.
Guðni Már, f. 1980, kvæntur
Tine Ditte Burmeister, f. 1982.
Synir þeirra eru Bastian Karl, f.
2006, Sigfús Falke, f. 2008, Ás-
björn Trausti, f. 2013. 2.4. Andri
Freyr, f. 1982. Zhanna á frá
fyrra hjónabandi soninn Pavlo
Rodenko, f. 1982, kvæntan Önnu
Rodenko, f. 1984. Synir þeirra
eru Kiril, f. 2011, og Makar, f.
2016. 3) Jón Þór, f. 30.4. 1958,
verkfræðingur, kvæntur Aldísi
Yngvadóttur, f. 1961, verkefna-
stjóra. Dætur þeirra eru 3.1.
Hugrún, f. 1989, 3.2. Gígja, f.
1991, 3.3. Signý, f. 1996.
4) Herdís, f. 29.6. 1961 sviðs-
stjóri, í sambúð með Kristni G.
Hjaltalín, f. 1962, rafvirkja.
Dóttir þeirra er 4.1. Soffía
Ummarin, f. 1993, hún á Kristínu
Öldu, f. 2014.
Guðný ólst upp hjá foreldrum
sínum í Hellnafelli. Hún var við
nám í Reykholtsskóla og fluttist
síðar til Reykjavíkur þar sem
hún vann á ljósmyndastofu og
við ýmis þjónustustörf. Eftir að
hún giftist sinnti hún húsmóður-
störfum og vann auk þess sjálf-
stætt við sauma og prjónaskap.
Síðar vann hún utan heimilis við
þjónustu aldraðra og verslunar-
störf. Í gegnum árin tók Guðný
ríkan þátt í uppbyggingu og
rekstri fjölskyldufyrirtækisins,
Málmsteypu Þorgríms Jóns-
sonar ehf.
Útför Guðnýjar fer fram frá
Háteigskirkju í dag, 19. október
2018, klukkan 13.
1950, hjúkrunar-
fræðingur, gift
Ólafi Jónssyni
lækni, f. 1935. Synir
þeirra eru 1.1. Jón
Árni, f. 1973,
kvæntur Sigríði
Rúnu Þrastar-
dóttur, f. 1972. Þau
eiga Guðmund
Kára, f. 2003, Bryn-
dísi Báru, f. 2006,
og Laufeyju Birtu,
f. 2009. 1.2. Bragi Þorgrímur, f.
1976, kvæntur Helgu Sigurðar-
dóttur, f. 1977. Þau eiga Arn-
grím Orra, f. 2003, og Ólaf
Bjarka, f. 2008. 1.3. Eiríkur Orri,
f. 1980, kvæntur Guðbjörgu Hlín
Guðmundsdóttur, f. 1984. Þau
eiga Árúnu Birnu, f. 2014, og
Karólínu Grímu, f. 2018. 2) Sig-
urður Trausti, f. 6.8. 1952, vél-
fræðingur, kvæntur Zhönnu
Þorgrímsdóttur, starfar við um-
önnun aldraðra, f. 1963. Hann
var áður kvæntur Elsu Brynj-
ólfsdóttur, f. 1957, d. 1999. Synir
þeirra eru 2.1. Sigurður Þór, f.
1973, kvæntur Lotte Harmsen, f.
1977, þau eiga Önnu Björk, f.
2010. Hann á tvo syni úr fyrra
sambandi með Sigurveigu M.
Stefánsdóttur, Sverri Þór, f.
1995, og Snorra Martein, f. 2000.
Látin er heiðurskonan Guðný
Margrét Árnadóttir húsfreyja í
Reykjavík. Haldið var upp á 90
ára afmæli hennar síðastliðið vor
og virtist hún þá vera glöð og við
góða heilsu.
Hún veiktist alvarlega fyrir
nokkrum vikum og þrátt fyrir
faglega meðferð og hlýlega
umönnun á deild A-7 á Landspít-
alanum í Fossvogi fékk hún
hægt andlát hinn 28. september
að viðstöddum hennar nánustu.
Hún var yfirleitt heilsuhraust og
þau Þorgrímur eiginmaður
hennar hafa haldið heimili í eigin
húsnæði alveg fram að þessu.
Guðný ólst upp í stórum og
glaðværum systkinahópi. Frá
heimilinu blasti við hið form-
fagra fjall, Kirkjufell, og Breiða-
fjörðurinn utar. Heimilisfaðir-
inn, Árni, stundaði sjómennsku
meðfram búskapnum en hann
var meðeigandi og vélstjóri á bát
sem gerður var út frá Grundar-
firði. Herdís kona hans annaðist
heimilið og búið þegar hann var
fjarverandi á sjónum og síðar
hjálpuðu börnin þegar þau uxu
úr grasi. Heimilið var stórt en
þau hjónin harðdugleg. Nú munu
afkomendur þeirra vera nálægt
280 talsins. Guðný hélt alltaf
hlýju sambandi við foreldra,
systkini, önnur ættmenni og
vinafólk.
Að loknu barnaskólanámi í
heimasveit stundaði hún nám við
Reykholtsskóla í Borgarfirði.
Hún fór fljótt að vinna fyrir sér,
m.a. á ljósmyndastofu og mun þá
hafa fengið áhuga á ljósmyndun
og var hún iðin við myndatökur
alla tíð.
Um tvítugt kynntist hún eft-
irlifandi eiginmanni sínum, Þor-
grími Jónssyni málmsteyp-
umeistara, og gengu þau í
hjónaband árið 1950 og væri nú
stutt í 70 ára brúðkaupsafmæli.
Þau eignuðust fjögur myndarleg
börn. Nóg var að starfa hjá
henni við uppeldi þeirra, heim-
ilisstörf og gestakomur. Á tíma-
bili ráku þau lítið hænsnabú og
seldu egg í verslanir ásamt
rekstri fyrirtækis þeirra, Málm-
steypu Þorgríms. Þegar um
hægðist heima fyrir starfaði hún
um tíma við fyrirtækið og síðar
við Félagsþjónustu aldraðra.
Guðný var glæsileg kona,
grannvaxin, bar sig vel, alltaf
smekklega klædd. Hún var glað-
sinna, gerði ætíð að gamni sínu
létt á fæti.
Hún stýrði heimilinu af festu
og myndugleika en var jafnfram
blíð í skapi. Þau hjónin fóru
margar tjaldferðir um landið
með börnum sínum og heim-
sóknir að Hellnafelli voru alltaf
tilhlökkunarefni.
Hún var mikil hannyrðakona
og á fyrri árum saumaði hún
flest föt á börnin og síðar prjón-
aði hún geysimikið af peysum,
vettlingum, sokkum og ábreiðum
og gaf jafnóðum afkomendum.
Sá sem þetta ritar varð
tengdasonur hennar fyrir tæp-
um 50 árum og varla er hægt að
hugsa sér betri tengdamóður.
Við fráfall hennar er nú tóm-
legt í huga aðstandenda en minn-
ingin um hana mun lifa meðal
allra sem hana þekktu.
Ólafur Jónsson.
Við systur heiðrum minningu
elsku ömmu Guðnýjar. Hún var
einstök manneskja og mun alltaf
vera í hjarta okkar. Svo blíð og
góð, næm, óeigingjörn og skiln-
ingsrík. Við vorum alltaf vel-
komnar á Rauðalækinn til ömmu
Guðnýjar og afa Þorgríms, jafnt
að degi sem að dimmri nóttu eins
og hún sagði við okkur fyrir ekki
svo löngu.
Bros og opinn faðmur ömmu
mætti okkur ávallt og þrátt fyrir
gigtina vantaði ekki dugnað
hennar og myndarskap í einu og
öllu. Reglulega vorum við leystar
út með listilega prjónuðum vett-
lingum eða sokkum úr smiðju
ömmu eftir heimsókn til þeirra
afa.
Samband ömmu og afa er okk-
ur innblástur og fyrirmynd. Um-
hyggja þeirra hvort fyrir öðru
hefur kennt okkur systrum
margt um ást og væntumþykju.
Það eru algjör forréttindi að hafa
umgengist manneskjur eins og
ömmu og afa, sem gengu í gegn-
um lífið saman í heil 69 ár.
Það er ekki algengt í dag og
einstaklega fallegt að sjá þess
dæmi um þrek og sigur ástarinn-
ar.
Amma og afi eru einstaklega
rík af börnum, barnabörnum og
barnabarnabörnum, og við syst-
ur finnum svo sannarlega fyrir
því að fjölskyldan var ömmu afar
kær. Á krefjandi stundum minn-
umst við rólyndis ömmu og
seiglu.
Við höfum lært mikið af henni
og það er einstaklega dýrmætt
að hafa átt jafn góða konu að og
ömmu. Við erum þakklátar fyrir
allar góðu stundirnar með henni
og fyrir það af hversu miklu for-
dómaleysi og trausti hún mætti
okkur í þroskaferli uppvaxtarár-
anna.
Að baka saman vanilluhringi í
eldhúsinu á Rauðalæk sem litlar
skottur, fara í sund og heim-
sækja hana og afa Þorgrím í
sumarbústað í Munaðarnes. Allt
eru þetta ljúfar minningar sem
fylgja okkur alla tíð.
Söknuðurinn og sorgin við frá-
fall ömmu er mikil. Það féllu
mörg tár á kveðjustundinni sem
við systur áttum með henni á
spítalanum í lok september þar
sem hún bað okkur að hafa engar
áhyggjur, hún yrði alltaf hjá
okkur.
Það var einstaklega dýrmætt
að fá að kveðja ömmu á svo fal-
legan hátt.
Þetta er stund sem mun lifa í
minningu okkar systra alla tíð.
Við svörum hennar fallegu,
magnþrungnu orðum með því að
segja að við finnum fyrir henni
og vonum innilega að hún finni
einnig fyrir þeirri ást og vænt-
umþykju sem við berum til
hennar.
Sjá, dagar koma, ár og aldir líða,
og enginn stöðvar tímans þunga nið.
Í djúpi andans duldir kraftar bíða. –
Hin dýpsta speki boðar líf og frið.
Í þúsund ár bjó þjóð við nyrstu voga.
Mót þrautum sínum gekk hún, djörf og
sterk,
í hennar kirkjum helgar stjörnur loga,
og hennar líf er eilíft kraftaverk.
(Davíð Stefánsson)
Gígja, Hugrún og
Signý Jónsdætur.
Okkur bræðurna langar að
minnast ömmu okkar með
nokkrum orðum. Það sem kemur
fyrst upp í hugann og lýsir
ömmu best eru jólaboðin á
Rauðalæk 19 þar sem hún reiddi
ávallt fram dýrindis veitingar af
miklum myndugleika þar sem
stórfjölskyldan kom saman.
Þar var alltaf glatt á hjalla þar
sem amma naut sín vel, hress og
kát, og tók hún oft í spil með
okkur börnunum. Eftir sund-
ferðir í Laugardalslaugina var
stundum farið í heimsókn til
ömmu og afa þar sem okkur var
ávallt vel tekið og eins var gam-
an að fá að dvelja hjá þeim um
nokkurra daga skeið þegar for-
eldrar okkar voru erlendis.
Þá passaði hún okkur líka í
Fossvoginum þegar á þurfti að
halda og aðstoðaði við heima-
nám.
Ömmu fannst gaman að horfa
á íþróttaleiki í sjónvarpinu og
sátu þau afi þá saman og
skemmtu sér vel. Við minnumst
þess einnig hvað hún hafði gam-
an af ljósmyndun og var alltaf
með myndavélina á lofti. Amma
var harðdugleg kona og var bók-
staflega alltaf með eitthvað á
prjónunum.
Þegar við uxum úr grasi og
barnabarnabörnin komu gaf hún
þeim teppi í vöggugjöf, fjöl-
marga vettlinga, ullarsokka og
jafnvel ullarpeysur fyrir alla fjöl-
skylduna sem hún hafði búið til
af mikilli natni.
Dugnaður og elja einkenndi
bæði ömmu og afa og þegar þau
voru að byggja upp Málmsteypu
Þorgríms Jónssonar kom amma
þar mikið við sögu. Á efri árum
nutu hún og afi lífsins á Kan-
aríeyjum þangað sem þau fóru
um nokkurra vikna skeið yfir há-
veturinn.
Amma var lengi vel heilsu-
hraust og hélt t.d. upp á níræð-
isafmæli sitt með glæsibrag í
apríl síðastliðnum en þegar líða
tók á sumarið fór heilsunni að
hraka. Amma var dugleg, kær-
leiksrík og glæsileg kona og við
munum ávallt minnast hennar
með mikilli hlýju.
Jón Árni Ólafsson, Bragi
Þorgrímur Ólafsson,
Eiríkur Orri Ólafsson.
Guðný Margrét
Árnadóttir
✝ Páll var fæddurí Haukadal í
Dýrafirði 15. júlí
1925. Hann lést á
hjúkrunarheimilinu
Ísafold/Hrafnistu
11. október 2018.
Foreldrar hans
voru Jón Pálsson
skipstjóri frá
Haukadal, f. 27.9.
1895, d. 15.1. 1949,
og kona hans Matt-
hildur Kristjánsdóttir, f. 23.9.
1900, d. 2.1. 1995. Systkini Páls
eru Guðný, f. 12.8. 1929, d. 9.1.
1998, Svanfríður, f. 26.10. 1932,
d. 1.1. 1998, og Guðrún, f. 29.1.
1936.
Páll giftist 26.12. 1951 Þóru
Eygló Þorleifsdóttur, f. 17.11. 29.
Foreldrar hennar voru Þorleifur
Jónsson loftskeytamaður, f. 6.1.
1909, d. 3.7. 1989, og Guðmunda
Dagbjört Guðmundsdóttir, f.
20.2. 1908, d. 2.8. 1999.
Páll ólst upp í Brautarholti í
Haukadal og lauk gagnfræða-
prófi frá Núpi í Dýrafirði. Fyrir
vestan vann hann ýmis störf við
fiskvinnslu, vegavinnu o.fl. Um
tvítugt fór hann til Reykjavíkur
og hóf nám í rafvirkjun hjá Joh-
an Rönning og lauk sveinsprófi
1951. Seinna vann hann með loft-
línuflokkum Rarik, Sameinuðum
verktökum og síðast hjá Varnar-
liðinu á Keflavíkurflugvelli.
Í Haukadal var öflugt íþrótta-
líf og Páll var snemma framar-
lega í hinum ýmsu íþróttagrein-
um, s.s. sundi, hlaupum og kast-
greinum. Þegar Páll flutti suður
gekk hann í KR og æfði frjálsar
íþróttir. Hann var valinn í lands-
liðið sem fór til Noregs 1951, og
keppti þar í kringlu- og sleggju-
kasti.
Páll og Þóra byggðu sér ein-
býlishús í Garðabæ, þar sem þau
bjuggu í hartnær 50 ár, og börn-
in ólust upp. Þau bjuggu síðan í
Hafnarfirði í um 10 ár, þar til
þau fóru bæði á Ísafold, hjúkr-
unarheimili Hrafnistu í Garða-
bæ.
Útför Páls fer fram frá Garða-
kirkju í dag, 19. október 2018, og
hefst athöfnin klukkan 13.
Börn þeirra eru:
1) Jón Vilhelm, f.
9.8. 1951, maki Sal-
ome Kristín Jak-
obsdóttir, f. 5.1.
1954. Börn þeirra
eru Hafdís Ósk og
Páll Þórir.
2) Guðmundur
Þorleifur, f. 11.5.
1953, maki Ásta
Gísladóttir, f. 26.11.
1954. Börn þeirra
Unnur María, Guðmunda Dag-
björt og Þóra Sif.
3) Anna Sigríður, f. 5.4. 1955,
maki Karl Tómasson f. 28.12.
1952. Börn þeirra eru Eygló
Fríða, Tómas, Svanur og Vikt-
oría Kolfinna.
4) Matthildur, f. 31.7. 1960,
maki Birgir Ragnarsson f. 13.3.
1949. Börn Matthildar eru Rein-
hold Páll, f. 13.6. 78, d. 29.7. 84,
Róbert Þórir, Rósa Svava og Páll
Sigurður.
Elsku pabbi minn.
Ég kveð þig í dag með miklum
trega og söknuði en þó með mörg-
um ljúfum minningum. Ég man
fyrst eftir okkur á risinu á Helgu-
stöðum við Lækjarfitina, þar var
oft mikið líf og fjör, enda systkinin
orðin þrjú um þetta leyti. Þú varst
góður maður með stórt hjarta, það
sýndi sig alltaf þegar ég kom sjálf-
um mér í óefni, en þú mættir mér
ávallt með skilningi og þolinmæði.
Þú vannst myrkranna á milli,
varst dugnaðarforkur og góð
fyrirmynd fyrir okkur krakkana
og settir fjölskylduna þína alltaf í
fyrsta sæti.
Strax eftir vinnu varstu farinn
að byggja húsið okkar við Löngu-
fitina sem varð framtíðarheimili
okkar, þar til við börnin komum til
manns og fluttum út. Á Löngufit-
inni leið okkur vel og áttum við
margar góðar og ljúfar stundir
saman. Ég leit alltaf upp til þín og
naut allra þeirra stunda sem þú
náðir með okkur heima, þú varst
oftast þreyttur eftir langa daga en
passaðir að gefa okkur alltaf þann
tíma sem þú áttir aflögu. Á end-
anum byggðist húsið okkar og þú
fluttir stoltur inn með eiginkonu
og börn, í hús sem þú byggðir með
elju og ástúð.
Þú varst góður, hæglátur, um-
hyggjusamur og tryggur maður,
ég er þakklátur fyrir að hafa átt
þig sem föður.
Mér finnst ég varla heill, né hálfur
maður,
og heldur ósjálfbjarga, því er verr.
Ef værir þú hjá mér, vildi ég glaður
verða betri en ég er.
Eitt sinn verða allir menn að deyja
eftir bjartan daginn kemur nótt.
Ég harma það, en samt ég verð að
segja
að sumarið líður allt of fljótt.
(Vilhjálmur Vilhjálmsson)
Þinn sonur,
Guðmundur.
Elsku afi minn.
Það var erfitt að þurfa að
kveðja þig og ekki síður erfitt að
horfa á elsku ömmu syrgja þig svo
sárt.
Mikil var ást ykkar á hvort öðru
og það sýndi sig svo sannarlega á
dánarbeði þínum.
Þér tókst það mikilvægasta af
öllu í þessu lífi, að elska og vera
elskaður.
Þú varst alltaf með notalega
nærveru og áttir nokkuð af lífs-
visku til að deila. Það sem situr
fastast í mér var þegar ég horfði á
þig leggja kapal við eldhúsborðið á
Löngufitinni með vel notuðum spi-
labunka. Ég man að mér fannst
þetta nánast vera töfrabrögð í
höndunum á þér, á endanum fór
ég að spyrja þig hvernig það ætti
að leggja kapal og þú útskýrðir
það fyrir mér á meðan þú lagðir
niður hvern kapalinn á fætur
öðrum.
Að lokum tók ég eftir því að þú
hagræddir spilunum stundum til
að vinna kapalinn. Þegar ég svo
spurði þig hvort það væri leyfilegt
sagðir þú mér að stundum þyrfti
aðeins að hliðra spilunum, sér í
hag. Það var erfitt að skilja þetta
sem barn en því eldri sem ég verð
því betur geri ég mér grein fyrir
því að þetta voru djúp sannindi og
ein nytsamlegasta kennslustund
lífs míns.
Þín sonardóttir, Dagga.
Guðmunda Dagbjört
Guðmundsdóttir.
Elsku afi minn.
Mikið er ég sorgmædd, en á
sama tíma svo þakklát fyrir þann
langa tíma sem við höfum átt sam-
an. Hversu heppin ég var að eiga
ykkur ömmu að í uppvextinum og
að hafa ykkur svona nálægt.
Litla stelpan sem vissi fátt
betra en að kúra hjá ömmu og afa
og láta hann segja sér ævintýri og
upp úr stendur sagan um
Litlu teskeiðarkerlinguna sem
var í miklu uppáhaldi, upp í stóru
ömmu- og afastelpuna sem kom í
heimsókn og skreið enn upp í.
Ferðirnar okkar saman til lang-
ömmu þar sem ég fann nú bílstjór-
atennurnar hennar ömmu í einni
slíkri. Hversu duglegur þú varst
að dekra við mig, hvort sem það
var að pússa silfrið hennar ömmu
sem ég fékk vasapening fyrir eða
skutlast með mig í bæinn að kaupa
þau ljótustu föt sem þú hefur séð
og bættir meira að segja stundum
upp í.
Góðu stundirnar sem við áttum
saman á Laugarvatni eru í góðum
minnum. Ánægð fyrir þann tíma
sem börnin mín fengu til að kynn-
ast þér. Alltaf voruð þið amma til
staðar fyrir mig fyrir það verð ég
alltaf þakklát.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Ég vil þakka þér fyrir tímann
okkar saman, elsku afi, ég veit að
Guð hefur tekið á móti þér og trúi
að þér líði vel núna.
Eygló Fríða Karlsdóttir.
Elsku pabbi. Mikið er sárt að
þú sért farinn frá okkur en minn-
ingarnar hlýja okkur á erfiðum
tímum. Við eigum ótal margar
góðar minningar um uppvaxtar-
árin og öll ferðalögin sem við fór-
um í saman. Öll skiptin sem við
fórum í Dýrafjörðinn, þar sem þú
þekktir hvern stokk og stein. Þú
varst svo fróður um svæðið og
hafðir svo gaman af því að keyra
með okkur út um allar sveitir og
fræða okkur um gömlu æsku-
stöðvarnar þínar. Það var líka svo
ofboðslega gaman í öll skiptin þeg-
ar þið mamma komuð og heim-
sóttuð okkur fjölskylduna til Sví-
þjóðar. Við bjuggum til frábærar
minningar og ferðuðumst um allt
landið og nutum tímans saman.
Elsku pabbi minn, takk fyrir allt
sem þú hefur gert fyrir mig í
gegnum tíðina, ég mun sakna þín
og minnast þín með hlýju í hjarta.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi,
Páll Sigurður
Jónsson