Morgunblaðið - 01.02.2019, Page 23

MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 1. FEBRÚAR 2019
✝ Júlíus Snorra-son fæddist
26. mars 1938 í
Baldurshaga á
Dalvík. Hann lést
á Sjúkrahúsinu á
Akureyri 20. jan-
úar 2019.
Foreldrar hans
voru Snorri A.
Arngrímsson frá
Vegamótum á Dal-
vík, f. 17.3. 1908,
og Kristín Aðalheiður Júlíus-
dóttir frá Sunnuhvoli á Dalvík,
f. 9.4. 1917. Systkini Júlíusar
eru Snorri Snorrason, f. 14.2.
1940, d. 2.11.2003, María
Snorradóttir, f. 8.5. 1943, Ingi-
gerður Snorradóttir, f. 1.2.
1946. Valdimar Snorrason, f.
7.12. 1949.
Júlíus giftist 22.4. 1958 Að-
albjörgu G. Árnadóttur, f.
4.12. 1934, d. 14.12. 2004. Þau
eignuðust saman fjögur börn,
auk þess sem Júlíus ættleiddi
1958. Börn hennar eru Júlíus
Gunnar Bóasson, f. 11.3. 1980,
Guðríður Aðalbjörg Þorsteins-
dóttir, f. 16.8. 1982, Brynjar
Már Magnússon, f. 27.8. 1997.
5) Ingigerður Sigríður, f. 3.8.
1965.
Júlíus ólst upp og bjó á Dal-
vík allan sinn aldur. Hann
vann ýmis störf til sjós og
lands á fyrri hluta starfsævi
sinnar, var m.a. vélstjóra-
menntaður og með
skipstjórnarréttindi, en ein-
beitti sér alfarið að rekstri
eigin fyrirtækja frá 1979 til
dánardags. Kom hann meðal
annars að rekstri veit-
ingastaða, hótela og gistihúsa
og hvalaskoðun, auk þess sem
hann sat í bæjarstjórn um
margra ára skeið. Samhliða
rekstri eigin fyrirtækja var
hann einnig virkur í ýmsum
félögum og félagasamtökum,
m.a. Kiwanis og Frímúr-
arareglunni.
Útför Júlíusar fer fram frá
Dalvíkurkirkju í dag, 1. febr-
úar 2019 og hefst athöfnin
klukkan 14.
Önnu dóttur Að-
albjargar af fyrra
sambandi. 1) Anna
Jóna, f. 8.10. 1954,
sambýlismaður
Björn Sigurðsson,
f. 25.10. 1962.
Hennar börn með
Jóni G. Jósefssyni
eru Arna Guðrún,
f. 7.8. 1976, Aðal-
björg Birna, f.
13.7. 1983, Laufey,
f. 18.3. 1987. 2) Kristín Júlíus-
dóttir, f. 27.2. 1958, hennar
börn með Erni Arngrímssyni
eru Kolbrún Edda, f. 31.7.
1983, Ómar Örn, f. 30.8. 1988.
3) Árni Anton Júlíusson, f. 6.9.
1959, kvæntur Freygerði
Snorradóttur, f. 4.5. 1961.
Þeirra börn eru Katrín Sif, f.
6.7. 1980, Árni Freyr, f. 1.3.
1983, Aðalbjörg Júlía, f. 22.3.
1988. 4) Jónína Amalía, f. 2.6.
1961, sambýlismaður hennar
er Hannes Ársælsson, f. 10.10.
Elsku pabbi, nú þegar komið
er leiðarlokum og þú að leggja
upp í þína hinstu för héðan til
Sumarlandsins, langar mig í
nokkrum orðum að kveðja þig
og þakka þér fyrir allt það góða
sem við höfum átt saman gegn-
um öll þau árin. Ég minnist
allra góðu samverustundanna
okkar kringum Dúlluna, dútlið
við að koma trillunni á flot,
skemmtilegt fiskiríið á firðinum
og allt sem við gátum unnið úr
aflanum.
Ég minnist dásamlegra mat-
arboðanna í Goðabrautinni sem
við unnum oft saman að, tím-
anna okkar í garðvinnunni,
brassins í bílskúrnum og grill-
stundanna á pallinum. Ég
hugsa oft um vinnuna okkar
kringum signa fiskinn og grá-
sleppuna, sviðalappirnar, harð-
fiskinn, hangikjötið og allt hitt.
Mikið var oft gaman hjá okkur
og vissulega lærði ég alveg
heilmikið. Þú varst svo klár og
útsjónarsamur, pabbi. Þú kunn-
ir til verka – og þér féll sko
heldur betur aldrei verk úr
hendi. Þú varst vandvirkur,
samviskusamur, iðinn og til þín
var gott að leita. Saumamerk-
ingar þínar voru einstakar og
aldrei léstu neitt frá þér nema
það væri fullkomlega unnið. Ég
á eftir að sakna þín mikið,
spjallsins á hverjum morgni í
símanum, samverustundanna í
matseldinni, heimsóknanna til
þín og alls þess sem við feðg-
inin áttum saman.
Það er ómetanlegt að hafa
fengið tækifæri til að vera þér
samferða gegnum árin.
Takk fyrir allt, elsku pabbi.
Nú þegar þú hefur kvatt, veit
ég með vissu að mamma hefur
tekið á móti þér með brosið sitt
blíða og faðminn sinn hlýja. Ég
sakna þín mikið.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Valdimar Briem)
Þín dóttir,
Ingigerður.
Elsku Júlli bróðir.
Mig langar hér með fáum
orðum að kveðja þig. Ég þakka
þér góðar stundir, vináttu og
þau kærleiksbönd sem enginn
getur slitið, þó þú sért horfinn
á braut.
Við hittumst á ný – en þang-
að til mun ég sakna þín og
minnast samverustunda okkar.
Nú kveðja þig vinir með klökkva og
þrá
því komin er skilnaðarstundin.
Hve indælt það verður þig aftur að
sjá
í alsælu og fögnuði himnum á,
er sofnum vér síðasta blundinn.
(Hugrún)
Guð blessi minningu þína.
Þín systir,
María.
Farinn er inn í Sumarlandið
sannur vinur.
Kæri Júlli mágur, þakka þér
alla samfylgd gegnum tíðina.
Kær ég þakka kynni,
kostaríkan mann.
Ég í orði og verki,
oft ég lengi fann.
Við á Fiskifleyi,
fram um ránarhyl,
báðir sóttum saman,
sjó um árabil.
Mildar mæðu sára,
mýkir tregans streng.
Ástblíð endurminning,
eftir góðan dreng.
Sem á sefans himni,
sumarfögur skín.
Er góðs manns heyrist getið,
er gott að minnast þín.
Áttir trúr og traustur,
tryggð sem aldrei brást.
Vef í vinarkveðju,
virðing, þökk og ást.
Finnumst síðar frændi,
við Friðarstranda-mar,
og glaðir saman sjóinn,
við sækjum aftur þar.
(H.Z.)
Kveðja,
Símon J. Ellertsson.
Kæri Júlli okkar, ljúfur
móðurbróðir, vinur og félagi.
Nú þegar komið er að leiðar-
lokum hér á þessu jarðvistar-
sviði og samfylgd okkar endar,
kveðjum við þig með eftirsjá,
en jafnframt þakklæti í huga.
Við þökkum þér allar góðar
stundir í gegnum tíðina, hvort
sem var hér heima eða erlend-
is, og minnumst um leið já-
kvæðra og gefandi uppákoma
með þér af ýmsu tagi. Öll
skemmtilegu matarboðin með
drekkhlaðin borð af signum
fiski eða skötu í Goðabrautinni
lifa í minningunni um ókomna
tíð, líka glæsilegu kaffiboðin
þar fyrrum, um jólin. Dásam-
legir markaðsdagar kringum
Fiskidagana fá áfram að lifa í
huganum, og líka öll skemmti-
legu ferðalögin þar sem ýmis-
legt skondið var brallað. Létt-
væg stríðnin og gletturnar
hvers konar, spjall og íhuganir
um lífið og tilveruna er eitthvað
sem við öll munum ylja okkur
við áfram.
Okkur varstu hlýr og mildur
og til þín var ætíð gott að leita.
Hafðu nú, okkar kæri, þökk
fyrir allt. Við ætlum að trúa því
að það sé vel tekið á móti þér í
Sumarlandinu fagra þegar þú
siglir þangað að ströndu, þín
bíði þar opinn faðmur og kær-
leikur. Rétt eins og þú rækt-
aðir hérna með okkur og veittir
af gleði þinni.
Vel sé þér, vinur,
þótt vikirðu skjótt
Frónbúum frá
í fegri heima.
Ljós var leið þín
og lífsfögnuður,
æðra, eilífan
þú öðlast nú.
(Jónas Hallgrímsson)
Ættingjum öllum sendum við
okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Jónína, Vignir,
Kristín Aðalheiður,
Bjarni, Arnar,
Jón Arnar, Svana Rún,
Ríkarð og börn.
Júlli pabbi hennar Ingu var
allt í senn, pabbi, vinur, lista-
kokkur, stýrimaður og einkabíl-
stjóri. Hann kunni og gat flest,
verkaði hangikjöt og harðfisk
betur en flestir, gerði að og
græjaði. Hann var einstakur
öðlingur sem við vinkonurnar
munum sakna.
Við vorum samstarfsmenn
Ingu í Íþróttamiðstöð Breiða-
bliks og stofnuðum sauma-
klúbb, fórum í helgarferðir í
bústaði og fleira. Eftir að Alla,
mamma Ingu, féll frá flutti
Inga heim á Dalvík, bestu vík í
heimi. Síðan hafa helstu ferðir
klúbbsins verið norður. Júlli
hefur alla tíð verið lykilmaður í
öllum norðurferðum sauma-
klúbbsfélaga, líka fjölskyldu-
og starfsmannaferðum, bæði
áður en Inga flutti heim og
auðvitað á eftir. Júlli á líka sinn
þátt í því að hópurinn heldur
alltaf saman og fer reglulega
norður.
Sterkt samband þeirra feðg-
ina Ingu og Júlla hefur alltaf
hrifið okkur vinkonurnar. Hún
keypti bát og þurfti ekki að
kunna neitt. Pabbi kunni þetta
allt og var stýrimaður. Inga var
náttúrulega skipstjóri frá upp-
hafi, enda gáfum við henni
skipstjórahúfu. En Júlli kenndi
henni allt.
Traust, vinátta, virðing og
kærleikur skinu af öllum sam-
skiptum þeirra feðgina. Hjá
Júlla höfum við farið í
skemmtilegustu matarboðin,
fengið besta hangikjötið og
besta fiskinn, bæði ferskan og
hertan.
Norðurferð saumaklúbbsins
án matarboðs hjá Júlla hefur
alltaf verið óhugsandi. Júlli
gerði Dalvík að bestu vík í
heimi.
Nú siglir stýrimaðurinn á ný
mið og okkur vantar einkabíl-
stjóra. En hann skilaði góðu
verki. Inga er fær í flestan sjó
með kaskeitið fína við stýrið á
Dúllunni. Við vottum Ingu vin-
konu og fjölskyldunni allri
dýpstu samúð okkar. Góða ferð,
elsku vinur, takk fyrir allt og
allt.
Saumaklúbburinn;
Ásta B., Margrét,
Ágústa, Björg og
Anna Lovísa.
Júlíus Snorrason
✝ Sigurbjörg Sig-urðardóttir
fæddist í Reykjavík
27. maí 1951. Hún
lést á heimili sínu 5.
janúar 2019.
Foreldrar Sigur-
bjargar eru Sig-
urður Baldvinsson,
f. 6. júní 1924, d. 7.
júlí 2003, og
Magðalena Stefáns-
dóttir, f. 24. janúar
1928. Systkini hennar eru
Esther, f. 20. desember 1946,
Stefán Baldvin, f. 13. apríl 1948,
Sigrún Jensey, f.
14. júní 1955, og
Sigurður, f. 25. jan-
úar 1958.
Eiginmaður
Sigurbjargar var
Remo Rollini, f. 20.
apríl 1941, d. 22.
desember 1991.
Þau eignuðust eina
dóttur, Flavíu Ann-
is, f. 21. apríl 1975.
Útför Sigur-
bjargar fer fram frá Fossvogs-
kirkju í dag, 1. febrúar 2019,
klukkan 11.
Sigurbjörg frænka mín var
maíbarn, vormánuður sem
minnir mig helst á Sigurbjörgu
úr æsku. Mæður okkar voru
systur. Þegar við systkinin fór-
um í heimsókn á hennar æsku-
slóðir í Kópavoginum var einatt
stílað upp á gott veður svo allur
barnaskarinn gæti verið úti að
leika í stóra garðinum á Álf-
hólsveginum. Við systrabörnin
vorum samtals ellefu og mikill
gangur í barnauppeldi systr-
anna með svona stóra hópa. Í
minningunni var Sigurbjörg ró-
legt og viðkvæmnislegt barn,
geislandi með ljósa hárið sitt al-
sett liðum sem hrundu mjúk-
lega niður og fram í fallega
andlitið hennar.
Fermingarár Sigurbjargar
1965 var sérstakt að því leyti að
það voru fimm systrabörn sem
fermdust, tvíburabræður mínir
þar á meðal og var ein veisla
haldin fyrir þau öll í stórum sal
í Reykjavík. Á táningsárum
okkar minkaði samband okkar
Sigurbjargar og minnist ég
bara að hafa hitt hana í mý-
flugumynd. Hún fór til Svíþjóð-
ar mjög ung, 17 ára gömul, og
þaðan nokkrum árum síðar til
Ítalíu og settist að í Róm, gifti
sig og eignaðist eina dóttur. Á
Ítalíuárunum kom hún endrum
og eins til Íslands og þá var
alltaf hittingur heima hjá
mömmu. Þá fyrst kynnist ég
Sigurbjörgu. Fyrir mér var það
framandi að búa í Róm, giftast
Ítala og búa við gjörólíkar að-
stæður en ég á Íslandi. Hún
hélt heimili með maka sínum og
móður hans ásamt dóttur sinni.
Það var áhugavert að heyra
hvernig heimilislíf fjölskyldunn-
ar á Ítalíu var ólíkt okkar – ein-
kenndist m.a. af mikilli útiveru
og að borða einatt úti, veitinga-
hús voru líka þeirra heimili. Ég
man hvað það var gaman að
hlusta á hana segja frá lífinu í
Róm og hvernig hún tók afstöðu
með femínískum gildum verandi
þátttakandi í þessu karlveldi/
feðraveldi sem Ítalía er. Hún
var snillingur í að benda á tákn-
myndir karlaveldisins sem ekki
náðu athygli allra, samanber
turnbyggingar og stórar
myndavélalinsur og ótal margt
fleira.
Sigurbjörg sneri aftur heim
til Íslands árið 2001 eftir rúm-
lega 30 ára útiveru. Hún varð
ekkja ung en hélt áfram að búa
á Ítalíu þangað til skólatíma
dóttur hennar lauk og rúmlega
það. Sigurbjörg vann við ýmis
störf eftir heimkomu, lengi vel
tengd ferðaþjónustu. Við hitt-
umst nær árlega í frænkuboð-
um sem voru og eru ómissandi
stundir til skrafs og skemmt-
unar.
Sumarlandið hefur tekið á
móti Sigurbjörgu eftir skamm-
vinn veikindi. Æðruleysi hennar
var einstakt í veikindunum, hún
var ekki hrædd við dauðann.
Hugheilar samúðarkveðjur til
elsku Flaviu, Möddu og syst-
kinanna.
Auð né heilsu
ræður engi maður,
þótt honum gangi greitt;
margan það sækir,
er minnst um varir,
engi ræður sættum sjálfur.
(Úr Sólarljóðum)
Edda.
Í dag kveð ég yndislega
móðursystur. Á uppvaxtarárum
mínumbjó hún á Ítalíu og ég
horfði alltaf á hennar líf sem
eitt stórt ævintýri, sérstaklega
því hún var svo fín á brúð-
kaupsmyndinni í pelsinum sín-
um heima hjá ömmu og afa.
Auk þess þegar hún kom til
Íslands áttu hún og Flavía allt-
af svo mikið af fínum snyrtivör-
um. Ég man svo vel þegar við
systkinin fórum ásamt foreldr-
um okkar að heimsækja hana
til Ítalíu, dvöldum í sumarhúsi
og skoðuðum eðlurnar.
Þegar við komum til Rómar
fannst okkur systkinum stór-
merkilegt að gæludýrið þeirra
væri skjaldbaka í skókassa á
svölunum. Þegar ég var tvítug
fór ég að heimsækja Sigur-
björgu til Rómar og skjald-
bökurnar voru á sínum stað í
skókassanum. Hún tók svo vel
á móti mér og ég fékk innsýn í
líf hennar í Róm. Eftir að
Sigurbjörg greindist með
krabbamein breyttist lífsviðhorf
hennar og var eftirtektarvert
hvað hún fylltist miklu æðru-
leysi og tókst á við þetta nýja
verkefni af bjartsýni og já-
kvæðni. Þegar ég heimsótti
hana á spítalann hlógum við að
hárkollunum og hvernig hún
gæti breytt um hárkollu eftir
því hvernig skapi hún væri í
þann daginn.
Í okkar síðustu samtölum
ræddi hún um lífið og hvað hún
væri heppin að fá hana Flavíu
sína heim til sín. Elsku Flavía,
amma, mamma, Siggi, Stefán
og Esther, innilegar samúðar-
kveðjur.
Heiða Ösp Kristjánsdóttir.
Sigurbjörg
Sigurðardóttir
Ástkær móðir mín,
STEINUNN SIGURÐARDÓTTIR,
fyrrv. flugfreyja,
lést á Landspítalanum laugardaginn
26. janúar.
Jarðarförin fer fram frá Hallgrímskirkju
föstudaginn 8. febrúar klukkan 13.
Gunnar Þór Sigþórsson
Hjartans þakkir til allra sem sýndu okkur
hlýhug og samúð við andlát og útför
ástkærs föður okkar, tengdaföður og afa,
RÓBERTS RÓBERTSSONAR,
vörubifreiðarstjóra,
frá Brún, Biskupstungum,
Grænumörk 2, Selfossi.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki Heilbrigðisstofnunar
Suðurlands á Selfossi fyrir einstaka umönnun, nærgætni og
hlýju. Vörubifreiðastjórafélaginu Mjölni eru færðar bestu þakkir
fyrir stuðning á síðastliðnum mánuðum og aðstoð við útför.
Bryndís G. Róbertsdóttir
Anna Rósa Róbertsdóttir Tómas Luo Shunke
Róbert Sveinn Róbertsson Þórunn María Bjarkadóttir
Álfgeir A. Önnuson, Bjarki Fannar
og Birkir Róbert Róbertssynir
ANNA GUNNLAUG EGGERTSDÓTTIR,
Hlaðhömrum 2, Mosfellsbæ,
lést á Landspítala-Háskólasjúkrahúsi
miðvikudaginn 30. janúar. Hún verður
sungin til moldar frá Áskirkju klukkan 15
fimmtudaginn 7. febrúar.
Magnea Jóhannsdóttir Sölvi Sveinsson
Eggert Jóhannsson
Friðrik Jóhannsson Hildur Guðnadóttir
Guðrún Jóhannsdóttir
Jóhanna Jóhannsdóttir Kjartan R. Guðmundsson
Ingibjörg Jóhannsdóttir Einar Falur Ingólfsson
Þórný Jóhannsdóttir Peter Lund
barnabörn, barnabarnabörn, systkin
og aðrir vinir og vandamenn