Morgunblaðið - 28.03.2019, Blaðsíða 50

50 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 28. MARS 2019
✝ Halldóra Sig-ríður Jónsdótt-
ir fæddist í Reykja-
vík þann 2. janúar
1924. Hún lést á
Landspítalanum
12. mars 2019.
Foreldrar henn-
ar voru Sigríður
Kolbeinsdóttir,
húsmóðir, f. 10.8.
1900, d. 20.5. 1997,
og Jón Sigfússon,
bakari, f. 27.7. 1891, d. 3.7. 1944.
Systkini Halldóru voru Stefanía
Jónsdóttir, verkakona, f. 4.5.
1926, d. 13.4. 1999, og Grétar
Th. Jónsson, háseti og verka-
maður, f. 4.5. 1928, d. 15.6. 1997.
Fjölskylda Halldóru, foreldr-
ar og systkini, var öll heyrn-
arlaus og setti það stórt mark á
lífshlaup hennar, þar sem hún
barn að aldri varð tengiliður
fjölskyldu sinnar og túlkur í
samskiptum við hinar ýmsu
stofnanir samfélagsins. Fátækt
setti einnig sitt mark á ævi Hall-
dóru, en hún var alla tíð lág-
launakona, fékkst við af-
greiðslu- og skrifstofustörf
meira og minna alla sína starfs-
10.12. 1946, og Gústaf Adolf
Skúlason, framkvæmdastjóri, f.
26.7. 1949. En auk þess ól Hall-
dóra upp systurdóttur sína,
Jónu Guðrúnu Skúladóttur,
sjúkraliða og táknmálskennara,
f. 8.1. 1944, d. 10.9. 2010.
Sonur Jónu og Arnolds Sie-
vers er Halldór Óskar.
Synir Sigurðar og fyrri konu
hans, Olgu Hafberg, eru Einar
Skúli og Hrannar. Sonur Sig-
urðar og seinni konu hans,
Drafnar Guðmundsdóttur, f.
20.3. 1947, d. 13.6. 2013, er
Sindri.
Synir Gústafs og eiginkonu
hans, Ólafar Baldursdóttur, eru
Ólafur Þorkell, Jón Símon og
Gústaf Agnar.
Barnabarnabörn Halldóru
eru Júlíanna Ósk og Svavar
Skúli, börn Einars Skúla og Tu-
ridar Hansen; Arnold og Jökull,
synir Halldórs Óskars og Að-
alheiðar Daníelsdóttur; og Oli-
ver Colley Gustafsson, sonur
Ólafs Þorkels og Agie Colley
Gustafsson.
Halldóra var mikil jafnaðar-
kona alla sína ævi og lagði sitt
lóð á vogarskálarnar með margs
konar starfi í þágu jafn-
aðarstefnunnar.
Útför Halldóru fer fram frá
Grensáskirkju, kirkju heyrn-
arlausra, í dag, 28. mars 2019,
og hefst athöfnin kl. 13.
ævi. Á sínum tíma
fór hún í
Verslunarskólann,
en hvarf frá námi
þar eftir einn vetur
þrátt fyrir afburða
námshæfileika og
árangur til þess að
fara út á
vinnumarkaðinn og
leggja sitt af mörk-
um til fjölskyld-
unnar.
Ung að árum vann hún í
Soffíubúð í Austurstræti. Einnig
vann hún um langt árabil í
Vogue, fyrst á Laugavegi og síð-
ar á Skólavörðustíg. Síðustu
starfsár sín vann hún á skrif-
stofu Alþýðuflokksins og Al-
þýðublaðsins sem gjaldkeri og
skrifstofumaður.
Halldóra giftist tvisvar, fyrra
skiptið árið 1945 Skúla Sig-
urbjörnssyni, leigubílstjóra, f.
18.3. 1923, d. 11.1. 1998. Þau
skildu. Síðari eiginmaður Hall-
dóru var Jón Pétursson, leigu-
bílstjóri, f. 8.6. 1912, d. 5.11.
2001. Þau skildu.
Börn Halldóru og Skúla eru
Sigurður Skúlason, leikari, f.
Elsku mamma og tengda-
mamma.
Þú veist um vorið, mamma,
og vorsins fuglaklið.
Er það sem allir þagna
og þurka tárin við?
(Þorsteinn Erlingsson)
Söknuðurinn við andlát þitt er
mikill, það var eins og heimurinn
stöðvaðist eitt andartak. Við er-
um óendanlega þakklát fyrir að
hafa notið samveru þinnar á
Landspítalanum nokkrum dög-
um áður en þú kvaddir. Hugsunin
var skýr en kraftarnir á þrotum.
Það var sárt að skiljast að, í dag
fylgir fjölskyldan þér síðustu
sporin.
Þú hefur alltaf reynst okkur,
sonum okkar og öðrum í fjöl-
skyldunni einstaklega góð. Frá
blautu barnsbeini var það hlut-
skipti þitt að hjálpa foreldrum,
systkinum og síðar stækkandi
hópi heyrnleysingja. Við töluðum
oft um söguna af svarta svaninum
sem var öðruvísi en hinir en þú
varst ætíð sá hvíti. Fyrir okkur
sem heyrum er erfitt að útskýra
vorsöng lóunnar eða lýsa tónlist
fyrir þeim heyrnarlausa. Getur
heyrandi og heyrnarlaus nokkru
sinni alveg skilið hver annan?
Saga þín er lykill í dyrum hljóðs
og þagnar og lifir áfram eins og
öll bútateppin þín.
Þú lifðir alltaf fyrir ættingjana
bæði þá heyrnarlausu og þá heyr-
andi. Lífið kenndi þér að lifa fyrir
aðra án þess að eyða tíma í sjálfa
þig. Alltaf réttir þú öðrum hjálp-
arhönd og hafðir velferð annarra
í huga. Dugnaður þinn kom
þremur börnum á legg og til
mennta sem ekki var sjálfgefið á
þeim tíma. Hjarta þitt dugði fyrir
okkur öll.
Hvernig þú nýttir efni í föt á
börn, barnabörn og barnabarna-
börn er dæmi um að gera hið
ómögulega mögulegt. Og búta-
saumurinn sem þú þróaðir síð-
ustu æviárin er listaverk fyrir
komandi kynslóðir. Handgert
jólaskraut þitt prýðir jólatréð
okkar á jólunum og gerir það að
því fallegasta sem völ er á.
Saumaskapur þinn umvefur okk-
ur hlýju og kærleika og skilur eft-
ir skilaboðin þín um hversu vænt
þér þótti um okkur.
Við fluttum til Svíþjóðar 1984
með drengina okkar og það var
fyrst mörgum árum seinna, sem
við skildum hvað það tók þig sárt
að missa okkur úr landi. En þú
varst dugleg að heimsækja okkur
en fjarlægðin setti strik. Síðasta
sinn sem þú komst til Svíþjóðar
fékkstu aðstoð á flugvellinum til
að komast í og úr flugvélinni. Þær
eru fallegar myndirnar af þér
með sænskan blómakrans á höfði
þegar þú hélst upp á miðsumar-
daginn með okkur oftar en einu
sinni. Eða þegar þú komst sem
stolt amma í íslenska þjóðbún-
ingnum sem þú hafðir saumað til
að vera viðstödd fermingu yngsta
sonarins.
Elsku mamma og tengda-
mamma, við þökkum þér fyrir
hafa verið til, fyrir að hafa gefið
okkur og fjölskyldunni þinn dýr-
mæta tíma. Líf þitt var krafta-
verk birtu og góðrar fyrirmyndar
annarra í óeigingirni, dugnaði,
trú á það góða og kærleika til
annarra.
Með þér er, mamma, þetta farið,
og þeim finnst eftir kalt og hljótt,
sem strit þitt hefur vermt og varið
og vökur þínar marga nótt,
sem hafa flúið heim til þín
úr hverri nauð með tárin sín.
(Þorsteinn Erlingsson)
Guð geymi þig mamma og
tengdamamma um aldur og ævi.
Blessuð sé minning þín. Við
kveðjum þig með söknuði.
Gústaf Adolf Skúlason,
Ólöf Ingibjörg Baldursdóttir.
Elsku amma Dóra.
Þú varst sönn listakona, slóst
öllum við í fingrafimi, og varst
stöðugt að skapa persónuleg
listaverk af fínustu gerð sem þú
gafst síðan frá þér á óeigingjarn-
an hátt til þinna nánustu. Þú
varst á allan hátt hugsjónamann-
eskja, sem alltaf settir velferð
annarra fram fyrir þína eigin.
Við gleymum aldrei dögunum,
þegar við sváfum hjá þér með
frænda okkar Hrannari Má í
svefnpokum á gólfinu og tuggð-
um tyggigúmmí eins og enginn
væri morgundagurinn og hlust-
uðum á break dance músík. Eða
þau skipti sem þú komst í heim-
sókn til okkar í Svíþjóð eins og
þegar Gústi „litli“ fermdist og þú
hélst upp á það með okkur klædd
í íslenskan þjóðbúning.
Það voru stundir sem við minn-
umst með gleði og við erum þakk-
látir fyrir að hafa fengið svo mörg
ár og sameiginlegar endurminn-
ingar, þrátt fyrir fjarlægðina sem
fylgir því að eiga heima sitt í
hvoru landi.
Þú varst alltaf sjálfsagður hluti
af lífi okkar og varst alltaf til stað-
ar. Það verður mjög tómt núna
þegar þú ert farin. Þú munt alltaf
finnast með í hjarta okkar og
hugsun. Þín verður alltaf saknað
og þú munt ætíð verða elskuð.
Við hefðum ekki getað beðið
um betri ömmu, þakka þér fyrir
að þú varst með í lífi okkar.
Blessuð sértu, amma Dóra,
hvíl í friði.
Ólafur Þorkell Gústafsson,
Jón Símon Gústafsson,
Gústaf Agnar Gústafsson.
Það var amma Dóra sem
kenndi mér að nota saumavél. 16
árum seinna lærði ég fatahönnun
við Listaháskóla Íslands. Sem
barn fór ég og eyddi heilu dög-
unum heima hjá henni. Þar feng-
umst við við hin ýmsu sauma- og
föndurverkefni. Í hvert sinn sem
ég heimsótti hana, alveg frá því
að ég man eftir mér, eyddi ég
klukkustundum inni í herbergi að
skoða allt hennar saumadót. Ég
opnaði hverja einustu skúffu og
litla kassa og fann þar gull og
gersemar í formi nála, talna og
alls kyns efna. Um sex ára aldur
vissi ég ekkert betra en að hlaupa
yfir til ömmu Dóru í Bústaða-
hverfinu og leika við hana búð-
arleik, en hún átti glæsilegt safn
af alls kyns varningi sem sex ára
gömul ég var einkar góð í að selja.
Hún var mikil bútasaumskona og
sá til þess að við hvert nýtt rúm
ætti hver fjölskyldumeðlimur
teppi sem passaði. Hún saumaði
þau af varkárni og sérgerði þau
fyrir hvern og einn eftir þeirra
persónuleika og smekk.
Það má því segja að hún hafi
átt stóran hlut í því að móta sköp-
unargleðina í mér sem er einn sá
eiginleiki sem ég er hvað stoltust
af í dag.
Hún var algjör nagli, lítil kona
sem lét ekkert á sig fá, með
þykka skel, en að innan var hún
jafn dúnmjúk og fingurnir á
henni voru.
Ég er þakklát fyrir líf mitt sem
afleiðingu af hennar lífi, fyrir
minningarnar sem ég á með
henni og fyrir allt það sem hún
hefur kennt mér.
Takk fyrir allt, amma mín, ég
vona að þú finnir leið þína þangað
sem þú trúir að þú sért að fara
næst, og hugsa til þín með hlýju
hjarta.
Þín,
Júlíanna Ósk Hafberg.
Látin er elskuleg frænka mín,
Halldóra Sigríður, 95 ára að aldri,
alltaf kölluð Dóra. Við bárum
báðar nafn ömmu okkar Sigríðar.
Dóra var alveg sérstaklega
dugleg, vinnusöm og flink í hönd-
unum. Hún þurfti oft að hafa mik-
ið fyrir lífinu með börnin sín þrjú.
Meðan hún ól þau upp var hún
alltaf á leigumarkaði og vann
fulla vinnu. En hún á góð börn
sem hjálpuðu til og gerðu sitt
besta. Siggi var ekki hár í loftinu
þegar hann var orðinn blaðsölu-
drengur í miðbænum, sjálfsagt
hefur Gústaf gert það sama.
Eitt sinn leigði Dóra íbúð sem
var aðeins eldhús, salerni og eitt
stórt herbergi með einum glugga.
En Dóra var hugmyndarík og
kom öllu svo haganlega fyrir.
Alltaf var allt svo hreint og
snyrtilegt hjá henni. Á þessum
tíma var Jóna farin að búa og
báðir strákarnir komnir í
menntaskóla. Þarna sannaðist að
þröngt mega sáttir sitja. Já, hún
Dóra varð að spara hverja krónu.
Ekki var mikið um sumarfrí, það
var helst að farið væri að heim-
sækja ættingja. Dóra kom til for-
eldra minna á Siglufjörð en þá
var það langt ferðalag.
Þegar ég vann í þrjá vetur fyr-
ir sunnan hafði ég mikið samband
við Dóru sem þá bjó í miðbænum
en ég leigði herbergi við Lauga-
veginn. Mikill gestagangur var
hjá Dóru, hún var viljug að að-
stoða fólk sem var mállaust og
þurfti aðstoð við að láta túlka fyr-
ir sig hjá læknum, lögfræðingum
og á öðrum stöðum. Dóra átti for-
eldra sem báðir voru mállausir og
tvö systkini hennar þau Stefanía
og Grétar voru líka mállaus. Það
mæddi því mikið á Dóru strax í
æsku að sjá um ýmis samskipti
fyrir fjölskylduna.
En þrátt fyrir að lífið hafi ekki
boðið Dóru upp á það besta átti
hún gott skap og það var gaman
að hlæja með henni. Hláturinn
dillandi og smitandi.
Fyrir nokkrum árum fórum
við í bíltúr og skoðuðum þau hús
sem amma Sigríður og afi Sigfús
höfðu búið í, oftast í kjallaraíbúð
eða öðrum ódýrum íbúðum. Þau
voru fátæk en yndislegar mann-
eskjur. Afkomendur þeirra eru
orðnir fjölmargir, allt að ég held
gott og vel gert fólk.
Dóra var með fulla reisn til
þess síðasta. Hún hafði góða sjón
og fyrir stuttu saumaði hún búta-
saumsteppi sem krefst mikillar
færni í saumalist. Allt sem hún
gerði í höndunum var gert af mik-
illi vandvirkni og smekkvísi í lita-
vali.
Að endingu vil ég þakka Dóru
fyrir þær stundir sem við áttum
saman í gegnum árin. Það var
gaman að fá hana í heimsókn
vestur í Ólafsvík, það hefði mátt
vera oftar.
Með þessum orðum vil ég
kveðja þig, elskulega frænka.
Sigríður Þóra Eggertsdóttir.
Látin er í hárri elli kær vin-
kona okkar hjóna sem gott er að
minnast við ævilok. Við Dóra,
eins og hún var ávallt nefnd með-
al ættingja og vina, kynntumst á
heimili foreldra hennar fyrir tug-
um ára, þar sem skólafélagar úr
Málleysingjaskólanum komu
saman.
Halldóra ólst upp við sérstakar
aðstæður, en foreldrar og systk-
ini voru heyrnarlaus en Dóra
heyrandi. Það hefur því vissulega
reynt á hana sem barn, en þá
prófraun stóðst hún með prýði og
gat miðlað öðrum sem ekki
þekktu til þessara mála. Það gat
lengst í kaffiboðum hjá Sigríði
móður hennar þegar Dóra var
heima og fræddist um málefni
heyrnarlausra, á fingrastafróf-
inu, sem hún tileinkaði sér, og síð-
ar táknmálinu.
Fyrir um þrjátíu árum komum
við feðgin að ritun bókar um Fé-
lag heyrnarlausra sem inniheldur
niðjatal og sögulegt yfirlit um
þessa tíma sem nú er að baki. Þar
var m.a. greint frá heimildum
sem skýra þessa tíma. Þeir sem
voru heyrnarlausir og höfðu lokið
skólanámi áttu engan vísan stað á
þessum árum þar sem þeir gátu
komið saman til tjáskipta sem var
mjög mikilvægt á tímum þar sem
tækninnar naut ekki við eins og í
snjalltækjum sem víða eru til í
dag. Það var því ekki óalgengt að
þeir sem réðu yfir stóru húsnæði
eða höfðu stofnað heimili yrðu til
að skjóta skjólshúsi yfir þá sem
leituðu eftir félagsskap. Heimili
heyrnarlausra voru helstu
samkomustaðir heyrnarlausra á
þessum árum áður en Félag
heyrnarlausra keypti aðstöðu
fyrir félagið. Í Þingholtsstræti 8
bjó Ólafur Guðmundsson sjómað-
ur með foreldrum sínum og þar
komu heyrnarlausir oft saman og
á heimili þeirra Sigríðar Kol-
beinsdóttur og Jóns Sigfússonar
bakara, foreldra Halldóru, var ár-
um saman einn helsti samkomu-
staður þar sem heyrnarlausir
hittust, leituðu frétta og sögðu frá
því sem fyrir þá hafði borið.
Þar mætti gestrisni og góðvild
gestum. Halldóra var elsta dóttir
þeirra hjóna og hún túlkaði oft
fyrir foreldra sína og systkini
þegar hún var lítil stúlka. Eftir að
við Guðmundur stofnuðum heim-
ili voru reglulegar samkomur
heyrnarlausra hjá okkur í Heið-
argerði og síðar í Giljalandi. Við
nutum þess hjónin að eiga góð
samskipti við Sigríði áfram og
hún varð tíður gestur á okkar
heimili eftir að Jón lést árið 1944.
Þau ruddu brautina fyrir fé-
lagsstarf heyrnarlausra og erum
við alltaf þakklát fyrir. Þörfin fyr-
ir eigið húsnæði var heyrnarlaus-
um einstaklingum ljós en þeir
voru fáir fyrstu árin og of van-
megnugir til að eignast eigið hús-
næði. Auk þess varð samstaða að
vera um slíkt og stofnun félags
varð fyrst að koma til en það
gerðist síðar með góðu fólki.
Dóra bjó við mikið barnalán en
synir hennar eru Sigurður Skúla-
son og Gústaf Adolf Skúlason.
Auk þess ólst Jóna Guðrún
Skúladóttir upp hjá Dóru og
Skúla manni hennar sem var
sómamaður. Við hjónin þökkum
Dóru áratugakynni og sendum
börnum og ættingjum hlýjar
samúðarkveðjur.
Hervör Guðjónsdóttir og
Guðmundur K. Egilsson.
Halldóra Sigríður
Jónsdóttir
Við önnumst alla þætti undirbúnings og fram-
kvæmd útfarar ásamt vinnu við dánarbússkiptin.
Við þjónum með virðingu og umhyggju að
leiðarljósi og af faglegum metnaði.
Við erum til staðar
þegar þú þarft á
okkur að halda
Guðmundur Baldvinsson,
umsjón útfara
Útfararþjónusta
& lögfræðiþjónusta
Með kærleik og virðingu
Útfararstofa Kirkjugarðanna
Vesturhlíð 9, Fossvogi | Sími 551 1266 | útför.is
Hjartans elsku maðurinn minn,
tengdasonur, faðir okkar og fósturfaðir,
tengdafaðir, bróðir, mágur og afi,
SVEINN JÓNSSON,
blikksmiður/tamningamaður og
verktaki,
Arnarhrauni 25,
Hafnarfirði,
andaðist á gjörgæsludeild Landspítalans að kvöldi laugardaginn
23. mars. Hann verður jarðsunginn frá Víðistaðakirkju
þriðjudaginn 2. apríl klukkan 15.00.
Íris Högnadóttir
Þyrí Ragnheiður S. Björgvinsdóttir
Magnús Björn Sveinsson
Jón Páll Sveinsson Bianca Elisabeth Treffer
Vera Helgadóttir Lovísa Jónsdóttir
Högni Þór Jónsson
Björn Jónsson Kerstin Wallquist Jonsson
Eyþór G. Jónsson Bryndís Gísladóttir
Sigríður Jónsdóttir
Alma Högnadóttir
Felix Högnason Bára Denný Ívarsdóttir
Björgvin Högnason Gauja S. Karlsdóttir
Svandís Rós T. Jónsdóttir Heiðdís Fjóla T. Jónsdóttir
Alexander Vilmar Jónsson
og aðrir aðstandendur
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
KRISTRÚN SIGURFINNSDÓTTIR,
fyrrverandi húsfreyja
Efsta-Dal 1,
lést á dvalarheimilinu Ási, Hveragerði,
sunnudaginn 17. mars. Útförin fer fram frá Skálholtsdómkirkju
föstudaginn 29. mars klukkan 14.
Fyrir hönd aðstandenda,
Sigurfinnur Vilmundarson Margrét J. Þórarinsdóttir
Theodór I. Vilmundarson Ragnheiður B. Sigurðardóttir
Gunnar Vilmundarson Jóna Bryndís Gestsdóttir
barnabörn, barnabarnabörn og barnabarnabarnabarn