Skagablaðið - 06.10.1988, Qupperneq 6

• Haukur í horni er einn þeirra fjöl-
mörgu sem hafa fylgst grannt meö
fréttum um nýju ferjuna sem ætlunin
er aö hefji áætlunarsiglingar á milli
Akraness og Reykjavíkur einhvern
tíma á næstu dögum eða vikum. Víst
er aö margir bæjarbúar bíöa þess
spenntir hver framvinda þessa máls
veröur en þaö virðast hins vegar
vera færri sem velta því fyrir sér
hvaöa áhrif tilkoma nýrrar ferju getur
haft á afkomu Akraborgarinnar, sem
Akurnesingar hafa getað treyst á
eins og klukku undanfarna áratugi.
Fróðir menn sem Haukur í horni hef-
ur rætt viö telja útilokaö, aö rekstrar-
grundvöllur reynist fyrir nýju ferjuna
sem um hefur verið rætt. Jafnvel þótt
hún fengi alla þá „gangandi" farþega
sem Akranborgin hefur fengiö gæti
dæmiö ekki gengið upp. Hitt væri aft-
ur á móti líklegt, aö aukinn straumur
farþega með nýju ferjunni myndi
kippa stoöunum undan rekstri Akra-
borgar og hafa þær víst ekki verið
neitt allt of traustar, sér í lagi yfir vet-
urinn. Haukur í horni tekur undir
þessi sjónarmið aö miklu leyti. Þaö er
í sjálfu sér gott og blessað ef hægt er
að fjölga ferðum á milli Akraness og
Reykjavíkur en ef þaö á að kosta þaö
aö Akraborgin leggst hugsanlega af
er betur heima setiö en af staö farið.
• Sundlaugarskýrslan margumtal-
aöa var víst tekin fyrir á fundi í fyrra-
dag. Ekki veit Haukur í horni hvað fór
fram innan veggja fundarherbergis-
ins en hitt má öllum Ijóst vera, að
framúrskarandi værð hefur einkennt
viðbrögð meirihluta bæjarstjórnar og
forráðamanna eftir aö sundlaugin
var vígö. Þrátt fyrir aö laugin færi
meira en 20 milljónum króna fram úr
áætlun veröur ekki séð aö dregið hafi
veriö úr framkvæmdum. Keyrt er á
útopnu á meðan einhverjir peningar
eru til en er ekki hætt viö að staðan
veröi Ijót um áramótin? Haukur í
horni er þeirrar skoöunar, að grípa
hefði þurft til miklu strangari aöhalds-
aögeröa í peningamálum en gert
hefur veriö. Setja heföi þurft hemil á
allar framkvæmdir og tækjakaup til
þess aö sigla bæjarskútunni ekki í
strand fyrir áramót. Nú árar illa og
blikur eru á lofti í atvinnulífinu hér á
Akranesi. Hæpiö er aö rætist úr
a.m.k. næsta árið og þaö þýöir með
öðrum orðum, aö bæjaryfirvöld geta
ekki vænst aukinna tekna til þess að
mæta þessum óvæntu útgjöldum.
Þá er jú alltaf hægt að taka lán en
þau hafa fram aö þessu þótt þrauta-
lending og alls ekki fýsilegur kostur.
• Haukur í horni gat þess stuttlega í
síöasta pistli að nauðsyn væri aö
Skagamenn versluðu meira á heima-
slóðum en veriö hefði. Því er skotið
fram hér til umhugsunar hvort kaup-
menn í bænum gætu ekki tekið sig
saman og staðiö fyrir sameiginlegri
áróðursherferð, t.d. í samvinnu viö
Skagablaðið.
Skagablaðió_________Skagablaðið
Þúaði kennarann
„Ég áttaði mig ekkert á því að
ítalir líta allt öðrum augum á sér
eldra fólk og ókunnuga og við
gerum. Slíkt fólk er þérað og þar
sem ég var allsendis óvön slíku
þúaði ég kennarann í hvert skipti
sem ég ræddi við hann og ávarpaði
hann jafnvel með nafni. Slíkt þyk-
ir ekki til fyrirmyndar og það var
ekki laust við að kennaranum
þætti orðið nóg um undir lok
kennslustundarinnar. “
Anna sagði geysilegan mun á
skólakerfinu á Ítalíu og hér
heima. Á Ítalíu væri námið litið
allt öðrum augum og frelsið og hið
afslappaða andrúmsloft sem t.d.
ríkti innan Fjölbrautaskólans
þekktist ekki þar syðra. „Skólinn
er mun strangari og þarna snýst
allt um hann á meðan náminu
stendur. Það var heldur ekki laust
við að ég léti hugann reika heim til
Akraness oft á tíðum er mér
fannst nóg um,“ sagði Anna.
Hún sagði álagið á sér hafa ver-
ið mikið fyrstu vikurnar eftir að
„Skrattinn sjálfur" mættur til leiks! Anna í grímubúningi ásamt Emanuelu vinkonu sinni í trúðargervi. ^nn '<orn Carignano. Hún
Rétt utan stórborgarinnar Tórínó á Pósléttunni á Norður-Ítalíu er
lítill bær sem ber nafnið Carignano. Þessi bær lætur ekki mikið yfir sér
og fyrir Akurnesinga myndi þetta bæjarnafn ef til vill ekki skipta neinu
máli ef í Carignano hefði ekki dvalið ung stúlka, Anna Halldórsdóttir,
sem skiptinemi í tæpt ár. Anna kom heim til Islands síðla í júní, reynsl-
unni ríkari eftir viðburðaríka dvöl á meðal Itala. Skagablaðið hitti
hana að máli í og spjallaði við hana.
„Ég kunni nákvæmlegaekkert í því hvar í landinu þær ætluðu að
málinu þegar ég fór þarna út eða
nær væri að segja að ég kunni að
segja „já“ en ekkert annað. Það
breyttist þó fljótt því fjölskyldan
sem ég dvaldi hjá lagði sig alla
fram um að kenna mér málið,"
sagði Anna.
Strax eftir komuna til Ítalíu fór
hún á fund með öðrum skiptinem-
um sem ætluðu að dvelja á Italíu.
Þeim var skipt niður í hópa eftir
dvelja og væntanlegar fjölskyldur
þeirra kynntar. Anna lenti hjá
þriggja manna fjölskyldu í Car-
ignano, rétt utan Tórínó, Arn-
aldo, Margheritu og dóttur
þeirra, Emanuelu.
Miðar um allt
Að sögn Önnu lærði Emanuela
eitthvað í ensku af linguaphone-
námskeiði til þess að geta gert sig
skiljanlega fyrst um sinn en síðan
tók ítalskan við. Strax þegar
Anna kom inn í herbergið sitt
blöstu við henni litlir miðar út um
allt. Á þá hafði verið skrifað nafn
hlutanna í herberginu, s.s. stóll,
rúm, borð, mynd, Ijós og fleira og
fleira. „Þetta var strax mjög hjálp-
legt og ég fór vandlega yfir öll
þessi orð áður en ég fór að sofa.
Itölskukennslan tók svo strax við
um morguninn er sest var að
morgunverðarborðinu. Þá var
mér sagt hvað allir hlutir hétu og
smám saman náði ég valdi á mál-
inu. Það tók sinn tíma en ég held
ég geti verið nokkuð ánægð með
afraksturinn eftir dvölina. Sér í
lagi var erfitt að venja sig af því að
hugsa á íslensku og snara síðan
öllu yfir á ítölsku í huganum en
þetta hafðist.“
Að sögn Önnu er ætlast til þess
að allir skiptinemar stundi nám á
meðan dvölinni stendur. Við-
brigðin frá því að koma úr Fjöl-
brautaskólanum á Akranesi yfir í
ítalska skólakerfið voru mikil. Þar
í landi taka krakkar ákvörðun 11 -
12 ára gamlir um hvað þeir ætla
sér að læra og allt nám miðast við
það. Hún valdi sjálf að stunda
nám með krökkum sem valið
höfðu sér vísindanám og fyrsti
tíminn hennar var í heimspeki.
ítölskukunnáttan var ekki upp á
marga fiska en það kom ekki í veg
fyrir að hún væri ávörpuð rétt eins
og innfæddur.
Emanuela og Anna ásamt vin-
konu þeirra við jólatréð.
þurfti að leggja sig alla fram við að
læra málið eins hratt og auðið var
auk þess sem hún þurfti að átta sig
á framandi menningu og siðum.
„ítalirnir eru mjög örir þótt fólkið
á þeim slóðum, þar sem ég dvaldi,
sé miklu rólegra en t.d. þeir sem
búa í suðurhluta landsins, og oft
átti ég fullt í fangi með að halda
einbeitingunni í tilraunum mínum
til að gera mig skiljanlega þegar
margir voru í kringum mig og
höfðu eitthvað til málanna að
leggja.“
Hver er maðurinn 7 og nágrennis
í Byggðasafninu að
Görðum eru varðveittar
margar ónafngreindar
mannamyndir frá fyrri
tíð. Því er leitað til les-
enda Skagablaðsins um
aðstoð við að bera
kennsl á þetta fólk, sem
er hér á myndunum til
hægri.
Þeir sem geta gefið
nánari upplýsingar um
fólkið vinsamlegast
komið upplýsingum til
Gunnlaugs Haraldsson-
ar, safnvarðar, í síma
11255 eða 12304 eða til
ritstjórnar Skagablaðs-
ins. Símarnir þar eru
12261 og 11397.
Pínleg próf
Anna sagðist ekki hafa tekið
nein lokapróf í þá veru sem við
þekkjum hér heima en hins vegar
hefðu alltaf verið próf með vissu
millibili, jafnt munnleg sem
skrifleg. „Munnlegu prófin gátu
verið hreinasta pína því þá þurfa
nemendurnir að standa einir fyrir
framan allan bekkinn og svara því
sem fyrir þá er lagt. Þetta er nokk-
uð sem maður á ekki að venjast
frá skólakerfinu heima og reynd-
ist erfitt, sérstaklega í fyrstunni,
en vandist með tímanum."
Þó að Anna segði að sér hefði
fundist skólinn tekinn mun alvar-
legar á Ítalíu en hér heima var hún
engu að síður sannfærð um að
skólakerfið á íslandi væri miklu
meira í takt við tímann en þar
syðra. „Þeir binda sig allt of mikið
við gamla tímann að mér finnst og
það var ekki laust við að krakk-
arnir öfunduðu mig þegar ég sagði
þeim frá því hvernig náminu væri
fyrirkomið hjá okkur.“
Sem fyrr segir er Carignano
smábær, skammt utan Tórínó,
nánar tiltekið með um 10.000
íbúa. Aðspurð um skemmtanir
ungs fólks sagði Anna þær ekki
vera margar né tilþrifamiklar.
Unglingar færu helst á diskótek
eða eitthvað ámóta til að
skemmta sér en það að „detta
í‘ða“ eins og þekkist hér er óþekkt
fyrirbrigði hjá ftölunum nema
sérstökum klíkum unglinga, sem
eru þá oftast ekki í skóla. Krakkar
drekka almennt lítið áfengi
þarna, jafnvel ekki einu sinni
borðvín sem er þó sjálfsagður
hlutur af máltíð hvers heimilis.
„Við fórum stundum í næsta bæ
eða þá til Tórínó og þar hitti ég oft
aðra skiptinema. Við fórum mikið
í gönguferðir og skoðuðum borg-
ina, sem er sannkallað konfekt
fyrir augað. í raun finnst mér
ótrúlegt hvað hún hefur vakið litla
eftirtekt því menningar- og listalíf
er þar með miklum blóma þótt
kannski sé borgin þekktust fyrir
það að vera bækistöð Fiat-verk-
smiðjanna og knattspyrnuliðanna
Juventus og Tórínó. Það fór held-
ur ekki leynt að Fiat er þarna með
sínar aðalbækistöðvar því maður
sá nánast engar aðrar bifreiðar á
götunum en Fiat.“
Á völlinn
- Fórstu ekki á knattspyrnu-
leik?
„Jú, einu sinni gerði ég það.
„Pabbi“ minn, Arnaldo, er mikill
Juventus-aðdáandi og við fórum
eitt sinn á leik Juventus og Fior-
entina. Það var skemmtileg reyn-
sla út af fyrir sig þótt ég hafi ekki
séð ástæðu til þess að fara aftur á
völlinn. Stemningin er afar sér-
stök og andrúmsloftið rafmagnað.
Auðvitað liggur þetta mikið í
menningu fólksins og siðum og þá
um leið margumtöluðum „blóð-
hita.“
-Hvernig var fjölskyldulífið hjá
fólkinu sem þú bjóst hjá?
„Þau eru bæði íþróttakennarar
en lífið á heimilinu var mjög í
þeim anda sem tíðkast þarna
syðra. Ítalía er enn heimur karl-
mannsins og Arnaldo var vissu-
Við matarborðið hjáfjölskyldunni
í Carignano. Lengst t. v. eru tveir
fjölskylduvinir, þákemur heimilis-
faðirinn, Arnaldo, þá kona hans,
Margherita, síðan Anna, þá dóttir
gestanna og loks Emanuela, dóttir
Arnaldo og Margheritu.
lega sásem réði áheimilinu. Hann
vildi fá sinn mat á réttum tíma og
varð fúll ef eitthvað fór úrskeiðis.
Mér fannst þetta stundum dálítið
skrýtíð enda alin upp við hug-
myndir um jafnfrétti kynjanna.
En þetta var afbragðsgott fólk og
það þurfti stundum ekki mikið til
að kæta Arnaldo. Þá söng hann og
trallaði.“
í ööru Ijósi
Þótt Önriu hafi líkað lífið vel á
Ítalíu sagðist hún nú kunna að
meta miklu betur en áður það að
búa á íslandi og það sem landið
hefði upp á að bjóða. Öryggi væri
allt annað og meira hér heima en á
Italíu svo eitthvað væri nefnt.
„Sjóndeildarhringurinn víkk-
aði mikið við dvölina á Italíu og
það er ekki laust við að ég líti til-
veruna í dálítið öðru ljósi en áður.
Manni lærist að ísland er ekki
nafli alheimsins en það breytir þó
ekki þeirri staðreynd að maður
kann miklu betur að meta það lán
sem fylgir því vissulega að vera
íslendingur og fá að alast hér
upp,“ sagði Anna og bætti því við
í lokin að hún væri staðráðin í að
fara út til Ítalíu á næsta ári og
heimsækja þar vini og kunningja,
sem hún hefði eignast á meðan
dvölinni stóð.
Vantar þig eldavél, ísskáp
með frysti, grillofn,
samlokugrill, hraðsuðuketil,
ferkantað borð, sporöskju-
lagað borð, stækkanlegt
ferkantað borð, rúm, sófa,
hvítan borðstofuskáp,
borðstofuskáp I dökkum við,
rautt barnaborð og stól, lítið
hjól eða stórt, Hókus Pókus
stól, sjónvarp, saumavél,
barnabíl, skápagrindur,
leðurjakka á 6-7 ára,
glerskreytingartæki? Ef svo
er hafðu þá samband í síma
13301 kl. 20-22.
ALLIR
FARSEÐLAR
TRAVEL
Akranesumboð:
Skagablaðið
Skólabraut 21 - 0 12261 og 11397