Skessuhorn - 04.05.2000, Blaðsíða 10

10
FIMMTUDAGUR 4. MAI 2000
■»ú!33ums«Ui
Fyrst er til að taka að mér
varð það á í síðasta þætti að
eigna Jóni Eyjólfssyni frá Há-
reksstöðum vísuna ,,Um vin-
skap okkar vita menn”, en hún
er eftir son hans Eyjólf Jónsson
sem kenndur var við Síðumúla
og dó þar aðeins 23 ára en Jón
varð hinsvegar aldraður maður
og er hér aðeins um mín eigin
pennaglöp og fljótfærni að
ræða.
En gleðilegt sumar lesendur
mínir og kæra þökk fyrir vetur-
inn. Það er siður okkar Islend-
inga að fagna vel sumrinu enda
oft full ástæða til þar sem vetur-
inn er langur en sumarið stutt.
Steinn Steinarr orti snemm-
sumars:
Lítinn hlaut égyndisarð
af akri mennta og lista,
en sáðfall mér í svefhi varð
á sumardaginn fyrsta.
Niður vorleysinganna blandast
þægilega við söng lóunnar á þess-
um árstíma enda orti Stefán Jóns-
son fféttamaður:
Það kliðar hekur hjá klettinum
og kvakar lóa rétt hjá honum.
Það er töluverð tónlist í kettmum,
eftroðið er á rófunni á homum.
Lilja Gottskálksdóttir sem
kennd var við Þangskála á Skaga
setti saman þessa vorstemmingu:
Kuldinn dvínar, hressist hold,
hérfyrir mínum sjónum,
sólin skín á freðna fold,
fer að hlýna í mónum.
Guðlaug Guðnadóttir fór
fyrst að yrkja að ráði eftir að
hún komst á elliár og sjónin var
orðin svo döpur að hún gat lítið
lesið en vorið virkaði þó á hana
sem aðra:
Sólin hellir geislaglóð,
gleður kellu Ijóminn,
meðan elli yfir fljóð
er aðfella dóminn.
Jóhann Ólafsson í Miðhúsum
orti á góðu vori:
Koma farfuglanna hefur jafnan
vakið okkur til vonar um nýja og
betri tíma og þeir verið okkur
miklir aufusu gestir eins og Rós-
berg G Snædal kvað:
Flykkist hingað fuglaþjóð,
flögrar kring um bæinn.
Til að syngja ástaróð,
Islendingabraginn.
Krían hefur lengi verið eitt
öruggasta tákn vörkomunnar og
margir sem bíða korrtu þessa sí-
kvika og herskáa fugls með eft-
irvæntingu enda er hann mörg-
um kær. Björn Stefánsson bjó á
Ketu á Skaga 1890 - 1915 og
hét kona hans Helga Bjarna-
dóttir. Eitt sinn að vorlagi fékk
Björn áminningu frá kaupmanni
sínum á Sauðárkrók vegna
skuldar. Um svipað leyti sá
Helga að nokkrar kríur flugu
yfir bæinn og varð að orði:
Kríur mikið hafa að hugsa,
homsíli ogjötunuxa,
sér þær tína sitt í nef.
En þó þær noti þessi gæði
ogþar með sína ungafæði,
þá skrifar enginn skuldabréf.
Um vorkomuna í Fljótum
norður orti Birgir Hartmannsson:
Vorið fríða velgir tíð
verrnir hltðar sunna
litum skrýðir blómin bltð
björk og víðirunna.
Þorvaldur Þórarinsson (Olli)
ffá Hjaltabakka vissi það fullvel að
spor æskumannsins eru léttari en
þeirra sem eldri eru:
Æskuganga oft var létt
- einkanlega á vorin -.
En ellin getur aftur sett
erfiðleika á sporin.
Það hefur lengi þótt tilheyra
að tengja saman ástina og vorið
enda hvorutveggja tengt gró-
anda og uppskeru. Kolbeinn
Högnason í Kollafirði er höf-
undur eftirfarandi ástarvísu:
Sæll að launum léti égfríð
löndin drauma minna
fyrir ástarbrosin blíð
blárra augna þinna.
Fríkkar landið, léttist mál,
leysist vanda þáttur.
Víkur grand en vermir sál
vorsins andardráttur.
Glóa hlíðar, glampar sær,
gleðst nú lýður dreyminn.
Blóma -frtða - grundin grær,
guð er að prýða heiminn.
Sólin gyllir grund og hlíð,
grænar hillir bungur.
Hljómum fylla heiðin víð
hreyfðar snillitungur.
Jörundur á Hellu í Steingríms-
firði lýsti vorinu þannig:
Syngur lóa sæl í mó,
sólarfróar nýtur.
Vogar glóa í veðraró
vetrarsnjóinn þrýtur.
Og Olli ffá Hjaltabakka yrkir
líka um ástina en virðist lítið eitt
spyrjandi:
Ástin hún er ekki veik,
á hún bjartar sýnir.
Hvenær verða að veruleik
vökudraumar mínir?
Vorinu fylgja gjarnan ýmsar á-
nægjustundir sem lyfta upp hvers-
dagsleikanum og bregða birtu á
erfiðleika lífsins enda kvað Kol-
beinn:
Þegar lífssund lokastflest,
langar, naprar vökur,
mig hafa yljað mest og best
meyjar.; hestar, stökur.
Með þökk fyrir lesturinn
Dagbjartur Dagbjartsson
Refsstöðum, 320 Reykholt
S435 1361.
Sædís útgefandi Þeys í Grmidarfirii meí aistoiarstarfsmanninn sinn í vinnunni.
Mynd: EE
I vinnu með
mömmu frá fæðingu
Leikur sér í grindinni á meðan mamma vinnur
Helena Líf þekkir ekkert annað
en að vera með mömmu í vinnunni,
enda hefur hún fylgt mömmu í
vinnu frá fæðingu. Sædís Guð-
mundsdóttir sem tók við vikublað-
inu Þey í Grundarfirði í mars á síð-
asta ári af hjónunum Ingibjörgu
Pálsdóttur og Eiði Emi Eiðssyni
hefur ffá því að dóttir hennar, Hel-
ena Líf Ólafsdóttir fæddist, þann
29. nóvember síðastliðinn, haft
hana með sér í vinnunni. Daginn
eftir að hún tók við rekstri blaðsins
fékk Sædís þá frétt að hún væri
barnshafandi. Helena Líf unir sér
vel í vinnu með mömmu á meðan
hún brýtur um blaðið. Sædís er allt
í öllu í blaðinu, sér um útgáfumál-
in, ritstjórn, ljósmyndun, ber út
blaðið og sér um innheimtu auglýs-
inga. Hún kom óreynd inn í rekst-
ur blaðsins fór seinna meir í Við-
skipta- og Tölvuháskólann og seg-
ir þann skóla hafa nýst sér vel hvað
varðar bókhald fyrirtækja. Um-
brotið lærði hún hjá fyrri eigendum
blaðsins. Aðspurð um hvort þetta
væri liður í átakinu Auður í krafti
kvenna, þá kvaðst hún ekkert hafa
hugsað út í það, þetta væri hin
besta lausn, því Helena Líf hefði
aldrei þurft á pössun að halda ffá
fæðingu. Sædís og maður hennar,
Ólafur Marinósson smiður, eiga
aðra dóttur sem er 6 ára gömul. Til
stendur hinsvegar að Helena Líf
fari í pössun á miðvikudögum þeg-
ar mikið er um að vera við útgáfu
blaðsins.
EE
Listaverk
á Akranesi
Uppúr miðjum maímánuði
munu menn fara að sjá listaverk
skjóta upp kollinum hist og her um
Akranesbæ. Akveðið var að fara út í
þetta verkefni í tengslum við
menningarsumar Reykjavíkur. A-
ætlað er að tvö verk verði sett upp
við Leyni, þrjú við Langasand og
þrjú á Elínarhöfða. Það var mikil
samkeppni sem myndaðist meðal
listamanna í kringum þessi verk því
valið var úr þeim tillögum sem bár-
ust. Verkin verða öll eftir Skagafólk
eða fólk sem á einhvem hátt á ræt-
ur sínar að rekja á Skagann.
BG
Minningartónleikar
í Borgameskirkju
Tónlistarskóli Borgarfjarðar og
Kveldúlfskórinn í Borgarnesi
standa fyrir minningartónleikum
um Kristínu Halldórsdóttur næst-
komandi laugardag, 6. maí, kl.
17:00 í Borgarneskirkju.
Kristín lést 2. september 1998.
Að sögn Theodóru Þorsteinsdóttur
skólastjóra Tónlistarskóla Borgar-
fjarðar starfaði Kristín mikið að fé-
lags- og menningarmálum í Borg-
arnesi. „Kristín var mikil áhuga-
mannsekja um tónlist, hún tók
virkan þátt í tónlistarstarfi og sótti
tónleika vel sem haldnir vom í hér-
aðinu. Hún söng í mörg ár í Kveld-
úlfskórnum og starfaði einnig í
skólanefnd Tónlistarskóla Borgar-
fjarðar. Kristín fæddist 6. maí 1948
og er því vel við hæfi að halda
minningartónleikna á afmælisdegi
hennar“ segir Theodóra. Tónleik-
arnir era öllum opnir.
f/eygarðshorníó
Fyrsti íbúinn
Sagan er breytingum háð. I land-
námu segir ffá því að fyrsti Skaga-
maðurinn hafi heitað Ketill. Hann
er hinsvegar ekki lengur fyrsti ibú-
inn á Akranesi samkvæmt ffétt í
Póstinum f síðustu viku. Þar segir í
myndatexta: “Inga Sigurðardóttir
fyrsti íbúi Akraness undirritar
samning um...“
Að heiman
Sjálfsagt hafa margir lesendur
Heygarðshomsins séð bandarísku
kvikmyndina EdTV Hún fjallaði
um mann sem gerði samning við
sjónvarpsfyrirtæki um að sjónvarp-
að yrði beint ffá öllum hans gerð-
um allan sólarhringinn. Hann gat
því ekki snúið sér í heilan hring
öðra vísi en sjónvarpsáhorfendur í
öllum Bandaríkjahreppi vissu það
samstundis.
Ed þessi var tilbúningur en hins-
vegar á hann íslenskan kollega sem
er enginn uppspuni. Það er Pólverj-
inn Haraldur Öm Ólafsson sem
síðustu mánuði hefur þrammað eft-
ir ísbreiðum norðurpólsins í beinni
útsendingu. Islenskir fjölmiðlar
hafa fylgst með hverri hreyfingu
hans á ísnum og miðlað til almúg-
ans. Við faum að vita hvað hann
labbar mikið, borðar mikið, sefur
mikið o.s.fv.
Síðustu fféttir af pólferanum
voru þær að kona hans ædaði að
hitta hann á skaflinum á næstu dög-
um. Einum starfsmanna heygarðs-
homsins varð þá á orði að það væra
engin takmörk fyrir því hvað einn
maður gæti verið seinheppinn.
Sennilega hefðu fair lagt á sig meira
ferðalag til að komast fiá konunni
sinni um stundarsakir og effir allt
þetta erfiði lenti hartn í því að rekast
á hana úti á ísnurn. Ofen á þetta
bættist að það hlytu að verða ólýs-
anleg vonbrigði fyrir manngreyið
að komast að því eftir margra mán-
aða rölt á tiltekinn stað að það væri
hægt að fljúga þangað!
Varalitur
Nokkrar ungar stúlkur f grunn-
skóla einum á Vesturlandi vora ný-
byrjaðar að varalita sig og höfðu
þann sið að kyssa alltaf spegilinn að
aðgerð lokinni. Spegillinn á
kvennaklósettinu var því alltaf útat-
aður í varalit og fór það mjög í
taugamar á skúringakonunni. Hún
kvartaði við skólastjórann sem boð-
aði til fundar með stúlkunum.
Skúringakonan var beðin að sýna
stúlkunum hve erfitt væri að þrífe
speglana. Hún tók upp klósett-
burstann, dýfði honum í klósettið
og byrjaði að skrúbba speglana.
Eftir það var aldrei varalimr á
speglunum.
Tók hjólið
Siggi var kvaddur fyrir dómstóla
um daginn og honum gefið að sök
að hafa stolið reiðhjóli af ungri
konu.“En ég stal ekki hjólinu,“
sagði Siggi, „hiin gaf mér það.
Sko ég var á gangi eftir götunni
þegar hún kom hjólandi og bauð
mér fer. Eg var orðinn þreyttur í
fótunum, svo ég þáði það og settist
á bögglaberann. Þá hjólaði hún
með mig inn í skóg og stoppaði þar.
Hún klæddi sig úr öllum fötunum
og henti sér á jörðina og sagði mér
að taka það sem ég vildi. Nú, fötin
pössuðu ekki á mig, svo ég tók hjól-
ið!“