Skessuhorn - 18.05.2000, Blaðsíða 12

12
FIMMTUDAGUR 18. MAI 2000

Ein er sú starfsgrein sem hefur
aukið veldi sitt hröðum skrefum á
undanförnum árum og virðist gefa
allgóða tekjumöguleika þó hún sé
að mestu skipuð konum og má
raunar furðu sæta að jafnréttisráð
skuli ekki hafa látið málið til sín
taka. Hér er að sjálfsögðu átt við
þær stúlkur sem starfa við bók-
menntakynningar fyrir kr. 66.50 á
mínútuna og eru gjarnan nefndar
starfsheitinu Les - píur. Onnur
grein þessarar starfsemi eru svo-
kallaðar stunudrottningar sem
hafa öðlast auknar vinsældir á síð-
ustu tímum og efalaust má nefna
fleiri afbrigði skyldrar starfsemi
sem mig brestur því miður kunn-
ugleika til að upplýsa lesendur
mína um. Nú er sú eina staðreynd
óumflýjanleg að öll eldumst við og
kveðjum jarðlífið að endingu og
kemur þá til kasta kirkjunnar
þjóna að rekja ævi og starfsferil
viðkomandi og væntanlega einnig
ættingja og trúrra viðskiptavina að
skrifa minningargreinar. Björn
Andrés Ingólfsson tók saman
væntanlega minningargrein um
eina slíka símadömu frá dóttur-
dóttur hennar á eftirfarandi hátt:
Þú kvaddir í gar á þirm hljóða hátt,
í hugskoti efst er mínu,
hve allir þig dáðu sem áttu bágt
í einkalífinu sínu.
Þú áttir svo langan æviveg
og erfið var stundum glíman,
en strákunum fannst þú stórkostleg,
þú stundir svo fallega í símann.
Afminningum um þig er ég rík,
aldrei þeir fársjóðir tæmast.
Amma mín þú varst engri lík,
það var unun að heyra þig klæmast.
Þú varst alltafsvo bltð og hjartahlý
og hittin á óskirnar mínar,
ogjóhanna systir var sólgin í
samfaralýsingar þínar.
Orðstýrþinn lifir amma mín
um ókomna lífsins tíma,
þvífeta ég stolt í fótspor þín
ogfesti mér dívan og síma.
Onnur skyld starfsemi eru svo-
kallaðar súludansmeyjar en raunar
eru þær ekkert nýtt fyrirbrigði og
sjálfsagt mörg dæmi þess frá bað-
stofutímabilinu að vinnukonur
hafi nuddað sér upp við stoð til að
drepa á sér óværuna meðan þær
týndu af sér spjarirnar fyrir augliti
vinnumannsins eða húsbóndans en
eitthvað girnilegt hefur borið fyrir
augu þess sem orti:
Fáklæðin sínfom og ný,
fljóðin gegnum skinu,
þau voru svosem engu í
öðru en sakleysinu.
Svo alls jafhréttis sé gætt er
sjálfsagt að birta einnig brot úr
Amorsrímu Valborgar Bentsdótt-
ur þar sem hún lýsir ástmanni sín-
um svo:
Þessir hressti strákar voru að vonum hæstánœgðir með nýju hjálmana. Mynd: SÓK
Rauði krossinn
gefur hjálma
onum mætti ég miðja nótt,
myrkur rættist vegur,
margs var gætt en mér varfljótt
maðurinn hættulegur.
Tægir þelann teygjugóð
tímans vél í húmi.
Þótt hörð sé skel er heitt mitt blóð
og hannfór vel í rúmi.
Teiti ullur ástar bar
eins ogfullur stútur.
Hans afgulli hjartað var,
hlýtt sem ullarklútur.
Þunnt bar hárið þokurautt
þyrilgárað saman.
Skallagljár með skeggið blautt,
skjólugrár tjraman.
Brúnasvertu baugahreinn
bar í sperrtu enni,
hnakkakertur, herðabeinn.
Hann var stertimenni.
Af gáfum snjáldur grettið bar
gæðaskálda fyrstur.
Eins og sáldið sítómt var
seggur dáldið þyrstur.
Samkvæmt lýsingu Valborgar
hefur umræddur ágætismaður ver-
ið kominn um miðjan aldur eða
svo en upp úr því fara margir að
velta fyrir sér svokölluðum eilífð-
armálum eins og Bjarni frá Gröf:
Þótt líkaminn sé lúka afmold
og líklega brenni í Víti sálin,
finnst mér gott að hafa hold.
Það hressir upp á kvennamálin.
Hið veraldlega gengi mannanna
hefur löngum verið breytilegt og
orðið ýmsum að yrkisefni en Jón
Gíslason á Glammastöðum orti og
á ekki illa við nú í vorblíðunni:
Þó gæfan bjóði gall mér rammt
þá gefur hún hunang vinmn,
veðrið gott hún verðurjafnt
að veita mér sem. hinum.
Og á svipuðum nótum yrkir
Björn S. Blöndal:
Einn þó pretti auðnan veik
óláns settanffóðrum,
sólskinsbletti í Itfsins leik
lánið réttir öðrum.
Sveitungi Björns, Asgrímur
Kristinsson ffá Asbrekku virðist
einnig hafa kynnst ýmsu:
Freistingamar fundu mig
ífögrum rómi vífsins,
Eg var bam og þekkti ei þig
þungi dómur lífsins.
Því miður veit ég ekki um höf-
und síðustu vísunnar en hún mun
nokkuð gömul og sannleiksgildið
er ekki að efa:
Það er vandi að verjast löst,
í vökujafnt og blundi,
ef ástin stendur í þérfóst
eins og bein í hundi.
Með þökk fyrir lesturinn
Dagbjartur Dagbjartsson
Refsstöðum 320 Reykholt
S 435 1367
Þriðjudaginn 2. maí síðastliðinn gaf
Akranesdeild Rauða kross Islands, öll-
um bömum í 3. bekk Brekkubæjar-,
Grunda- og Heiðarskóla glæsilega
reiðhjólahjálma og endurskinsmerld á
hjól að gjöf. Um er að ræða rúmlega
eitthundrað hjálma og er þetta árlegt
verkefni hjá Akranesdeildinni.
Bömin mættu í húsnæði deildar-
innar að Þjóðbraut 11 þar sem þeim
var m.a. sýnt myndband um nauðsyn
þess að nota hjálm og einnig var
brýnt fyrir þeim hversu áríðandi það
Það var fyrir 13 árum sem hjónin
Karl Dyrving og Bryndís Guðbjarts-
dóttir ásamt Pétri Agústssyni og
Svanborgu Siggeirsdóttur í Eyjaferð-
um gerðu upp Settuhól við Aðalgötu 2
í Stykkishólmi, sem í dag heitir Egils-
hús. Til að byrja með seldu þau Karl
og Bryndís miða fyrir ferðir á vegum
Eyjaferða í sjoppunni sem þau ráku á
jarðhæðinni. A efri hæðinni ráku Eyja-
ferðir gistiheimili. Egilshús er eitt af
þremur húsum í Stykkishólmi sem em
á Náttúruminjaskrá. Húsið var ónýtt
og hafði lengi staðið þannig. Upphaf-
lega var það byggt sem einbýlishús og
rekið sem verslun lengst af. Fyrsta
sjoppan í Stykkishólmi var rekin
þama. til margra ára. Nú er þama
rekin sjoppan Setta á jarðhæðinni. A
effi hæðinni er Kaffi og föndurloffið
Lionsklúbbur Borgarness hefur
undanfarin ár gefið nemendum 2.
bekkjar Varmalandsskóla hjálma.
væri að hjálmurinn væri rétt settur á
höfuðið til þess að hann gerði sitt
gagn. Að því loknu gekk Jóhanna
Gestsdótrir, lögreglukona, úr skugga
um að þau hefðu tekið vel og rétt eft-
ir með því að spyrja þau spjörunum
úr og rifjaði í leiðinni upp helstu um-
ferðarreglumar. Að sögn Margrétar
Magnúsdóttur, formanns Akranes-
deildar Rauða krossins, er þetta mjög
þarft og gott framtak sem vekur
bömin til umhugsunar um öryggi sitt
í umferðinni. SOK
sem Karl og Bryndís reka. Kaffirekst-
ur hófst í fyrravor, en föndrið hefur
verið til staðar ffá því þau hjón keyptu
húsið fyrir íjórum ámm síðan. Boðið
er upp á kaffi allan ársins hring og
föndumámskeið á vetuma og er hægt
að kaupa föndurvörur á sumrin. Kaffi
og föndurloftið tekur 18 manns í sæti
með góðu móti og á sína fastakúnna,
sem vita ekkert betra en að setjast nið-
ur innan um föndrið og fá sér kaffi-
bolla. Þetta ku vera eina kaffihúsið á
landinu sem býður upp á föndur og
hefur vakið mikla athygli víða. Að sögn
þeirra hjóna hefur orðið alger spreng-
ing í málun og trévöm, en Karl ffam-
leiðir mestan hluta af þeirri uévöm
sem er fyrirliggjandi á loftinu. Að auki
flytja þau inn fallega trévöm ffá Sví-
þjóð. EE
Þetta ffamtak klúbbsins er mjög
þarft og ber að þakka.
Flemming
Lúser
„Þetta er alveg rosalegt," sagði
Mummi við vín sirui, Pétur. „Lög í
þessu landi eru bara það sem lög-
fraeðingarnir segja!" „Hvað áttu
við?“ spurði Pétur. „Sjáðu til,“ út-
skýrði Mummi. „Konan mín sótti
um skilnað frá mér og gaf sern á-
stæðu að ég væri getulaus. Nú, ég
fékk mér lögfræðing til að verja
mig. Á sama tíma sakaði konan í
næsta húsi mig um að vera faðir
barnsins sem hún gengur með, svo
ég þurfti að fá mér annan lögfræð-
ing til að annast það mál.“ „Og
hvað með það?“ spurði Pétur. ,Jú,“
sagði Mummi, „ég tapaði báðum
málunum í gær!“
Einn, tveir..
Gumma gamla leíð ekki rétt vel,
svo hann fór til læknis sins. Því
miður var læknirinn ekki við, en
hjúkrunarkonan hans, sem var for-
kunnarfögur, rauðhærð, brjóstgóð
og vel lærð, sagði við hann,-
Kannski get ég hjálpað þér. Farðu
úr öllum fötunum og leggstu þarna
á skoðunarbekkinn." Gummi gerði
þetta og hjúkkan kom til hans og
lagði hönd sína á hálsinn á honum.
„Segðu þrjátíu og þrír, mjög
hægt.“„Þrrrrjááátíííuuu ooog þrí-
ííír!“ sagði Gummi. Stúlkan hvít-
klædda setti þá hönd sína á hjarta
hans og sagði „Segðu þrjátíu og
þrír.“ „Þrjá-á-tíu-u og þrí-í-ír!“
Hjúkrunarkonan setti þá höndina á
kvið Gumma og bað hann enn að
segja þrjátíu og þrír.Hann gerði
það. Þá tók hjúkkan gætilega um
kynfæri hans og sagði „Segðu þrjá-
íu og þrír.“ „Einn... tveir... þrír...
fjórir...“
Þrír vinir
Jóhann Hólmari og tveir vinir
hans frá Grundarfirði og Olafsvík
voru dæmdir í 5 ára fangelsi, en var
sagt að þeir mættu hafa með inn f
klefa sinn eitthvað sem þeir teldu
sig þurfa þessi fimm ár. Grundfirð-
ingurinn sagðist alltaf vera að
drepast úr kvensemi, svo hann bað
um að fá unga og viljuga stúlku
með sér í klefann, sem hann og
fékk. Olsarinn sagðist vera fyrir
sopann, svo hann bað um að fá
fimm ára birgðir af viskíi og blandi
með sér í klefann, sem hann og
fékk. Það tókst með naumindum að
loka á eftir honum. Jóhann var
lengi að hugsa sig um, en bað síðan
um fimm ára birgðir af sígarettum,
þar sem hans mesta nautn væri að
reykja frá sér alit vit. Þetta var lát-
ið eftir honum og það var verulega
erfitt að loka.
Fimm árum seinna var þeim
hleypt út. Grundfirðingurinn lá þá
Örmagna á gólfinu eftir fimm ára
kynsvall, Olsarinn var að hella síð-
ustu dropunum úr síðustu flösk-
unni og Jóhann kom út og spurði;
„Áttu eld?“
*
Avallt skáti..
Gísli kom sér í mjúkinn hjá
: föngulegri konu á bar og fór síðan
með henni heim. Með þeim tókust
náin kynni og höfðu þau bæði gam-
an af. Morguninn eftir spurði Gísli
„Vantar þig nokkuð peninga eða
eitthvað ...?“
„Nei,“ sagði hún. „Ég tek aldrei
við peningum frá vinum mínum.
En ef þig langar til að gleðja mig,
þá er verkfæraverslun hérna niðri á
horninu. Þeir selja svissneska vasa-
hnífa. Þú mátt gefa mér einn slík-
an.“
Gísla fannst þetta undarleg hug-
mynd, en hann fór og keypti handa
henni einn margblaða svissneskan
vasahníf. Þegar hann lét hana fá
hníflnn setti hún hann niður í
skúffu og Gísli gat ekki annað séð
en að skúffan væri næstum full af
slíkum vasahnífum.
„Þetta er skrítið," sagði Gísli.
„Af hverju ertu að safha þessum
hnífum?“
„Núna er ég fríð og fönguleg og
ég get fengið alla þá karlmenn sem
ég vi!,“ sagði : konan. „En eftir
nokkur ár þá verð ég gömul og Ijót
og þá vilja kariar ekki sofa hjá mér.
En skátar gera hvað sem ér fyrir
margblaða svissneskan vasahníf!“
Karl Dyrving og Bryndís Guðbjartsdóttir í Egilshúsi þar sem Kajpt ogfóndur er til hiisa
Kaffi og föndur
Frá heimsókn Lions í Vamalandsskóla í vor.
Lions gefur hjálma