Skessuhorn - 17.08.2000, Síða 16

16
FIMMTUDAGUR 17. AGUST 2000
>>ikt;ssiiriu>2:
Bætt samskipti eru lykillinn að betri heimi
Rætt við Völu Andrésdóttur, nema í Hong Kong
“Ég var í anddyri Verslunarskól-
ans að bíða eftir því að verða sótt
og fór að lesa tilkynningarnar á til-
kynningatöflunni. Þegar ég var
búin að lesa allar skemmtilegu
handskriíúðu tilkynningarnar fór
ég að lesa þær prentuðu og las þá
þessa tilkynningu frá menntamála-
ráðuneytinu. Ég las hana að
minnsta kosti þrisvar og svo ákvað
ég að slá til og hringja og athuga
hvernig þetta væri,” segir Vala
Andrésdóttir 19 ára gömul stúlka af
Skaganum sem stundar nám við
framhaldsskóla skammt frá Hong
Kong í Kína.
Örlagarík auglýsing
Vala er fædd á Akranesi 1981 og
reynsla hennar af útlöndum hófst
þegar hún var þriggja ára. “Þá flutti
ég út til Færeyja og bjó þar í þrjú ár.
Kom síðan aftur á Skagann og
kláraði þar grunnskólann og dreif
mig síðan í Verslunarskólann. For-
eldrar mínir sem heita Andrés
Helgason og Hrönn Harðardóttir
voru að plana að flytja í bæinn og ég
vildi ekki verða skilin eftir í þrjú ár
á Skaganum þannig að ég ákvað
bara að velja mér strax skóla í bæn-
um. Ég hafði farið á kynningu í
Versló og leist mjög vel á. Og þar
var ég búin að vera í tvo vetur þeg-
ar ég rak augun í þessa auglýsingu
sem varð til þess að ég fór til Kína
síðasta haust.”
I auglýsingunni stóð að styrkur
væri í boði til náms í Li Po Chun-
skóla í Hong Kong. “Hann er einn
af 10 United World Colleges eða
UWC-skólum sem eru drcifðir um
allan heim. Þeir bjóða upp á tveggja
ára nám til undirbúnings háskóla-
náms. Jórdaníudrottning og Nelson
Mandela eru í forsæti fyrir þessa
skóla sem eru stofnaðir í anda
þeirrar hugsjónar að auka skilning
milli fólks ffá öllum heimshornum
og að allir leggi sitt af mörkum til
samfélagsins. Mikil áhersla er á ým-
iskonar góðgerðar- og hjálparstarf-
semi.”
Skólinn
“Li Po Chun-skólinn er dálítið
fýrir utan Hong Kong eða úti í sveit
eins og þeir segja,” segir Vala. Hún
segir kennsluna fara fram á ensku
en Vala hefur einnig lagt stund á
nám í kínversku. Um 40% nem-
Vala Andrésdóttir.
endanna eru kínverskir en hÍRÍr
koma frá um 70 mismunandi þjóð-
löndum.
“Þegar maður byrjar á fyrsta ári
taka eldri nemendur á móti manni
og sýna manni skólann og umhverf-
ið og segja manni til. I fyrra vorum
við tvö þarna úti, ég og Hafliði
Sævarsson, en hann er fyrsti Islend-
ingurinn sem stundar nám við
þennan skóla. Hann kláraði í vor og
ég verð því ein þarna í vetur,” segir
Vala. Hún er þó hvergi bangin.
“Maður fer út og verður að takast á
við það sem bíður manns. Maður
leyfir sér ekki að hugsa sem svo; Æ
ég nenni þessu ekki eða mig langar
að vera heima.” Hún segist ekki
kvíða því að vera eini Islendingur-
inn í skólanum en viðurkennir að
hún væri það kannski ef hún væri að
fara í fyrsta skipti. “Núna veit ég að
hverju ég geng eftir 9 mánaða dvöl
þarna úti.”
Fjölbreytt nám
Vala segir skólann gera meiri og
aðrar kröfur en skólar á Islandi.
“Námslega er hann miklu erfið-
Mynd: K.K.
ari. Asíubúar eru langt á undan
okkur í námi í vísindum og stærð-
fræði. Ég var á stærðfræðibraut í
Versló og miðlungsnámsefni í
stærðfræði þarna úti er eins og erf-
iðasta stærðfræðin sem boðið er
uppá hér. Eða þá eðlisffæði? Hún
væri fullbjartsýnisleg fýrir “vesling”
eins og mig. Mér dettur ekki í hug
að reyna við þessi fög enda er ég
líka meira íýrir húmanísku fræðin.
Samfélagsþjónusta og greinar
tengdar henni eru hluti af náminu.
Það kallast C.A.S.S. eða Creativity,
Action, Support and Service. Þetta
er talið jafn mikilvægt og önnur fög
sem kennd eru við skólann. Ég hef
unnið á bókasafni skólans og svo
kenni ég litlum krökkum í bama-
skóla inni í Hong Kong ensku, leik-
list og ljóðlist. Einnig hef lagt stund
á kínverska ritlist og eins hef ég ver-
ið að læra að elda kínverskan mat.
Umhverfismál era ofarlega á baugi
í skólanum mínum og ég tek þessa
hluti alvarlega en þó ekki eins og
sumir sem taka þetta allt of nærri
sér. Ég stefni ekki að því að fara að
sigla með Greenpeace eins og sum-
ir, ég er ekki svo öfgafull.
I vetur er þó í boði námskeið eða
ferð sem ég er að hugsa um að fara
í en það er viku herþjálfun hjá kín-
verska hernum í Kantonhéraði. Það
er mjög erfitt að komast í þetta og
fáum útlendingum hleypt að. I her-
búðunum er maður rekin á fætur
fyrir allar aldir og látinn ganga í
gegnum stranga þjálfun, farið er í
fjallaferðir, maður lærir að marsera
og svoleiðis. Og svo endar þetta á
því að maður fær að skjóta af AK47
riffli. Mér finnst þetta skemmti-
legra heldur en að fara einhverjar
túristaferðir.”
Hong Kong
“Hong Kong borg er eiginlega
bara skýjakljúfar,” segir Vala. “Ibúa-
hverfin eru þannig að í kringum
verslunarmiðstöðvar á stærð við
Kringluna eru um 30 hæða bygg-
ingar þannig að þú þarft ekki að
gera neitt annað en taka lyftuna
niður og þar er allt sem þú þarft.
Allt til alls fýrir alla. Loftslaginu
þarna er kannski best lýst með því
að segja það sé eins og að vera í
gufubaði. Yfir 30 stiga hiti og 90%
loftraki. En velflestar byggingar eru
loftkældar.
Eg fór í fjallgöngu við upphaf
skólaársins, það var svona verið að
hrista saman hópinn. Eg ætlaði ekki
að vera eftirbátur eins eða neins og
þrammaði með þeim fremstu upp
bratta hlíðina. Ég fékk sólsting og
kastaði upp og svo steinleið yfir mig
og það þurfti að fara með mig aftur
niður. Um leið og ég kom í loftkælt
herbergi var aftur allt í lagi með
rnig.”
Hong Kong er talin vera dýrasta
stórborg í heimi en Vala segir ekki
erfitt að finna hverfi þar sem hlut-
irnir eru ódýrari.
“Þetta snýst um að fara á réttu
staðina til að versla eða borða.
Landsvæðið sem borgin stendur á
er lítið stærra en stór Reykjavíkur-
svæðið en þarna búa tæpar sjö millj-
ónir manna. Hong Kong-búar eru
annars mjög löghlýðnir og er borg-
in talin ein sú öruggasta í heimi.
Löggæsla er mjög mikil og vopnað-
ir lögreglumenn á hverju götu-
homi. Maður verður reyndar ekki
var við margt af því sem talið er til-
heyra stórborgum. Það er meira
skemmtanalíf í Reykjavík en Hong
Kong. Ég er búin að gá,” segir Vala
og hlær.
Hún segir skilin á milli austurs og
vesturs vera stundum óljós í þessari
borg.
“A Hong Kong-eyju er fullt af
asísku fólki en umhverfið er vest-
rænt af því að Bretar réðu yfir þessu
svæði fram til 1997. Aftur á móti
þegar maður fer lengra inn í Kína
þá er þetta allt öðruvísi, ýmis þæg-
indi sem Vesturlandabúar telja sjálf-
sögð eru ekki fýrir hendi, það er
ekki þessi byggingarstíll og ekki
þessir bílar. Mikil fátækt er víða og
efrir því sem þú ferð lengra frá
landamærunum því lengra aftur í
tímann ertu að fara.”
Rænd í Shenzhen
“Eg ákvað að skreppa yfir helgi
til borgar sem heitir Shenzhen.
Þetta var um páskana sem er mikil
ferðahelgi í Kína. Það var algjörlega
stappað í lestinni sem ég fór með,
þetta var eins og í sardínudós. Mað-
ur veit ekki hvað mannljöldi er fýrr
en maður kemur til Kína og á kín-
verska lestarstöð. Nálægð fólks er
miklu meiri og þú hefur ekki eins
mikið pláss og á Islandi, fólk kemur
svo nálægt manni. Mér fannst þetta
ofboðslega óþægilegt fýrst, þessi
mikla líkamlega nálægð. Það er eins
og að vera í súpu og þú hreinlega
lekur út af lestarstöðinni. Ég var á
leiðinni yfir á hótel og dró á eftir
mér svona litla flugfreyjutösku, sem
ég lenti í smávægilegum erfiðleik-
um með í mannþrönginni á leið yfir
brú, og þá voru allt í einu komnir
fimm Kínverjar mér til aðstoðar.
Vala ásamt skólafélögum á siglingu. Hong Kong í baksýn.