Skessuhorn - 14.09.2000, Side 18

18
FIMMTUDAGUR 14. SEPTEMBER 2000

“Það eru 125 dúfur sénf^jótaþarf á einu móti en maður skýtur aðeins eina dúfú t ému - en maður parfdð vera grimmur á hana ogþá brotnar hún.”
Stefán Gísli Orlygssön, íeírdúfuskytta mundar Berettuna. ' ,
Mynd:K.K.
Segir Stefán Gísli Örlygsson leirdúfuskytta
Á þessu ári hafa aðeins fjórir ís-
lendingar náð Olympíulágmarkinii
í leirdúfuskotfimi. Einn þeirra er
Skagamaðurinn og landsliðsmaður-
inn Stefán Gísli Orlygsson í Skotfé-
lagi Akraness. Stefán Gísli þykir
einstaklega efnilegur íþróttamaður
en hann hefúr á skömmum tíma
náð mjög góðum árangri í þessari í-
þróttagrein. Ekki eru nema tvö ár
síðan hann hóf skipulegar æfingar í
leirdúfuskotfimi og hafa skjótar
framfarir hans vakið verðskuldaða
athygli. Blaðamaður Skessuhorns
hitt Stefán Gísla að máli fyrir
skemmstu og fékk að heyra sitthvað
um byssur, skotfimi, skotferilinn til
þessa - og framtíðarplönin.
Skaut fyrst úr byssu 5 ára
Stefán Gísli fékk snemma áhuga
á að veiða og skjóta.
“Já snemma beygist krókurinn
segir víst máltækið. Eg var líklega
ekki nema 5 ára þegar ég skaut fyrst
úr haglabyssu. Það var hjá honum
afa gamla (Gísla Búasyni) á Fer-
stiklu. Þetta var gömul Kóngs-
bergeinhleypa og hún var miklu
stærri en ég, ætli hún hafi ekki ver-
ið með 35 eða 36 tommu hlaupi.
Hann hafði gaman af þessu, kallinn.
Eg skaut á olíubrúsa - afi stóð fyrir
aftan mig og hló alveg rosalega. Eg
hitti reyndar brúsann,”segir Stefán
Gísli.
Hann segist hafa verið byrjaður
að fylgja frændum sínum og föður á
veiðar strax við fermingaraldur. “Eg
fékk snemma að fara með bræðrum
mömmu og pabbi (Orlygur Stef-
ánsson) fór síðan að að taka mig
með sér. Alls staðar þar sem veiðar
eru stundaðar tíðkast að leyfa svona
strákguttum að fara með og skjóta
kannski einn og einn fugl eða skjóta
í mark. Skotvopn eru varasöm og
stórhættuleg verkfæri í sjálfu sér en
þau eru ekki hættuleg í höndunum
á þeim sem kunna að fara með þau.
En það krefst þess að þú berir virð-
ingu fyrir því sem þú ert með í
höndunum. Það er ekkert verra að
læra það snemma,” segir Stefán
Gísli.
Beljuskyttírí
“Ég hef alla tíð haít gaman af því
að veiða og veiði helst fugla. Ég hef
aldrei veitt hreindýr og langar ekki
til þess. Mér finnst svoleiðis belju-
skytterí ekki mikil veiðimennska ef
ég að segja eins og er. Þetta er stórt
dýr og skytturnar með stóra og öfl-
uga riffla þannig að bráðin á ekki
minnsta séns. Mér finnst meira var-
ið í að veiða fugla á flugi. Og svo er
það auðvitað líka tófan,” segir Stef-
án Gísli sem hefur mörg undanfar-
in ár eltst við tófúr í Akrafjalli og
Skarðsheiði. Hann er refaskytta í
Skilmannahreppi og Leirár og
Melasveit, auk þess sem hann hefur
verið frændum sínum í Hvalíjarðar-
strandarhreppi til aðstoðar við
grenjavinnslu.
“Tófunni fjölgar en það er sam-
dóma álit bænda í þessum sveitum
að henni hafi fækkað þar. Veiðitölur
staðfesta það líka. Það sést auðvitað
alltaf eitt og eitt kvikindi á hlaupum
en það er bara eðlilegt. Aðalsmerki
góðrar tófuskyttu? Miklu skiptir
auðvitað að læra hvernig dýrið hag-
ar sér en þegar upp er staðið snýst
þetta um þolinmæði. Bara þolin-
mæði og aftur þolinmæði. Og að
hlusta á náttúruna. Hún segir þér
hvað er að gerast, fuglinn í kringum
þíg-”
Náttúrutalent
í leirdúfunni
Stefán Gísli tók þátt í uppbygg-
ingunni á skotsvæði Skotfélags
Akraness þar sem byggður var lög-
legur leirdúfuvöllur fyrir nokkrum
árum. Áhuginn var vakinn á leir-
dúfuskotfiminni og ekki var aftur
snúið. hann segir þetta hafi verið
mjög fljótt að koma hjá honum eft-
ir að hann byrjaði að æfa. “Ég fann
strax að þetta átti við mig. Ég bjó að
góðum grunni og var aðeins búinn
að æfa eitt sumar að einhverju gagni
þegar ég var valinn í landsliðið. Ég
komst semsagt upp í fyrsta flokk í
fyrrasumar og núna í sumar skaut
ég mig upp í meistaradeildina. Til
þess að komast í meistaraflokk
þarftu að skjóta 114 dúfur af 125 en
það er sama og Olympíulágmark-
ið.”
Stefán Gísli segir leirdúfuskot-
fimi hafa verið stundaða hér á landi
í ein 12-15 ár. “Alfreð Karl Alfreðs-
son sem nú fer á leikana í Sydney er
fyrsti Islendingurinn til að keppa í
hagalbyssuskotfimi á Olympíuleik-
um. Við vorum fjórir sem náðum
lágmarkinu í ár en mjög fáir kepp-
endur komast að, það er einhvers
konar kvóti eða úthlutun í gangi, og
svo náttúrlega einhver pólitík líka.
Ef ég fer rétt með þá eru það ekki
nema 26 sem keppa á þessum leik-
um í þessari grein. Italirnir sem eru
mjög sterkir senda þrjá keppendur,
Norðmenn senda tvo, og ég held að
Danirnir hafi kippt sínum út fyrir
einhvern lyftingakappa sem er tal-
inn eiga betri möguleika á verð-
launum,” segir Stefán Gísli.
Gott ár - gott sumar
Þetta er búið að vera gott ár hjá
Stefáni Gísla í skotfiminni. Það
byrjaði úti á Kýpur í lok febrúar en
þangað hélt landsliðið til æfmga á-
samt þjálfaranum Peeter Pakk sem
kemur frá Eistlandi.
“Við vorum á Kýpur í 14 daga og
æfðum alla dagana við bestu að-
stæður sem hugsast getur. Það var
góður skóli að fara þangað og nauð-
synlegt að kynnast þeim hugsunar-
gangi sem býr að baki því að ná
góðum árangri. Við erum með
heimsklassa þjálfara og aðstoð hans
á æfingum er ómetanleg. Maður
skaut síðan svona eftir veðri í vetur
en þegar fór að vora var skotið
svona þrisvar til fimm sinnum í
viku, og þá 75 til 125 skot að jafn-
aði á æfingu. Ætli ég sé ekki búinn
að skjóta svona 11 til 12 þúsund
skotum á árinu,” segir Gísli og
glottir.
Hann segir þetta kosta sitt.
“Já, þetta kostar mikla perúnga.
Ég var að taka það saman að gamni
mínu að á þessu ári er kostnaður-
inn, með keppnisferðum og skotum
og öðrum búnaði hátt í 800 þúsund
krónur. Við greiðum allan kostnað
sjálfir. Skotsambandið er ekki burð-
ugt og allir peningar þess fara í að
halda úti þjálfaranum. En við von-
umst til að það skili góðum árangri
sem komi okkur til góða þó svo að
við þurfum að taka á okkur kostnað
líka. Ég sé ekki eftir þessum pen-
ingum og get ekki verið annað en
sáttur við þetta tímabil sem er að
líða.”
Norðurlandamótið
eftírminnilegast
Og vissulega hefur tímabilið ver-
ið eftirminnilegt: Stefán Gísli sigr-
aði með yfirburðum á flokkameist-
aramót STI í júlí í sumar. Mótdð var
haldið í Leirdal á á svæði Skotfélags
Reykjavíkur og þar skaut hann sig
upp í meistaradeildina með 116
dúfum og bar sigurorð af Alfreð K.
Alfreðssyni sem lenti í öðru sæti
með 107 dúfur. Pémr Gunnarsson
lenti í þriðja sæti. Stefán Gísli varð
síðan í öðru sæti á Landsmóti STI í
leirdúfuskotfimi með 113 dúfur.
Þar sigraði Pétur Gunnarsson með
117 og Alfreð K. Alfreðsson lenti í
þriðja sæti með 111.
Að sögn Stefáns Gísla var samt
eftirminnilegasta mót sumarsins
Norðurlandamótið í Finnlandi.
“Já, þetta er búið að vera spenn-
andi ár,” segir hann. “Ég átti þess
kost að taka þátt í heimsmeistara-
keppninni sem fram fór á Italíu.
Italía er nokkurs konar Mekka skot-
fiminnar en ég fór ekki því ég er
náttúrlega ekki tilbúinn í slíka
keppni. Þetta er líka svo ofboðslega
dýrt að maður getur ekki farið á allt
- maður verður að velja og hafha.
Ég sleppti því meðal annars vegna
þess að ég ætlaði á Norðurlanda-
mótið og ætlaði mér að gera vel þar.
Það eru bara atvinnumenn sem eru
í landsliðum Norðurlandaþjóðanna
og mikill memaður í gangi. Þeir eru
mjög grimmir í þessu enda eiga þeir
þrjá til íjóra af tíu bestu skotmönn-
unum í heiminum í dag. Bretarnir
voru líka þarna með sitt sterkasta
lið.”
Skemmst er frá því að segja að
Stefán Gísli lenti í 10. til 12. sæti
með 113 dúfur af 125 og náði best-
um árangri íslensku þátttakend-
anna.
“Einhverra hluta vegna hefúr
þessi íþróttagrein fengið litla um-
fjöllun hér á landi þó að hún njóti
vinsælda og virðingar víða annars
staðar. Það var til dæmis lítið sem
ekkert fjallað um Islandsmótið nú í
sumar en þó er vitað að fleiri hund-
mð manns stunda þessa íþrótt í
fjölmörgum skotíþróttafélögum.
Það er lítið mál að gera þessa í-
þróttagrein mjög spennandi á að
horfa. Við nefnum stundum For-
múlukappaksturinn í þessu sam-
hengi, mönnum fannst þetta ekkert
spennandi til að byrja með, bílarnir
keyrðu bara hring eftir hring en
þegar var farið að halda þessu að
fólki áttuðu áhórfendur sig á fóru
að horfa á að staðaldri. Það vantar
að kynna þetta fyrir áhorfendum,
það vantar alla markaðssetningu
hér á landi. Landsliðsmenn annarra
þjóða eru oftast nær atvinnumenn
sem eru styrktir í bak og fyrir.
Keppnisskapið sem gildir
“Það er kannski ekki í sjálfú sér
neitt stórmál að skjóta allar dúfum-
ar í einum hring, það geta margir.
En að púsla þessu saman aftur og
aftur reynir mest á sálrænu hliðina
og einbeitinguna. Allir bestu skot-
mennirnir segja að þetta gerist að
stærstum hluta í hausnum á manni.
Þegar þú ert farinn að keppa á þess-
um stærri mótum, eða bara hvaða
móti sem er þá má ekkert slaka á.
Þegar menn era komnir út í grjót-
harða keppni í þessu má ekki gefa
tommu eftir - þá er maður búinn að
missa sénsinn. Það er sagt að þessi
íþróttagrein krefjist meiri einbeit-
ingar en aðrar íþróttagreinar og
eins og í öðrum íþróttum er það
keppnisskapið sem gildir. Það eru
ekki allir sem höndla það að vera
komnir í toppbaráttu. Þær eru
margar gildrurnar í þessu. Eitt má
maður alls ekki og það er að byrja
að telja dúfumar á meðan keppni
stendur. Það er það sem oftast
skemmir fyrir skotmönnum til að
byrja með. Það eru 125 dúfur sem
skjóta þarf á einu móti en maður
skýtur aðeins eina dúfu í einu - en
maður þarf að vera grimmur á hana
og þá brotnar hún.
Eg er með mikinn metnað og set
markið hátt í þessu. Ég byrjaði strax
fyrsta keppnisárið að setja mér
markmið og ég náði því og rúmlega
það og sama gildir um annað
keppnisárið. Sumir félagar mínir
hafa sagt að ég hafi ætlað mér um of
miðað við hvað ég er búinn að vera
stutt í þessu en ég hef náð þeim í
bæði skiptin. Ég ætla ekkert að slá
af og halda bara sömu keyrslu. Það
er náttúrlega alltaf hægt að bæta sig
og þegar maður er búinn að setja
sér markmið hér heima og ná þeim
þá er hægt að fara að setja sér önn-
ur markmið að keppa að á nýjum
slóðum. Það er svo stutt síðan ég
byrjaði og ég á eftir að læra margt.
Ég á eftir að þróa skotstílinn minn
og þjálfa mig mikið áður en maður
fer að etja kappi við þessa bestu úti
í heimi. En það er allt hægt,” segir
Stefán Gísli Orlygsson.
K.K.