Skessuhorn - 12.10.2000, Blaðsíða 5

^aunuK.
FIMMTUDAGUR 12. OKTÓBER 2000
5
A EINHVE]
Reykjavík getur vissulega verið falleg borg.
Núna áðan, þegar ég var búinn að aka börnun-
um í skólann og keyrði síðan bæinn á enda til
að setjast stundarkorn við þessa tölvu, þá var
eiginlega ekki hægt að komast hjá þeirri til-
hugsun. Kalt í lofti, kyrrara en tíðast er í þess-
ari borg, sólin var á kreiki einhvers staðar niðri
við sjóndeildarhring svo maður sá ekki hana
sjálfa en geislar hennar skutu upp kollinum á
óvæntum stöðum; allt í einu baðaðist húsvegg-
ur logandi birtu, það glitraði á fölnað lauf sem
enn hékk á grein, einn og einn geisli virtist elta
uppi bíla sem óku Miklubrautina fremur
þurrpumpulega og geislinn gerði meira að
segja hinn dæmigerða einkabíl vinalegan -
gerði hann eðlilegan; það gat ekki verið neitt at-
hugavert við að þessi bíll væri þarna á ferli úr
því sólargeislinn sá ástæðu til að leika sér við
hann. Hann varð næstum töfrandi í gullinni
lágbirtu vetrarmorgunsins.
En svo hafði sólargeislinn ekki við bílnum
lengur, geislinn smeygði sér andstuttur burtu
en bíllinn hélt áfram - hættur að vera gullsleg-
inn töfravagn í morgunbirtu og orðinn bara
bíll, stór og þungur hlutur sem einhverjir
menn í Ameríku eða Japan höfðu lamið saman
með látum, stór og þungur hlutur sem var til
þess eins gerður að skila einhveijum geðstirð-
um illa vöknuðum manni í vinnuna þar sem
hann myndi svolgra í sig kaffi áður en hann
gæti farið að líta kringum sig... og svo framveg-
is. Og þegar sólargeislanna naut ekki lengur
við, þegar þeir höfðu brugðið sér í annað hverfi
borgarinnar og maður hlaut að vona að þar að
minnsta kosti væru þó að minnsta kosti ein-
hverjir töfrar á kreiki, þá rann raunveruleikinn
upp fyrir augum manns og maður var ekki
lengur staddur í heimi þarsem hægt var hugsa
IJÖRÐHA
ýmislegt, heldur bara í Reykjavík að morgni
dags og allir að flýta sér í vinnuna - stöðugur
straumur bíla eftir Miklubrautinni, Kringlu-
mýrarbrautinni og hvað þær heita, og þó það
væri kannski ekki beinlínis ljótt, þá var ekki
lengur nein fegurð og það eina sem hægt var að
hugsa: Hvernig nennir fólk að búa hérna? Af
hveiju eru ekki allir fluttir út á land, þar sem
sést eitthvað annað en næsti bíll?
í sjónvarpinu um daginn íylgdist ég með
öðru auganu með mynd sem einhveijir Danir
höfðu gert um skipulag borga og hvernig þær
gætu verið annars vegar mannfjandsamlegar
og hins vegar sniðnar að raunverulegum sál-
fræðilegum þörfum mannsins. Og Danirnir
vöktu athygli á ýmsum smáatriðum sem maður
hafði ekki svo mjög leitt hugann að - til dæmis
nauðsyn þess að hafa hliðar á húsum óbeinar,
helst með fjölda mörgum útskotum, stöllum,
tröppum og portum þar sem fólk getur skotið
sér inn, helgað sér svæði, falið sig ef svo ber
undir, boðið öðrum til sín ef svo ber undir. Og
svo sýndu þeir nýtísku hús sem byggð höfðu
verið eftir einhveijum tískustraumum í arki-
tektúr fyrr á öldinni þar sem húshliðarnar voru
beinar og hvergi hægt að setjast, hvergi hægt að
skjóta niður sínu andlega tjaldi, og niðurstaða
þeirra virtist vera í stuttu máli sú að svo mjög
væri maður manns gaman að borgin væri hið
náttúrlega umhverfi mannkindarinnar, og
spurningin væri því bara hvernig hún væri
byggð - hvort hún væri byggð á „eðlilegan" hátt
- sem sagt flókin, fjölbreytileg, óvænt. Slík
borg væri manninum góð og slíkar borgir ætt-
um við aftur að byggja.
Reykjavik er varla slík borg en þrátt fyrir að
þáttur Dananna væri góðra gjalda verður og
ýmsar ábendingar þeirra athyglisverðar virtist
mér þeir misskilja sjálft grundvallaratriðið. Að
borgin væri kannski EKKI náttúrlegt umhverfi
mannsins en sú borg væri skást sem best líkti
eftir margbreytileika náttúrunnar. Og þar úti
ætti maðurinn heima.
Og þar sem ég ók æ lengra eftir Miklu-
brautinni og byggðin tók að stijálast og maður
fór að sjá Esjuna annars vegar og Bláijöllin
hins vegar og sólin varð annað og meira en
laumulegir geislar sem lýstu upp stundarkorn
einhveija vélasmíð mannsins, þá fór hugurinn
að léttast um leið og maður hugsaði með sér, jú,
víst getur verið fallegt í henni Reykjavík,
stundum og stundarkorn, en af hveiju að sætta
sig við hálfkák, eftirlíkingu, hlýtur ekki hugur-
inn að stefna út, undir fjallshlíð, á lækjarbakka.
Áhyggjur af byggðamálum í þessu landi eru
sumpart byggðar á misskilningi. Ef fólk vill
flykkjast saman í eina kös verður lítt við það
ráðið með stjórnvaldsaðgerðum. Spurningin
um búsetu ræðst held ég þrátt fyrir allt ekki af
einhveijum landsbyggðarstyrkjum heldur hvað
maður hugsar á köldum haustmorgni. Er fal-
legt í kringum mann?
Mér skilst að enn í dag flytji á hveijum ein-
asta degi fólk til Reykjavíkur utan af landi.
Margt skiljanlegt við það. Maður er manns
gaman. En á köldum haustmorgni eins og
núna rennur samt fyrst og fremst upp fyrir
manni að þessari sókn í borgina hlýtur fyrr eða
síðar að linna. Það hljóta fleiri að sjá að stórhýsi
eru aumir staðgenglar fjalla, umferðargöturnar
eru engar ár, og þær stundir koma jafnvel á fal-
legum morgni að maður fær nóg af þessari
minnstu stórborg í heimi og langar að komast
burt.
Þetta er altso umsókn um jörð. Liggja ein-
hveijar á lausu?
frá Heilsugæslustöðinni
Borgarncsi
Innfluensubólusetning stendur
nú sem hæst
Ráðlagt er að sprauta alla 60 ára og eldri einnig
alla sem eru með ónæmisbælandi sjúkdóma.
Vinsamlegast pantið tíma milli
kl 08.00 -16.00 alla virka daga í
síma 437 1400
Starfsfólk Heilsugæslustöðvarinnar Borgarnesi.
BORGARBYGGÐ
Deiliskipulag að Bifröst
í Borgarbyggð
Samkvæmt ákvæðum 26. gr. skipulags- og
byggingarlaga nr. 73/1997, er hér með Iýst eftir
athugasemdum við ofangreint skipuíag.
Tillagan mun liggja frammi á Bœjarskrifstofu
Borgarbyggðar fra 11. október 2000 til 9.
nóvember 2000.
Athugasemdum skal skila á bæjarskrifstofuna fyrir
23. nóvember 2000 og skulu þær vera skriflegar.
Tillagan tekur yfir fyrri deiliskipulög er gerð hafa
veriá fyrir svæðið.
Borgarnesi 25. september 2000.
Bœjarverkfrœðingnr Borgarbyggðar.
Dssgurlagakeppni
borgarfjaröar
Dægurlagakeppni Borgarfjarðar verður haldin
á árshátið UMF Reykdæla í Logalandi þann
18. nóvember næstkomandi.
Skilyrði fýrir þátttöku eru að lögin séu frumsamin
og hafi ekki verið flutt opinberlega.
Lögum þarf að skila á hljóðsnældum með
vélrituðum texta merkt:
Gleðifundarnefnd
co/ Sigríður Jónsdóttir
Hömrum, 320 Reykholt.
Borgarfirði.
Hljóðsnældu og textablað skal senda
undir dulnefni en nafn, heimilisfang og
símanúmer höfundar þarf að fylgja með í
lokuðu umslagi.
Skilafrestur er til 2. nóvember.

Gleðifundarnefnd UMF Reykdæla.
Vantar þig aukatekjur?
Gætir þú hugsaö þér:
Ab hafa meiri tíma meb fjölskyldunni?
Ab vera fær um ab skipuleggja eigin framtíb?
Ab hafa möguleika á ab vera fjárhagslega sjálfstæb/ur?
Við bjóbum uppá:
Víbtækt þjálfunar- og stubningskerfi
Alþjóblegt net starfsmanna sem veita stubning og hjálp
meb reksturinn
Upplýsingar í síma 881 9990