Skessuhorn - 15.02.2001, Blaðsíða 6

6
FIMMTUDAGUR 15. FEBRUAR 2001
^Kiusunu..
HP v BÍR lOp
m ¥ ■
1 i9ra9^M9

WjS* gjW ■Pp* V Jr 1
I I" jl j m <. f . ; i m 1 \ iÆ
p-r 'Wj&í 11 M1 ý\ i^'t . .
HBf k 1 j§ - lí : Jftj *
mm 1 Jgifc R j8g||0r « mm ■ i m
§1 Há. - f|jH •* y
■r_ % i W$þ * 9
K p-
r B8y ■ 1 l
Utskrift í FVA
Síðastliðinn laugardag gerðist
sá undarlegi viðburður að braut-
skráðir voru nemendur frá Fjöl-
brautaskóla Vesturlands sem luku
námi sínu við skólann á haustönn
2000. Mun þetta vera fyrsta febr-
úarútskriftin í sögu skólans og
vonandi einnig sú síðasta.
Að þessu sinni brautskráðust 49
nemendur frá skólanum, 33 með
stúdentspróf, 14 iðnnemar og 2
nemendur af styttri starfsbrautum.
Flestir voru stúdentamir af félags-
fræðabraut, 11 talsins, 6 luku námi af
hagfræðibraut, 5 af málabraut, 5 af
náttúruffæðibraut, 4 af eðlisfræði-
braut og 2 af íþróttabraut. 5 nem-
endur luku burtfararprófi í vélsmíði,
4 í rafvdrkjtm, 4 í húsasmíði og einn
nemandi í netagerð en hann útskrif-
aðist í samstarfi við Fjölbrautaskóla
Suðumesja. Einn nemandi lauk al-
mennu verslunarprófi á viðskipta-
braut og einn lauk burtfararprófi á
uppeldisbraut. Þórir Olafsson skóla-
meistari setti athöfnina og síðan
fluttd Hörður O. Helgason aðstoðar-
skólameistari yfirlit yfir skólastarfið
á haustönn.
Við athöfnina lék Anna Þóra Þor-
gilsdóttir nýstúdent á flautu Andan-
te eftir Mozart við undirleik Önnu
Snæbjörnsdóttur. Þrír úr hópi ný-
stúdenta lásu gamla og nýja texta
sem allir fjölluðu um skólalíf en það
var Jón Ami Friðjónsson, kennari
við FVA sem tók þá saman. Nem-
endur sem brautskráðust frá FVA á
haustönn 1980 fluttu skólanum
kveðju og færðu honum veglega
bókagjöf í tilefni tímamótanna sem
kemur til með að vera geymd á
bókasafni skólans.
Þórir Ólafsson skólameistari
stýrði að venju brautskráningu nem-
enda. Margir fengu viðurkenningu
fyrir góðan námsárangur, bókagjafir
sem Penninn-Bókabúð Andrésar
leggur skólanum til. Verslunar-
mannafélag Akraness veitir viður-
kenningar fyrir góðan árangur í við-
skiptagreinum. Katla Hallsdóttir
hárgreiðslumeistari gaf að venju
verðlaun fyrir góðan árangur í verk-
legum greinum og Rótarýklúbbur
Akraness veitti viðurkenningu fyrir
lofsvert ffamlag til félagsstarfa nem-
enda. Eftirtaldir nemendur fengu
viðurkenningu: Armann Veigar
Guðgeirsson fyrir ágætan árangur í
sögu, Ásdís Halla Sigríðardóttir fyr-
ir ágætan árangur í stærðfræði og
raungreinum, Aslaug Guðmunds-
dóttir fyrir félagsstörf, Bergrós Fríða
Ólafsdóttir fyrir ágætan árangur í
þýsku og ensku, hún fékk einnig við-
urkenningu fyrir bestan námsárang-
ur stúdenta. Björn Helgi Guð-
mundsson fékk viðurkenningu fýrir
ágætan árangur í vélfræði, Davíð
Rósenkrans Hauksson fékk viður-
kenningu fyrir ágætan árangur í eðl-
isfræði, efnafræði og stærðfræði,
Elín Málmffíður Magnúsdóttir fyrir
ágætan árangur í viðskiptagreinum,
Harpa Hlín Haraldsdóttir fyrir á-
gætan árangur í dönsku, Harpa Hlín
hlaut einnig viðurkenninguna frá
Rótarýklúbbnum fyrir félagsstörf,
Hjördís Garðarsdóttir hlaut viður-
kenningu fyrir ágætan árangur í
dönsku, Sigrún Ösk Kristjánsdóttir
fyrir ágætan árangur í dönsku og
ensku, Sigurbjörn Guðmundsson
fýrir ágætan árangur í efhaffæði og
líffræði, Snorri Guðmundsson fýrir
ágætan árangur í verklegum grein-
um í húsasmíði og Svandís Halldórs-
dóttir fýrir ágætan árangur í við-
skiptagreinum. Verðlaun Kötlu
Hallsdóttur hlaut að þessu sinni
Kristín Birna Fossdal sem lauk burt-
fararprófi í rafvirkjun. Sigrún Ósk
Kristjánsdóttir nýstúdent flutti ávarp
fýrir hönd útskriftamema. Þórir Ó-
lafsson skólameistari ávarpaði út-
skriftarnemendur í lokin, óskaði
þeim velfamaðar og þakkaði þeim
fýrir samveruna.
SÓK
Flugfreyja og
hiúkrunarkona
Bergrós Fríða Ólafsdóttir
útskrifaðist á laugardag frá
Fjölbrautaskóla Vesturlands sem
stúdent af málabraut. Hún lauk
náminu á sjö önnum en tók sér frí í
tvær annir. Fyrst til þess að fara til
Bandaríkjanna og svo til þess að
heimsækja Lappland. A útskriffinni
hlaut hún verðlaun fýrir þýsku og
ensku auk þess sem hún hlaut
verðlaun fýrir bestan árangur á
stúdentsprófi.
“Eg hef gaman af því að ferðast og
kynnast öðmm menningarheimum”
segir Bergrós þegar hún er spurð að
því af hverju málabraut varð fýrir
valinu. Hún segist aldrei hafa séð
eftir þeirri ákvörðun sinni því hún
hafi mjög gaman af því að læra
tungumál.
En hvað tekur nú við? “Eg stefni
að því að verða flugfreyja en ég
kemst ekki í það fýrr en ég er 23 ára,
það er aldurstakmarkið. Fyrst ég hef
ekkert annað að gera á meðan ætla
ég að nema hjúkmnarfræði við
Háskóla Islands. Eg hugsa að það sé
alltaf gott að hafa það í
bakhöndinni” segir Bergrós en hún
er 20 ára. Hún segist líta á
flugfreyjustarfið sem framtíðarstarf
en segist líka geta hugsað sér að
vinna við allt sem tengist
“ferðamálabransanum”. “Eg ætla að
minnsta kosti að vinna sem
flugfreyja þangað til ég verð leið á
því, ef það gerist. Þá get ég alltaf
Bergrós Olafsdóttir
farið að vinna sem
hjúkmnarfræðingur” segir Bergrós
og hlær. “Eg verð vonandi að vinna
á Sjúkrahúsi Akraness í sumar en ég
var þar síðastliðið sumar og líkaði
vel. I haust fer ég svo í háskólann.
Hjúkmnarffæðin er bæði kennd í
Reykjavík og á Akureyri en ég ákvað
að fara í HI. í Reykjavík af því að ég
ætla að keyra á milli.”
Hjúkranarfræði er fjögurra ára
háskólanám en Bergrós segist ekki
viss um hvort hún gæti hugsað sér
að vinna við það til frambúðar. “Mig
langar að geta unnið við hvort
tveggja, að vera hjúkmnarfræðingur
og flugffeyja. Eg gat ekki ákveðið
mig og ákvað að læra bara bæði.”
Margir myndu kannski hika við að
fara í hjúkranarffæði eftir að hafa
lítið sem ekkert lært í líffræði og
skyldum greinum en Bergrós segist
ekki óttast að hún hafi ekki nægan
grunn til að byggja á. “Það er
auðvitað misjafht hversu góðan
grunn fólk hefur. Þeir sem hafa
verið á náttúrufræðibraut em góðir í
lífffæði og þeir sem hafa lært mikið í
sálfræði eða félagsfræði standa betur
að vígi þar heldur en aðrir. Eg er í
góðri aðstöðu til að lesa bækumar
því þetta er jú allt á ensku” segir
Bergrós og blaðamaður verður að
viðurkenna að það hlýtur að teljast
kostur að eiga auðvelt með að skilja
námsefnið!
Bergrós segir að hún hafi reynt að
láta verkfalhð hafa sem minnst áhrif
á sig. “Það bitnaði auðvitað á manni
peningalega séð, en ég reyndi að
halda mínu striki í skólanum. Eg
gæti sagt mörg ljót orð um þetta
verkfall en ég ætla ekkert að gera
það.” segir þessi hressa og efnilega
ungadama að lokum.
Rafvirkinn
Kristín Bima Fossdal á það
sameiginlegt með Bergrós að hafa
útskrifast frá Fjölbrautaskóla
Vesturlands síðastliðinn laugardag á
sjö önnum, en fýrir þá seni ekki vita
er venjulegur námstími átta annir.
Þær eiga hins vegar fátt annað
sameiginlegt því Kristín lauk
burtfararprófi í rafvirkjun frá
skólanuni. Hún segist ætla að verða
rafiárki. “Eg er ekki orðin það ennþá
því ég á effir að taka sveinspróf. Eg
ætla að gera það í sumar en áður en
maður tekur prófið þarf maður að
vera búinn að vinna í ár” segir Kristín
sem er búin að því. I upphafi vann
hún hjá Matthíasi Hallgrímssyni en
undanfarið hefúr hún starfað sem
rafvárki í Norðuráli.
En hvernig í ósköpunum datt
ungri stúlku í hug að fara að læra
rafvirkjun? “Veistu ég eiginlega veit
það ekki. Ætli ég hafi nokkuð nennt
að vera bókaormur. Þetta byrjaði
eiginlega þegar kom rafvirki heim
einu sinni að gera við eitthvað. Ég
hékk á öxlinni á honum allan tímann
eins og páfagaukur og fýlgdist með.
Hann hefiir ömgglega verið orðinn
artsi þreyttur á mér” segir hún og
skellir upp úr.
Kristín Bima var eina stelpan sem
lærði rafvirkun á skólagöngu sinni en
hún segir það ekki hafa komið að sök.
Þegar hún brautskráðist á laugardag
sannaði hún það í eitt skipti fyrir öll
að stelpur geta lært rafvirkjun þegar
hún hlaut verðlaun Kötlu
Hallsdóttur sem em á ári hverju veitt
þeim nemanda sem hefur skarað
fram úr í iðnnámi.En hvað sagði
fjölskyldan þegar litla ljóshærða
prinsessan tilkynnti að hún ætlaði að
verða rafvirki þegar hún yrði stór.
“Mamma var bara ánægð með þetta
en pabbi var ekkert sáttur og sagði að
þetta væri karlmannsstarf.” Kristín
segist hins vegar strax hafa séð að
þetta væri eitthvað sem átti við hana.
“Ég ákvað að prófa þetta og svo gekk
mér svo vel að ég ákvað að láta á þetta
reyna. Ég fór þó aðeins að efast fyrsta
sumarið sem ég vann við þetta. Það
leið fljótt hjá því áður en ég vissi af
hlakkaði ég til að fara í vinnuna og
langaði eklci heim að loknum
vinnudegi. Mig langaði bara að vera
alltaf. Það er þó einn galli, maður
nennir aldrei að gera neitt heima
hjá sér sem tengist þessu. Ef myndi
verða rafmagnslaust heima myndi
ég örugglega hringja á rafvirkja!”
Að lokum vill Kristín hvetja allar
stelpur til þess að skella sér í
rafvirkjun en hún sjálfsegiststefna á
meistaranám í greininni. SOK