Skessuhorn - 07.01.2004, Blaðsíða 10

10
MIÐVIKUDAGUR 7. JANUAR 2004
jilL33Unu,_
Sá yðar er syndlaus er...
Nú er svo komið að allir
I sveitarstjórnarmenn L-listans í
Dalabyggð eru búnir að tjá sig
hér í Skessuhorni, nema undir-
rituð, og má ég varla láta minn
hlut eítir liggja.
Eg er náttúrlega græninginn
| i sveitarstjórninni, enda hafa
engir fjölmiðlamenn séð á-
stæðu til að hafa samband við
mig, svo ég verð bara að bjarga
mér sjálf.
Vil ég gjarnan láta koma
fram, hvernig málið lítur út ffá
mínum sjónarhóli, síðan ég tók
I sætið í vo'r.
Bryndís og Þorsteinn era ný-
I búin að senda inn grein og tala
eins og þeirra hlið á málum sé
hin eina rétta, en svo einfalt er
það nú bara ekki. Mér virðist
sem þau séu þar með dottin í
sömu gryfjuna sem þau ásaka
Guðrúnu Jónu um, að vera í.
Mér hefur, svo ekki sé meira
sagt, þótt ákaflega ómaklega að
henni sótt.
Ég tel hana mjög færa, sem
sveitarstjórnarmann, og ég trúi
ekki, að aðrir sveitarstjórnar-
menn geti neitað því að svo sé.
Hún hefur komið vel undirbú-
in á fundi, og spurt mjög ýtar-
lega út í málefnin til að hafa allt
á hreinu, þótt sumum virðist
þykja það óþarfa vesen og
tímaeyðsla. Mér finnst líka að
hún sé stundum ranglega ásök-
uð um að vera neikvæð gagn-
vart málum, ef hún vill ræða
þau betur og skoða frá fleiri
hliðum. Væri ekki nær að kalla
það vönduð vinnubrögð?
Hún lætur skoðun sína í ljósi
og stendur við hana, en vill ekki
flana út í neitt, að óathuguðu
I máli.
Oddvitaskiptin í vor voru illa
I undirbúin og í raun komið aft-
an að sitjandi oddvita. Þannig
I mál þurfa undirbúning og
finnst mér óverjandi af þeim
Bryndísi og Þorsteini að koma
ona seint fram með þessa
hugmynd sína.
Það olli óróa og uppnámi,
I sem hefði þurft rýmri tíma til
j að jafna.
Meðal annars var „Hið fræga
dæmi“ um fundinn, sem þau
| nefna, afleiðing þess. Ég reikna
með að fleiri hefðu stungið við
| fótum, í hennar sporam.
Þau kváðust gera þetta til að
„lægja öldurnar í samfélaginu",
I sem var náttúrlega góðra gjalda
vert, en það hefur ekki gengið
eftir, langt í ffá. En samningar
I náðust á síðustu stundu. Við
Guðrún Jóna samþykktum að
| styðja Þorstein í oddvitasæti
gegn því m.a. að þau styddu
Guðrúnu Jónu sem formann
byggðaráðs og varaoddvita. Nú
| hafa þau aftur á móti gengið á
bak orða sinna og svipt hana
öllum embættum og nefhdar-
störfum, á vegum sveitarstjórn-
ar og bera því við, að ástæðan
sé rannsókn sú, er fram fer á
heilsugæslunni.
Það er náttúrulega bara
BULL. Störf hennar í sveitar-
stjórn koma þessari rannsókn
ekkert við.
Svo sagði mér maður, sem er
lögffæðingur að mennt, fyrr-
verandi bæjarstjórnarmaður og
sat þar að auki á þingi fýrir
Sjálfstæðisflokkinn. Hann
sagði að þessi mál óskyld og því
engin afsökun fýrir svona fram-
ferði. Enda er málið enn á
rannsóknarstigi og engin kæra
verið lögð fram. Svona vinnu-
brögð eiga sér fá eða engin for-
dæmi. Þau ættu að gæta orða
sinna er þau tala um siðferðis-
brest Guðrúnar Jónu. Það era
stór orð að standa við.
Hvað hitaveituna varðar, þá
var Guðrún Jóna alltaf hörð á
því, að hana yrði að selja. Það
vita allir. Enda fékk hún á sig
marga ósanngjarna og upp-
logna skelli útaf því máli. Það
kemur t.d. úr hörðustu átt að
ýja að því að „kannske hafi það
verið stefna hennar frá upp-
hafi“, að selja ekki. Þau Bryndís
og Þorsteinn vita mjög vel, að
það er ekki rétt. Það vora aðrir,
sem börðust gegn fýrirhugaðri
sölu. Það sem hún var ósátt
við, var sú ákvörðun, að svíkja
samninga þá, er gerðir höfðu
verið við O.V Bæði var það að
henni fannst það ekki heiðar-
legt, heldur væri ekki fast í
hendi með sölu til Rarik. Og
þessi 10 milljóna króna hækk-
un, sem fékkst; meiri hlutinn af
henni er gufaður upp, vegna
þess, hve lengi þessi breyting
velktist í kerfinu, en það var
ekki fýrr en nú í þessum mán-
uði að það mál var útkljáð.
Hvað viðkemur slátrun í
haust, þá var hún ekki á móti
henni, eins og sumir virðast á-
líta, heldur hafði hún áhyggjur
af hvort bændum væra tryggð-
ar greiðslur fýrir innleggið.
Það var það, sem hún vildi hafa
á hreinu. Henni var ljóst, að ef
það brygðist, þá væri verr farið
en heima setið.
Vegna þeirrar athugasemdar,
að Framsóknarfélag Dalasýslu,
sé ekki aðili að L-listanum, vil
ég benda á, að það studdi fram-
boð listans eindregið. Það var
að vísu stjórn Framsóknarfé-
lagsins, sem sendi frá sér stuðn-
ingsyfirlýsinguna, og vildu þeir
með því fordæma þessi vinnu-
brögð.
Eins er með ályktunina frá
öðrum stuðningsmönnum
Guðrúnar Jónu, það er gefið í
skyn að allt þetta fólk viti ekk-
ert um hvað það er að tala.
Þau gleyma því að það er
betra að fylgjast með störfum
hennar heldur en sumra ann-
arra, því hún hefur látið bóka
sínar skoðanir mjög vel á fund-
um (ein ,,tímaeyðslan“). Þar að
auki er fátt um svör hjá þeim þó
eftir þeim sé leitað, en það hef-
ur verið gert ítrekað.
Hvað fundi L-listans varðar,
var, í hita leiksins ákveðið að
halda þessa fundi, kvöldið fýrir
sveitarstjórnarfund, en þegar
ffá leið dvínaði þátttakan.
Stundum voru menn boðað-
ir, ef eitthvað sérstakt mál var á
döfinni og var það þá yfirleitt
Guðrún Jóna, sem gerði það.
Það gerði hún t.d. mánu-
dagskvöldið 10. nóvember, að
hún boðaði listann á fund út af
málefnum sem hún vildi koma
á framfæri fýrir byggðaráðs-
fund.
Því var það að flestir reikn-
uðu ekki með fundi þann 17.
nóv, litu svo á að honum hefði
verið flýtt. En þá mættu Bryn-
dís og Þorsteinn, ásamt 1.
varamanni L-listans.
Það var nánast fýrir tilviljun
að Guðrúnjóna frétti af því, en
aðrir mættu ekki, utan sveitar-
stjóri, og einn stuðningsmaður.
Það var semsé á þessum
fundi, að fram kom að „hún
nyti ekki trausts“ til starfa fýrir
sveitarfélagið. Þau „samherjar“
hennar, vora búin að ákveða
það, hafa sjálfsagt ekki verið til
viðræðna um neitt annað.
Því var ekkert óeðlilegt að
hún væri tilbúin með bókun
kvöldið eftir, þegar þau lögðu
fram þessa vantrauststillögu.
Þau hefðu nú eiginlega átt að
láta andstæðingana um það.
Mennirnir era eins ólíkir og
þeir era margir og því ekkert
eðlilegra en að pólitískar skoð-
anir þeirra séu það líka.
En það á að beita málefna-
legum vopnum á sviði stjórn-
mála, en ekki leggja sig í líma,
við að bregða fæti fýrir fólk í lífi
og starfi eða sverta mannorð
þess.
Menn mega ekki fara svo
offari að þeir gleymi öllum
drengskap, og hvað það er, sem
heldur samfélaginu saman.
„Sameinaðir stöndum vér,
sundraðir föllum vér.“
Desember 2003
SnabjörgBjartmarsdóttir.
Áfram stelpur! í Borgarnesi
Kvennahreyfínffin
í 40 ár
Föstudaginn 9. janúar kl. 17
opnar borgarstjóri Reykjavíkur,
Þórólfur Arnason, sýninguna
„Áfram stelpur!“ í Safnahúsi
Borgarfjarðar. Sýningin „Áffam
stelpur!“ ferðast upp í Borgar-
nes vegna samstarfs Borgar-
skjalasafhs Reykjavíkur og Hér-
aðsskjalasafns Borgarfjarðar.
Sýning Héraðsskjalasafnsins
um Hestamannafélagið Faxa
fer af bæ í borg og verður sett
upp hjá Borgarskjalasafni á
næstu dögum, þar sem hún
mun standa til 3. febrúar nk.
Að sýningunni „Áfram stelp-
ur!“ stendur Borgarskjalasafh
Reykjavíkur og Kvennasögu-
safn Islands í samvinnu við
Feministafélag Islands, en hún
var sett upp í Grófarhúsi í októ-
ber síðastliðnum.
Sýningin „Áfram stelpur!“
gefur innsýn í hvað konur hafa
gert undanfarna áratugi til að
leggja jafnréttisbaráttunni lið. A
sýningunni er stiklað á stóru í
umfjöllun um baráttuhópa og
viðburði í sögu kvennahreyf-
ingunnar og má þar sjá skjöl og
umfjöllun um Uurnar, Rauð-
sokkahreyfinguna, Kvennafrí-
daginn 1975, kvennaframboð
og loks Bríeturnar og nýtt fem-
inistafélag. Aðeins fáeinir mán-
uðir era síðan Femínistafélag
Islands var stofnað, en það hef-
ur þegar vakið mikla athygli al-
mennings og komið af stað um-
ræðu um kynjamisrétti hvers-
konar. Svo virðist sem margir
hafi gleymt gömlu kvenna-
hreyfingunum og aðrir telja að
ekki sé lengur þörf fýrir slíka
umræðu.
Sýningin er til húsa í Safha-
húsi Borgarfjarðar, Bjarnar-
braut 4-6, Borgarnesi, og verð-
ur opin frá 13-18 alla virka daga
og til kl. 20 á þriðjudags- og
fimmtudagskvöldum. Aðgang-
ur er ókeypis.
Eins og fýrr segir, opnar
borgarstjóri Reykjavíkur,
Þórólfur Árnason, sýninguna
föstudaginn 9. janúar nk. kl.
17.00 og boðið verður upp á
léttar veitingar.
Sýningin stendur til 28. janú-
ar nk.
Siggi litli var á gangi úti á
götu einn góðan veðurdag
þegar bíl var ekið upp að
honum. Okumaðurinn
skrúfaði niður rúðuna og
kallar: „Ef þú kemur inní
bílinn, þá skal ég gefa þér
100 kall og stóran brjóst-
sykur.“ Siggi litli neitar og
gengur áfram. Stuttu
seinna rennir maðurinn
aftur upp að Sigga og seg-
ir: „En ef þú færð 200
krónur og tvo sleiki-
pinna?“ Drengurinn sagði
manninum að láta sig í
friði og hélt áfram göngu
sinni. Neðar í götunni
stoppaði maðurinn aftur.
„Okei!“ sagði hann, „þetta
er síðasti séns. Ég skal gefa
þér 500 krónur og allt það
sælgæti sem þú getur í þig
látið ef þú kemur inn í bíl-
inn.“
Siggi litli stoppaði, gekk
að bílnum og hallaði sér að
glugganum. „Sko,“ sagði
hann „þú keyptir Skóda,
pabbi, og nú skalt þú bara
taka afleiðingunum.“
Eldri hjón eru að borða á
fínu veitingahúsi til að
fagna 50 ára brúðkaupsaf-
mæli þeirra. Maðurinn
hallar sér fram á borðið og
segir blíðlega við konu
sína: „Elskan, það er svo-
lítið sem mig langar að
spyrja þig um. Það hefur
alltaf angrað mig hvað átt-
unda barnið okkar er ólíkt
hinum börnunum. Núna
þegar ég horfi til baka
þessi 50 yndislegu ár veit
ég að svar þitt getur engu
breytt. En ég verð að vita
hvort áttunda barnið okkar
á annan föður en hin?“
Konan lítur niður til að
þurfa ekki að horfa til
mannsins síns og segir:
,Já, það er rétt.“
Gamla manninum er
brugðið og með tárin í
augunum segir hann:
„Hver? Hver er hann?
Hver er faðir áttunda
barnsins okkar?“
Aftur laut konan höfði og
sagði ekkert í fyrstu en á-
kveður svo að sannleikur-
inn er bestur og segir að
lokun: „Þú ert faðir átt-
unda barnsins.“
Hjón eru að horfa að horfa
á sjónvarpið kvöld eitt
þegar konan segir við
manninn: „Ég fer frá þér
ef þú hættir ekki að
drekka.“„ Maðurinn lyftir
glasinu og segir: „Skál lýr-
ir því!“