Skessuhorn - 06.09.2006, Blaðsíða 22

22
MIÐVIKUDAGUR 6. SEPTEMBER 2006
jnuainu..
• • •
Spuming
vikuunar
Hvernigfinnst
þér að vera
byrjuð/byrjaður
ÍFVA?
(Spurt á Akranesi við busavígslu t
liðinni viku)
Asta Marý Stefánsdóttir,
nemi á grunndeild málm-
iðna.
„Það er bara geggjað, ótrálega
skemmtilegt. “
Aníta Sif Elídóttir, nemi á
almennri braut.
„ Geðveikt gaman. “
Alex Freyr Þórsson, nemi á
almenmri braut.
„Mérfinnst það geðveikt. “
Linda Björk Jakobsdóttir,
nemi á almennri braut.
„Það er aðislega gaman að
vera komin íþennan skóla. “
Guðjón Þór Ólafsson, nemi
á grunndeild málmiðna.
„Bara snilld, mér finnst það
geðveikt skemmtilegt. “
Rennbleyttir busar og bragðbættir með tómatsósu
Busavígsla fór ffam í Fjölbrauta-
skóla Vesturlands á Akranesi á
föstudaginn var. I henni voru ný-
nemar vígðir inn í skólann og
boðnir velkomnir til náms af eldri
nemum. Fjölmenni safnaðist saman
á planinu við heimavist skólans á
Vogabraut og fýlgdist með því er
nýnemarnir baðaðir af „böðlun-
um“ en þeir nutu aðstoðar slökkvi-
liðsins á Akranesi. Ekki þótti nóg að
sprauta á busana vatni heldur voru
þeir baðaðir upp úr ísköldu vatni í
fiskikörum og nokkrir þeirra fengu
á sig hveiti, flórsykur, egg, gervi-
rjóma, tómatsósu, mysu og fleiri
bökunarvörur sér til hressingar.
Allir höfðu nýnemarnir verið mál-
aðir hressilega og skreyttir í framan
með andlitsmálningu um morg-
vminn og fengið mismikið að hafa
fýrir hinum eldri í skólanum. Má
þar nefna að oft hefur verið hægt að
„kaupa“ sér busa og láta hann bera
fýrir sig skólatöskuna eða einhverja
aðra virðulega iðju þennan tíma-
mótadag.
SO
/-^ruuutm- A (lönvn um Bormmes o<i mágrenni - 4. hlnti
Meiri möl - sjávarhjallar
og urðarbunkar
Oftast er erfitt fyrir okkur sem
ekki erum setlagafræðingar að
greina á milli sjávarhjalla og jökul-
minja, sérstaklega þar sem hvoru
tveggja er jafh samtvinnað og við
Hafharfjall. I Grjóteyrarlandi eru
greinilegir sjávarhjallar, en í svokall-
aðri Litlu-skál þar ofan við eru urð-
arbunkar. Fyrir 30 árum voru þeir
kallaðir ffamhlaup, en sumir telja
jafnlíklegt eða líklegra að þetta séu
ffost- eða jökulminjar (leifar urðar-
jökla) sem myndast hafa á kulda-
skeiðum seint á ísöld, efdr að meg-
injökullinn var farinn að minnka.
Fleiri athyglisverðar jökulminjar eru
inni á Grjóteyrardalnum, en mig
skortir kunnáttu til að greina þær til
ættar.
Árdalsgil
Enginn ætti að láta Ardalsgilið
fram hjá sér fara, það er mikil
leyniperla. Um tíma var ég hræddur
um að malamámið þar fýrir neðan
myndi e.t.v. spilla gihnu og vissulega
er sú hætta enn fýrir hendi. En
klöpp er þó ofan við sem sennilega
hindrar það. Námumenn hafa líka
hingað til gengið vel um og gætt sig
á því að halda námunni innan við
bakkann neðst í gilinu. Svipað má
segja um námuna austan Ardalsár-
innar, bakkamir hafa til þessa fengið
að vera í ffiði. Vonandi er að ffiður-
inn haldist og ef vel er gengið um
má taka þarna talsvert efhi til við-
bótar án þess að af því hljótist stór-
kostlegt tjón. Stutt er að ganga í gil-
ið sjálff, hvort sem er alveg neðan ffá
vegi eða úr malarnáminu (10 til 20
mínútur). Gilið er mikil náttúm-
smíð, með tveimur gljúffum, það
vestara er mun hrikalegra og sést
verr ffá veginum. Marglitir berg-
gangar skreyta bom farvegarins og á
bletti er hann sérkennilega hvítur í
botninn og á öðmm stað röndóttur.
Ofar er mikill hamrasalur utan um
ána, fótafimir geta komist langt upp
og inn í gljúffið, hversu langt veit ég
ekki, kannski alveg upp? Ain fellur
þar í háum fossum í nokkram þrep-
um og slútir stuðlaberg ffam yfir sig
á köflum. Nokkuð greið leið er upp
milfi gljúffanna og upp á aðra hæð,
þar er einnig margt að sjá.
Við sjóinn
Ánægjulegt er að sjá hversu vel
Hafharskógur virðist vera að taka
við sér eftir langt og erfitt niðurlæg-
ingartímabil, þökk sé uppgræðslu-
átakinu (eða er það ekki?). Sumarbú-
staðimir munu vonandi auka veg
hans ffemur en hitt, en gæta verður
þess að bústaðimir loki ekki leið al-
mennings niður á Straumeyrina og
að Þjófaklettum. Tilvera eyrarinnar
er hálfgert leyndarmál því fáir virð-
ast hafa komið þar. Ur Borgamesi
veita margir henni ekki athygli
vegna þess hversu lág hún er og sést
illa. Stærðin er þó meiri en flesta
grunar, þó hlutar hennar séu svo lág-
ir að þeir lenda undir sjó á háflæði
og verða vegfarendur að hafa það í
huga eigi þeir ekki að lenda í strandi
á hærri hlutum eyrarinnar.
Gaman er að ganga um á þessum
slóðum, jafhvel í slöku veðri, þó
gæta verði að nærveru sjávarins.
Stórkostlegt óráð er að líta á eyrina
sem hugsanlegt malarnám. Næg
möl er annars staðar og má dæla
miklu af sandi upp úr í firðinum og
enn mun bætast við þann sand ef
hlýju árin verða fleiri. Sá hluti eyrar-
innar sem fer undir sjó á flóðinu
breytist mikið, nánast ffá ári til árs
og ég er ekki ffá því að eitthvað hafi
gengið á þann hluta sem stendur
upp úr á stórstreymi á síðustu 20
árum eða svo. Eg veit ekki á hverju
tilvera eyrarinnar byggist. Fyrir 8 til
10 þúsund áram var sjávarstaða á
svæðinu mun lægri en nú er og hef-
ur Hvítá þá runnið í farvegi ffemur
en í firði langleiðina út að
Straumeyrinni. Eftir útsynnings-
garða á vetrum má sjá langa brotn-
andi brimskafla ganga inn fjörðinn
inn undir eyrina, en ekki lengra.
Kannski halda þeir eyrinni við. Þá er
off mikið brimhljóð í Borgamesi í
hægviðrinu, þó það vilji hverfa í vél-
argný nútímans. Sama má segja um
mikil veðurhljóð sem berast oft ffá
Hafnarfjalli skömmu áður en verstu
sunnan- og suðaustanveðrin skella á
bænum á vetrum.
Þjófaklettamir em mjög sérkenni-
legir, virðast vera bæði sjó og sand-
barnir. Þangað þarf að vaða smálænu
sem liggur með landinu fýrir innan
þá. Vegslóði, fær jeppum liggur
lengra út með ströndinni, lítið þarf
að laga hann til að hann verði greið-
ur hærri fólksbílum og ættu þeir sem
kunna að hafa ffekara skipulag svæð-
isins í huga að sjá til þess að það
verði gert, þó
meira sé gam-
an að ganga
veginn.
Bakkarnir
milli Straumeyrar og Seleyrar við
Mótel Venus era einnig vel þess
virði að vera skoðaðir, þar má sjá
leir- og sandlög ísaldar og sjávar-
bakka ffá hærri sjávarstöðu efrir lok
hennar. I bökkunum munu vera
fomar skeljar.
Vatnsvemdarsvæðið
Rétt er að muna að stór hluti Sel-
eyrarinnar er vatnsvemdarsvæði og
vonandi fær eyrin að vera áffam í
ffiði fýrir byggð og ffamkvæmdum
þó ný vatnsveita ofan úr Grábrókar-
hrauni muni leysa hina eldri af
hólmi að mestu. Mjög mikið rignir í
Hafnarfjalli og mælingar sýna að
þegar kemur upp að rótum Klaust-
urtungu, fjallhryggjarins milli Sel-
eyrargiljanna, er úrkoma tvöföld á
við það sem er í Borgamesi. Lítið
sést af öllu þessu vami á yfirborði
heldur leitar það niður um skriður
fjallsins og hverfur. Hluti rennur
niður Seleyrina undir yfirborði, trú-
lega ofan á þéttum jökulleir. Vatnið
er numið úr borholum á eyrinni,
ferskvamslinsa hggur þar ofan á salt-
ara vatni. Aður en viðbótarvamsveita
var lögð ffá fjallsrótum skammt þar
ofan við sem bærinn Skógarkot mun
hafa staðið, kom fýrir í þurrkatíð að
ferskvam var við að þrjóta í eyrinni,
þurfri þá að beina því lida vatni sem
kom ffam með giljunum ofan í eyr-
ina. Sjá má merki um þær ffam-
kvæmdir þar sem eystra gilið kemur
niður á eyrina.
Hér hefur verið minnst á nokkur
atriði sem komið hafa upp í hugann
á göngu um þessi svæði, margt fleira
má nefna en nú er mál að hnni í bili.
Trausti Jónsson.
Straumeyrin.