Skessuhorn - 16.05.2007, Blaðsíða 20

20
smssiíii©!®-
___ ____ ________MIÐVIKUDAGUR16. MAI2007__
Söngíuglar á Vesturlandi
Svífum loftið í söngnum
Hanna Þóra Guðbrandsdóttir
er ung söngkona á Akranesi. Hún
feddist árið 1980 og er ættuð frá
Beitistöðum í Melasveit en bjó á
Akranesi allt þar til hún hleypti
heimdraganinn og fór til náms í
Söngskólanum í Reykjavík. Hún
lauk áttunda stigi í söngnámi firá
Söngskólanum í Reykjavík og
stundar nú nám við Nýja tónhst-
arskólann. Hanna heldur tónleika
í Vinaminni næstkomandi mið-
vikudag og af því tUefhi settist
blaðamaður Skessuhoms niður
með henni í smáspjall.
Sungið með
mackintoshdósum
Hanna segir að hún hafi verið
syngjandi frá því að hún man eftir
sér, þó hana hafi ekki rennt í grun
um að slík alvara ætti eftir að búa að
baki því og nú gerir. „Eg ædaði alltaf
að vera söngkona og söng frá fyrstu
tíð. Ég stofriaði hljómsveitir og söng
með mackintoshdósir og ædaði að
vera mjög ffæg poppsöngkona. Þeg-
ar ég var sextán ára fór ég síðan í
Tónlistarskóla Akraness með það
fyrir augum að læra að beita röddinni
svo ég gæti nýtt hana betur í popp-
inu. Mér datt ekki í hug að syngja
óperur, mér fannst það einfaldlega
alveg glatað. Eftír því sem ég kynnt-
ist óperunum nánar í náminu fór ég
að fá lúmskan áhuga og nú finnst
mér þetta yndislegur heimur."
Gengið á vegg
Eftir því sem áhuginn á óperunum
jókst óx sjálfstraustíð og sú vissa að
Hanna hefði eitthvað í þennan heim
að segja. Það var að hrökkva eða
stökkva og hún tók þá ákvörðun að ef
af þessu ætti að verða þyrftí hún að
hella sér út í nám. Hún innritaðist
því í Söngskólann í Reykjavík árið
1999, en þar kynntist hún því að
söngheimurinn fer ekki alltaf mjúk-
um höndvun um þá sem æskja inn-
göngu í þá veröld. „Eg labbaði ein-
faldlega á vegg þegar ég kom í skól-
ann, það var ekkert flóknara en það.
Vegna þess að ég var tiltölulega ný í
þessum klassíska heimi þurfti ég að
læra allt frá byrjun. Þeir sem voru
með mér í námi þekktu þetta allt
saman og gerð var krafa um að mað-
ur hefði vissa undirstöðuþekltingu
sem ég bjó eklti yfir. Eg þurfti því
meðfram sjálfu söngnáminu að
sökkva mér ofan í lærdóm um klass-
íska tónhst og allt sem henni fylgir.
Það opnaðist nýr heimur fyrir mér.
Eg hafði aðallega verið að syngja
popptónlist en þurfti allt í einu að
kasta mér út í djúpu laugina og fara
að syngja klassík."
Hanna segir að það hafi hins vegar
hjálpað henni mjög að kynnast því
góða fólki sem starfaði í skólanum.
Olöf Kolbrún Harðardóttir var fyrsti
kennarinn hennar og ber Hanna
henni vel söguna. „Olöf Kolbrún er
mikið hörkukvendi og ég var hjá
henni í sex ár. Hún er mjög blátt
áffam í öllu og gerði margt fyrir mig.
Þegar ég fór á sjöunda sttigið fór ég
að læra hjá Signýju Sæmundsdóttur
og er ennþá í námi hjá henni. Hún er
algjört yndi og ég hef því verið mjög
heppin með kennara.“
Mikil samkeppni
Þrátt fyrir góða kennara og
skemmtilegt samstarfsfólk segir
Hanna að námið hafi vissulega verið
erfitt. Það sé hins vegar kannski ekki
skrýtið þar sem söngheimurinn sé
um margt mjög erfiður og námið
endurspegli það. „Það er erfitt að
vera sópran og tækifærin koma ekk-
ert til manns á færibandi. Það er mik-
il samkeppni í þessum heimi og hún
verður æ meiri. Það eru til svo rosa-
lega margar góðar söngkonur en ofit-
ar er skortur á karlmönnum. Kröf-
umar eru líka allt aðrar í dag, sérstak-
lega erlendis. Aður fyrr var kannski
nóg að kunna að syngja, en í dag
snýst þetta um leik, fr amkomu og út-
ht en söngurinn sjálfur hefur kannski
fengið minna vægi. Síðan heftir mað-
ur heyrt sögur af því að það skipti
máh hve lágt söngkonur eru tilbúnar
að leggjast og ég tek eklti þátt í því.“
Hanna tekur það skýrt firam að hún
sé að lýsa erlendum óperuheimi, en
hér heima sé einnig mikill barningur.
„Landið er lítið og margt snýst að
einhverju leyti um að tilheyra ákveð-
inni klíku. En þetta snýst hka um að
skapa sér sín eigin tækifæri og að vera
dugleg að kynna sig. Það er það sem
ég er að gera þessa dagana.“ Hanna
segist ekki stefna að burtfararprófi,
æth hún í frekara nám muni hún ein-
faldlega fara í inntökupróf.
Konunglegi
tónlistarháskólinn
Eftir að Hanna Þóra lauk áttunda
stigi sótti hún um í Konunglega tón-
hstarháskólanum í Kaupmannahöfn.
Tæplega 90 manns sóttu um og eftir
þrjá niðurskurði stóðu tíu eftir og
var Hanna á meðal þeirra. Hún
komst hins vegar ekki í gegnum síð-
ustu síuna. „Þetta var alveg frábært,
algjör draumur í dós. Eg fékk að
standa á stóra sviðinu í Operunni og
syngja aríur og ljóð og recitative.
„Þrátt fyrir að ég kæmist ekki inn
sýndi þetta mér það að ég ætti heima
í þessum heimi. Eg komst í gegnum
niðurskurðinn að síðustu síu og fékk
að klára mitt prógramm, en það
fengu ekki allir. Einn kennarinn
kom til mín eftir á og sagði að henni
fyndist mjög leiðinlegt að ég skyldi
ekki hafa komist inn. Eg spvuði hana
aldrei út í það af hverju ég hefði ekki
komist alla leið. Að sumu leyti voru
það mistök en að sumu leyti finnst
mér það ágætt, þessi reynsla í heild
sinni var mögnuð og kenndi mér
margt.“
Heimakær söngkona
Hanna segir að eftir á að hyggja
hafi sú staðreynd að hún komst ekki
inn í skólann að mörgu leyti verið
blessun. Það hafi runnið upp fyrir
henni að það var ekki þetta sem hún
vildi. „Eg fann mig ekki þama úti og
það rann upp fyrir mér ljós. Eg er
mjög heimakær og ég áttaði mig á
því að ég vildi vera heima. Það sem
ég vil gera er að búa heima hjá mér
með fjölskyldu minni og syngja. Síð-
an get ég alltaf farið á námskeið er-
lendis og sótt tíma. Eða þá tekið að
mér hlutverk. Mig langar hins vegar
mun meira að fá hlutverk í íslensku
óperunni en að vera á þeytingi út um
allan heim.“
Hanna flutti aftur heim á Akranes
nú um páskana ásamt eiginmanni
sínum Guðmundi Svanberg Sveins-
syni og dætrum þeirra Birgittu Nótt
og Dagbjörm Líf. Guðmundur, eða
Mtrndi Sveins, er úr Borgarnesi en
Hanna segist vera á góðri leið með
að gera hann að Skagamanni. „Hann
er farinn að fara á völlinn," segir hún
og hlær, „og er meira að segja farinn
að ræða tun að kaupa sér ársmiða!
En ég er rosalega ánægð með að
vera komin aftur heim. Það er meira
en að segja það að ætla sér að flækj-
ast um heiminn þegar maður er orð-
in tveggja barna móðir. Hjá mér er
fjölskyldan í fyrsta sæti og svo söng-
urinn. Þá má ekki gleyma því að
maður þarf að vinna fyrir sér.“
Hanna vinnur í hlutastarfi hjá Cur-
ves Kkamsræktarstöð og segir hún að
vinnuveitendumir hafi sýnt henni
ómældan skilning þegar hún hefur
þurft að fara á æfingar og sýningar.
Alltaf að læra
Hanna Þóra hélt áttundastigs tón-
leika vorið 2005, en þá um haustið
hélt hún styrktartónleika í Vina-
minni fyrir litla ffænku sína, Þtuíðu
Ornu Oskarsdóttur. Hún hafði þá
nýverið greinst með heilaæxh, að-
eins tveggja og hálfs árs gömul.
Hanna endurtók leikirm nokkru síð-
ar er hún hélt tónleika fyrir fullu
húsi í Bústaðarkirkju ásamt fleiri
hstamönnum. Þá hefur Hanna sung-
ið í uppfærslu Óperustúdíósins, bæði
í Nótt í Feneyjum og Systur Ang-
eliku. Hún tók einnig þátt í upp-
færslu íslensku óperunnar á Brott-
náminu úr kvennabúrinu síðastliðið
haust. Hanna segir að það sé ómet-
anleg reynsla að fá að taka þátt í
svona sýningum með atvinnumönn-
um. „Þetta er langbesti skóli sem þú
getur farið í. Það jafnast ekkert á við
það að standa á sviði með hljómsveit
og syngja í óperu. Og það er stór
hluti af þessu að átta sig á því að
maður hættir aldrei að læra. Væri ég
spurð að því hvort ég væri nógu góð
til að standa í þessu mundi ég að
sjálfsögðu svara því játandi, annars
væri ég ekki í þessu. Hins vegar er
maður aldrei nógu góður til þess að
hætta að læra, það er eilífðarverk-
efiú.“
Tónleikar í Vinaminni
Miðvikudaginn 23. maí heldur
Hanna Þóra tónleika í Vinaminni og
hefjast þeir klukkan 20. Hanna mun
þar syngja lög eftir Sigfus Halldórs-
son fyrir hlé, en þýsk ljóð, Vínarljóð,
aríur og fleira eftir hlé. Vilhelmína
Ólafsdóttir leikur með á píanó og
Þorvaldur Þorvaldsson bassi syngur
dúett með Hönnu ásamt einsöng.
Hanna segist hlakka til og dægur-
lögin hans Sigfusar séu í uppáhaldi
hjá sér. Það sé kannski vegna þess að
hún hafi svo seint farið að hlusta á
óperur.
Hanna Þóra Guðbrandsdóttir á
ffamtíðina fyrir sér í söngnum. Hún
nýtur þess að standa á sviði og syngja
fyrir fólk og gefa því með sér af list
sinni. „Ef ég þyrfti að hætta að
syngja mtmdi ég hafna hluta af sjálf-
um mér. Eg finn mig í því að standa
á sviði og tengjast áhorfendum. Sér-
staklega þegar ég syng dægurlög. Eg
fer í ham og finnst ég svífa um loff-
ið,“ segir Hanna að lokum. Hún
mun án efa svífa off um loftið á tón-
leikunum í Vinaminni og fleiri slík-
um í ffamtíðinni. Skessuhom óskar
henni velfamaðar í hst sinni.
kóp
Nýr vegur
Síðasta föstudag hófust fram-
kvæmdir við nýjan veg að kirkju-
garði Akraness. Það var Þjóðbjöm
Hannesson, formaður sóknar-
nefndar sem tók fyrstu skóflustung-
una. Að sögn Þjóðbjörns er um afar
nauðsynlega breytingu að ræða því
með þessu leggst af innkeyrslan við
Garðahúsið og vegurinn færist
heim að kirkjugarðinum. „Við
eram búnir að vera í slag með þetta
við bæjaryfirvöld í eitt og hálft ár
og loksins hillir undir endann á
þessu verki. Gamla tengingin er alls
ekki góð svo þetta verður mikill
munur. Arið 2004 var samþykkt
nýtt deiliskipulag þar sem meðal
annars er gert ráð fyrir svæðum fyr-
ir duftker, fósturreitum og einnig
óvígðum reit, þ.e. fyrir fólk sem er
utan trúfélaga. Við höfum einnig
að kirkjugarði Akraness
lýóðbjöm Hannesson tekurfyrstu skóflustunguna aö nýja veginum.
verið að vinna að því að gera garð- er hluti af því,“ sagði Þjóðbjöm í
inn að sælureit með hellulögn, samtali við Skessuhorn.
gróðursemingum og fleiru og þetta bgk
Bömin af leikskólanum með lögregumönnunum Hákoni Þorra og Hinriki.
Leyst út með lögreglustimpli
Börnin af leikskólanum Kríubóli
á Hellissandi fóra á dögunum í
vinnuskoðunarferðir um Snæfells-
bæ. Komið var víða við og starf-
semi skoðuð á hverju stað og fengu
börnin allsstaðar góður viðtökur.
Meðal vinnustaða sem heimsóttir
vora var lögreglustöðin í Ólafsvík.
Þar tóku lögreglumennimir Hákon
Þorri Hermannsson og Hinrik
Konráðsson á móti þeim og sýndu
börnunum stöðina. Vökm fanga-
klefarnir mikla athygli. Einnig var
fræðsla um umferðaröryggi, sagt
frá notkun bílbelta og börnunum
kennt að nota Neyðarlínuna 112 ef
hætta væri á ferðum. í lokin fengu
öll börnin löggustimpil á hendurn-
ar við mikla hrifningu.
Af