Morgunblaðið - 01.05.2019, Síða 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 1. MAÍ 2019
Raðauglýsingar
Fundir/Mannfagnaðir
Félag hesthúseigenda
í Víðidal
Aðalfundur félagsins verður haldinn í
C-tröð 4, reiðhöllinni hjá Sigurbirni,
miðvikudaginn 15. maí nk. kl. 19.00.
Dagskrá: Venjuleg aðalfundarstörf.
Stjórnin.
Nauðungarsala
Uppboð
Einnig birt á www.naudungarsolur.is.
Framhald uppboðs á eftirfarandi eign verður háð á
aðalskrifstofu embættisins að Aðalstræti 92, Patreksfirði,
sem hér segir:
Brynjar BA-128, Barðastrandasýsla, (fiskiskip), fnr. 1947, þingl. eig.
Mardöll ehf., gerðarbeiðendur Byggðastofnun og Sýslumaðurinn á
Vestfjörðum, mánudaginn 6. maí nk. kl. 13:15.
Sýslumaðurinn á Vestfjörðum
30. apríl 2019
Smáauglýsingar
Sumarhús
Sumarhús – Gestahús –
Breytingar
 Framleiðum stórglæsileg sumarhús
í ýmsum stærðum.
 Tökum að okkur stækkun og
breytingar á eldri húsum.
 Smíðum gestahús – margar
útfærslur.
 Sjáum um almennt viðhald á
sumarhúsum og sólpöllum.
 Setjum niður heita potta og
smíðum palla og skjólveggi.
Áratugareynsla –
endilega kynnið ykkur málið.
Trésmiðja Heimis, Þorlákshöfn,
sími 892-3742 og 483-3693,
www.tresmidjan.is
Ýmislegt
Húsviðhald
Hreinsa
þakrennur
ryðbletta þök og
tek að mér
ýmis verkefni
Uppl. í síma 847 8704
manninn@hotmail.com
Atvinnublað
Morgunblaðsins
fimmtudaga og laugardaga
Er atvinnuauglýsingin þín á besta stað?
Sendu pöntun á atvinna@mbl.is
eða hafðu samband í síma 569 1100
Allar auglýsingar birtast í
Mogganum, á mbl.is og finna.is
Vantar þig
pípara?
FINNA.is
Jóhanna mág-
kona mín er látin
eftir mikil og lang-
varandi veikindi.
Hún gifti sig ung og flutti frá
heimahögunum í Keflavík með
manni sínum Erling Garðari.
Þau bjuggu m.a. árum saman í
útlöndum og síðan úti á landi
þar sem þau ráku stórt heimili
þar sem allir voru boðnir vel-
komnir til lengri eða skemmri
tíma.
Oft fannst manni heimilið
vera eins og umferðarmiðstöð
þar sem góðgerðir stóðu öllum
til boða hvenær sem var. En
það voru ekki aðeins gestir sem
dvöldu hjá þeim Garðari heldur
einnig börn og ungmenni sem
þurftu á að halda og veittu þau
þeim heimili til lengri eða
skemmri tíma.
Jóhanna missti föður sinn
ung að árum af slysförum og
syrgði hann mjög alla tíð. Hún
hafði líka séð á eftir þrem
systkinum sem hún tók nærri
sér.
Það var síðan mikið áfall þeg-
ar Þorbjörn sonur hennar lést
fyrir fjórum árum og enn eitt
áfallið þegar eiginmaðurinn til
63 ára féll frá á síðasta ári.
Jóhanna var stórbrotinn per-
sónuleiki og virkaði eins og
nokkurs konar ættarhöfðingi,
svo ræktarsöm var hún. Mundi
t.d. alla afmælisdaga. Ekki bara
systkina sinna heldur líka syst-
kinabarnanna og jafnvel barna
þeirra.
Hún var einstaklega góð og
ræktarsöm við fólkið sitt.
Fylgdist með öllum alltaf. Hún
var afkastamikil prjónakona og
varla er til það barn í fjölskyld-
unni sem ekki á einhverja flík
sem hún hefur prjónað og gefið
þeim, enda var hún alltaf með
eitthvað á prjónunum. Hvert
sem hún for var prjónapokinn
með. Hent er gaman að því í
fjölskyldunni að hún hafi eitt
sinn dregið upp prjónana á
árshátíð. „Ég vissi að það yrði
lítið gaman þarna,“ sagði hún til
skýringar.
Hún var einstaklega orðhepp-
in og flutti afar skemmtilegar
og hnyttnar tækifærisræður
þegar sá gállinn var á henni.
Hún hafði líka á takteinum ýmis
Jóhanna J.
Guðnadóttir
✝ Jóhanna J.Guðnadóttir
fæddist 13. nóv-
ember 1937. Hún
lést 17. apríl 2019.
Útför Jóhönnu
fór fram 30. apríl
2019.
orðatiltæki sem oft
eru rifjuð upp við
ýmis tækifæri. Hún
tók mikið af mynd-
um við hin ýmsu
tækifæri og þótti
börnunum okkar
Steinars oft nóg
um. Langt er síðan
þau uppgötvuðu
hversu dýrmætar
minningar þessar
myndir Jóu frænku
vekja.
Ég vil þakka elsku Jóu inni-
lega fyrir samveruna öll þessi ár
sem við höfum verið samferða.
Þakka henni ræktarsemina við
okkur og börnin okkar sem ég
hef alltaf kunnað að meta. En
nú er hún laus úr viðjum veik-
indanna og búin að hitta allt sitt
fólk og lífgar upp á samkvæmið
hinum megin.
Þórdís Þormóðsdóttir.
Kærleikskonan og húmorist-
inn Jóhanna hefur kvatt og skil-
ið eftir sig hafsjó af góðum
minningum sem munu lifa með
okkur systkinum og börnum
okkar um langan aldur. Hún
snart okkur með velvild sinni og
manngæsku og öll áttum við
með henni margar skemmtileg-
ar samverustundir.
Jóhanna var algjörlega hisp-
urslaus manneskja og kom eins
fram við alla. Það var sama
hvort það voru börn eða full-
orðnir, háir eða lágir. Hún var
einkar hlýleg og næm gagnvart
öðrum og hafði lag á því að láta
aðra njóta sín. Þrátt fyrir að
hún segði óhikað hug sinn, þá
gerði hún það án þess að
styggja aðra.
Heimili þeirra Garðars varð
gestkvæmt mjög fljótlega eftir
að fjölskyldan flutti í Egilsstaði.
Þau voru gestrisin og hún af-
burðaflink í eldhúsinu, vippaði
upp veisluréttum úr dönskum
bókum og blöðum, eða bara eft-
ir því sem henni datt sjálfri í
hug og naut þess að gleðja.
Einhver kallaði heimilið fé-
lagsmálastofnun Jóhönnu í sam-
tali við Garðar, sem greinilega
hafði gaman af þessari nafngift.
Jóhanna kunni líka að virkja
fólkið í kringum sig og það var
gaman að vinna undir hennar
stjórn. Sumarið 1982 kom Krist-
ín austur og leit inn í kaffi hjá
Jóhönnu á leið á útihátíð. Jó-
hanna var þá ráðskona í vinnu-
búðum á Reyðarfirði og Kristín
og vinkona hennar drógust inn í
eldhúsamstrið og vissu ekki fyrr
en tveir dagar voru liðnir við
bakstur og fleira, þar sem þær
skemmtu sér ábyggilega betur
en flestir á útihátíðinni.
Jóhanna var húmoristi af
guðs náð og hafði ekki síst húm-
or fyrir sjálfri sér og sínu hlut-
skipti. Eitt sinn var hún spurð
hvort hún væri að fara í frí og
svaraði þá á þá leið að hún væri
á leið upp í hjólhýsið sem fjöl-
skyldan var með við Stóra-
Sandfell og að hún yrði varla
komin þar inn úr dyrunum þeg-
ar kjötsúpan væri farin að malla
á eldavélinni: „En kallaðu það
endilega frí,“ sagði Jóhanna og
brosti sínu bjarta brosi.
Jóhanna lífgaði upp á öll sam-
kvæmi með frásagnargáfu, gam-
ansemi og ræðum sem voru
jafnan eftirminnilegar. Hún
prjónaði sokka og vettlinga og
aðrar flíkur á börn og fullorðna
og gaf frá sér. Við fórum sann-
arlega ekki varhluta af þessari
rausn, né heldur þeirri ástúð,
hvatningu og uppörvun sem
henni var svo eiginlegt að veita.
Þó að glaðværð og hlátur hafi
fylgt Jóhönnu fékk hún sinn
skerf af mótlæti og sorg. Hún
missti æskuvinkonu sína á ung-
lingsárum og sinn kæra föður
fyrir tvítugt. Fjölmargir úr
hennar innsta hring dóu langt
um aldur fram, sonur þeirra,
Tobbi, uppeldisbörn og systkini
og hún tók öllu þessu af ótrú-
legu æðruleysi.
Þegar Garðar féll frá á síð-
asta ári missti hún mikið, hún
var þá farin að tapa heilsu og
hann hafði annast hana af stakri
alúð.
Jóhanna og Garðar eiga stór-
an og glæsilegan hóp afkom-
enda sem færðu þeim ómælda
gleði. Við sendum þeim og öðr-
um aðstandendum innilegar
samúðarkveðjur.
Jóhanna auðgaði líf okkar
allra, við kveðjum með sorg og
þakklæti.
Gunnar, Sigrún, Halldór,
Ragnar, Kristín, Sturla og
Ragnheiður Pálsbörn.
Ég kynntist Jóhönnu fyrir
rúmum 50 árum skömmu eftir
að Garðar tók við embætti raf-
veitustjóra á Austurlandi og þau
settust að í Rarik með börnin
sín þrjú en tvö bættust í hópinn
á Egilsstöðum. Ég man vel okk-
ar fyrstu kynni og hvað mér féll
vel við þessa fallegu og þrótt-
miklu konu sem átti eftir að
verða ein af mínum bestu vin-
konum. Það var steinsnar milli
heimila okkar og börnin á svip-
uðu reki og fyrr en varði voru
okkar börn orðin heimagangar í
Rarik og ég farin að líta inn á
leiðinni úr eða í kaupfélagið.
Hvert sem leið Jóhönnu lá
eignaðist hún vini. Hún ræktaði
vináttuna af stakri alúð, alltaf
tilbúin að rétta hjálparhönd
þegar á þurfti að halda. Hún
virkaði eins og segull á fólk og
laðaði það að sér með hlýju við-
móti og lífsþrótti sem geislaði af
henni. Oft var setinn bekkurinn
í eldhúsinu hennar, mikið
skeggrætt og hlegið yfir rjúk-
andi kaffi og nýbökuðum klein-
um eða pönnukökum.
Þau hjónin voru með afbrigð-
um gestrisin en fyrir utan gesti
og gangandi dvöldu ættingjar
og vinir langdvölum á heimili
þeirra.
Húsmóðirin var hamhleypa til
allra verka og listakokkur og
bakari. Henni varð því ekki
skotaskuld úr að halda veislur
eða taka á móti fólki, stundum
með litlum fyrirvara, og þannig
var það á meðan heilsa og kraft-
ar leyfðu.
Matarveislur og kaffiboð hjá
þeim hjónum eru minnisstæð.
Þrátt fyrir annir á stóru heimili
var alltaf eins og Jóhanna hefði
nægan tíma.
Hún tók virkan þátt í starf-
semi Kvenfélagsins Bláklukku
og lét ekki sitt eftir liggja í
bakstri og prjónaskap þegar
fjáröflun var í gangi. Í sauma-
klúbbnum okkar var hún hrókur
alls fagnaðar.
Móðir mín hafði miklar mæt-
ur á Jóhönnu, enda sýndi Jó-
hanna henni mikla umhyggju.
Hún hlakkaði alltaf til að fá
hana í heimsókn.
Jóhanna átti ekki kost á
langri skólagöngu en var greind
að eðlisfari og gædd ótrúlegu
minni. Hún mundi afmælisdaga
allra sinna ættingja og vina og
fékk útrás fyrir sína miklu gjaf-
mildi með afmælisgjöfum sem
gjarnan voru handprjónaðar
flíkur. Hún hafði næmt auga
fyrir fallegum hlutum og heim-
ilið bar þess merki.
Börnin í Rarik voru alin upp
á erilsömu heimili en nutu ást-
úðar og umhyggju og þeirra
þarfir settar í fyrirrúm. Þannig
var það alla tíð og það sama
gilti um barnabörnin þegar þau
komu til sögunnar. Þau hjónin
urðu fyrir þeirri sorg að missa
elsta son sinn fyrir aldur fram.
Fjölskyldan flutti suður
þremur árum á eftir okkar og
það var mikið gleðiefni fyrir mig
og mína. Vináttuböndin styrkt-
ust að nýju og varla leið sá dag-
ur að við Jóhanna hefðum ekki
samband.
Síðustu árin voru erfið mann-
eskju sem aldrei hafði setið auð-
um höndum og eftir lát Garðars
á síðasta ári þvarr lífsþrótturinn
smátt og smátt.
Ég mun saka þess að hún
hringi og spyrji hvort nokkuð sé
að frétta. Í dag myndi ég svara
játandi og segja að hér ríki sár
söknuður og sorg.
Ég votta fjölskyldunni allri
innilega samúð mína.
Ragnheiður.
Það var fallegt
veður nóttina sem
pabbi minn kvaddi.
Stjörnubjart, norð-
urljósum prýddur himinn og
blankalogn. Lognið var engan
veginn til marks um lífshlaup
hans enda margt gerst á langri
ævi. Kannski var sveifla og
ókyrrð norðurljósanna frekar
lýsandi.
Hann byrjaði ungur að vinna
og vann mikið. Hann var dug-
legur til vinnu og hrókur alls
fagnaðar á vinnustað. Hann orti
Baldur Ingimar
Sigurðsson
✝ Baldur Ingi-mar Sigurðs-
son fæddist 21.
febrúar 1932. Hann
lést 9. apríl 2019.
Baldur var jarð-
sunginn 17. apríl
2019.
vísur og fór með
gamanmál fyrir
vinnufélagana.
Meðan hann keyrði
mjólkurbílinn
sinnti hann margs
konar erindum fyr-
ir sveitunga sína
og var bóngóður og
greiðvikinn.
Hann átti því
miður einn vin sem
var líka hans versti
óvinur en það var Bakkus. Það
eru ekki margir sem fara vel út
úr náinni vináttu við þann harð-
stjóra.
Hann glímdi við þunglyndi
og erfiðar minningar úr æsku
sem aldrei var unnið úr eða
mátti tala um.
Ég man eftir að hafa farið
með pabba í ferðir á mjólk-
urbílnum eða til að sinna erind-
um á sveitabæi í kring og þá
birtist allt annar maður en sá
sem ég þekkti heima. Allt hans
fas og viðmót var annað út á við
og fæstir vissu um skuggahlið-
ina sem hann átti heima, þar
hjálpaði Bakkus ekki. Ég erfði
frá honum þrjósku og þver-
móðsku og við áttum því ekki
alltaf skap saman. Mér fannst
ekki sanngjarnt að strákarnir
mættu bara leggja sig þegar
við komum inn úr verkunum en
ég átti þá að fara að hjálpa
mömmu við matargerð og
heimilisstörf. Ég vildi fara í
nám en honum fannst það
óþarfi. Úr því urðu nokkrar
rimmur.
Við pabbi lærðum með tím-
anum að vera sammála um að
vera ósammála og þegar mér
gekk vel í skólanum var hann
stoltur af mér og sagði að gáf-
urnar hefði ég frá honum.
Eftir að börnin mín fæddust
komu þau mamma og voru hjá
okkur nokkur jól og það gekk
alveg átakalaust.
Pabbi hafði gaman af því að
smíða og dunda sér og hann
smíðaði stóra vörubíla fyrir
nokkra afastrákana sína. Það
var ekki lítil gleði hjá Ragnari
mínum að opna þannig jóla-
pakka og geta knúsað afa fyrir.
Hann hafði gaman af að
ferðast um landið og þau fóru
víða með tjaldvagninn og síðar
á húsbílnum.
Hann var fróður um stað-
hætti og gat nafngreint hvert
fjall og laut á leiðinni.
Það eru margar minningar
sem leita á hugann þegar komið
er að kveðjustund og eins og
alls staðar eru þær ekki allar
glamúr og glimmer.
Ég held í þær góðu en blæs
hinum burt.
Mig langar að lokum að
þakka starfsfólki deildar 5 á
Heilbrigðisstofnuninni á Sauð-
árkróki fyrir einstakt viðmót og
hlýju við hann þessi tvö ár sem
hann dvaldi þar og að vera okk-
ur endalaus styrkur og stoð
þegar hann lá banaleguna.
Góða ferð pabbi minn og
megi þér líða sem allra best í
sumarlandinu.
Sigrún J. Baldursdóttir.