Morgunblaðið - 29.05.2019, Síða 19

MINNINGAR 19
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 29. MAÍ 2019
✝ Jón Reynir(Jónsi) Hilm-
arsson fæddist í
Reykjavík 24. júní
1982. Hann lést 10.
maí 2019.
Foreldrar hans
eru Arna Margrét
Erlingsdóttir og
Hilmar Kristberg
Jónsson. Fóstur-
faðir Jónsa er Sig-
urður Þór Krist-
jánsson.
Systkini Jónsa eru Kristín
Svava Sigurðardóttir (sam-
mæðra) og Elí Kristberg og Est-
er Hilmarsbörn (samfeðra).
Fósturbróðir er Steinar Freyr
Sigurðsson og stjúpbræður Elvar
og Róbert Halldórssynir.
Jónsi kvæntist Sunnu Ellu Ró-
bertsdóttur og eignuðust þau
fjögur börn; Klöru Sól, Ísabellu
Ásu og tvíburana
Alexander Þór og
Viktoríu Ýri. Jónsi
og Sunna Ella slitu
samvistum.
Jónsi lauk grunn-
skóla frá Kópavogs-
skóla 1998. Eftir
skyldunám lagði
hann stund á kokka-
nám í Mennta-
skólanum í Kópa-
vogi en hvarf frá því
og lagði leið sína í Borgarholts-
skóla til að læra bifvélavirkjun.
Jónsi lauk námi í bifvélavirkjun
árið 2004 og starfaði við fagið
m.a. hjá Ræsi, Bílabúð Benna,
Öskju og hjá Brimborg en þar
hóf hann störf 2015 og starfaði
þar til dánardags.
Útförin fer fram frá Linda-
kirkju í Kópavogi í dag, 29. maí
2019, klukkan 15.
Einlæg kveðja.
Ég bið af dýpstu alúð engla mína
eitt augnablik að skynja heita þrá;
ég bið þá um að virkja vængi sína
og vernda sál sem nú er fallin frá.
Já, kæru englar, burt þið sælir svífið
í sátt og friði yfir dúnmjúk ský.
Ég veit að einhvern daginn læt ég lífið
en lifi allar stundir fram að því.
Ég minninganna yndi ekki leyni
er englaskarinn hátt til himna fer.
Um bjartan dag ég krýp á kné og reyni
að kveðja sál sem alúð sýndi mér.
(Kristján Hreinsson)
Takk fyrir allt og allt elsku
Jónsi minn.
Þín
mamma.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðasta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
Grátnir til grafar
göngum vér nú héðan,
fylgjum þér, vinur. Far vel á braut.
Guð oss það gefi,
glaðir vér megum
þér síðar fylgja’ í friðarskaut.
(Valdimar Briem)
Hvíl í friði, kæri vinur. Inni-
legar samúðarkveðjur til fjöl-
skyldu og barna Jóns Reynis.
Fyrir hönd samstarfsfélaga
hjá Brimborg, Bíldshöfða 8,
Ásdís.
Jón Reynir
Hilmarsson
✝ Ludwig H.Gunnarsson
fæddist 10. septem-
ber 1945. Hann lést
á heimili dóttur
sinnar í Noregi 14.
maí 2019.
Foreldrar hans
voru Gunnar Hall-
dór Sigurjónsson
loftskeytamaður, f.
29. nóvember 1909,
d. 20. febrúar 1985,
og kona hans Gertrud M. Sigur-
jónsson, f. 20. október 1917 d. 14.
ágúst 2006. Bræður Ludwigs:
Sigurjón, f. 2. febrúar 1944, d.
25. október 2018, og Þór, f. 2.
október 1940, maki Ásdís Valdi-
marsdóttir f. 12. maí 1942.
Marteinssyni og dætur þeirra
eru Eva Sóley og Lilja Karen.
Þau eru búsett í Kongsberg í
Noregi.
Ludwig var virkur félagi í
slysavarnadeildinni Fiskakletti í
Hafnarfirði og var einn af stofn-
endum hennar. Einnig var hann
einn af stofnendum Kiwanis-
klúbbsins Óss á Hornafirði og
síðar félagi í Kiwanisklúbbnum
Eldborg í Hafnarfirði.
Árið 1977 fluttu þau hjónin til
Hornafjarðar og þar bjuggu þau
í rúm 30 ár. Þar var Ludwig
virkur félagi í Björgunarfélagi
Hornafjarðar um árabil. Einnig
var hann félagi í Karlakórnum
Jökli um 15 ára skeið.
Árið 2009 fluttu þau hjónin til
Hafnarfjarðar og hafa búið þar
síðan. Þar starfaði Ludwig hjá
N1 þar til hann lét af störfum
2014 og fór á eftirlaun.
Útför Ludwigs fer fram frá
Hafnarfjarðarkirkju í dag, 29.
maí 2019, klukkan 13.
Ludwig ólst upp í
Hafnarfirði og gekk
þar í Lækjarskóla,
Flensborg og Iðn-
skóla Hafnarfjarðar
þar sem hann lærði
húsgagnasmíði.
Hann fékk meist-
araréttindi árið
1972. Fyrri kona
Ludwigs var Sigríð-
ur Guðmundsdóttir,
f. 1. október 1948,
d. 15. júlí 1973, þau skildu. Sonur
þeirra er Guðmundur Geir, f. 19.
september 1966. Eftirlifandi
kona Ludwigs er Guðrún Jóns-
dóttir, f. 4. maí 1950. Þau giftu
sig 24. júlí 1971. Dóttir þeirra er
Þóra Kristín, gift Davíð Þór
Ég á ennþá svo erfitt með að
meðtaka það að minn kæri bróðir
Lúlli sé farinn frá okkur. Það er
svo stutt síðan ég sat og skrifaði
minningarorð um bróður okkar
Sonna. Nú eru þeir báðir fallnir
frá og ég elstur af okkur þremur
sit eftir og hugsa til baka.
Lúlli var yngstur af okkur
þremur, en við ólumst upp í Hafn-
arfirði. Foreldrar okkar voru
Gertrud Sigurjónsson Abelmann
og Gunnar Halldór Sigurjónsson.
Mikil heiðurshjón og góðir for-
eldrar.
Fyrstu árin bjuggum við á
Garðavegi 4 en á unglingsárunum
fluttum við á Álfaskeiðið í hús
sem faðir okkar byggði.
Lúlli var sá eini okkar sem bar
þýskt nafn og er hann skírður í
höfðið á móðurafa okkar. Lúlli
var fljótt nokkuð ákveðinn dreng-
ur og fór sínar eigin leiðir. Hann
naut forréttinda þess sem er
yngstur og fékk ungur að ferðast
með móður okkar til heimaborgar
hennar, Bremerhaven í Þýska-
landi. Þar vakti hann mikla at-
hygli hjá þýskum ættingjum,
enda viljasterkur og féll illa inn í
agaðan veruleika Þjóðverja. Enn
þann dag í dag ganga sögur á milli
fjölskyldumeðlima um kraftmikla
heimsókn Lúlla á æskuslóðir
móður okkar.
Eins og fram hefur komið var
Lúlli ákveðinn og hafði mjög
sterkar skoðanir. Hann var ekki
allra eins og maður segir en hann
hafði ýmsa góða hæfileika og
dettur mér þá í hug þegar hann
var að vinna á N1 við umferðar-
miðstöðina. Þangað komu margir
af harðsvíruðustu mönnum undir-
heima Reykjavíkur. Þegar þessir
aðilar birtust á stöðinni var Lúlli
jafnan sendur út að afgreiða þá.
Hann var ekki lengi að koma
þeim í skilning um það að allir
fengju sömu afgreiðslu hjá hon-
um og þeir urðu fljótt eins og leir í
höndunum á Lúlla, þorðu engu að
mótmæla og hlýddu honum í einu
og öllu.
Lúlli var mikill handverksmað-
ur, það lék allt í höndunum á hon-
um og hann var vandvirkur. Hann
var lærður húsgagnasmiður og
vann við þá iðn um tíma. Hann
var duglegur að gera við hluti og
eftir að hann hætti að vinna tók
hann að sér hjólaviðgerðir og
varð fljótt umsetinn enda bæði
vandvirkur og svo var hann líka
sanngjarn.
Lúlli hugsaði vel um sig, synti á
hverjum degi og var fastagestur í
Suðurbæjarlauginni þegar hann
var á landinu. Þá var hann mjög
duglegur að hjóla og ganga út um
allan bæ.
Eftir að Gunna hætti að vinna
ákváðu þau hjónin að hafa vetur-
setu í hlýrra loftslagi á Spáni og
dvelja í Noregi og á Íslandi á
sumrin. Síðasti vetur var sá fyrsti
sem Lúlli var ekki á Íslandi og
gerir það fráfall hans enn sárara
hvað það er langt síðan ég hef hitt
hann og haft tækifæri til þess að
ræða málin eins og við bræðurnir
gjarnan gerðum.
Elsku Gunna mín, Gummi,
Þóra Stína og fjölskylda, við Ás-
dís sendum ykkur okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur og biðjum
góðan guð að styrkja ykkur í
sorginni.
Þór Gunnarsson.
Elsku Lúlli frændi, um leið og
ég kveð þig langar mig til að
þakka fyrir allar góðu stundirnar
á lífsleiðinni.
Þú varst með harðan skráp og
ákveðinn í framkomu, en góður að
innan. Við áttum ávallt gott sam-
band og þú sýndir alltaf þínar
bestu hliðar í okkar samskiptum.
Ég er þakklát fyrir að við hitt-
umst oft eftir að þú fluttir í bæinn
aftur. Þú varst alltaf boðinn og
búinn að hjálpa til þegar það
þurfti að gera við öll hjólin á
heimilinu og last krökkunum
gjarnan pistilinn varðandi um-
gengni við reiðhjól að viðgerð lok-
inni. Það var vel þegið.
Það var gaman að koma í heim-
sókn til ykkar Gunnu, sérstaklega
í Setbergið þar sem þú varst bú-
inn að taka við húsfélaginu og
koma öllu í röð og reglu, ekki
lengi að því.
Síðast þegar við hittumst
varstu fullur eftirvæntingar á leið
til Spánar þar sem þið Gunna ætl-
uðuð að eyða vetrinum í sól og
sumaryl.
Samverustundirnar verða ekki
fleiri að sinni, en minning um góð-
an frænda lifir.
Elsku Gunna, Gummi Geir,
Þóra Stína, Davíð, Eva Sóley og
Lilja Karen, ég og Jóhann send-
um ykkur innilegar samúðar-
kveðjur.
Þórdís Þórsdóttir.
Í dag kveðjum við hinstu
kveðju Ludwig H. Gunnarsson.
Með honum er genginn góður vin-
ur og samferðamaður sem kvaddi
okkur allt of snemma. Það er
margs að minnast á þeim 50 árum
sem liðin eru frá okkar fyrstu
kynnum. Lúlli, eins og hann var
ávallt kallaður, hafði sérstakar
skoðanir og var ekki alltaf sam-
mála síðasta ræðumanni. Það eru
margar samverustundir sem ljúft
er að minnast, t.d. Humarveislan
á Hornafirði þegar setið var úti á
palli á Silfurbrautinni í fallegu og
sólríku sumarveðri með hvítvín
við eld í kamínu, samverustundir í
sumarbústaðnum Hásölum í Lóni
þar sem náttúrufegurðin er engu
lík. Í þessari fegurð var spilað og
mikið hlegið. Eftir að Gunna og
Lúlli fluttu suður tókum við upp
þann góða sið að koma saman í
matarveislu hvert hjá öðru og átt-
um saman léttar og eftirminnileg-
ar stundir. Það eru svona góðar
og skemmtilegar stundir með
góðum vinum sem gefa lífinu gildi
og ljúft er að minnast.
Lúlli var lánsamur að eignast
góða eiginkonu, hana Gunnu, en
eftir að þessir góðu vinir okkar
komust á eftirlaun ákváðu þau að
njóta lífsins á suðrænum slóðum
og dvelja yfir vetrartímann á
Spáni og voru þau á heimleið nú í
maí með viðkomu í Noregi hjá
Þóru Stínu og fjölskyldu þegar
kallið kom og Lúlli lést þar aðeins
73 ára.
Það var gott að eiga Lúlla sem
vin og samferðamann. Með hon-
um er nú fallinn frá einn þessara
eftirminnilegu manna og er hans
sárt saknað.
Við Hanna vottum Gunnu,
Gumma Geir, Þóru Stínu og fjöl-
skyldu innilega samúð á þessari
sorgarstundu og vonum að minn-
ingin um góðan mann verði þeim
huggun í harmi. Við óskum Lúlla
blessunar Guðs.
Gunnar Þórólfsson og
Jóhanna Friðgeirsdóttir.
Það voru sorgleg tíðindi er
Gunna hans Lúlla hringdi í mig
frá Noregi og tilkynnti mér and-
lát Lúlla vinar míns. Þau voru á
leið til Íslands eftir margra mán-
aða dvöl á Spáni. Þessi tíðindi
komu mér mikið á óvart. Lúlli var
alltaf hraustur og t.d. hjólaði
hann og fór í sund á hverjum
degi.
Við Lúlli vorum saman í
Lækjarskóla og í sama bekk öll
árin í Flensborg. Einnig vorum
við saman í skátaflokknum Foss-
búum í Hafnarfirði og myndaðist
þar góður vinahópur ásamt
skólabræðrum okkar, Villa,
Gunna, Halla og Allan. Þar lærð-
um við svo ótal margt gagnlegt.
Fjallgöngur að vetri og sumri,
skálaferðir og hvernig við áttum
að útbúa okkur í þessar ferðir
o.s.frv.
Ég held að við búum allir enn
að þessari samveru fyrir meira
en 60 árum. Saman fórum við
Lúlli á landsmót skáta í Botnsdal
1960. Ógleymanleg ferð sem við
rifjuðum oft upp. Einnig er
minnisstæð ferðin sem við fórum
á tveimur jafnfljótum frá Hafnar-
firði til Grindavíkur, Krýsuvíkur-
leiðina. Þá var göngubúnaður
ekki jafn léttur og þægilegur og
hann er í dag. Við tjölduðum í
Krýsuvík og fórum síðan næsta
dag yfir Ögmundarhraun, sem er
mjög úfið og erfitt yfirferðar.
Vorum orðnir mjög þreyttir þeg-
ar Lúlli sá sveitabæ sem heitir Ís-
ólfsskáli og segir. „Þýsk vinkona
mömmu býr hérna, við skulum
heimsækja hana.“ Svona var
Lúlli, úrræðagóður og fljótur að
taka ákvarðanir. Þýska vinkonan
eldaði mat handa okkur og við
komumst nokkuð brattir til
Grindavíkur.
Ekki var alltaf logn þar sem
Lúlli var, hann hafði sterkar
skoðanir á málefnum líðandi
stundar og var óhræddur að
segja sína meiningu. Hann var
glaðlyndur og kunni að gleðjast í
góðra vina hópi.
Lúlli og Gunna fluttu til Hafn-
ar í Hornafirði en samband okkar
slitnaði aldrei. Það var alltaf
notalegt og hlýlegt að fá jólakort
frá þeim með undirskriftinni
Lúlli + Gunna.
Árgangur 1945 í Hafnarfirði
hefur verið mjög duglegur að
hittast frá því við lukum gagn-
fræðaprófi í Flensborg. Við höf-
um verið með ýmsar uppákomur,
fyrst á fimm ára fresti en síðustu
16 ár á hverju ári. Lúlli og Gunna
komu oft frá Höfn til að vera með
okkur. Þau voru á leiðinni til Ís-
lands núna, meðal annars til að
taka þátt í næstu ferð okkar sem
er til Siglufjarðar. Ég veit að Lúlli
hlakkaði mikið til þessarar ferðar.
Árið 2006 heimsótti árgangur
1945 þau Lúlla og Gunnu til Hafn-
ar í Hornafirði, skemmtileg ferð
og vel skipulögð af þeim hjónum.
Meðal annars ógleymanleg ferð
með lóðsinum út í Hornafjarðar-
ósinn og frábær jöklasýning.
Lúlla verður sárt saknað í þessum
ferðum.
Ég kveð Lúlla vin minn með
þakklæti fyrir samfylgdina.
Blessuð sé minning hans.
Elsku Guðrún og fjölskylda.
Guð gefi ykkur styrk á þessum
erfiðu tímum.
Rúnar Pálsson.
Það var mér harmafregn að
heyra að Lúlli frændi minn hefði
orðið bráðkvaddur og í fyrstu
trúði ég því vart. Lúlli, Ludwig
Heinrich Gunnarsson, var giftur
Gunnu frænku minni en var samt
alltaf frændi minn í mínum huga.
Mínar fyrstu minningar um hann
voru að hann talaði hátt og mikið
og var með skegg, en það voru
ekki margir í minni fjölskyldu
með skegg. Hann var alltaf góður
við okkur krakkana og spjallaði
mikið við okkur.
Lúlli frændi minn var góður
maður. Hann og Gunna frænka
reyndust mér einstaklega vel
sumarið 1996. Þegar mér gekk
illa að fá sumarvinnu heima á
Akureyri könnuðu þau málið og
redduðu mér vinnu í byggingar-
vörudeild KASK á Hornafirði. Ég
bjó hjá þeim það sumar og tók
líka nokkrar vaktir með Lúlla á
bensínstöðinni. Það var mjög lær-
dómsríkt að fara og búa á öðru
heimili. Ég er mjög þakklátur
fyrir að hafa fengið að kynnast
honum og fjölskyldunni betur það
sumarið.
Það styttist í að ég verði fer-
tugur en mér er það minnisstætt
að þegar ég varð þrítugur hringdi
síminn minn klukkan átta um
morguninn og á hinum endanum
var Lúlli að óska mér til hamingju
með daginn. Hann spurði hvort
hann væri ekki fyrstur og honum
þótti mjög skemmtilegt að hafa
náð því.
Lúlli var barngóður og börn-
unum mínum þótti gaman að hitta
þennan skemmtilega kall sem var
alltaf að spjalla við þau þar sem
hann náði vel til þeirra á sinn ljúfa
hátt. Því miður voru þó samveru-
stundirnar alltof fáar.
Lúlli var forvitinn maður og
var inni í ýmsum málum. Hann
vaktaði höfnina í Hafnarfirði
mjög vel og hafði gaman af að
segja mér sögur af skipunum.
Í vetur fóru hann og Gunna
frænka og nutu eftirlaunaáranna
erlendis. Bæði á Spáni og í Nor-
egi hjá Þóru Stínu og fjölskyldu.
Ég var því búinn að safna í marg-
ar góðar sögur handa honum um
öll nýju skipin í vinnunni og
spenntur að hlýða honum yfir. Ég
mun þó aldrei fá að segja honum
þær sögur og ekki heldur hvað
mér þótti vænt um hvað hann
reyndist mér vel.
Elsku Gunna, Gummi Geir,
Þóra Stína, Davíð, Eva Sóley og
Lilja Karen. Megi minningin um
skemmtilegan og barngóðan
mann lifa. Hvíl í friði elsku Lúlli
frændi.
Jón Rafn Ragnarsson.
Ludwig H.
Gunnarsson
FALLEGIR LEGSTEINAR
Verið velkomin
Á góðu verði
Auðbrekku 4, 200 Kópavogi, sími: 537-1029, www.bergsteinar.is
Opið: 10-17 alla virka daga
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin
að hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á
föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein ber-
ist áður en skilafrestur rennur út.
Minningargreinar