Morgunblaðið - 12.07.2019, Síða 18

18 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 12. JÚLÍ 2019
✝ Guðbjörg Soff-ía Petersen
fæddist í Reykjavík
20. júlí 1933 og bjó
nær allt sitt líf í
sama húsinu við
Skeggjagötu. Hún
lést á Droplaug-
arstöðum í Reykja-
vík 2. júlí 2019.
Guðbjörg var
dóttir hjónanna
Ágústs Ferdinands
Petersen, f. 20. nóvember 1908,
d. 7. nóvember 1990, og Guð-
nýjar Eiríku Petersen, f. 24. apr-
íl 1910, d. 2. júní 1992. Guðbjörg
giftist Steini Guðmundssyni, f.
15. maí 1933 á Minna-Hofi í
Rangárþingi ytra, 8. maí 1954.
Foreldrar hans voru Guð-
mundur Ingvarsson, f. 25. ágúst
1904, d. 10. mars 1986, og Clara
Lambertsen, f. 15. desember
1909, d. 6. júní 1993.
Guðbjörg og Steinn eignuðust
þrjár dætur, þær Guðnýju
Ágústu, f. 18. ágúst 1954, Sig-
ríði, f. 1. ágúst 1959, og Klöru, f.
23. júní 1970. Guðný Ágústa var
gift Friðriki Helga Jónssyni, f.
13.11. 1951, d. 12.12. 2010. Börn
þeirra eru Hildur, f. 11.7. 1985,
og Steinn, f. 23.3. 1988. Steinn er
giftur Mörtu Guð-
rúnu Blöndal, f. 9.2.
1988, og þau eiga
dótturina Soffíu
Steinsdóttur Blön-
dal, f. 25.1. 2017.
Sigríður á soninn
Stein Rud, f. 12.8.
1988, með fyrrver-
andi sambýlismanni
sínum John Rud.
Klara er gift Áka
Guðna Karlssyni, f.
1.2. 1971, og þau eiga synina
Atla Gauta, f. 5.12. 2001, og
Orra Stein, f. 15.12. 2010.
Guðbjörg ólst upp hjá for-
eldrum sínum í Norðurmýrinni í
Reykjavík. Hún lauk gagn-
fræðaprófi frá Austurbæjar-
skóla og síðar verslunarprófi frá
Verslunarskóla Íslands. Eftir að
námi lauk starfaði hún á fast-
eignasölu Magnúsar Þórarins-
sonar. Síðan hóf hún störf hjá
Kvenfélagasambandi Íslands
sem gjaldkeri og auglýsinga-
stjóri tímaritsins Húsfreyjunn-
ar, þar til hún lét af störfum
vegna aldurs.
Útför Guðbjargar fer fram
frá Fossvogskirkju í Reykjavík í
dag, 12. júlí 2019, og hefst at-
höfnin klukkan 15.
Í dag kveðjum við elsku ömmu
Gógó með miklum söknuði. Allir
sem þekktu ömmu bera henni eins
söguna, hún var með eindæmum
góð kona, lífsglöð og jákvæð. Þó
að sjúkdómurinn hafi rænt hana
mörgu á síðustu æviárunum hélt
hún alltaf í sitt góða hugarfar og
léttu lund. Hún hafði umfram allt
gaman af lífinu og það smitaði
sannarlega út frá sér. Það var líka
alltaf stutt í grínið hjá ömmu og
lét hún ekki amstur dagsins vefj-
ast fyrir góðum brandara eða þá
skemmtilegri sögu af ævintýrum
þeirra afa, sem voru ófá.
Amma var einstaklega um-
hyggjusöm og það var alltaf svo
notalegt og gott að koma í heim-
sókn til ömmu og afa á Skeggjó.
Þaðan skyldi enginn fara með
tóman maga, sama hversu stutt
var stoppað. Amma hélt vel utan
um fólkið sitt og lagði rækt við
bæði vini og fjölskyldu. Hún var
líka vinamörg og átti sérlega auð-
velt með að tengjast fólki. Það var
þó einn sem fékk alltaf sérstaka
athygli ömmu, það fór ekki á milli
mála að afi var ljósið í lífi hennar.
Samrýndari hjón eru vandfundin.
Amma vildi helst hafa afa við hlið
sér öllum stundum og í það allra
mesta í kallfæri. Ást þeirra og vin-
skapur var til fyrirmyndar.
Góðu minningarnar af ömmu
eru ótalmargar en sennilega er sú
mest ljóslifandi af ömmu sitjandi
við hlið afa í garðinum, með kaffi-
bolla í hönd, hallandi aftur aug-
unum til að grípa sólargeislana
sem náðu á milli gömlu trjánna í
Norðurmýrinni. Þar var amma á
sínum stað og þurfti ekkert meira.
Við erum ótrúlega þakklát fyrir
allar góðu stundirnar með ömmu
Gógó. Hún var yndisleg mann-
eskja og skilur eftir mikla hlýju í
hjörtum okkar.
Hildur og Steinn.
Guðbjörg Soffía Petersen og
maður hennar, Steinn Guðmunds-
son, hittust fyrst á Þjóðhátíð í
Eyjum fyrir 67 árum. Frá þeim
tíma lágu leiðir þeirra saman í líf-
inu. Þau giftust árið 1954 og eign-
uðust dæturnar, Guðnýju Ágústu,
Sigríði og Klöru.
Samfylgd Guðbjargar og
Steins hefur að mestu verið farsæl
og hamingjurík. Þó bar þann
skugga á að tengdasonur þeirra
og maki elstu systurinnar, Guð-
nýjar Ágústu, lést árið 2010, að-
eins 59 ára að aldri. Friðrik var
öllum sem hann þekktu harm-
dauði.
Ég hitti Guðbjörgu frænku
mína og Stein, mann hennar, fyrst
í jólaboði hjá Ágústu, ömmu
minni, á Nesveginum. Ágústa,
amma mín, og Ágúst Ferdinand,
faðir Guðbjargar, voru systkini.
Ég kynntist þeim hjónum enn bet-
ur eftir að ég varð heimilislæknir
fjölskyldu þeirra árið 1986. Við
urðum miklir vinir og samherjar
og þau studdu mig dyggilega í
stjórnmálavafstri mínu, frá árinu
1990. Við vorum öll stuðnings-
menn gamalla og góðra gilda sjálf-
stæðisstefnunnar, eins og áar okk-
ar í Eyjum.
Guðbjörg og Steinn voru glæsi-
leg hjón, fríð sýnum og dökk yf-
irlitum. Kærleikur og vinátta
geislaði af þeim. Þau voru létt og
skemmtileg en samt hógvær og
blíð, eins og þau áttu kyn til. Guð-
björg, frænka mín, minnti mig
ávallt á nöfnu hennar og ömmu,
Guðbjörgu Jónínu Gísladóttur, frá
Hlíðarhúsi, Hóli og Gimli í Eyjum.
Guðbjörg, langamma mín og
amma Guðbjargar Soffíu, var
svipsterk og fríð kona, dökk yfir-
litum og eðlisblíð. Þessir eiginleik-
ar hafa varðveist hjá afkomendum
Guðbjargar á Gimli í fjóra ættliði,
þeim Ágústu ömmu minni, Guð-
björgu Soffíu, dóttur hennar Guð-
nýju Ágústu og í fjórða ættlið hjá
Hildi Friðriksdóttur.
Systir Guðbjargar, langömmu
minnar, Anna Ásdís, síðar kona og
barnsmóðir Gísla J. Johnsens,
stórathafnamanns í Eyjum, var
glæsileg kona eins og systir henn-
ar. Enn í dag er fjallkonubúningur
sá er hún bar á 17. júní, snemma á
liðinni öld, notaður á þjóðhátíðar-
daginn af ungum Eyjakonum.
Guðbjörg frænka mín lést á
Droplaugarstöðum 2. júlí sl. Ég sá
hana síðast við sæmilega heilsu
þegar ég hitti hana og Stein í
Fossvogskirkjugarði sumarið
2016, þegar þau voru að huga að
leiði foreldra Guðbjargar. Við
settumst saman á svalirnar hér á
Naustabryggjunni og áttum góða
stund saman. Það var létt yfir
Guðbjörgu, þó að minnisglapa-
sjúkdómurinn sem hrjáði hana
væri kominn í ljós. Síðustu æviár
hennar minna mig á þau hin sömu
hjá Guðbjörgu langömmu minni,
sem eins og Guðbjörg nafna henn-
ar var alltaf glaðvær, líka eftir að
hún var komin á hjúkrunarheimili
við ævilok.
Ég mun ávallt minnast Guð-
bjargar Soffíu, eða Gógó eins og
hún var kölluð, sem yndislegrar
og góðrar konu. Ég bið Steini,
dætrunum og afkomendum öllum
blessunar.
Ólafur F. Magnússon.
Guðbjörg Soffía
Petersen
✝ Þorgeir Þor-geirsson fædd-
ist á Laugum í
Reykjadal í Suður-
Þingeyjarsýslu 1.
ágúst 1933. Hann
lést á hjúkrunar-
heimilinu Ísafold
20. júní 2019.
Foreldrar hans
voru Þorgeir
Sveinbjarnarson,
kennari, skáld og
forstjóri Sundhallar Reykjavík-
ur, f. 14. ágúst 1905, d. 19. febr-
úar 1971, og Bergþóra Davíðs-
dóttir, kennari og húsmóðir, f.
22. desember 1909, d. 4. júlí
1952. Systkini Þorgeirs: Davíð
Björn, f. 1938, d. 1940, og María
Halldóra, f. 1940, d. 2006.
Hinn 7. september 1957
kvæntist Þorgeir Kristjönu F.
Arndal listmálara, f. 7. júní
1939, d. 3. mars 2015. Foreldrar
hennar voru Jósefína Lilja Vig-
fúsdóttir Hjaltalín, húsmóðir og
matselja, og Finnbogi Jóhanns-
son Arndal, forstjóri Sjúkra-
samlags Hafnarfjarðar.
Börn Kristjönu og Þorgeirs
eru 1) Bergur, bókmenntafræð-
ingur, f. 1958, maki er Sigríður
Kristinsdóttir. Þau eiga tvær
búskap sinn árið 1957 og
bjuggu þau að mestu í Reykja-
vík og Kópavogi, en einnig í
Garðahreppi. Vegna náms og
starfa þeirra beggja var fjöl-
skyldan langdvölum erlendis,
þ.e. í Ísrael 1963-1966, í Eng-
landi 1968-1970 og Svíþjóð
1975 til 1986. Eftir heimkom-
una frá Svíþjóð bjuggu þau
fyrst á Akureyri, en síðan í
Hafnarfirði frá 2001. Þorgeir
vann í kjölfar sérfræðinámsins
á Rannsóknarstofu Háskólans í
meinafræði, á Huddinge-
sjúkrahúsinu í Stokkhólmi og
eftir að hafa komið alfarið
heim sem yfirlæknir á Fjórð-
ungssjúkrahúsinu á Akureyri,
þar sem hann vann að upp-
byggingu meinafræðideildar
sjúkrahússins.
Hann var um árabil dósent
við læknadeild Háskóla Íslands
ásamt því að kenna við hjúkr-
unarfræðideild Háskólans á
Akureyri. Samhliða störfum
sem læknir vann Þorgeir við
ritstörf. Komu út eftir hann
fjórar bækur, þar af þrjár
ljóðabækur, og birti hann
greinar í tímaritum, aðallega
vísindagreinar. Þá lék hann
handknattleik með ÍR og var
hann samtals 12 ár í meist-
araflokki. Hann lék einnig á pí-
anó og var öflugur skákmaður
á sínum yngri árum.
Þorgeir verður jarðsettur
frá Kópavogskirkju í dag, 12.
júlí 2019, klukkan 13.
dætur, Bergþóru, f.
1991, og Vigdísi, f.
1994. 2) Lilja,
félagsfræðingur, f.
1959, maki er
Björn Erlingsson.
Þau eiga tvo syni,
Þorgeir, f. 1996, og
Markús, f. 1998. 3)
Finnur, kerfisfræð-
ingur, f. 1967, maki
er Chin Ming Teoh.
Þau eiga eina dótt-
ur, Ástu Dóru, f. 2007. 4) Fjóla,
myndmenntakennari, f. 1972,
maki er Baldur Bragi Sigurðs-
son. Þau eiga þrjú börn, Emil
Draupni, f. 1998, Maríu Glóð, f.
2000, og Katrínu Emblu, f.
2007.
Þorgeir ólst upp á Laugum
til 11 ára aldurs og síðan við
Flókagötuna og Drápuhlíðina í
Reykjavík. Hann lauk stúdents-
prófi frá Menntaskólanum í
Reykjavík 1953 og prófi í lækn-
isfræði frá Háskóla Íslands
1961. Sérfræðinám í meina-
fræði stundaði hann við Hadas-
sah-sjúkrahúsið í Jerúsalem
1964 til 1966 og Hammersmith-
sjúkrahúsið í Lundúnum 1968
til 1970.
Þorgeir og Kristjana hófu
Í dag vil ég þakka tengdaföður
mínum Þorgeiri Þorgeirssyni
lækni og ljóðskáldi góðar stundir
og samfylgd til margra ára. Þor-
geir var hæglátur maður, orðvar
og skynsamur og oft með bók við
hendina, þar sem hann sat í stól,
klæddur skyrtu, vesti og flauels-
buxum í jarðarlitunum, vildi síst
af öllu berast á. Var ekki mikið
fyrir hin veraldlegu gæði en unni
sér vel í náttúrunni við hraun eða
læk. Fór oft í gönguferðir einn,
eða með Kristjönu konu sinni.
Einkenni Þorgeirs var yfirvegun
og ró, og ekki spillti fyrir góður
djass á fóninum, en stundum spil-
aði hann sjálfur á píanóið þegar
fáir heyrðu. Þorgeir var víðlesinn
og kom fyrir að hann rétti manni
bók yfir eldhúsborðið, þar sem
kleinur, kaffi og jólakaka áttu sinn
stað í tilverunni. Hann var fagur-
keri þegar góðar bækur og mynd-
list áttu í hlut. Alltaf fann ég frá
honum góðvild og stutt var í
glettni, þótt ekki væri margorður.
Þorgeir og Kristjana lifðu í far-
sælu hjónabandi og eignuðust
fjögur börn: Berg, Lilju, Finn og
Fjólu. Þau hjónin voru ólíkar
manngerðir en eitt af því sem
sameinaði þau var áhugi fyrir list-
um. Minnisstæðar eru heimsóknir
okkar Lilju konu minnar til Ak-
ureyrar um jól þar sem dvalið var
í húsi Þorgeirs og Kristjönu að
Brekkugötu 27a, þar sem við átt-
um ógleymanlegar stundir með
þeim og börnum þeirra í svartasta
skammdeginu. Kristjana eldaði
góðan mat og bakaði ljúffeng
brauð og hafði oft áhyggjur af því
að eiginmaðurinn borðaði ekki
nóg og gætti þess að ekki væri of
mikið salt í matnum til að halda
blóðþrýstingnum í lágmarki.
Samhliða vinnu við læknisfræð-
ina orti Þorgeir og komu út eftir
hann fjórar bækur, þar af þrjár
ljóðabækur: Endurfundir (1992)
með myndverkum eftir eiginkon-
una Kristjönu, Dagsformið (2005),
Eitthvað að huxum (2008) og
Heimsókn (2011). Þá tók Þorgeir
þátt í yfirlestri og þýðingum á
tveimur ljósmyndabókum undir-
ritaðs og er ég honum þakklátur
fyrir ánægjulega samvinnu. Minn-
isstæðar eru smekklega valdar
gjafir sem Þorgeir gaf, svo sem
um jól eða afmæli, en hann vildi
helst gefa góða bók.
Á yngri árum æfði Þorgeir
handbolta með ÍR, en faðir hans
Þorgeir Sveinbjarnarson var
íþróttakennari og þekkt ljóðskáld
úr Borgarfirðinum, sem orti með-
al annars Vísur Bergþóru, falleg-
an ljóðaflokk frá árinu 1955. En
víst er að móðurmissirinn hefur
haft áhrif á líf hins unga drengs
sem hér um ræðir.
Þorgeir spáði í drauma, og eitt
sinn var það að litfagur kópur
synti á land og fór þaðan inn í lít-
inn kofa í fjörunni. Þetta var degi
áður en drengur okkar Lilju kom í
heiminn fyrr en áætlað var og
fannst okkur við hæfi að hann
fengi nafnið Þorgeir í höfuðið á afa
sínum. Þetta gerðist þegar við
voru með þeim hjónum í bústað á
Egilsstöðum. En í byrjun með-
göngunnar þegar Lilja tjáði föður
sínum að hún væri ófrísk voru við-
brögð hans þessi: „Þetta er
athyglisvert“, enda er lífið athygl-
isvert ferðalag. Eftir stendur
þakklæti fyrir allar þær góðu
stundir sem við Þorgeir tengda-
faðir minn áttum, og vil ég senda
fjölskyldum, ættingjum og vinum
Þorgeirs innilegar samúðar-
kveðjur.
Björn Erlingsson.
Afi var ólíkur öllum öðrum. Í
fyrstu kann hann hafa virst stífur
og alvarlegur fyrir fólki, en þegar
maður kynntist honum betur
komst maður að því hversu ljúfa
og tilfinningaríka sál hann hafði
að geyma. Hann var ekki maður
margra orða en samt fannst mér
alltaf eins og við skildum hvor
annan. Það var mikil upplifun að
lesa ljóðabókina Dagsformið þeg-
ar afi var nýfarinn. Í þessari bók
er týndur en sáttur maður að
leggja tilfinningar sínar á borðið.
Á þessum tímapunkti höfðu þessi
ljóð fengið öðruvísi merkingu en
þau höfðu haft áður.
Afi sýndi okkur barnabörnun-
um alltaf mikinn stuðning. Hvort
sem það var tónlist, íþróttir eða
aðrar tómstundir sýndi hann því
alltaf áhuga og mætti á þá við-
burði sem við stóðum fyrir.
Enginn var eins snjall og afi
Þorgeir þegar kom að því að velja
jólagjafir. Hann og amma tóku sér
langan tíma í hverja einustu gjöf
og pössuðu upp á það að hún pass-
aði fullkomlega við þann persónu-
leika sem valið var fyrir. Don Kí-
kóti, Síðustu dagar Sókratesar og
Lifandi Vísindi blöð hljóma ekki
eins og hefðbundnar gjafir sem þú
myndir gefa dreng sem ekki er
orðinn unglingur. En með hverj-
um deginum sem líður kemst ég
að því hversu fullkomlega þau
hittu naglann á höfuðið þegar kom
að þessum málum.
Í fjölskylduboðum sagði afi lítið
en þegar hann talaði voru það
yfirleitt stuttar og hnitmiðaðar
setningar. Þegar við ættingjarnir
vorum að grínast eða segja
skemmtilegar sögur lét afi sér það
nægja að sitja, hlusta vel og hlæja
með. Hann þurfti ekki að gera
meira, við skildum hann öll.
Ég kveð afa minn og nafna Þor-
geir Þorgeirsson með hlýju og
söknuði.
Þorgeir Björnsson.
Það er stundum líkt og maður
sjái á bak nánum ættingja þegar
einhver fellur frá sem var samtíða
í menntaskóla frá 15 ára aldri
samfleytt í sex ár, jafnvel þótt
samskipti hafi síðan verið lítil sem
engin áratugum saman. Við vor-
um semsé í þeim 30 unglinga hópi
sem var seinasti bekkurinn þegar
gagnfræðadeild starfaði enn í
MR. Síðan bættust hundrað við í
3. bekk.
Þorgeir var hæglætismaður og
nánast jafnvígur á hverja náms-
grein, ekki síst sögu og stærð-
fræði. Hann var líka ágætur á
íþróttasviðinu. Hann virtist frekar
dulur en samt félagslyndur og tók
þátt í ýmsu gamni. Svo langt gekk
þessi galskapur eitt sinn, að þegar
til stóð að kjósa bekkjarbróður
okkar Jón Samsonarson sem for-
mann Félags ungra þjóðvarnar-
manna, vildi Jökull Jakobsson
endilega stríða Jóni og fékk Þor-
geir til að bjóða sig fram gegn
honum. Við fjölmenntum á fund-
inn og aðeins munaði tveim at-
kvæðum að Þorgeir hefði betur.
Þorgeir gat líka átt það til að
lauma út úr sér tvíræðum athuga-
semdum sem hittu í mark, ekki
síst hjá kennurum. Eitt sinn var
hann rekinn úr tíma fyrir hógvært
en eilítið ögrandi tilsvar.
Við vissum að Þorgeir var
smekkmaður á ýmsar listir, en
ekki að hann fengist við að yrkja
líkt og faðir hans. Hann birti held-
ur ekkert af þeim toga fyrr en
hann var orðinn harðfullorðinn.
Það athæfi dró þann dilk á eftir
sér að bekkjarbróðir okkar og al-
nafni Þorgeirs tók að skrifa föð-
urnafn sitt með einu s-i, til að þeim
jafnöldrum og skáldbræðrum yrði
ekki ruglað saman. Hjá okkur í
bekknum voru þeir blátt áfram
aðgreindir á þann hátt, að sá sem
hér er til umræðu var kallaður
Þorgeir betri en hinn sá verri. Og
undu báðir því sæmilega.
Mannþekking Þorgeirs gat
birst með óvæntum hætti. Sem
áður sagði var hann nokkuð góður
í stærðfræði, en tveir voru þó okk-
ar fremstir í busabekknum, Björn
Höskuldsson og Örn Svavar Garð-
arsson. Þorgeir sagði mér þann
mun á þeim að Birni væri stærð-
fræðin meðfædd en Örn hefði
þurft að tileinka sér hana. Og
munu hafa verið orð að sönnu.
Þótt áratugir liðu milli þess að
við sæjumst, var í hvert sinn eins
og við hefðum hist daginn áður og
gátum skipst á athugasemdum í
okkar gamla hulduhrútslega stíl.
Árni Björnsson.
Þorgeir
Þorgeirsson
Sálm. 9.11
biblian.is
Þeir sem þekkja
nafn þitt treysta
þér því að þú,
Drottinn, bregst
ekki þeim sem til
þín leita.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
LAUFEY GUÐBJÖRG
JÓHANNESDÓTTIR
Aðalgötu 1, Reykjanesbæ,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurnesja
29. júní. Útförin fer fram frá Keflavíkurkirkju
þriðjudaginn 16. júlí klukkan 13.
Jóhannes M. Ingiþórsson Guðbjörg Magnea Jónsdóttir
Margrét Ingiþórsdóttir Jóhann Ingi Grétarsson
Ragnheiður Ása Ingiþórsd. Gunnar Einarsson
Heiðar Ingiþórsson
barnabörn og barnabarnabörn
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morg-
unblaðinu greinar eru vinsam-
lega beðnir að nota innsendikerfi
blaðsins. Smellt á Morgunblaðs-
lógóið í hægra horninu efst og
viðeigandi liður, „Senda inn
minningargrein,“ valinn úr felli-
glugganum. Einnig er hægt að
slá inn slóðina www.mbl.is/
sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir
birtingu á útfarardegi verður
greinin að hafa borist eigi síðar
en á hádegi tveimur virkum dög-
um fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað get-
ur birting dregist, enda þótt
grein berist áður en skilafrestur
rennur út.
Lengd | Minningargreinar sem
birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt
að senda lengri grein. Lengri
greinar eru eingöngu birtar á
vefnum. Hægt er að senda ör-
stutta kveðju, HINSTU
KVEÐJU, 5-15 línur. Ekki er
unnt að tengja viðhengi við síð-
una.
Minningargreinar