Morgunblaðið - 13.07.2019, Blaðsíða 34

34 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 13. JÚLÍ 2019
Elsku amma
Magga, nú hefur þú
kvatt þessa jarðvist
– sátt við Guð og menn. Ég á
margar minningar sem hafa með
tímanum orðið óskaplega dýr-
mætar og mig langar að draga
fram í þakklætisskyni fyrir allt
og allt. Þegar ég var krakki fékk
ég oft tækifæri til að dvelja hjá
ömmu og afa á Sunnubraut og
þar kenndi ýmissa grasa. Amma
var svona „ekta amma“, með
stóran mjúkan faðm og kærleik-
urinn og hlýjan hreinlega geisl-
aði af henni. Amma var algjör
listakona í höndunum, ef hún
hefði fæðst á öðrum tíma er ég
viss um að hún hefði verið
fremst meðal jafningja. Það
hreinlega lék allt í höndunum á
henni, prjón, hekl, saumur og
hvers konar handavinna. Við í
fjölskyldunni eigum flest öll ein-
hver listaverk eftir hana sem nú
verða okkur mikil verðmæti.
En hjartað á Sunnubrautinni
sló í eldhúsinu hjá ömmu og í bíl-
skúrnum hjá afa, þar sem harm-
onikkutónar suðuðu í gömlu út-
varpi, og ilmur af bakkelsi
blandaðist lakklykt af dútlinu
hans afa. Þarna var sko gaman
að vera og í skúrnum kenndi afi
okkur krökkunum að búa til eitt-
hvað úr alls konar og það hefur
verið mér svo sannarlega dýr-
mætt. Þegar maður fékk nóg af
brasi og veseni með afa tók
faðmurinn hennar ömmu við og
hún dekraði við mann með dýr-
indis mat, heitu súkkulaði,
ógrynni af pönnukökum og flat-
brauði með hangikjöti svo eitt-
hvað sé nefnt. Það var mikið
hlegið og kjaftað í eldhúsinu á
Sunnubrautinni, þó að ég hafi
ekki verið há í loftinu fór það
ekki framhjá mér að þar fannst
fólki gott að vera enda var þar
oft og iðulega stríður straumur
af fólki, ættingjum og vinum.
En það eru minningar úr
sumarbústaðnum á Þingvöllum
sem eru mér sérlega kærar. Þar
lögðu þau afi sig fram við að
dekra okkur barnabörnin í bak
og fyrir með alls konar dunderíi,
spilum, veiði- og bátsferðum út á
Þingvallavatn og auðvitað mat-
arkræsingum sem amma töfraði
fram.
Elskulega amma Magga mín
leggst nú til hinnar hinstu hvílu.
Nú er hún loksins hjá afa og þau
Margrét
Hannesdóttir
✝ Margrét Guð-rún Sigríður
Hannesdóttir fædd-
ist 27. desember
1921. Hún lést 6.
júlí 2019.
Útför Margrétar
fór fram 12. júlí
2019.
eru eflaust að tralla
sér undir harmon-
ikkuleik, einhvers
staðar í eilífðinni.
Góða ferð, takk fyr-
ir allt.
Þín elskandi,
Sóley.
Nú hefur stofn-
unin Magga amma
verið lögð niður eft-
ir 97 ára starfsemi. Starfsemin
hófst í Hannesarbæ 1921 og fór
fram í Keflavík, með mikilli við-
veru við Þingvallavatn og endaði
á Nesvöllum. Ég varð þeirrar
gæfu aðnjótandi að njóta fyrir-
taks þjónustu hennar frá fyrstu
mínútu.
Fyrstu árin mín bjuggum við
mamma á Sunnubraut hjá ömmu
og afa á meðan verið var að
byggja Skólaveginn. Þar var ég
nánast eins og einn af bræðrun-
um og naut góðs af því að eiga
þessi tvö heimili sem mínar
æsku- og uppeldisstöðvar. Þegar
ég var í gaggó var mun styttra í
skólann frá Sunnubraut og því
hreiðraði ég um mig þar og gat
skotist í fríum yfir til ömmu og
fengið veitingar. Og hjá ömmu
kom maður aldrei að tómum kof-
unum og byrjuðu flest hennar
ávörp á orðunum: „Elskurnar
mínar, fáið ykkur, það er nóg
til.“ Enda leit hún með velþókn-
un á vel búttuð börn og taldi þau
sérdeilis efnileg. Ef maður gáði
ekki að sér hjá henni var maður
kominn með hálfa pönnuköku
upp í sig og fullt mjólkurglas í
hönd.
Sem krakki fór ég margar
ferðir með ömmu og afa norður á
Dalvík og einnig hringveginn.
Amma sá til þess að afabrjóst-
sykur fór reglulega upp í okkur
og þurfti maður ekki að lyfta
hendi til að vera kominn með
fullan munn af góðgæti. Þegar
sumarbústaðurinn reis við Þing-
vallavatn fækkaði norðurferðum
og bústaðurinn varð að föstum
punkti í tilverunni. Bústaðurinn
varð helgistaður og þær stundir
sem við áttum þar og minning-
arnar þaðan eru hluti af DNA
fjölskyldunnar. Þar eins og ann-
ars staðar sá afi til þess að nóg
væri að gera og amma sá til þess
að enginn yrði hungurmorða.
Hún var afar stolt af sínu fólki
og þegar afkomanda vegnaði vel
ljómaði hún. Umfjöllun um
hennar fólk gladdi hana mikið og
sérstaklega ef viðkomandi
myndaðist vel. Útlitið skipti máli
hjá Möggu ömmu og var hún góð
fyrirmynd í þeim efnum, ávallt
vel tilhöfð og glæsileg. Hún vildi
samt sem áður minnst gera úr
sínum hæfileikum eða myndar-
skap, það virtist nægja henni að
aðrir í fjölskyldunni væru að
gera góða hluti.
Þegar Balli afi féll frá má
segja að ég hafi farið að geta
endurgoldið henni þjónustu
hennar við mig öll þessi ár. Það
var í mörg horn að líta og breyt-
ingar á búsetu og allri tilverunni
voru stundum snúið verkefni og
reyndi ég að brúa bilið yfir í nýja
tíma. Amma hafði lifað ótrúlegar
breytingar á samfélaginu á síð-
ustu öld og sýndi oft mikla aðlög-
unarhæfni þó stundum væri
þetta henni ofviða. Þegar hún
fékk ný tæki eins og Senseo-
kaffivélina sagði hún okkur allt-
af roggin að hún væri að æfa sig
og setti í einn bolla.
Magga amma var fyrir þó
nokkru tilbúin að fara. Hún hafði
lifað öll sín systkini og jafnaldra
og þótti það ekki eftirsóknarvert
hlutskipti. Sjón og heyrn hafði
hrakað mikið hin síðustu ár þó
hún heyrði oft og sæi ýmislegt
sem skipti einhverju máli eins og
hvernig klæðnaður okkar var.
Hún var södd lífdaga og ítrekaði
það hin síðari ár. Hún væri ham-
ingjusöm og sátt við sitt lífs-
hlaup og afar stolt af sínu fólki.
Ég er einnig afar stoltur af að
geta sagt að Margrét Hannes-
dóttir var amma mín.
Baldur Þ. Guðmundsson.
Amma mín
Margrét
Ennþá heyri ég röddina þína,
segjandi sögur af fólki með fyndin
gælunöfn
Hinn og þessi -Skó‘
sem voru börn skógerðarmanns til
dæmis
En þú varst með fullkomið minni
og held ég stundum að þú hafir geymt
allar þessar sögur í þínu fullkomna,
gríðarmikla hári
Pönnukökulyktin kemur aðvífandi
og ég finn bragðið af heitu súkkulaði
Á Sunnubrautinni labba ég úr eldhús-
inu með fimmtu sykurpönnukökuna í
hendinni sem hverfur fljótlega ofan í
maga
Ég held að metið mitt hafi verið
þrettán stykki
Fyrir þremur árum gat ég auðveldlega
heimsótt þessa minningu og labbað
úr eldhúsinu yfir í bílskúrinn þar sem
Baldur afi geymdi alls konar spenn-
andi sem hann var að smíða
Þið voruð bæði svo handlagin
Svo allt í einu fjöruðu alls konar
smáatriði út
En tilfinningin situr ennþá hjá mér,
alltaf
Hún er falleg og mér þykir afar vænt
um hana
Mér þykir líka afar vænt um nöfnin
mín bæði,
en í mínum huga tengja þau mig við
Keflavík og mína fjölskyldu þaðan
Og þá ekki síst þig
Þú ert hjá mér og ég er hjá þér amma
mín
Þín
Sunna Margrét.
Þegar ég kveð hana elsku
Möggu nöfnu mína í hinsta sinn
leitar hugurinn í fjársjóð þeirra
minninga sem ég á allt frá barn-
æsku um mína kæru ömmusyst-
ur. Þrátt fyrir mikið annríki í
stórri fjölskyldu átti Magga
frænka alltaf lausa stund og lét
sig aldrei vanta þegar mikið stóð
til í mínu lífi. Það leyndi sér ekki
að henni þótti mjög vænt um að
ég bæri nafnið hennar.
Ég var svo lánsöm að fá að
dvelja löngum stundum sem
barn á heimili þeirra Balla í
Keflavík og í sumarhúsinu
þeirra við Þingvallavatn. Þaðan
á ég einstaklega ljúfar æsku-
minningar þar sem alltaf var
mikið um að vera hvort sem var
við veiðar, berjatínslu, bátsferð-
ir eða ímynduð kaffiboð í litla
húsinu á lóðinni við sumarhúsið.
Magga hafði alveg einstakt
lag á því að gleðja fólkið sitt.
Sérstaklega er mér minnisstætt
atvik sumarið eftir að Balli lést
þegar Magga kom í heimsókn til
okkar í Hafnarfjörðinn á alveg
nýjum bíl. Í tilefni af því að ég
hafði nokkrum dögum áður átt
sautján ára afmæli bauð hún
mér í bíltúr og átti ég að setjast í
bílstjórasætið. Eitthvað var ég
treg til að keyra nýja bílinn með
mína takmörkuðu aksturs-
reynslu en Magga frænka tók
ekki annað í mál enda umferð-
arreglurnar í fersku minni hjá
mér og svo var nýi bíllinn svo
fullkominn að hann keyrði sig
nánast sjálfur.
Gakk þú út í græna lundinn,
gáðu fram á bláu sundin.
Mundu, að það er stutt hver stundin,
stopult jarðneskt yndi þitt.
Vorið kemur, heimur hlýnar,
hjartað mitt!
(Jóhannes úr Kötlum)
Með miklu þakklæti í hjarta
fyrir alla góðu stundirnar bið ég
Guð að blessa minningu nöfnu
minnar. Ástvinum sendi ég inni-
legar samúðarkveðjur.
Margrét Guðrún
Valdimarsdóttir.
Þegar ég heimsótti Möggu
frænku skömmu fyrir andlátið
leyndi sér ekki að mjög var af
henni dregið. Lífsþrótturinn var
að slokkna og var okkur báðum
ljóst að þetta væri okkar síðasti
fundur. Hún hélt þétt í hönd
mína eins og gjarnan þegar við
hittumst í seinni tíð og fannst
það minna sig á Einsa bróður.
Svona sátum við góða stund uns
hún kvaddi mig svo fallega, þessi
frænka sem alla tíð hafði verið
mér svo góð.
Margrét Hannesdóttir var
sérlega glæsileg og tignarleg
kona alla tíð og sú síðasta sem
kveður þessa jarðvist af öflugum
systkinahópi kenndum við
Hannesarbæ,einn af svonefnd-
um Melbæjum í Keflavík. Alls
voru þau 13 fædd í þennan heim
en af þeim komust 9 til fullorð-
insára og hafa þau eignast fjöl-
marga afkomendur. Einar faðir
minn var næstur henni í systk-
inaröðinni, tæplega tveimur ár-
um yngri og ég skynjaði alltaf
betur með aldrinum hversu
sterk taug var á milli þeirra,
virðing og væntumþykja. Hún
sagði mér líka oft frá því hvað
þau hefðu, öll systkinin, staðið
vel saman og hjálpast að þegar
þau voru að alast upp á barn-
mörgu heimili þar sem lífsbar-
áttan var erfið.
Faðir minn var duglegur að
heimsækja systkini sín þegar
hann var í landi og oft var ég, ör-
verpið, með í för. Sterkustu
minningar mínar tengjast þó
heimsóknum á Sunnubrautina
þar sem Magga og hennar ein-
staki eiginmaður Balli Júll
bjuggu. Í eldhúsinu dró frænka
alltaf fram einhverjar dásemdir
og hlóð í okkur feðga, pabbi og
Balli talandi af innlifun um báta,
aflabrögð eða jafnvel pólitík.
Stundum átti húsbóndinn það til
að taka í nikkuna svo að ekki sé
minnst á tveggja hæða „skemmt-
arann“ en ég man greinilega þeg-
ar það hljóðfæri birtist á Sunnu-
brautinni, annan eins grip hafði
ég ekki áður augum litið. Á þeim
bæ festist við mig gælunafnið
Ob-la-dí, líklega sprottið af því að
Balli var lunkinn við að fá mig til
að taka lagið þegar ég var pjakk-
ur. Ekki er hægt að skilja við
Sunnubrautina án þess að minn-
ast á skúrinn þar sem í fjölmörg
skipti áttu töfrar sér stað við end-
ursmíði bíla, skiltagerð o.fl. Ég
tel mig enn muna lyktina þar, svo
dásamleg fannst mér hún alla tíð.
Síðar á lífsleiðinni, sem ungur
smiður, varð ég þess heiðurs að-
njótandi að fá að vinna talsvert
fyrir þau hjónin við ýmsar end-
urbætur á Sunnubrautinni ásamt
sumarbústaðnum á Þingvöllum
og var það afar skemmtilegur
tími.
Þegar faðir minn lá á sjúkra-
húsinu í Keflavík að heyja sína
lokabaráttu fyrir lífinu þá heim-
sótti hans góða systir hann dag-
lega. Ég minnist þess þegar einn
hjúkrunarfræðingurinn var í vitj-
un og spurði pabba út í fótaóeirð
sem hafði verið að angra hann.
Þá brosti hann sínu blíðasta og
sagði hana horfna því hann ætti
svo góða systur sem kæmi reglu-
lega og nuddaði á honum fæt-
urna.
Svona var nú væntumþykjan
og umhyggjusemin einstök á
milli þeirra.
Við börnin hans Einsa bróður
sem öll eigum góðar og skemmti-
legar minningar um Möggu
frænku, viljum að lokum þakka
fyrir þá einstöku vináttu og um-
hyggju sem hún sýndi foreldrum
okkar alla tíð.
Guð geymi Möggu frænku.
Jón Ben. Einarsson.
Magga amma hefur kvatt
þetta líf, södd lífdaga og sátt við
sitt æviskeið. Hún var reyndar
ekki amma mín en reyndist mér
sem slík og ég kallaði hana aldrei
annað. Ég kynntist þessari
mögnuðu konu fyrir 30 árum er
ég kom inn í fjölskylduna sem
kærasta Júlla. Það tók okkur
nokkurn tíma að kynnast hvor
annarri, vorum ólíkar á margan
hátt en líkar á annan. En eftir að
við vorum búnar að kynnast vel
urðum við góðar vinkonur og
núna, þegar ég sest niður og rita
þessi fátæklegu orð, rifjast upp
margar ljúfar minningar, minn-
ingar sem eiga eftir að ylja um
ókomin ár. Magga amma var fal-
leg og góðhjörtuð kona, tignarleg
og smart, ákveðin og stóð fast á
sínum skoðunum. Hún unni fjöl-
skyldunni og gladdist með henni
á tímamótum, var þakklát fyrir
fólkið sitt, fylgdist með, gladdist
yfir sigrum og huggaði í sorg. Við
áttum saman góðar stundir og
margar þeirra úr bústaðnum á
Þingvöllum en þar áttu Magga
amma og Balli afi sinn sælureit
og þangað kom fjölskyldan oft
saman. Það var mikið áfall fyrir
Möggu ömmu þegar Balli afi féll
frá en hún var raunsæ kona og
trúði því að þau ættu eftir að hitt-
ast aftur og að svona væri bara
lífið. Við héldum áfram að eyða
sumardögum saman í bústaðn-
um, klipptum tré og runna og
spjölluðum saman um daginn og
veginn. Þessar stundir eru ómet-
anlegar í minningunni. Þær eru
líka ófáar heimsóknirnar til okk-
ar fjölskyldunnar frá Möggu
ömmu en hún kom oft keyrandi
til okkar í kaffispjall, til að láta
langa daga líða. Flest okkar eiga
fallega muni sem Magga amma
gerði eins og hekluð barnateppi,
jólakúlur og silkimyndir. Ég
minnist búðarferða, ísrúnta, mat-
arboða og heimsókna með bros á
vör og er svo þakklát fyrir kynni
mín af þessari konu. Konu sem
hafði áhrif á mig og mitt fólk og
við samgleðjumst henni þegar
hún gengur inn í Sumarlandið
þar sem hún hefur fengið hlýjar
móttökur frá sínu samferðafólki
sem á undan er gengið. Elsku
Magga amma, hafðu þökk fyrir
allt og allt. Ég læt hér fylgja
versið sem þú fórst með fyrir
okkur og var svolítið uppáhalds.
Augunum mæni ég upp til þín,
ég andvarpa í friði.
Ég bið þig fyrir börnin mín,
blessaður Jesú kæri.
Guðný Kristjánsdóttir.
Í dag kveð ég elsku Möggu
ömmu. Kveðjustundirnar hafa
reyndar verið nokkrar undan-
farið því mikið var af henni dreg-
ið og beið hún sátt eftir að henn-
ar tími kæmi.
Ég tengdist Möggu fjöl-
skylduböndum þegar ég og
Baldur dóttursonur hennar fór-
um að stinga saman nefjum fyrir
löngu síðan. Hún og Balli afi
tóku mér bæði opnum örmum og
með árunum styrktust böndin og
urðum við Magga góðar vinkon-
ur.
Hjálpsemi og greiðvikni voru
eitt af aðalsmerkjum hennar og
Balla afa. Þegar við Baldur átt-
um von á okkar fyrsta barni kom
ekki annað til greina af þeirra
hálfu en að kaupa vagn fyrir
frumburðinn okkar og var fal-
legum Silver Cross reddað með
skipi frá Englandi. Þegar fjöl-
skyldumeðlimir stóðu í flutning-
um mættu þau hjón á staðinn.
Hann að dytta að og setja upp
innréttingar og Magga með ryk-
suguna og tuskuna, hellti upp á
kaffið og sá til þess að enginn
svangur væri nærri.
Sumarbústaður þeirra hjóna á
Þingvöllum var griðastaður
þeirra og afkomenda. Þangað
voru allir velkomnir og alltaf nóg
pláss eins og hún sagði sjálf þótt
einungis væru tvö lítil svefnher-
bergi. Þangað flykktist stórfjöl-
skyldan og svaf þar sem pláss
var að finna. Þegar allt var orðið
fullt inni var tjaldað á túninu og
allir voru glaðir og sáttir.
Magga var einstaklega vönd-
uð kona í orðum og gjörðum.
Handavinnan sem eftir hana
liggur er einstök. Bakstur, elda-
mennska, þvottur og allt sem
hún tók sér fyrir hendur gerði
hún með slíkum sóma að eftir
var tekið. Magga amma gerði
heimsins bestu pönnukökur,
besta steikta fiskinn og bestu
kleinurnar. Ekki má gleyma
heita súkkulaðinu. Jólin hefðu
líklega ekki komið ef það hefði
gleymst.
Magga var besta barnapían.
Hún lét sér ekki nægja að sinna
börnunum af alúð heldur líka
húsverkunum. Allt var hreint,
þvotturinn fallega samanbrotinn
og straujaður og allir ánægðir,
sérstaklega ég.
Magga var glæsileg kona, allt-
af smart og vel tilhöfð. „Það var
að byrja útsala í Hrafnhildi og
Verðlistanum. Þarftu eitthvað að
fara í Reykjavík?“ Þetta þýddi
að við vorum á leiðinni í inn-
kaupaferð sem urðu margar yfir
árin og elskaði hún að kaupa fal-
legar og vandaðar flíkur.
Möggu langaði að heimsækja
Kaupmannahöfn og varð það úr
þegar hún var 82 ára að hún fór
með okkur fjölskyldunni. Hún
var vanaföst og fékk sér alltaf
hafragraut á morgnana og vildi
því taka haframjölið með, Sol-
gryn. Við sögðum að það væri
óþarfi, þetta væri dönsk fram-
leiðsla. Hún svona pottþétt
manneskja taldi betra að hafa
vaðið fyrir neðan sig og flutti
mjölið aftur til heimalandsins.
Safnaheimsóknir urðu nokkr-
ar í ferðinni en hún hafði ekkert
sérstakt yndi af þeim og vildi
heldur setjast niður og skoða
mannlífið. En þegar við heim-
sóttum verslanir þá lifnaði yfir
henni og naut hún þess að skoða
vandlega allt það fallega sem var
á boðstólum. Magga þakkaði oft
og vel fyrir ferðina og ég vona að
hún hafi vitað hve verðmæt nær-
vera hennar var okkur.
Elsku Magga amma, kærar
þakkir fyrir samveruna.
Þorbjörg.
HJARTAVERND
Minningarkort
535 1800
www.hjarta.is
Sálm. 10.14
biblian.is
Þú gefur gaum að
mæðu og böli og
tekur það í hönd
þér. Hinn bágstaddi
felur þér málefni
sitt, þér sem hjálpar
munaðarlausum.
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morg-
unblaðinu greinar eru vinsam-
lega beðnir að nota innsendikerfi
blaðsins. Smellt á Morgunblaðs-
lógóið í hægra horninu efst og
viðeigandi liður, „Senda inn
minningargrein,“ valinn úr felli-
glugganum. Einnig er hægt að
slá inn slóðina www.mbl.is/
sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir
birtingu á útfarardegi verður
greinin að hafa borist eigi síðar
en á hádegi tveimur virkum dög-
um fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað get-
ur birting dregist, enda þótt
grein berist áður en skilafrestur
rennur út.
Lengd | Minningargreinar sem
birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt
að senda lengri grein. Lengri
greinar eru eingöngu birtar á
vefnum. Hægt er að senda ör-
stutta kveðju, HINSTU
KVEÐJU, 5-15 línur. Ekki er
unnt að tengja viðhengi við síð-
una.
Formáli | Minningargreinum
fylgir formáli sem nánustu að-
standendur senda inn. Þar koma
fram upplýsingar um hvar og
hvenær sá sem fjallað er um
fæddist, hvar og hvenær hann
lést og loks hvaðan og klukkan
hvað útförin fer fram. Þar mega
einnig koma fram upplýsingar
um foreldra, systkini, maka og
börn. Ætlast er til að þetta komi
aðeins fram í formálanum, sem
er feitletraður, en ekki í minning-
argreinunum.
Undirskrift | Minningargreina-
höfundar eru beðnir að hafa
skírnarnöfn sín en ekki stutt-
nefni undir greinunum.
Minningargreinar