Morgunblaðið - 31.08.2019, Qupperneq 30

30 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 31. ÁGÚST 2019
✝ Einar Þor-steinsson,
héraðsráðunautur
og bóndi, fæddist
31. ágúst 1928 í
Holti í Mýrdal.
Hann lést á hjúkr-
unarheimilinu
Hjallatúni í Vík 24.
ágúst 2019.
Foreldrar Ein-
ars voru hjónin
Þorsteinn Ein-
arsson, f. 25.9.
1880, d. 7.1. 1943, bóndi í Holti
í Mýrdal, og Jóhanna Margrét
Sæmundsdóttir, f. 14.8. 1895, d.
1.7, 1982, húsfreyja í Holti og
síðar í Nikhól. Systkini Einars:
Sæmundur, f. 24.8 1918, d.
22.4. 2016, bóndi á Hryggjum í
Mýrdalshreppi; Elín, f. 24.8.
1918, d. 11.7. 2012, húsfreyja í
Skógum undir Eyjafjöllum;
Hörður, f. 8.10. 1920, d. 6.10.
2018, fv. bóndi í Nikhól í Mýr-
dal, og Vilhjálmur, f. 15.3.
1923, d. 16.11. 1987, rafvirki í
Reykjavík.
Eiginkona Einars er Eyrún
Sæmundsdóttir, f. 6.6. 1934,
á Hvolsvelli. 4) Elín, f. 8.3 1967,
skólastjóri og ferðaþjónustu-
bóndi, búsett í Sólheimahjá-
leigu en maður hennar er Jón-
as Marinósson ferðaþjónustu-
bóndi, börn þeirra Jóna Sól-
veig, Einar Freyr, Snorri
Björgvin, Jóhann Bragi, Jónas
Orri og Brynjar Darri og
barnabörnin átta. 5) Unnur
Björk Arnfjörð, f. 1.5. 1976,
kennari í Hafnarfirði, en maður
hennar er Páll Sæmundsson
viðskiptafræðingur og börnin
Sæmundur Petr, Einar Jón og
Jóhann Elí Pálssynir.
Einar ólst upp í Holti. Hann
lauk námi frá Samvinnuskólann
í Reykjavík og Bændaskólanum
á Hvanneyri. Þaðan lá leiðin i
framhaldsnám til Danmerkur
og lauk Einar kandidatsprófi
frá Landbúnaðarháskólanum í
Kaupmannahöfn 1956. Hann
starfaði sem héraðsráðunautur
hjá Búnaðarsambandi Suður-
lands alla sína starfsævi, alls 41
ár. Jafnframt stóð hann fyrir
búi í Sólheimahjáleigu ásamt
eiginkonu sinni.
Útför hans fer fram frá
Skeiðflatarkirkju í dag, 31.
ágúst 2019, klukkan 13.30.
Jarðsett verður í Sólheima-
kapellugarði.
húsfreyja og ferða-
þjónustubóndi, þau
gengu í hjónaband
í Danmörku 24.
september 1955.
Foreldrar Eyrúnar
voru hjónin Sæ-
mundur Elías Jóns-
son, f. 31.12. 1897,
d. 29.1. 1984, bóndi
í Sólheimahjáleigu,
og Áslaug Magnús-
dóttir, f. 9.12.
1905, d. 27.8. 1969,
húsfreyja.
Börn Einars og Eyrúnar eru:
1) Áslaug, f. 13.10. 1958,
þroskaþjálfi í Vík í Mýrdal en
maður hennar er Sigurður
Hjálmarsson, fyrrverandi
sjúkraflutningamaður, og börn
þeirra Kristín Jóna, Sæunn
Elsa og Eiríkur Vilhelm, barna-
börnin eru sjö talsins. 2) Jó-
hanna Margrét, f. 15.11. 1959,
blaðamaður í Reykjavík, en
maður hennar er Þórður
Grétarsson, fararstjóri og fast-
eignasali, og börn þeirra Jón
Einar og Brynhildur. 3) Jón
Bragi, f. 6.4. 1963, verkamaður
Lítil hönd í stórum lófa á leið
heim í hús úr fjárhúsunum. Nokk-
ur valhoppsspor tekin á leiðinn,
pabbi þreyttist aldrei á að val-
hoppa með mér. Ég valhoppa líka
stundum með mínum strákum,
það þurfa jú allir að kunna það,
enda kenndi hann pabbi mér það
ásamt svo mörgu öðru mikilvægu
í lífinu eins og að fara með bæn-
irnar, smala kindum, hvað bæirn-
ir í kring hétu, fjöllin og árnar.
Pabbi var einstakur maður.
Hann var fylginn sér, fór sér
hægt en ákveðinn í því sem hann
tók sér fyrir hendur, hvort heldur
að kenna öðrum bændum að
rækta landið sitt, græða upp rofa-
börð, skera njóla eða halda Þjóð-
vegi 1 austan Jökulsár lúpínulaus-
um.
Ég áttaði mig ekki á því fyrr en
ég var orðin fullorðin hversu
merkilegur maður hann pabbi
var, í mínum huga var hann bara
pabbi minn, stór og sterkur sem
vissi svo margt. Hann var heldur
ekkert að flíka afrekum sínum.
Ég var orðin hálffullorðin þegar
ég vissi að hann hefði fæðst í
torfbæ og búið þar til ársins 1940.
Mér fannst ekkert nema sjálfsagt
að hann væri hámenntaður en það
var svo sannarlega ekki sjálfsagt
mál fyrir ungan sveitapilt. Þá
fengust enginn námslán og þeir
sem ætluðu að mennta sig þurftu
að hafa mikið fyrir því. En eins og
allt annað sem pabbi ætlaði sér þá
vann hann hörðum höndum og
braust til menntunar, ekki bara á
Íslandi heldur fór hann alla leið til
Danmerkur. Heimilið okkar í Sól-
heimahjáleigu var alltaf pínulítið
danskt, þangað komu danskir
gestir og Danmörk og danska
tungan var í hávegi höfð. Það var
hluti af lífinu.
Pabbi fór sér hægt en hann var
lúmskt ákveðinn. Ég gleymi ekki
þegar hann króaði mig af inn í
glugghúsi og fékk mig til að skrifa
undir meðmæli fyrir ákveðinn
forsetaframbjóðanda sem ég ætl-
aði mér alls ekki að kjósa. Sumir
hefðu sagt nei, en ég hefði aldrei
getað sagt nei við hann pabba. Ég
sagði honum hins vegar að ég ætl-
aði mér ekki að kjósa viðkomandi
þó svo ég hefði skrifað undir með-
mælabréfið og tók hann því vel.
Það var alltaf gaman að vera ná-
lægt pabba í kringum kosningar
og var oft líf og fjör í símanum hjá
honum þegar hann var að afla at-
kvæða, hann átti greiða inni hjá
mörgum og veit ég að Framsókn
naut góðs af því.
Lengi vel fékk hann mig til að
kjósa Framsókn og í hvert sinn
sem ég var búin að því hringdi ég í
hann og lét hann vita að ég hefði
kosið og kosið rétt. Ekki var verra
að geta sagt honum að ég hefði
farið í kosningakaffi og hitt fram-
bjóðendur.
Ég var sannarlega heppin að fá
að verða dóttir hans pabba míns.
Ég held að hann hafi ekki gert sér
grein fyrir hversu mikil áhrif
hann hafði á mig. Hann kenndi
mér að elska land og þjóð, taka
þátt í samfélaginu, vera góð við
menn og dýr og hann lagði mikið
upp úr því að koma vel fram og
vera kurteis. Pabbi lagði mikið
upp úr snyrtimennsku og vildi
hafa hlutina í röð og reglu í kring-
um sig enda var bærinn okkar fal-
legur.
Nú er komið að leiðarlokum hjá
okkur pabba í bili, en ég veit að
það er tekið vel á móti honum á
nýjum stað. Hann er örugglega
farinn á fullt í félagsmálin og byrj-
aður að gera heiminn hinumegin
aðeins betri.
Unnur Björk.
Ég er ættaður úr Mýrdalnum.
Afi minn, Haukur Magnússon,
var fæddur í Reynishverfinu og
ein systra hans, Áslaug, bjó ásamt
Sæmundi manni sínum í Sól-
heimahjáleigu. Sem lítill strákur
heyrði ég ýmsar sögur úr Mýr-
dalnum, m.a. þegar mamma var
send 5 ára gömul í sveit, þar sem
hún dvaldi næstu sumur, fyrst hjá
Áslaugu og Sæmundi og síðar hjá
Eyrúnu dóttur þeirra og Einari.
Sögurnar heilluðu og síðar
þegar við fjölskyldan ferðuðumst
um landið var oft komið við hjá
frændfólkinu í Sólheimahjáleigu.
Allt var þar með myndarbrag.
Eftir sveigju á veginum blasti við
nýleg stór vélageymsla og fjár-
hús. Því næst lítil brú og túnin. Á
vinstri hönd gamaldags stílhreinn
bóndabær, en til hægri nútíma-
legt íbúðarhús með fallegum
gróðursælum garði. Uppi á hól
sást fjárhús með torfþaki.
Heildarmyndin afar falleg og bar
vott um virðingu fyrir umhverf-
inu. Ég óskaði eftir að fá að dvelja
hjá þeim og var það auðsótt. Vist-
in hjá þessu góða fólki, í alls fjög-
ur sumur, varð mér dýrmæt.
Einar var myndarbóndi og
framsýnn í verkum sínum,
óhræddur við að fara ótroðnar
slóðir. Eflaust tengdust mörg til-
raunaverkefnin í Sólheimahjá-
leigu starfi hans sem landbúnað-
arráðunautur. Það þótti í frásögur
færandi, þegar þau ásamt ná-
grönnum réðust í að rækta tún á
Sólheimasandi. Tilraunir voru
gerðar með skjólbelti, þar sem
græðlingar voru settir niður svo
auka mætti skjól á túnum. Það
var eitt fyrsta verkefni mitt í
sveitinni að reyta gras í kringum
litlu plönturnar. Fyrir 12 ára
gutta virtust girðingarnar með
skjólbeltunum óendanlega langar
og var ég sannfærður um að
græðlingarnir myndu aldrei ná
sér á strik. En Einar vissi betur.
Um það vitnar ræktunin í dag.
Mörg verkefnin snérust um að
viðhalda fallegri ásýnd á bænum,
svo sem að mála fjárhús, hlöðu og
vélageymslu. Einar fól mér einnig
að laga girðingar og bera möl í
heimkeyrsluna, auk þess að hugsa
um skepnurnar á bænum: kálfa,
heimalninga, hænsni og kýr.
Þessi reynsla kenndi mér að gef-
ast ekki upp þó að verkefnin virt-
ust stór.
Lífið í sveitinni var þó fjarri því
að vera bara vinna. Þau Eyrún og
Einar sáu m.a. til þess að ég hefði
hest til umráða. Fyrst gamla gæð-
inginn hann Fálka, keppnishest
sem ég held að Einar hafi átt
sjálfur. Dóttirin Elín hafði mikinn
áhuga á hestum og þau hjónin
hvöttu okkur til að fara á bak.
Minningar um útreiðatúra á fal-
legum sumarkvöldum gleymast
seint. Eitt sinn fengum við að fara
í ævintýralega ferð með hesta-
mannafélaginu og vorum þau
yngstu í hópnum.
Þegar fram liðu stundir gerði
ég mér æ betur grein fyrir því
mikilvæga frumkvöðlastarfi sem
Einar vann sem ráðunautur. Og
er það mun víðfeðmara en ég næ
að lýsa hér. Þar hefur vafalítið
munað um kandídatsnámið hans
við Landbúnaðarháskólann í
Danmörku og þær hugmyndir og
framsýni sem hann kynntist þar.
Einar, Eyrún og börnin þeirra
hafa alltaf sýnt mér og mínum
mikla tryggð, sem ég er afar
þakklátur fyrir. Það var mikil
gæfa að hafa kynnst þessum heið-
urshjónum og eignast vináttu
þeirra. Ég votta Eyrúnu og fjöl-
skyldu hennar einlæga samúð
mína. Megi minningin um mætan
mann lifa.
Rúnar Birgisson.
Einar Þorsteinsson, ráðunaut-
ur, er genginn. Það var sumarið
1958 að haldin var landbúnaðar-
sýning á Selfossi. Búnaðarsam-
band Suðurlands stóð fyrir sýn-
ingunni. Það vakti nokkra
athygli, að framkvæmdastjóri
sýningarinnar var ungur ráðu-
nautur nýkominn heim frá námi í
landbúnaðarfræðum í Dan-
mörku. Undirbúningur og stjórn
sýningarinnar var hans frumraun
og hún tókst með ágætum að öllu
leyti.
Einar Þorsteinsson var hug-
sjónamaður, sívinnandi eljumað-
ur, unni sínu héraði og vann því
og bændum sérstaklega alla sína
tíð. Einar var líka ræktunarmað-
ur og lagði sitt af mörkum til að
klæða landið gróðri, ekki bara
sem ráðunautur. Hann vann líka
að þessu hugðarefni sínu í Lions-
hreyfingunni með uppgræðslu í
Mýrdal og víðar. Ég kynntist
Einari vel síðustu ár mín sem
ráðunautur, og síðar, þegar við
unnum saman að verkefni með
bændum í Meðallandi, feldfjár-
rækt. Einar hugsaði alltaf um
hvað gæti gagnast bændum, ekki
sinn hag, eða tímana sem hann
vann.
Það fór ekki hjá því að ég var
oft gestur á heimili Einars. Það
var reisn og myndarbragur á öllu
hjá þeim hjónum. Gestrisni
þeirra, Einars og Eyrúnar, var
viðbrugðið. Fyrir nokkrum dög-
um sótti ég fund með feldbænd-
um, sem haldinn var í Sól-
heimahjáleigu á heimili dóttur
Einars og dóttursonar. Veiting-
arnar voru í boði þeirra. Þar var
Einar heiðraður fyrir störf sín að
feldræktinni. Hann gat ekki veitt
viðurkenningunni viðtöku, það
gerði Eyrún. Táknrænt fyrir
starf Einars, Eyrúnar og fjöl-
skyldu þeirra.
Við Gerður vottum minningu
Einars virðingu og þökkum störf
hans, vottum Eyrúnu og fjöl-
skyldu samúð og þökkum
ánægjulega viðkynningu og gest-
risni.
... orðstír deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum)
Sveinn Hallgrímsson
Ég hef átt góðu að mæta í Sól-
heimahjáleigu í Mýrdal í fulla sex
áratugi, fyrst hjá sómahjónunum
Sæmundi Jónssyni og Áslaugu
Magnúsdóttur og síðar hjá arf-
tökum þeirra, Einari Þorsteins-
syni og Eyrúnu Sæmundsdóttur.
Þaðan varðveiti ég margar minn-
ingar um notalegar samveru-
stundir við samræður og veiting-
ar. Nú er vinur minn Einar
horfinn heimi, sá síðasti af systk-
inahópnum frá Holti og Nikhól.
Systirin Elín, nágranni til margra
ára í Skógum, hlý og hugulsöm,
gleymist ekki. Safnarinn í Skóg-
um naut hjá öllu þessu góða fólki
skilnings og velvildar.
Einar Þorsteinsson
HJARTAVERND
Minningarkort
535 1800
www.hjarta.is
Frímann & hálfdán
Útfararþjónusta
Frímann
897 2468
Hálfdán
898 5765
Ólöf
898 3075
Sími: 565 9775
www.uth.is
uth@uth.is
Cadillac 2017
Ástkær stjúpsonur okkar, bróðir og
stjúpbróðir,
EYMUNDUR SNATAK MATTHÍASSON
KJELD,
er látinn. Útförin fer fram frá Fríkirkjunni í
Reykjavík klukkan 15 þriðjudaginn 3.
september.
Þórir Bjarki Matthíasson
Halldór Blöndal Marcella Iñiguez
Pétur Blöndal Matthías Kjeld
Ragnhildur Blöndal Alfred Jens Kjeld
Stella Blöndal Alexandra Kjeld
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi,
langafi, bróðir og mágur,
BJARNI GÍSLASON
málarameistari,
til heimilis á dvalarheimilinu Grund,
andaðist á Landspítalanum sunnudaginn
25. ágúst. Útförin fer fram í Vídalínskirkju miðvikudaginn
4. september klukkan 13.
Þórir Bjarnason Sigrún Gunnlaugsdóttir
Anna Kristín Bjarnfoss Carsten Frøslev
afabörn og langafabörn
Trausti Gíslason Svava S. Gestsdóttir
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
GUÐMUNDUR JÓNSSON,
fv. hæstaréttardómari,
lést á Landspítalanum 29. ágúst.
Útförin verður auglýst síðar.
Fríða Halldórsdóttir
Jón Guðmundsson Kristín Björk Gunnarsdóttir
Halldór Guðmundsson Valrós Sigurbjörnsdóttir
Árni Guðmundsson Guðrún Hannesardóttir
Einar Rúnar Guðmundsson Hildur Elín Vignir
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
HARALDUR AÐALSTEINSSON,
Stekkjarholti 20,
Akranesi,
lést á gjörgæsludeild Borgarspítalans
þriðjudaginn 20. ágúst.
Útför fer fram í Akraneskirkju þriðjudaginn 3. september.
Guðrún Jónatansdóttir
Aðalsteinn Haraldsson Edda Bachmann
Haraldur Már Haraldsson
Hugrún Eva Haraldsdóttir Hörður Helgason
og barnabörn
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
ANNA MAGNÚSDÓTTIR,
Borgarvegi 36, Njarðvík,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurnesja
þriðjudaginn 27. ágúst.
Útförin fer fram frá Ytri-Njarðvíkurkirkju, föstudaginn
6. september klukkan 13.
Magnús Þór Sigmundsson Jenný Borgedóttir
Brynar Sigmundsson Anne Sigmundsson
Ósk Sigmundsdóttir Ásgeir Gunnarsson
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabörn
Okkar ástkæri faðir, tengdafaðir og afi,
LÚÐVÍK GIZURARSON
hæstaréttarlögmaður,
er látinn.
Útförin verður auglýst síðar.
Dagmar Sigríður Lúðvíksdóttir
Dóra Lúðvíksdóttir
Einar Lúðvíksson
tengdabörn og barnabörn