Freyja - 22.03.1929, Blaðsíða 14

14
FREYJA
SKILMÁLINN.
-Frh. frá bls. 6.
bláfátæk — og framtíð mín án þcssara auð-
æfa er fjarri því að vera björt.“
Hann kreisti sáman varirnar. „Þú ert að
selja þig, Doris.“
„Eg geri samning við Charles. Hann fær
sinn ágóða, og eg' fæ prósentur.“
„Þetta var kaldranalega sagt.“ Hann ypti
öxlum. „Jæja, málið verður þá að hafa sinn
gang. Vertu sæl, Doris.“
Hann rétti henni hendina, og hún tók
hana rólega.
„Þú segir þetta vist í bestu meiningu, Ted,“
sagði hún að lokum. „En þú kemur ekki fram
sem vinur Charlies. Vertu sæll.“
Þegar Ted Gunningham kom niður á göt-
una, mætti hann Charlie, sem hélt á stórum
blómvendi. Hann varð ofurlítið illur á svip-
inn, þegar hann sá Ted.
„Halló, Ted,“ hrópaði hann. „Ertu að koma
frá Doris?“
„Já, eg var með skilaboð til hennar. Vertu
sæll.“ Hann bar hendina upp að hattbarðinu
og flýtti sér á burt. Charlie leit á eftir hon-
um; svo opnaði hann dyrnar, og gekk hægt
upp stigann.
Þegar Doris sá blómin, sem Charlie var
með, roðnaði hún og tárin stóðu í augurn
hennar.
„Er það af tilviljun,“ spurði hún, „eða
mundirðu, að hvítar rósir eru eftirlætisblóm
mín?“
„Eg mundi það,“ sagði hann vingjarnlega.
„Gerðu svo vel, Doris.“
„Þakka þér fyrir,“ sagði lnin og faldi and-
litið í blómvendinum.
„Eg mætti Ted hérna fyrir neðan. Eg vissi
ekki að þið þektust svona vel.“
„Hann kom svo oft til Perry frænda, sið-
ustu þrjú árin, meðan þú varst i Indlandi,
Charlie.“
„Jæja.“ Hann leit á hana um stund. „Segðu
mér, Doris, er Ted ástfanginn af þér?“
Hún var að raða blómunum í skál. „Hann
segir það.“
„Og þú?“
„Skiftir það þig nokkru máli, Charlie?“
Einkennilegu, svörtu augun hennar litu á
hann, og í fyrsta skifti tók hann eftir því,
hvað þau stóðu fallega við ljósa hárið og
gagnsæja hörundið.
„Jú, — þvi að ef þið elskist, — þá læt eg
skuldheimtumennina eiga sig, og fer aftur
til Indlands.“
„En Ted er giftur.“
„Er hann giftur? Það vissi eg ekki. Þú
veist,að eg kom ekki til landsins fyrenigær.“
„Gerðu þér ekki neinar áhyggjur, Charlie,“
sagði hún. „Ted hefir getað verið án mín
þessi árin, og getur það lika framvegis."
„En þú, Doris.“
Hún brosti og strauk hárið frá enninu.
„Eg er svo vön því, að fá ekki þaðsemegvil."
Hann varð alt í einu óskiljanlega afbrýðis-
samur, og hrópaði ákaft: „Hvað var hann
að vilja hér áðan?“
„Hann var að ávíta mig fyriraðegseldimig.“
„En sú ósvífni! Með hvaða rétti?“
„Þykir þér það leitt, Charlie?“ spurði hún.
„í rauninni hefir hann rétt fyrir sér, — eg
veit, að þér stendur á sama um mig — og
samt giftist eg þér — fyrir peninga.“
Hann greip um axlir hennar og leit í aug-
un á henni. „Þú gerir það til þess að hjálpa
mér, Doris, og af því að frændi óskaði þess,
— er nokkur önnur ástæða?"
„Æ, við skulum sleppa þessu. Eins og það
skifti nokkru máli! Eg ætla að laga te handa
okkur.“ Hún losaði sig fimlega frá honum
og hljóp út í eldhúsið.
Charlie gekk fram og aftur í stofunni, og
var i æstu skapi. Alt í einu nam hann staðar
fyrir framan skrifborðið og sá þar litla bók
í slitnu leðurbandi. Hann fór að blaða í
henni annars hugar, og las svo af tilviljun:
„Einkennileg kaldhæðri örlaganna er það,
að sá maður, sem eg liefi elskað alla æfi,
en hefir ávalt staðið á sama um mig, eigi
r.ú að verða eiginmaður minn.
„Og hann er ef til vill fullur fyrirlitning-
ar á stúlku, sem i hans augum lætur kaupa
sig. Og þó vildi eg gefa hjartablóð mitt fyrir
hann----------.“
Hann lét bókina falla, og straumur af gleði
fór um hann allan. í því kom Doris inn með
teið, og hann gat séð á augum hennar, að
hún hafði grátið. Rétt á eftir var dyrabjöll-
unni hringt, og Ted Cunningham kom inn.
„Afsakaðu að eg kom aftur,“ sagði hann
og það lék sigurbros um varir hans. „En eg
varð að segja þér, að það ganga sögur um,
að bankinn, sem Perry gamli átti peningana
sína í, sé farinn á höfuðið. Nú, þú ert hér
enn, Charlie? Þá geturðu fengið fréttirnar
um leið.“
Doris fölnaði og leit kvíðafull á Charles.
En Charles brosti og lagði handlegginn fast
utan um hana.
„Jæja, Doris, þá verðum við að búa við
þx-öng kjör í fyrstu, þangað til eg hefi satt
skuldheimtumennina" Hann sneri sér þvi-
næst að Ted: „Og farð þú bara rólegur heim
að hátta, Ted minn. Nú, þegar auðurinn hans
frænda er horfinn, þarft þú ekki lengur að
leika hlutverk riddarans við Doris.“
Þegar dyrnar höfðu lokast á eftir Cunn-
ingham,-leiddi Charles hana að skrihorðinu
og benti á dagbókina.
„Þetta er góð bók, sem þú átt þarna, Dor-
is. Eg vildi eklci selja það, sem eg hefi lesið
í henni, fyrir öll auðæfin hans frænda.“
Og svo vafði hann hana að sér og kysti
hana beint á munninn.