Freyja - 22.03.1929, Blaðsíða 10

10
FREYJA
31)/’í/ch/r-
kjó líí/tn,
sem imgu slú/k-
urnar (fregmír
um.
UM LOÐFELDI.
Loðkápur breytast lítiS ár frá ári, og eiga því
aS duga eigandanum í marga vetur. ÞaS má
segja, aS loSkápur fari seint „úr móð“, en þó er
ávalt sérstakt snið, sem ríkir á hverju ári, og
sérstök skinn, sem mest eru notuð.
Á meginlandi jivrópu eru ýmsar tegundir af
svörtum skinnum mest notaSar i vetur, en þaS
eru fáar norrænar konur, sem fer þaS vel, aS
nota alsvartar skinnkápur. Betra er að velja sér
kápur úr persnesku lambskinni eða electricseal
með kraga úr mink, íkorna, nutria eSa ref —•
eða þeim gráa eða brúna lit, sem buddan er
vaxin.
Brúnt er auðvitið lang-algengasti liturinn, bæSi
aí því aS þaS fer flestum vel, og af þvi, aS lang-
flest dýraskinn eru brún aS uppruna. Þar má
nefna af dýrari tegundunum: Mink, kolinsky,
þefdýr, og af þeim ódýrari: Autilope, moskus-
rottu (musquash), folalda-skinn, og ýmsar teg-
undir af lituSum kanínu-feldum.
Gráir feldir þurfa meiri umönnun og krefjast
fegurri hörundslitar, en þeir brúnu. Kápur úr
íkorna-skinni eru með þeim fegurstu og liðleg-
ustu, sem til eru. Moldvörpu-skinn er dekkra, og
nálgast brúnt, en fer mörgum afarvel.
Tískan breytist sem sagt litiS með hverju ári
og það er gott, því aS falleg ioSkápa er dýr
hlutur. Það ætti þvi enginn að kaupa sér loð-
kápu, án þess aS hafa vandlega yfirvegað kosti
hennar og lesti.
MeðferSin á loðkápum verður að vera gæti-
leg. Snöggar kápur, t. d. úr folaldsskinni eða
selskinni þola alimikið hnjask, en mjúk og loSin
skinn fara fljótt forgörðum, ef þeim er ekki sýnd
hin mesta alúð. Þvi lengri og mýkri, sem hárin
reu, því fyr slitna þau. Varist það, aS bera bók
eða stóra tösku undir handleggnum, undan því
kemur snoðinn blettur. ForSist það einnig að
setjast á harðan, stó! í mjúkri loðkápu — eða að
leggjast í henni. Reynið að komast hjá því, að
feldurinn blotni eða verði forugur. Loðkápur
eru ekki til þess að ganga meS í rigningu, og
enda þótt refirnir gangi ekki með regnhlíf, þá
gjörir þaS skinninu tjón, að vökna.