Skessuhorn - 01.11.2017, Blaðsíða 28

MIÐVIKUDAGUR 1. NÓVEMBER 201728
Vörur og þjónusta
Hönnun prentgripa
& alhliða prentþjónusta
Drei bréf - Boðsbréf
Ritgerðir - Skýrslur
Reikningar - Eyðublöð
Umslög - Bréfsefni
Fjölritunar- og
útgáfuþjónustan
Getum við
aðstoðað þig?
sími: 437 2360
olgeirhelgi@islandia.is
R E S T A U R A N T
Upplýsingar í síma: 430 6767
R E S T A U R A N T
Upplýsingar í síma: 430 6767
www.skessuhorn.is
Þjónustuauglýsingar
Skessuhorns
Auglýsingasími:
433 5500

H P Pípulagnir ehf.
Alhliða pípulagnaþjónusta
Hilmar 820-3722
Páll 699-4067
hppipulagnir@gmail.com
SK
ES
SU
H
O
R
N
2
01
7
Sprautu- og bifreiðaverkstæði
Sólbakka 5, Borgarnesi • 437-1580 • sbb@simnet.is
Tjónaskoðun – Bílamálun – Réttingar – Bílrúðuskipti
Þjónustum öll tryggingafélög
Borgarness
Fréttaveita Vesturlands
www.skessuhorn.is
Ágætu lesendur! Athygli mína vakti
að í nýliðnum kosningum var ekk-
ert rætt um fjöregg þjóðarinnar; fisk-
veiðar. Eini flokkurinn sem boðaði
frjálsar handfæraveiðar og breytingar
á fiskveiðistjórninni fékk ekki braut-
argengi að þessu sinni. Ekki tjóir að
gefast upp heldur berjast. Það er slá-
andi að þegar allir vöktu máls á því að
byggja þyrfti upp innviði þá leit eng-
inn til þess hvernig þjóðfélagið var
byggt upp. Hvernig við vorum dreg-
in út úr moldarkofunum með fisk-
veiðum sem lögðu grunninn að vel-
ferð þegnanna og sjálfstæði þjóðar-
innar. Frelsi einstaklingsins var lykill-
inn að baráttunni fyrir að geta séð sér
og sínum farborða. Áratugum saman
veiddum við á bilinu 380-500 þúsund
tonn úr fiskveiðilögsögunni. Með
tilkomu kvótakerfisins á níunda ára-
tugnum seig á ógæfuhliðina. Hafró
týndi 345.000 tonnum af þorski og
sett var á skortveiðikerfi þar sem allri
gagnrýni á aðferðir og útfærslu kerfis-
ins var stungið undir stól með dyggri
aðstoð Alþingis - og ekki síst lands-
byggðarþingmanna. Það er smjör-
klípa að segja að meðferð afla hefði
ekki batnað og virðisauki aflans aukist
jafnt og þétt um landið, en ekki safn-
ast á fáar hendur líkt og orðið er.
Forysta Íslands á fiskmörkuðum
og orðspor var byggt upp fyrir kvóta-
kerfi. Okkar markaðir hafa margir
tapast í skortveiðistefnunni og nú er
norskur fiskur í forystusætinu. Við
skulum ekki gleyma því þó margir
haldi að hjólið hafi verið fundið upp
með kvótanum, að margvíslegur iðn-
aður varð til fyrir daga kvótakerfisins.
Fyrirtæki eins og Marel og Hamp-
iðjan urðu til fyrir daga kvótakerfis-
ins. Og vel á minnst það unnu rúm-
lega 200 manns hjá Skipasmíðastöð
Þ&E á Akranesi. Hví hafa ekki fleiri
sprotafyrirtæki sprottið upp á Vestur-
landi eða Vestfjörðum fyrst að kerf-
ið er svona gott? Svarið er að þetta
er landeyðingarstefna sem er að gera
út af við sjávarplássin. Sjómenn eru
kúgaðir í samningum og sitja við af-
arkosti að kaupa hluti í atvinnutækj-
unum og olíuna á þau líka. Þrátt fyrir
ofsagróða margra útgerða. Steininn
tók úr þegar framkvæmdastjóri SFS
(LÍÚ) hótaði að fara með fiskinn úr
landi til vinnslu.
Í lögum um stjórn fiskveiða stend-
ur: „1. gr. Nytjastofnar á Íslandsmið-
um eru sameign íslensku þjóðarinn-
ar. Markmið laga þessara er að stuðla
að verndun og hagkvæmri nýtingu
þeirra og tryggja með því trausta at-
vinnu og byggð í landinu. Úthlutun
veiðiheimilda samkvæmt lögum þess-
um myndar ekki eignarrétt eða óaft-
urkallanlegt forræði einstakra aðila
yfir veiðiheimildum.“
Þarna hefur okkur hrapalega mis-
tekist, svo vitnað sé í Einar Odd þann
ágæta Sjálfstæðismann. Það er furðu-
legt í dag að flokkar sem kenna sig við
frjálslyndi skuli verja þessi mannana
verk. Jafnvel Sovétstjórnin eða ítalska
mafían hefði ekki reynt þetta. Byggð
og atvinna er víða í rúst. Sem betur
fer er ekki búið að breyta 1. grein laga
um fiskveiðar þó margar atlögur hafi
verið gerðar að henni. Þöggun og
meðvirkni með kvótakerfinu er yfir-
gengileg.
Á Akranesi er sviðin jörð eftir
kvótakerfið, örfáir bátar eftir með
kvóta, margir að
selja eða búnir að
selja kvótann og
engin endurnýjun
á sér stað. Fiskmarkaðurinn lokaður
(vonandi stutt), lítið sem ekkert af
fiski berst að landi. Störf, fiskimið,
menning og sá blær sem einkenn-
ir sjávarþorp er að deyja út. Og enn
fækkar kvennastörfum á Akranesi.
Viljum við það? Viljum við sækja alla
vinnu suður í Reykjavík eða inn á
Grundartanga? Það er breytt bæjar-
mynd. Nei, við þurfum fleiri fyrir-
tæki innanbæjar og fjölbreytta flóru
lítilla fyrirtækja.
Ætla þingmenn Norðvesturkjör-
dæmis og bæjarfulltrúar Akraness
að láta þetta viðgangast átölulaust?
Hver er stefna nýrra þingmanna og
flokka þeirra? Hvernig sjá fulltrúar
okkar á Alþingi fyrir sér að nýliðun
eigi sér stað í fiskveiðum? Það er til
lausn og hún er sú að skipta um fisk-
veiðistjórnunarkerfi. Ekki þarf að
taka neitt af neinum og vel hægt að
leggja af veiðigjöld. Galdurinn er að
veiða meira úr þeirri auðlind sem við
erum að sóa við fætur okkar. Ég óska
eftir því að fleiri láti í sér heyra og
þingmenn sendi okkur línu. Já, það
er tilbreyting að fá að heyra í þeim
eftir kosningar þó lúnir séu. Það
styttist jú í bæjar- og sveitarstjórnar-
kosningar.
Lesandi góður. Það er hægt að
breyta mannanna verkum. Veitum
aðhald og veiðum fisk. Nú þarf að
byggja upp þjóðfélagið á öllum svið-
um.
Stefán Skafti Steinólfsson, Akranesi.
Gleymdist fjöreggið?
Pennagrein
Í dag er ég vonsvikin. Mér finnst
sem sveitarstjórnin hafi brugðist
mér og syni mínum. Til að hugsa
þetta í víðara samhengi, ekki að-
eins brugðist okkur heldur öllum
hinum fjölskyldunum í sveitinni
minni.
Já, ég segi sveitinni minni þrátt
fyrir að við séum aðflutt. Við flutt-
um hingað tvö mæðginin fyrir
þremur árum síðan en alla tíð hef-
ur okkur fundist við vera hluti af
sveitinni. Við erum héðan. Fólkið
hér er dásamlegt og tekur öllum
vel. Samstaðan er ólík nokkru sem
ég, borgarbarnið, hef kynnst. Mál-
efni sveitarinnar eru okkur hjart-
fólgin sama hvort við búum í Hvít-
ársíðu, Reykholtsdal eða Hvann-
eyri.
Nú eru málin þannig að í mörg
ár hafa staðið til úrbætur varðandi
húsnæðismál leikskólans Hnoðra-
bóls sem staðsettur er í Reykholts-
dal. Ég sjálf starfaði þar í tvö ár,
þekki aðstæður og þekki örlítið til
málsins.
Húsnæðið er gamalt íbúðarhús
sem er fyrir löngu síðan orðið allt
of lítið til að anna því starfi sem þar
fer fram. Börn og starfsfólk eyða
sínum virku dögum í skipulögðu
starfi/kennslu í svo alltof litlum
rýmum. Ef fólk sem býr til dæmis
í einbýlishúsi ímyndar sér að starf-
rækja þar kennslu 20-25 barna á
aldrinun 1 árs til 5 ára, ásamt sjö
starfsmönnum þá getið þið ímynd-
að ykkur aðstæðurnar. Hvaða barni
líður vel í því umhverfi mögulega
átta tíma á dag?
Miklir peningar hafa farið í
margar teikningar. Margar. Því á
nokkurra mánuða fresti kemur ný
hugmynd að staðsetningu nýs leik-
skóla. Þessar hugmyndir fara fyrir
nefndir, skipulagsnefnd, bygginga-
nefnd, deiluskipulag þarf að skoða
og þar fram eftir götunum. En ekk-
ert gerist. Ég endurtek, mörg ár!
Hnoðraból stendur við bæinn
Grímsstaði í Reykholtsdal. Börnin
upplifa sveitina frá fyrstu hendi og
það var dásamlegt að fylgjast með
þeim vaxa og dafna í þessu um-
hverfi. Við fórum í göngutúra í
fjárhúsin og hesthúsið, sáum kind
bera og ekki má gleyma hinu ár-
lega smalakaffi þar sem farið er í
gönguferð í hesthúsið og drukk-
ið heitt kakó og gætt sér á flat-
kökum og kleinum. Þetta er lífs-
reynsla fyrir börnin, fræðsla og
frábær viðbót í minningabankann.
Einnig má nefna að ábúendur á
Grímsstöðum hafa skipt börnin á
leikskólanum miklu máli. Í útiveru
er fylgst með öllum hreyfingum
Guðmundar bónda og rætt hvaða
störfum hann sé að sinna hverju
sinni. Ekki má gleyma hinni ynd-
islegu Steinu ömmu sem starfaði
lengi á leikskólanum og flest börn
þekkja hana sem ömmu. Því fynd-
ist mér réttast að byggja við og
lagfæra núverandi húsnæði. Það
myndi kosta minna. Sagan, upp-
lifunin og það sem mikilvægast er,
framtíðin okkar. Börnin.
Þó skiptir mig mestu máli að
húsnæðismálið leysist. Ég hef
aldrei kynnst öðrum eins vinnu-
brögðum og er algerlega vonsvik-
in.
Það sem brennur á íbúum hér
er hvers vegna ekkert gerist í
þessu máli. Afhverju þarf í sífellu
að koma með nýjar staðsetningar?
Sú nýjasta og versta er að byggja
á fótboltavelli Kleppjárnsreykja-
skóla! Hverjum dettur í hug að
taka af grunnskólabörnum Klepp-
járnsreykja þar sem aðstaða til
hreyfingar og útiveru er alls ekki
nægilega góð fyrir? Ætlaði Borg-
arbyggð ekki að vera heilsueflandi
samfélag? Þetta er til skammar.
Til skammar fyrir sveitarfélagið
og stjórn þess. Hvers eigum við
að gjalda fyrir að búa í dreifbýli?
Erum við og börnin okkar ekki
með sama rétt og þéttbýlið? Erum
við ekki hluti af Borgarbyggð?
Kveðja,
Rósa Vigdís Arnardóttir.
Jón eða séra Jón -
árið 2017 skiptir það
greinilega enn máli
Pennagrein
Þorskafli á Íslandsmiðum til dagsins í dag. Graf: Jón Kristjánsson.