Morgunblaðið - 28.09.2019, Qupperneq 52

52 MENNING
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 28. SEPTEMBER 2019
Árlega vinnur Creditinfo ítarlega greiningu á rekstri íslenskra fyrirtækja og veitir
nú Framúrskarandi fyrirtækjum viðurkenningu í tíunda sinn. Framúrskarandi
fyrirtæki hafa sterkari stöðu en önnur, eru traustir samstarfsaðilar og betur í stakk
búin að veita góða þjónustu til framtíðar.
Sjáðu hvaða fyrirtæki skara fram úr á creditinfo.is
FRAMÚRSKARANDI FYRIRTÆKI
HAFA STERKARI STÖÐU
Í KRAFTI
Bandaríska stríðshetjanJohn Rambo er nú sestur íhelgan stein á búgarði sín-um í Arizona, þar sem
hann býr með mexíkósku húshjálp-
inni Maríu og systurdóttur sinni,
Gabríelu. Ljóst verður snemma að
Rambo hefur gengið Gabríelu í föð-
urstað eftir að móðir hennar dó, en
alvörufaðir hennar lét sig hverfa
einn góðan veðurdag.
Gabríela er við það að fara í há-
skólann en forvitnin um örlög föður
hennar ber hana ofurliði. Með aðstoð
vinkonu sinnar hefur Gabríela upp á
föðurómyndinni í Mexíkó, en ferð
hennar til að heilsa upp á kallinn
endar með skelfilegum hætti þegar
vændismansalshringur rænir henni
af bar. Þau tíðindi neyða Rambo til
þess að leggja af stað til að bjarga
henni, og um leið opna á ný fyrir
drápsfýsnirnar sem hann hefur
haldið í skefjum í öll þessi ár.
Ef lýsa ætti Last Blood væri helst
hægt að segja að hún væri léleg
blanda af Taken-myndunum og
Home Alone, með smá skvettu af
Temple of Doom í restina. Ekkert af
þessu eru samt Rambo-myndir, og
um miðbik hennar var ég farinn að
óska þess að handritshöfundar hefðu
bara hent kallinum upp í næstu vél
til Fjarskanistans til þess að „laga“
ástandið þar með kúlnahríð og
sprengiörvum.
Myndin er raunar svo lítil Rambo-
mynd, að hann er aldrei kynntur til
sögunnar undir eftirnafni sínu, held-
ur er hann alltaf bara John. En ég
fór ekki til að sjá John-mynd, ég
vildi sjá Rambo-mynd!
En gott og vel. Handritshöfundar
hafa greinilega viljað setja saman
ögn „persónulegri“ mynd fyrir það,
sem líklega verður að teljast loka-
kaflinn í Rambo-bálknum. Gallinn er
bara sá að öll samtöl eru hræðileg og
þjóna mestmegnis þeim tilgangi að
segja áhorfendum það sem karakt-
erar myndarinnar hljóta að vita nú
þegar. Þá virðist sem Mexíkó sé
ekkert nema auðn glæpamennsku,
og ekki seinna vænna að fá múrinn
svo að allar þessar stereótýpur geti
nú bara verið að glæpast heima hjá
sér.
Það væri óráð að gera ráð fyrir að
óskarsverðlaunastyttum fyrir besta
leik muni nokkurn tímann rigna yfir
Rambo-myndirnar en Stallone gerir
sitt besta með það sem hann fær
enda hokinn af reynslu. Því miður
verður ekki sama sagt um Yvette
Monreal, sem fær hið veigamikla
hlutverk Gabríelu, en maður fær
nánast á tilfinninguna að hún hafi
lesið allar línurnar sínar af blaði
þegar hvert atriði var skotið.
Afleiðingin er sú að það er erfitt
að finna til með Rambo og fjölskyldu
hans, jafnvel þegar hún gengur í
gegnum hina hræðilegustu hluti.
Allar hasarmyndir þurfa góða og
eftirminnilega „vondu gæja“, en
Sergio Peris-Mencheta, sem annars
stendur sig þokkalega, valdi ein-
hverra hluta vegna að vera tiltölu-
lega lágstemmdur í hlutverki sínu
sem melludólgurinn Hugo Martinez.
Hann sker sig því varla úr restinni
af þeim illmennum sem Rambo þarf
að drepa. Og hverjum datt í hug að
láta aðal vonda gæjann vera með
„man-bun“ hárgreiðslu í lokakafla
myndarinnar? Slíkur fýr á vitanlega
aldrei möguleika gegn svo vel
smurðri drápsvél sem Rambo er.
Ýmsa aðra hluti mætti nefna til.
Framvinda myndarinnar er til að
mynda mjög fyrirsjáanleg og tónlist-
in líður hjá án þess að vekja mikla
athygli. Kvikmyndataka er þó í
þokkalegu lagi og heldur Adrian
Grunberg (Get the Gringo) þokka-
lega utan um framvindu mynd-
arinnar, eins langdregin og hún er
fyrsta klukkutímann.
Þá má nefna að ofbeldið í mynd-
inni er yfirgengilegt, jafnvel á mæli-
kvarða fyrri Rambo-mynda, og
þurfti ég hreinlega að líta undan og
sérstaklega þegar Rambo hefur
hefnd sína. Brotin viðbein, afhoggnir
fætur og afskotin höfuð marka hina
blóði drifnu slóð og mætti jafnvel
setja Last Blood í hóp hryllings-
mynda.
Að því sögðu verð ég að játa að ég
skemmti mér konunglega í þær tíu
til fimmtán mínútur eða svo í blálok-
in sem við fáum loksins að sjá kapp-
ann sýna sínar gömlu drápslistir. En
það er bara allt of lítið, of seint, og
þegar myndinni lýkur er maður í
raun feginn að hún sé búin.
Rambo hefði alveg mátt vera far-
inn á eftirlaun eftir síðustu mynd, en
endalok Last Blood skilja í raun allt
eftir opið. Ákveði Stallone að draga
Rambo fram einu sinni enn þá er
ljósi punkturinn sá að neðar verður
vart komist.
Kominn tími á eftirlaun?
John? Gagnrýnandi fór ekki til að sjá John-mynd, heldur Rambo-mynd! Stallone tekur miðið.
Laugarásbíó
Rambo: Last Blood bmnnn
Leikstjóri: Adrian Grunberg. Handrit:
Matthew Cirulnick og Sylvester Stal-
lone, byggt á sögu Dan Gordon og Syl-
vester Stallone og karakterum David
Morrell. Aðalhlutverk: Sylvester Stal-
lone, Paz Vega, Sergio Peris-Mencheta,
Adriana Barraza, Yvette Monreal, Genie
Kim, Joaquín Cosío og Oscar Jaenada.
Bandaríkin, 2019. 89 mín.
STEFÁN GUNNAR
SVEINSSON
KVIKMYNDIR
Litabækur og
litir nefnist
fyrsta einkasýn-
ing Önnu Bjark-
ar Bjarnadóttur
sem hún opnar í
Hallsteinssal í
Safnahúsi Borg-
arfjarðar í dag
kl. 13. Í tilkynn-
ingu kemur
fram að Anna
Björk sé fædd og uppalin í Borg-
arnesi og þangað sæki hún meg-
inmyndefni sitt. „Það má segja að
ég sé í heimsókn hjá æskunni, bæði
í vali á myndefni úr Borgarnesi og
Borgarfirðinum, en einnig í
vatnslitunum, sem voru fyrstu lit-
irnir sem ég prófaði til að mála
með sem krakki, því þeir voru svo
einfaldir og aðgengilegir. Svo hef
ég gripið í myndlistina öðru hvoru
á æviskeiðinu, var komin inn í
myndlistaháskóla í Búdapest á sín-
um tíma, en guggnaði og fór í
íþróttafræðina í staðinn og snerti
varla pensil eða blýant í mörg
herrans ár,“ skrifar Anna Björk
um sýninguna en hún starfar í dag
sem framkvæmdastjóri hjá Adv-
ania.
Anna Björk hefur sótt málara-
námskeið hjá Handverksfélaginu
Hnokka og í Myndlistaskólanum í
Reykjavík og var í nokkur ár með
vinnustofu með öðrum listamönn-
um. Sýningin stendur til 29. októ-
ber og er opin virka daga kl. 13-18.
Litabækur og litir
Anna Björk
Bjarnadóttir
Tónlistarkonan
Ólöf Arnalds
heldur tónleika í
Mengi í kvöld kl.
21. Húsið verður
opnað kl. 20.30.
„Ólöf hefur
gefið frá sér fjór-
ar hljómplötur
sem allar hlutu
frábærar við-
tökur hér á landi sem ytra. Hún
vinnur nú að þeirri fimmtu. Í Mengi
leyfir hún áhorfendum að skyggn-
ast inn nýju lögin í bland við eldri.
Ólöf nýtur liðsinnis Skúla Sverris-
sonar á tónleikunum,“ segir í til-
kynningu.
Ólöf Arnalds kynn-
ir nýtt efni í Mengi
Ólöf Arnalds
Lulu Yee og Daði Guðbjörnsson
opna sýninguna Undur í Galleríi
Fold í dag, laugardag, kl. 14.
„Daði er þekktur fyrir litríkar
myndir sínar; skraut, flúr og fant-
asíukennt landslag. Í þessum nýju
verkum skjóta furðuverur sem eiga
sér aðeins tilvist í huga listamanns-
ins. Flæði í litavali og skraut í
myndunum vekja athygli og eru
einskonar einkenni Daða,“ segir í
tilkynningu.
„Lulu Yee býr í New York en er
fædd og uppalin í Kaliforníu þar
sem hún nam við San Francisco Art
Institute. Hún bjó á Íslandi um fjög-
urra ára skeið og heillaðist af íbú-
um landsins, náttúrunni og menn-
ingararfinum,“ segir í tilkynningu
og bent á að verk hennar séu gjarn-
an af sætum furðuverðum í manns-
líki. „Á þessari sýningu sýnir hún
fígúratífa skúlptúra úr keramíki.
Fígúrurnar hennar eru málaðar
með leirmálningu og glerungum.
Saman er ímyndunarafl þeirra
Daða og Lulu óendanlegt. Þau eiga
það einnig sameiginlegt að hafa
þörf fyrir að skapa sína eigin heima
með furðuverum sem eignast sjálf-
stætt líf, heima sem einkennast af
leikgleði og litadýrð. Höfundarein-
kenni bæði Daði og Lulu eru sterk
en saman tekst þeim að skapa dýna-
mískan heim lita og gleði, sannkall-
aðan undraheim.“
Undur í Gallerí Fold
Litadýrð Verk eftir Lulu Yee og Daði
Guðbjörnsson af sýningunni.
LEIÐRÉTT
Snúin mynd
Þau leiðu mistök urðu í blaðinu í
gær að mynd af verkinu „True
North“ eftir Önnu Jóa sneri ekki
rétt. Af þeim sökum er myndin birt
rétt hér til hliðar og beðist velvirð-
ingar á mistökunum. Myndin birtist
í gær í tengslum við viðtal við sýn-
ingarstjóra sýningarinnar Heim-
urinn sem brot úr heild sem opnuð
er í Listasafni Árnesinga í dag.