Morgunblaðið - 22.10.2019, Blaðsíða 18

18 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 22. OKTÓBER 2019
✝ Magnea KatrínÞórðardóttir
fæddist í Reykjavík
27. júní 1923. Hún
lést á Hjúkrunar-
heimilinu Sunnu-
hlíð í Kópavogi 7.
október 2019.
Hún var dóttir
hjónanna Guð-
rúnar Marínar
Guðjónsdóttur, f.
13. ágúst 1905, og
Þórðar Ellerts Guðbrandssonar,
f. 26.desember 1899. Magnea
var elst sex systkina. Hin eru
Haraldur Guðbjörn, f. 1925,
Lína Guðlaug, f. 1927, Guð-
brandur Kjartan, f. 1929, Guð-
mundur Jón, f. 1930, og Katrín
Þ., f. 1931. Haraldur, Guð-
brandur og Katrín eru látin.
Þann 31. júlí 1954 giftist
Magnea eftirlifandi manni sín-
um, Braga Ásbjörnssyni, f. 2.
Kolbeinn Þór var giftur Evu
Björk Harðardóttur, þau skildu.
Núverandi sambýliskona Kol-
beins er Ásdís Hrund Ólafs-
dóttir. Börn Kolbeins eru: a)
Hörður Már, f. 1988, giftur
Önnu Birnu F. Óskarsdóttur.
Barn þeirra er Elmar Breki. b)
Sindri Már, f. 1988, giftur Bryn-
dísi Jónsdóttur. Barn þeirra er
Valur. c) Björvin Þór, f. 1998. d)
Gabríela Ósk f. 2007.
Magnea fæddist í Reykjavík
og bjó fyrstu æskuár sín í for-
eldrahúsum á Njálsgötu 18, en
fjölskyldan fluttist síðar á Ás-
vallagötu 37. Árið 1947 kynnist
hún Braga tilvonandi eigin-
manni sínum og hófu þau hjú-
skap saman árið 1952 og giftu
sig árið 1954. Fyrstu hjúskap-
arár sín bjuggu þau í Sporða-
grunni 2, en byggðu sér síðar
hús í Hjallabrekku 4 í Kópavogi
og fluttust þangað 1966. Þar
bjuggu þau til ársins 1991, er
þau fluttu sig í Furugrund 70 í
Kópavogi. Þau Bragi fluttust í
tvígang til Svíþjóðar þar sem
Bragi starfaði sem múrari.
Útför hefur farið fram í kyrr-
þey að ósk hinnar látnu.
maí 1929, mál-
arameistara og
múrara. Börn
Magneu og Braga
eru þau Guðrún
Þóra, f. 22. febrúar
1951, d. 5. janúar
2018, og Kolbeinn
Þór, f. 25. nóv-
ember 1966.
Eftirlifandi eig-
inmaður Guðrúnar
er Gunnar Már
Gunnarsson, f. 9.6. 1951. Börn
þeirra eru: a) Bragi Freyr, f.
1975, giftur Eygló Tómas-
dóttur. Börn þeirra eru: María,
Guðrún, Hildur og Eyja. b)
Hulda Mjöll, f. 1978, gift Sig-
björn Höydal. Börn þeirra eru:
Saga Dís, Dilja Mey og Sunna
Ír. c) Gunnar Birkir, f. 1980,
giftur Hilde Aasheim. Börn
þeirra eru: Gunnar, Olav og
Brage.
Mikið var ég lánsamur þegar ég
fæddist. Ég kom inn í fjölskyldu
sem á svo margan hátt var heil-
brigð, kærleiksrík og skemmtileg.
Þetta var ekki ýkja stór fjölskylda,
við vorum bara fjögur.
Fyrst var það pabbi sem er
harðjaxl af guðs náð, ótrúlega
vinnusamur og duglegur, og einn
víðlesnasti maður sem ég hef á æv-
inni kynnst. Svo var það Guðrún
stóra systir sem passaði alltaf svo
vel upp á litla bróður. Síðan var
það hún elsku mamma mín.
Mamma var ótrúleg kona, eina lýs-
ingin á mömmu sem mér dettur í
hug er kjarnorkukona. Það var
ekki einn krakki í minni æsku sem
ekki var með á hreinu hver
mamma hans Kolla væri. Mamma
var bara einfaldlega manneskja
sem ávallt gustaði af, á svo góðan
hátt. Mamma mátti aldrei sjá neitt
aumt, og ef það gerðist þá tók hún
höndum um viðkomandi og hjálp-
aði eins mikið og hún lífsins mögu-
lega gat. Ég ólst alltaf upp við það
að þeir sem minnst mega sín voru
þeir sem okkur bar að huga að,
hinir sterkari redda sér. Ég á ótal
margar minningar um mömmu og
þær eiga allar eitt sameiginlegt,
mamma var alltaf til staðar þegar á
reyndi.
Skipti engu hvort maður hafði
komið sér í smá vandræði, fengið
hressilegt gat á hausinn, brotið
gleraugun enn eina ferðina, komið
drullugur upp fyrir haus heim eða
brotið nokkrar rúður óvart, ávallt
var mamma þarna. Hún skammaði
mann auðvitað fyrir asnastrikin ef
svo bar undir, en maður fékk líka
hrós þegar maður gerði eitthvað
vel. Mamma var reyndar alltaf
ótrúlega fegin að vera með góða
heimilistryggingu, magnað hvað
þær eru yfirgripsmiklar.
Mamma var alltaf mjög glað-
lynd og mikill húmoristi. Þrátt
fyrir háan aldur og minnisleysi
sem fylgdi aldrinum þá var hún sí-
fellt til í að grínast og segja ein-
hverjar gamlar skemmtisögur.
Síðustu árin hennar var minnis-
leysið orðið þannig að hún mundi
ekki hvað gerðist rétt áðan, en
henni tókst alltaf á einhvern ótrú-
legan hátt að muna og segja öllum
sem heyra vildu af gömlu prakk-
arastrikunum mínum, mér auðvit-
að til smá vandræða en svoleiðis
eru bara mömmur. Það verður
heldur ekki hjá því komist að
minnast á hversu gott henni
fannst að fá sér smá „sérrílögg“
þegar góða vinkonu bar að garði.
Ég er alveg viss um, hafandi í
huga að mamma varð 96 ára, að
sérrí hljóti að vera meinhollt. Ég
ætti eiginlega að senda þakkar-
bréf til Bristol Cream-verksmiðj-
anna fyrir þeirra þátt í háum aldri
mömmu.
Það er óhætt að segja að
mamma og pabbi hafi átt vel sam-
an, þau voru gift í 65 ár og geri
aðrir betur á þessum nýjustu og
mestu skilnaðartímum.
Þau báru ávallt mikla virðingu
hvort fyrir öðru og voru alla tíð
með mjög skemmtilega verka-
skiptingu á milli sín, mamma réði
á heimilinu og fjármálunum og
pabbi rest. Svínvirkaði hjá þeim
öll þessi ár.
Það er skrýtið að hugsa til þess
að mamma sé farin, eiginlega al-
veg fáránlega sárt. Elsku
mamma, ég á eftir að sakna þín
svo mikið. Viltu skila kveðju til
hennar systur minnar, ég veit að
þið eruð saman einhvers staðar
núna.
Bless, elsku mamma. Þinn son-
ur,
Kolbeinn Þór (Kolli).
Tengdamóðir mín, sem alltaf
var kölluð Magga eða bara amma
Magga af börnum okkar Guðrún-
ar, var um margt stórbrotin kona.
Stundum fannst mér eins og hún
hefði stokkið beint út úr fornsög-
unum, valkyrja bæði í orði og
verki.
Ég kynntist henni í fyrsta sinn
þegar hún tók á móti mér og Guð-
rúnu dóttur sinni á flugvellinum í
Gautaborg síðla júnímánaðar
1971. Það má reikna með að henni
hafi verið órótt í brjósti og ekki
vitað við hverju mætti búast. Guð-
rún hafði tilkynnt foreldrum sín-
um um jól að hún hefði hitt mann
og við hefðum lofast hvort öðru.
Hún og Bragi maður hennar tóku
mér opnum örmum. Hann var bú-
inn að útvega mér vinnu og vorum
við i Varberg um sumarið og fram
á haust. Ég hélt svo til Osló um
haustið og hóf nám en Guðrún fór
heim til ömmu sinnar og afa til að
ljúka við menntaskólann.
Þessar mótökur sýndu mér
hverja manneskju Magga hafði að
geyma. Dóttir hennar hafði valið
sér þennan dreng og þau hvort
annað. Það var ekki meira um það
að segja.
Amma Magga var ekki mann-
eskja sem bjó til vandamál úr
þeim áskorunum sem lífið færði
henni. Hún gekk hnarreist áfram
sinn veg og tók óhikað við þeim og
þær voru margar. Að gefast upp
eða kvarta var útilokað.
Amma Magga var ekki mikið
fyrir skrum eða skjall. Hún var
samt manna kurteisust. Frægar í
fjölskyldunni eru heimsóknir
hennar á opinberar skrifstofur
þegar hún þurfti að sinna erindum
þeirra hjóna eða annarra sem
þurftu á hjálp að halda gegn bákn-
inu. Þá þéraði hún viðmælendur
sína, að gamalli íslenskri hefð.
Hún fylgdi málum eftir með stað-
festu. Hún gaf sig ekki fyrr en hún
fékk leiðréttingu mála sinna.
Börnin okkar höfðu líka ofurtrú
á ömmu Möggu.
Það bar stundum við að norð-
anstórhríð geisaði á Húsavik þar
sem við bjuggum um tíma. Sjón-
varpssendarnir biluðu og sjón-
varpið datt út. Ef lengi dróst að
gera við heimtuðu krakkarnir að
hringt væri í ömmu Möggu, því
hún myndi án efa sjá til að viðgerð
færi fljótt fram.
Magga gat verið beinskeytt í
tali við viðmælendur sína og skipti
þar engu máli hvort um háa eða
lága var að ræða. Umfram allt
annað var hún heiðarleg og hrein-
skiptin. Enginn velktist í vafa um
hvar hann hefði hana. Fyrir mig
skapaði það öryggi að vita að kær-
leikur hennar til okkar allra í nán-
ustu fjölskyldu átti sér fá tak-
mörk.
Henni var hugleikið að börnin
hennar gengju menntaveginn.
Hún naut þeirra möguleika ekki
sjálf.
Afkomendur hennar og Braga
eru 19 talsins. Þau sem eru upp-
komin hafa öll hlotið góða mennt-
un og var hún endalaust stolt af
þeim. Þau voru hennar stærsta
hamingja og gleði í lífinu.
Magga og Bragi voru sterkt
tvíeyki. Það er mikill missir fyrir
tengdaföður minn þegar hún nú
hverfur honum. Kolbeinn sonur
þeirra missir móður sína, sem allt-
af var tilbúin að aðstoða hann og
börnin hans hvernig sem á stóð.
Hún var okkur öllum klettur í haf-
inu, sem hvorki stormur né stór-
sjór gat grandað. Við komum til
með að minnast hennar svo lengi
sem hvert okkar lifir.
Hvíl í friði.
Gunnar Már Gunnarsson.
Við munum aldrei gleyma hlýj-
unni sem geislaði af ömmu. Furu-
grundin var staður sem í kyrrð, ró
og hlýju læknaði sár. Staður þar
sem hægt var að gleyma amstri
hversdagsins og kannski heyra
sögu eða tvær af gömlum tímum.
Amma kunni þær, hún kunni
margt. Hún hjálpaði okkur barna-
börnunum og fjölskyldum okkar á
svo margan hátt, hvort sem það
var við að stoppa í göt, veita góð
ráð eða mikilvæga hvatningu á
erfiðum tímum. Hún var ákveðin
kona sem vissi hvað þurfti til að fá
sitt fram, nokkuð sem við án vafa
nutum góðs af. Hún gafst ekki upp
og lét engan komast upp með að
gera eitthvað á okkar hlut. Það er
hola í lífi okkar. Við skulum reyna
að fylla hana af staðfestu og þeirri
hlýju og trú sem þú hafðir á okk-
ur. Við vonum að þú vitir hversu
mikilvæg þú varst okkur. Við
söknum þín elsku amma.
Hörður Már og fjölskylda,
Sindri Már og fjölskylda,
Björgvin Þór og Gabríela Ósk.
Magnea Katrín
Þórðardóttir
Það var djúp
sorg hér hjá okkur
í Vesterålen í Nor-
egi þegar við feng-
um fregnir af því að Einar
Bragi væri látinn.
Hugur okkar er hjá fjöl-
skyldunni, börnunum hans, hjá
Hafdísi, vinnufélögum, tónlist-
arfélögum og samfélagi hans.
Einar Bragi var mikill Nor-
egsvinur og kom oft til Norð-
ur-Noregs til okkar sem tón-
listarmaður, tónskáld og
gestaeinleikari með ýmsum
hljómsveitum. Við þekktum
Einar sem duglegan tónlistar-
mann með stórt hjarta fyrir
okkur og tónlistinni sem við
spiluðum saman. Hann var öt-
ull þátttakandi í hátíðinni okk-
ar, Sortland jazzfestival, og
öllu sem henni fylgdi. Hann
flutti sín eigin verk með stór-
sveitinni okkar, spilaði með
ungu tónlistarfólki og hélt tón-
leika með íslenskri tónlist hér í
nágrenninu. Einnig tók hann
þátt í fyrsta lifandi tónlistar-
flutningi yfir netið milli Ís-
lands og Noregs; dúett með
saxófónleikara frá Noregi, sýnt
Einar Bragi
Bragason
✝ Einar BragiBragason
fæddist 11. ágúst
1965. Hann lést 4.
október 2019.
Útför Einars
Braga fór fram 18.
október 2019.
á stórum skjá í
báðum löndum
samtímis.
En samvinnan
stoppaði ekki þar.
Einar var hug-
myndaríkur. Þegar
hann kom heim frá
Noregi vann hann
með mörgum
norskum tónlistar-
mönnum gegnum
netið þar sem
hann sendi tónlist sína til
þeirra og hún tekin upp, án
þess að tónlistarmennirnir
væru nokkurn tíma í sama her-
berginu, hvað þá í sama land-
inu. Þessi tónlist er meðal ann-
ars á báðum sólóplötum Einars
Braga, Draumum og Skuggum.
Einar Bragi hélt sambandi
við okkur alveg til dauðadags í
gegnum tölvupóst og sam-
félagsmiðla. Sama kvöld og
hann kvaddi okkur hafði hann
sent hugmyndir sínar og óskir
um tónlist til að flytja í vinsæl-
um sjónvarpsþætti í Noregi,
„Stjernekamp“, en vinkona
hans var ein af söngvurum
þess þáttar.
Landfræðilega er langt á
milli Íslands og Noregs en vin-
áttan og félagsskapurinn milli
okkar var alltaf nærri.
Megi friður ríkja yfir minn-
ingu Einars Braga.
Fyrir hönd vina Einars í
Noregi,
Tim Challman.
Elsku amma
okkar var einstök,
hún gerði heim-
sóknir okkar í barn-
æsku að litlum ævintýrum, þar
sem nammi óx á trjánum og við
gátum flogið um á töfrateppi
með lokuð augun. Hún leyfði
okkur stelpunum að maka okkur
út í fínum kremum, máta föt og
leika með fínt postulín undir
borði. Við vorum hvattar til að
pota í kökur og sleikja kremið af
fingrunum. Þegar við unnum
hana í Svarta-Pétri setti hún
svertu úr ofninum á nefið á sér.
Allt var vandað og sérstaklega
valið á heimili ömmu og afa. Það
var ekki hægt að dásama neitt
þar því þá vorum við sendar
Dóróthea Jónsdóttir
✝ Dóróthea Jóns-dóttir fæddist
1. nóvember 1925.
Hún lést 6. október
2019.
Útför Dórótheu
fór fram 18. októ-
ber 2019.
heim með það, eða
gátum boðið vin-
konuhóp í bíó með
fimm þúsund krón-
urnar sem hún
laumaði að okkur.
Gáfur og þekking
ömmu á tungumál-
um, menningu og
listum leyndu sér
ekki. Hún var upp-
full af fróðleik. Hún
talaði reiprennandi
frönsku, dönsku og ensku auk
þess sem hún gat slegið um sig á
bæði spænsku og þýsku. Hún
var mjög hreinskilin kona sem
var aldrei feimin við að segja álit
sitt. Augu hennar ljómuðu þegar
við vorum í fallegum fötum. Það
var aftur á móti gert lymskulegt
grín að okkur ef við vorum það
ekki, spurt hvort peningaleysi
ylli rifnum gallabuxum eða efnis-
litlum fötum.
Takk fyrir allar fallegu minn-
ingarnar elsku amma.
Nanna, Hildur, Helga
og Dóra.
Virðing,
reynsla
& þjónusta
Allan
sólarhringinn
571 8222
Svafar:
82o 3939
Hermann:
82o 3938
Ingibjörg:
82o 3937
www.kvedja.is
svafar & hermann
Sálm. 86.5
biblian.is
Þú, Drottinn,
ert góður og fús
til að fyrirgefa,
gæskuríkur öllum
sem ákalla þig.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi, bróðir og mágur,
GUÐMUNDUR JÓNSSON,
Hólabraut 12, Hafnarfirði,
lést á Landspítalanum við Hringbraut
föstudaginn 18. október.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Ásdís Jónsdóttir
Soffía G. Guðmundsdóttir Birgir S. Ellertsson
Jóna Guðmundsdóttir Kristinn Árnason
Jóna Jónsdóttir Þorsteinn Svavarsson
og barnabörn
Elskuleg eiginkona mín, móðir,
tengdamóðir, amma og langamma,
RÓSA HARÐARDÓTTIR
frá Bolungarvík,
lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á Ísafirði hinn
17. október. Útför hennar mun fara fram í
kyrrþey að ósk hinnar látnu. Við þökkum starfsfólki
Fjórðungssjúkrahússins fyrir góða umönnun og ættingjum og
vinum auðsýnda samúð.
Tryggvi Guðmundsson
Heimir Tryggvason Kristín Guðnadóttir
Haraldur Tryggvason Katrín Ingibjörg Steinarsdóttir
Gunnar Tryggvason Úlfhildur Áslaug Leifsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær sambýliskona mín, móðir okkar,
tengdamóðir og amma,
ÁSTA SVANDÍS SIGURÐARDÓTTIR
Bædý
Úthlíð í Skaftártungu,
lést á Hjúkrunar- og dvalarheimilinu
Klausturhólum sunnudaginn 20. október.
Valur Oddsteinsson
Herdís Erna Gústafsdóttir Haukur Sigurjónsson
Trausti Fannar Valsson Guðrún Inga Sívertsen
Elín Heiða Valsdóttir Guðmundur Ingi Arnarsson
Oddný Steina Valsdóttir Ágúst Jensson
Sigurður Árni Valsson Stefanía Hjaltested
og barnabörn