Fréttablaðið - 17.02.2020, Blaðsíða 11

Guðmundur
Steingrímsson
Í DAG
STARFSMANNAMÁL
OG KJARASAMNINGAR
FRÆÐSLUFUNDIR SA
2020
Samtök atvinnulífsins bjóða félagsmönnum sínum upp á fræðslufundi
um starfsmannamál og kjarasamninga sem gagnast öllum sem hafa
starfsmannamál á sinni könnu. Farið verður yfir fjölbreytt efni og
fyrirspurnum svarað. Fundað verður um allt land.
Meðal þess sem verður fjallað um:
• Ráðning starfsmanna
• Helstu réttindi og skyldur starfsmanna og vinnuveitanda
• Vinnutímastytting Lífskjarasamningsins 2019-2022
• Uppsagnir og starfslok
• Orlofsréttur
• Veikindi og vinnuslys
Lögfræðingar á vinnumarkaðssviði Samtaka atvinnulífsins sjá um fræðsluna.
Fundirnir eru opnir starfsfólki aðildarfyrirtækja SA.
Vinsamlegast skráið þátttöku á www.sa.is.
REYKJAVÍK
Þriðjudaginn 18. febrúar kl. 9.00-12.30
á Hilton Reykjavík Nordica
Það eru margar kröfugerð-irnar um þessar mundir. Um hækkun lægstu launa,
styttingu vinnuvikunnar, lúsa- og
njálgálag á leikskólum og alls konar
fleira. Vonandi finna hinir deilandi
aðilar einhvern snertiflöt og ná að
skilja hver annan sem fyrst, svo
ekki komi til frekari verkfalla. Hitt
er aftur annað: Á þessum kröfu-
gerðartímum er ekki vitlaust fyrir
fólk að efna til sjálfsskoðunar og
velta fyrir sér út frá eigin brjósti
hverjar séu kröfurnar. Hvað vill
maður? Það er öllum hollt að velta
því fyrir sér og það sem meira er:
Fyrir þá sem standa fremst í víglínu
kröfugerðanna getur verið athyglis-
vert að heyra hverjar kröfur ann-
arra eru til lífsins og tilverunnar.
Ekki eru nefnilega allir eins.
Hér koma mínar kröfur í fljótu
bragði. Þetta þarf að gera, helst
núna strax, svo lífsskilyrði mín
verði betri.
1. Að fólk hætti skætingi á sam-
félagsmiðlum, uppnefnum og
fordómum. „Forréttindakonur“,
„elíta“, „sófakommi“, „pabba-
strákur“. Ég meika þetta ekki.
Ég verð dapur og niðurdreginn
þegar ég fer inn á suma þræði, og
ég vil ekki vera dapur og niður-
dreginn. Reglan er þessi: Það sem
þú getur ekki sagt við manneskju
augliti til auglitis geturðu heldur
ekki sagt við hana/um hana á
netinu. Svo geri ég þá kröfu að
við höfum viðurlögin eins og
í slönguspili. Sá sem eys skít á
fésinu þarf að fara aftur á byrj-
unarreit. Engir vinir. Engin læk.
Safna þarf öllu aftur.
2. Að verðbólga verði lág. Þetta
hljómar auðvitað mjög hefð-
bundið og gamaldags, en er
vitaskuld algjört lykilatriði. Fyrir
skuldsett fólk og fólk á leigu-
markaði — og bara alla — yrði
það algjör katastrófa ef verð-
bólga færi af stað. Passa þetta, þið
aðilar vinnumarkaðarins.
3. Að ekki sé talað í bíó. Mér finnst
að það eigi að vera hægt að skjóta
upp sætum þeirra sem tala í bíó.
4. Meiri upplýsingar. Ég er stundum
verulega týndur í umræðunni
um hitt og þetta hér á landi. Nú
er til dæmis kjarabarátta í gangi.
Ég fæ glefsur upplýsinga héðan
og þaðan. Á sorphirðufólk að fá
850 þúsund á mánuði? Eru raun-
verulega bara einstæðar mæður
á lægstu laununum? Hvað með
einstæða feður? Meðlagsgreið-
endur? Námsmenn sem eru
að safna sér fyrir heimsreisu?
Er ekki alls konar fólk á lægstu
launum? Er ekki hægt að koma
til móts við fólk sem á raun-
verulega erfitt, eins og einstæð
foreldri, með öðru móti en
einungis launahækkunum, eins
og hækkun barnabóta og skatta-
breytingum? Hlutlaus frétta-
skýring væri snilld.
5. Að auðlindar þjóðarinnar séu
ekki gefnar, Rio Tinto eða öðrum.
6. Að fólk hætti að beita félags-
legum matarþrýstingi á þorra-
blótum. Ég er ekki að fara að
borða hrútspunga og svoleiðis
dót. Ég nenni ekki að fá svipi frá
fólki út af því. „Hvað, ætlarðu
ekki að fá þér auga?“ „Uuuu, nei.“
Hvað er fólk að skipta sér af því
hvað aðrir borða? Einu sinni
reyndi ég að fela sviðna löpp
undir rófustöppu. Var nappaður
og niðurlægður. Það situr í mér.
7. Að menntun skipti einhverju
máli og sé metin til fjár. Ef við
gleymum þessu getum við lokað
Mínar kröfur
sjoppunni. Menntunarstig er
grundvallaratriði fyrir sam-
keppnishæfni, nýsköpunargetu,
fjölbreyttni í vinnutækifærum
og guð má vita hvað. Sem minnir
mig á það:
8. Að námslánin mín lækki ein-
hvern tímann, eftir áratuga
afborganir. Ég á í alvöru í vand-
ræðum með að mæla með því við
börnin mín að þau taki námslán.
9. Að vinnuveitendur treysti starfs-
fólki sínu fyrir sveigjanleika. Mér
finnst það mjög góð þróun að
það eigi að stytta vinnuvikuna.
Næsta skref er að hafa vinnu
almennt meira verkefnabundna,
þegar því er komið við. Að fólki
ráði sér meira sjálft.
10. Að heilbrigðiskerfið sé gott og
bjóðist öllum. Réttarkerfið líka.
11. Kynjajafnrétti ríki. Og bara jafn-
rétti yfir höfuð. Hommi, lesbía,
trans, fatlað fólk, öryrki, gagn-
kynhneygður, kynlaus, trúlaus,
búddatrúar, múslimi, gyðingur,
kristin. Skiptir ekki máli.
12. Að Ísland verði algjörlega kol-
efnishlutlaust samfélag og helst
gott betur. Með tækni getum við
beinlínis minnkað CO2 í and-
rúmsloftinu. Ísland á að vera til
fyrirmyndar og öðrum þjóðum
leiðarljós í umhverfismálum.
Ljós í myrkrinu. Ekki bara betri
en Kína, eins og sumir virðast
telja nóg. Það er dapurlegt metn-
aðarleysi.
13. Að maður geti farið út að borða
án þess að þurfa að ráðfæra sig
við bankann. Að lítið bjórglas
kosti 1600 krónur er kjánalegt
fyrir alla.
Þar hafiði það. Þetta hefur auð-
vitað enga þýðingu. Viðsemjandi
minn er enginn og tilhugsunin um
að ég fari í verkfall er í besta falli
hlægileg. En samt. Það er mikil-
vægt að vita nokkurn veginn hvað
maður vill. Ég hvet aðra til að setja
saman sína lista.
Og berja í borðið.
S K O Ð U N ∙ F R É T T A B L A Ð I Ð 11M Á N U D A G U R 1 7 . F E B R Ú A R 2 0 2 0