Læknablaðið - sep. 2019, Blaðsíða 40

400 LÆKNAblaðið 2019/105
því að æfa á hverjum degi í að gera ekki
neitt, fatta þá að ég hafði ekki hreyft
mig í viku. Ég leið ekki fyrir það, þannig
að þetta er mismunandi eftir því hvað
hentar á hverjum tíma. En þeir sem ekki
stunda íþróttir af sama kappi og við líta
á þetta sem fíkn,“ segir hún og brosir.
Elín Edda tekur undir og segir:
„Fíknin hefur fengið slæmt orð á sig, ég
myndi ekki vilja nota það orð um þenn-
an góða hlut. En ég myndi segja að ég
sækist í að ná púlsinum upp. Endorfín
flæðir um mig þegar ég næ púlsinum
upp og ég sækist eftir því, en ég gæti
lifað án þess,“ segir hún.
Á meðan Elín Edda berst við klukk-
una á jafnsléttu prílar Þórdís yfir grjót
og greinar í lækjarfarvegi þar sem
hlauparar halda í kaðla til að verjast
falli. „Þetta er aldrei sama hlaupið. Ég
hef hlaupið Laugaveginn fjórum sinnum
og upplifunin er aldrei eins,“ segir hún.
„Það er því erfitt að bera saman tíma
milli ára. Aðstæðurnar eru svo ólíkar.“
Ólíkur íþróttabakgrunnur
Íþróttabakgrunnur þeirra Þórdísar og
Elínar Eddu er ólíkur. Þórdís var alltaf í
frjálsum íþróttum, var í landsliðinu í há-
stökki og keppti með stúdínum í körfu-
bolta. Elín er tiltölulega nýbúin að finna
keppnisskapið sitt og uppgötvaði mátt
hreyfingarinnar fyrst í háskóla.
„Ég skil ekki hvað ég var að gera í
menntaskóla. Ég æfði ekkert og var í
félagslífinu og að skemmta mér. Mér
finnst ég hafa verið önnur persóna
þegar ég horfi til þess tíma og vildi
óska þess að ég hefði verið í íþróttum.
Þær eiga svo vel við mig. Ég get þó ekki
sagt að ég sjái eftir einhverju, ég er það
sem ég er og er ánægð að hafa byrjað
að hlaupa,“ segir hún. „Þannig kynnt-
ist ég kærastanum mínum og á þvílíkt
tengslanet í hlaupunum. Það er svo
gott fólk upp til hópa í hlaupum og þau
breyttu lífi mínu.“
Elín Edda hóf að skokka með lækn-
isfræðinni fyrir um 8 árum. „Það var
meira svona hugleiðslusport þá. Það fór
svo mikil orka í að læra og sitja. Mér
fannst því gott að fara út að hlaupa.“
Hún hafi ekki vitað hvað í sér bjó fyrr
en hún „slysaðist“ á æfingu hjá meist-
araflokki ÍR í desember 2016.
„Þá fór ég að æfa eins og atvinnu-
hlaupari. Nú æfi ég svakalega mikið,
hef náð að trappa mig upp á tveimur og
hálfu ári. Þá hófst ferillinn.“
Þórdís
ætlar að
rjúfa 100 km
hlaupamúrinn
Þórdís Jóna Hrafnkelsdóttir
stefnir á lengsta hlaup sitt
í október á Ítalíu. „Þessari
hugsun um að það væri
gaman að klára eitt 100
kílómetra hlaup skaut upp
í kollinn á mér eftir að ég
kláraði 88 kílómetrana á
Spáni,“ segir hún, en um 100
hlauparar úr FH stefna á að
hlaupa á Ítalíu í október, allt
frá 17 kílómetrum.
„Ég fer hægt yfir en
ekki á ógnarhraða Elínar
Eddu,“ segir hún. „Þetta
er brölt. Ég geng rösklega
upp brekkurnar og hleyp
þegar hægt er. Ég fer ekki
vegalengdina í einum rykk
en stoppa og næri mig og tek
stöðuna,“ segir Þórdís.
„Ég var rúma 14 tíma
með kílómetrana 88 og
5000 metra hækkun. Fyrsta
markmiðið er alltaf að klára.
Ég verð ánægð takist mér
að klára undir 20 tímum en
draumurinn er að klára und-
ir 18 tímum.“
Þórdís í Mýrdals-
hlaupinu í maí þar
sem hún hljóp 23 kíló-
metra á 2:35.25.