Hugur og hönd - 01.06.1966, Qupperneq 24

Fótofin bönd
Áður fyrr gerðu íslenzkar konur mikið að því að vefa alls
konar bönd og voru meira að segja afar slingar „að hlaða
spjöldum“. Á spjöldin ófu þær tvöfaldan vefnað, sem tal-
inn er vandasamur, þó ofinn sé með fullkomnari tækjum.
Mynstrið í þessum spjaldofnu böndum var oft nafn
eigandans, ártal og stundum heilar vísur, ásamt öðru
skrauti. Þessi list er nú, því miður, að mestu gleymd og
grafin, en víst væri það verðugt verkefni að endurvekja
tvöfalda spjaldvefnaðinn.
Önnur aðferð við bandvefnað, sem einnig virðist nokkuð
sérstök fyrir íslendinga, var mikið notuð og mun hafa
lifað lengur en spjaldvefnaðurinn. Þessa aðferð gátu allir
tileinkað sér, þar sem hún var afar auðveld og án
nokkurra áhalda. Aðferðin var kölluð, að vefa við fót sér,
eða á fæti. Þess verður nú freistað að lýsa henni hér, í
þeirri von, að einhverjir verði til þess að hagnýta sér
hana. Bönd, ofin á þennan hátt, má nota á ýmsa vegu,
s. s. leggingabönd, belti, axlabönd, höldur á töskur og
poka o. m. fl.
Böndin eru ofin þannig, að uppistaðan hylur ívafið.
Talsvert reynir á uppistöðuna, verður hún því að vera
sterk og helzt snögg. í gömlu böndunum var venjulega
harðsnúinn, tvinnaður togþráður, en nú verða flestir að
notast við annað. Þrinnað ísl. kambgarn er allgott, önnur
efni, s. s: tvist eða tvinnaðan hör má einnig nota, allt
eftir því, hvað hentar og hæfir því, sem nota á bandið
við. Slétt bönd voru venjulega með tveim til fjórum litum.
Sum voru langröndótt (ásabönd?), önnur þverröndótt
(tenningabönd?).
Stutta uppistöðu má rekja á tveim stólbökum. Lengd
þráðanna verður þá jöfn breidd stólbakanna og bilinu
milli stólanna. Litirnir eru raktir í sömu röð og þeir eiga
að koma í bandinu. Til þess að halda þráðunum í réttri
Hér má sjá hluta af slyngdum rósalepp. Til hægri eru fjögur gömul bönd,
mismunandi breð. Hin þrjú eru ný. LS því, sem er lengst til vinstri, er
perlugarn nr. 8, í hinum er kambgarn. Myndin sýnir rétta stærð.
14 HUGUR OG HÖND