Hugur og hönd - 01.06.1971, Blaðsíða 27

eftir dó tengdasonur hennar og tók
hún þá að sér, á sjötugasta aldursári
sínu, fyrirvinnuhlutverk heimilisins;
fæddi og klæddi barnahópinn, og
starfaði óslitið við afgreiðslu í verzl-
uninni þangað til hún var áttræð. A
þessum árum réðist Kristjana Mark-
úsdóttir, alkunn hannyrða- og lista-
kona, til Augustu Svendsen og varð
að henni mikill liðsauki.
Allan tímann sem Augusta var við
afgreiðslustörf sat hún jafnframt við
saumavélina og saumaði slifsi. Það
var ekki lítið dagsverkið hennar, því
í mörg ár mátti heita að hún saum-
aði slifsi á allar vel klæddar konur
i Reykjavík sem ])á gengu á pej7su-
fötum, og það gerðu flestar á þeim
tímum. Einstöku sinnum hallaði hún
sér útaf á stólnum, brá skúfnum fyrir
augun og blundaði andartak. Hún
hélt áfram að sauma slifsi og svuntur
þangað til hún missti heilsuna á 90.
aldursári.
„Ég mætti henni í Bakarabrekk-
unni, hún var með svuntu frá
Augustu Svendsen“, sögðu ungu
stúlkurnar í þann tíð þegar þeim
þótti mikið til um stallsysturina.“
Margur átti hauk í horni þar sem
Augusta Svendsen var. Þegar mestu
erfiðleikarnir voru liðnir hjá heima-
fyrir í Aðalstræti 12, fór hún að hugsa
um fleiri sem voru illa staddir, eink-
um frændfólk sitt. Hún hélt aldrei
útsölur, en öll vefnaðarvara sem
seldist ekki nógu fljótt var klippt
niður í kjólefni og svuntur og send
ókeypis til þeirra sem höfðu lítið
milli handa.
Ingunn Jónsdóttir frá Kornsá
minnist frú Augustu á aldarafmæli
hennar sem duglegustu og kjarkmestu
konu sem hún hafi þekkt.
Augusta Svendsen dó árið 1924 á
90. aldursári.
— o -—
Eftir daga Augustu Svendsen
keypti dótturdóttir hennar Sigríðnr
Björnsdóttir verzlunina og rak til ævi-
loka 1939. Sigríður bjó sig vel undir
starfið og kenndi systrum sínum sem
áttu líka þátt í að skapa þann menn-
ingarbrag, sem þar var á öllum svið-
um. Þær voru auk Sigríðar, Ólöf,
Ágústa, Þórdís, Arndís og Soffía.
Allar höfðu þessar konur meðfæddan
listasmekk, fágaðan í uppeldinu, bók-
lega menntun eins og bezt varð á
kosið á þeim tíma og sterka þjóð-
erniskennd; einhver glæsilegasti
systrahópur sem Reykjavík hefur átt.
Einn bróður áttu þær, Viggó Björns-
son. Hér kemur þó mest við sögu
Arndís Björnsdóttir, leikkona, sem
starfaði lengst af við verzlunina og
rak hana á eigin spýtur eftir lát Sig-
ríðar eða til ársins 1951 að hún réðist
fastráðin leikkona við Þjóðleikhúsið.
Arndís afgreiddi í búðinni, teiknaði
á, setti upp sessur, saumaði lampa-
skerma og teiknaði munstur, bæði
frumsamin og færð í stílinn eftir
gömlum munum af þjóðminjasafn-
inu. Oft kom Ólöf með uppástungur
að munstrum eða útsaumi. Þeim
heppnaðist sérlega vel að A:apa ný
útsaumsmunstur eftir gömlum tré-
skurði af safninu og þá var heldur
ekki minnst um vert hve Arndísi
tókst listilega að setja saman liti,
sérstaklega þegar um jurtalitað band
hugur og hönd
27