Feykir - 29.03.2017, Blaðsíða 14

14 13/2017
Er mjög spenntur fyrir
Drangey Music Festival
Áskell Heiðar stendur í stórræðum
10/2016
Það er í ýmis horn að líta hjá Áskeli Heiðari Ásgeirssyni
viðburðarstjóra og „altmulig“- manni á Sauðárkróki en
hann mun m.a. standa fyrir tvennum stórtónleikum
í sumar, Drangey festival í Skagafirði og Bræðslunni
á Borgarfirði eystra. Nýverið var hann ráðinn
framkvæmdastjóri Landsmóts hestamanna sem
haldið verður í Reykjavík að ári en hann sá einnig
um Landsmótið sem haldið var á Hólum í fyrra.
Feykir fékk Heiðar til að segja frá þessum verkefnum
og að sjálfsögðu frá fermingu sinni í tilefni 30 ára
fermingarafmælis hans sem er nú í ár.
VIÐTAL
Páll Friðriksson
Áskell Heiðar er fæddur og
uppalinn á Borgarfirði eystra
og segir hann að fermingar-
fræðslan hafi ekki verið mjög
flókin í hans tilfelli. „Við vorum
tveir í þessum árgangi og
fermdust saman, nokkuð nánir
og þekktumst vel, því að hinn er
föðurbróðir minn, Ásgrímur
Ingi Arngrímsson. Presturinn
okkar á þessum tíma var full-
orðinn maður, afskaplega góður,
séra Sverrir Haraldsson, mikill
sósíalisti, sem reykti pípu og
orti ljóð. Ég er þannig alinn upp
við frekar vinsti sinnaða útgáfu
af guðsorðinu og fannst merki-
legt seinna meir að koma í
Skagafjörð þar sem til voru
prestar sem voru hægri sinn-
aðir.
„Ég man svo sem ekki mikið
eftir fermingarfræðsl-unni hjá
Sverri en man þó að hann var
frábær ræðumaður en mjög
reglufastur og formlegur í
sínum athöfnum, öðru vísi en
er víða í dag. Honum hefði
aldrei dottið í hug að segja
kirkjugestum að standa upp.
Það var allt gert með merkja-
sendingum og einhverju
leyndói. Svo man ég að við
drukkum messuvínið úr forláta
bikar, það var engin ídýfa eins
og nú tíðkast og Sverrir átti það
til að vera skjálfhentur sem gat
endað með vínblettum í ferm-
ingarkirtlunum. En fermingar-
dagurinn er í minningunni
mjög skemmtilegur, eins og
reyndar æskan öll, og núna eru
akkúrat 30 ár liðin, 7. júní,
síðan við frændurnir fermdust.
Þetta var mjög fallegur dagur,
hvítasunnudagur, en það var
oftast fermt á hvítasunnu Á
Borgarfirði því að þá var
sauðburði lokið og öllu því
nauðsynlegasta sem þurfti að
gera og var mikilvægara en
fermingin. Við héldum sam-
eiginlega veislu, sem liggur
kannski beinast við, og við
grínuðumst með það að allir
sem voru skyldir honum voru
eðli málsins samkvæmt, skyldir
mér líka, en svo kom móður-
fjölskylda mín til viðbótar og
færðu honum gjafir líka. Hann
kom því betur út úr þessu
fjárhagslega en ég,“ segir hann
og hlær.
En dagurinn var skemmti-
legur segir hann og fötin fín.
„Ég rak augun í það einhvers
staðar að það þætti fínt í dag í
Danmörku, að fermast í not-
uðum fötum. Það þótti nú ekki
merkilegt á þeim tíma sem ég
fermdist, menn gerðu það bara.
Það var ekkert verið að splæsa í
eitthvað nýtt.“ Eftirminni-
legasta fermingargjöfin, segir
Heiðar, hafi verið sambyggð
steríósamstæða með plötuspil-
ara og tvöföldu kasettutæki,
svakalega fín sem entist honum
a.m.k. til tvítugs. Fyrir ferm-
ingarpeningana gat hann
nurlað saman fyrir leikjatölvu,
Commodore 64, sem var stórt
skref á þessum tíma.
Heimdraganum
hleypt
Heiðar segir, aðspurður um
hvernig skólahaldi hafi verið
háttað í þessu litla samfélagi, að