Feykir - 12.07.2017, Blaðsíða 7

antilópurnar, en mörg þeirra
eru næturdýr.“ Kristján segir að
líka sé veitt á næturnar m.a.
kattardýrin, t.d. pardusdýr og
tígrisdýr.
Aðspurður um hvort hann
hafi veitt svoleiðis segir hann
ekki svo vera enda snúist þetta
svolítið um peninga. „Það er
mjög dýrt að veiða stóru
kattardýrin. Það þarf bæði
stórar byssur og kostar mikið.
Það verður kannski seinna.
Veitt á Spáni
Það er víða sem veiðihefðir
hafa skapast í gegnum aldirnar
m.a. á Spáni. Þar segir Kristján
þá félaga hafa veitt töluvert
mikið, aðallega hjartardýr, svín,
mufflon og fleiri dýr. Þar er
rekstrarveiði og skemmtilegt að
veiða, segir Kristján. „Þar koma
menn saman og ráða ráðum
sínum og rabba saman, kannski
rauðvínsglas og svo er farið út
að veiða. Þarna höfum við veitt
mikið. Það er varla hægt að
nefna tölur!“ segir Kristján og
kímir. En þar þarf að fæka í
stofnum sem eru orðnir of
stórir. „Stofna þarf að grisja. Til
dæmis í Suður-Afríku er lítið af
ljónum og hýenum sem ógna
stofninum og þá grisja menn
bara. Monteria heitir veiðin á
Spáni og er afskaplega
skemmtilegt. Spánverjarnir
klæða sig upp í sitt fínasta púss
og fara að veiða.“ Kristján segir
þetta mjög vel skipulagt frá a- ö.
Mönnum er raðað út á veiði-
svæðin með vissu millibili og af
öryggi svo engin hætta sé á að
þeir skjóti hvern annan fyrir
slysni, enda eins gott.
Það er kannski ekki sann-
gjarnt að biðja mann, sem
hefur þessa gríðarmiklu
reynslu af veiðimennsku, um
að gera upp á milli þeirrar upp-
lifunar sem hann hefur orðið
fyrir á þessum ferðum sínum.
En hann bregst vel við og rifjar
upp bjarndýraveiðarnar sem
áður var komið inn á. „Það var
ansi sterk upplifun að fara á
bjarndýraveiðar. Þetta eru bæði
stórhættuleg dýr og erfið að
eiga við og eins gott að bera
virðingu fyrir þeim. Og vera
með réttu græjurnar! Svo er
það nú líka sem er meira svona
inná við hjá manni, þessi
samkennd hjá veiðimönnum
sem er svo sterk. Þetta eru góðir
drengir, veiðimenn fram í
fingurgóma, traustir félagar og
það verður svona sterk upplif-
un milli manna. Venjulegt fólk
skilur það ekkert og telur að
við veiðimenn séum vont fólk.
Það er náttúrulega ekki svo, við
erum bara veiðimenn.
Í 35 stiga frosti
á Grænlandi
Til Grænlands hefur Kristján
farið til að veiða, bæði hreindýr
og sauðnaut og einu sinni var
gerð heiðarleg tilraun með
hvítabjörn. „Það var ansi
skemmtileg ferð í apríl 2012. Ég
flaug til Skoresby og fór með
tveimur hundaækjum yfir í
suðurodda Skoresbysunds en
þar er mikið umferðarsvæði
bjarndýra. Við vorum búnir að
vera þar í þrjá og hálfan dag
þegar ég þurfti að fara í flug. En
við sáum fimm dýr, tvö kvendýr
með þrjá húna. En það má ekki
skjóta þau.
Þetta var heilmikið fyrir-
tæki, vorum í 35 stiga frosti
með 22 hunda og gistum í kofa.
Það var dálítið kalt. Óskaplega
fallegt og mikil upplifun. Sólar-
gangur orðinn langur og kall-
arnir fínir. Sá sem var með mér
heitir Hjálmar eða Hjelmer.
Hann er mesti veiðimaður á
austur Grænlandi en hann var
þá búinn að veiða 62 bjarndýr.“
Kristján segir að frostið hafi
verið svo mikið að hann þurfti
að sofa með myndavélina í
svefnpokanum hjá sér svo hún
virkaði í kuldanum. Nestið var
sel- og bjarndýrskjöt að hætti
innfæddra. Þarna náði Kristján
að skjóta tvo seli en því miður
skógi og þar er beðið. Þetta er
pallur uppi í tré í fjögurra metra
hæð og þar situr maður og
bíður. Þannig fer þessi veiði
fram. Sett er agn fyrir björninn,
gjarnan sýróp og eitthvað sem
lyktar vel í skóginum. Þarna
beið ég í þrjá og hálfan dag.
Mánudag, þriðjudag, miðviku-
dag og fram að hádegi á
fimmtudag. Bara rólegur og
sérstaklega í restina.“
Kristján segir það hafa verið
gaman að upplifa lífið í skóg-
inum meðan á biðinni stóð. Þar
hafi verið fuglar, íkornar og
mýs og skynfærin hafi fengið
fylli sína af hljóðum og lykt og
alls kyns upplifun sem fólk má
ekki vera að að taka eftir í hraða
nútímans. „Þegar maður situr í
tólf tíma samfleytt og bíður
kyrr eftir bangsa þá fer maður
að taka eftir ýmsum hlutum og
þetta er nánast eins og
meditation eða hugleiðsla. Og
þá verða áhrifin mörgum
sinnum meiri þegar bangsi
kemur, og hann kom!“ segir
Kristján með áherslu. „Fyrst
kom húnninn og svo fullorðna
dýrið og ég skaut hvort tveggja.
Þetta eru óhemju öflug og sterk
dýr svo það er eins gott að hitta.
Maður er bara einn að eiga við
þessi dýr.“
Allt á spani í Póllandi
Kristján segir að veiðin sé ólík í
Póllandi en þar er boðið upp á
svokallaða rekstrarveiði. „Þar er
mönnum raðað upp og svo eru
rekstrarmenn og hundar sem
reka dýrin fram og aftur um
skóginn. Þá er bara skotið á það
sem kemur á mann eða hleypur
framhjá og allt á harðahlaupum.
Þá er mikið atriði að vera með
góð vopn og kunna að fara með
þau og vera búinn að æfa til að
ná einhverjum árangri.“ Að-
spurður um stærð byssunnar
sem hann notar segist hann
hafa verið með tiltölulega lítið
kalíber, eða 308, sem hefur
dugað honum ansi vel í gegnum
tíðina og ekki notað neitt
annað. Það er sama byssa og
hann fékk lánaða hjá Jóhanni
vini sínum sem áður var minnst
á og hann keypti af síðar.
Undirritaður á erfitt með að
gera sér í hugarlund hvernig
farið er að því að fá að fella villt
dýr í framandi heimsálfu og
spyr því veiðimanninn hversu
mikið mál það sé að fara til
Afríku og skjóta gíraffa.
„Ferlið er raunverulega
þannig að það er eitthvert
veiðifyrirtæki sem maður setur
sig í samband við og pantar
veiði með tilteknum dýrum.
Maður getur gert það á
staðnum líka og þeir senda
manni innflutningsleyfin á
byssurnar og veiðileyfi, trygg-
ingaplögg og sérstök plögg fyrir
tollayfirvöld sem við þurfum
að vera búin að fylla út. Svo eru
byssurnar stimplaðar inn í
landið og svo er bara veitt eins
og hver getur. Það er í sjálfu sér
ekkert mál. Svo er það sem
maður vill fá af dýrinu, upp-
stoppað, sútað eða hauskúpur
eða hvað það er. Það er sett í
uppstoppunarferli úti og með
því fylgja útflutningspappírar
og svo er þetta bara sent. Þetta
er ekkert mál en allt háð leyfum
og kvótum.“ Kristján segist
alltaf ferðast með byssuna sína
og það sé ekkert mál, hvert sem
er. „Menn hafa farið með vopn
frá Evrópu til Íran að veiða og
ekkert mál.“
Þegar Kristján er spurður að
því hvaða dýr sé erfiðast að
veiða, dregur hann seiminn en
segist nýkominn frá Suður-
Afríku þar sem hann veiddi
einar sex tegundir dýra og þar á
meðal stökkhjört eða spring-
bok, en þeir eru til venjulegir,
svartir og hvítir. „Ég var að
veiða svartan og við eltum
hann í sex og hálfan klukku-
tíma og náðum honum fyrir
rest. Þetta er lítil antilópa,
minni en impala sem flestir
þekkja. Það var svolítið snúið
að ná þessu dýri,“ segir Kristján
og gefur til kynna að það séu
ekki stærstu dýrin sem erfiðast
sé að veiða.
„Nei, þau eru frekar auðveld.
Það eru minnstu dýrin sem
erfiðast er að veiða, minnstu
Kristán stendur í stórframkvæmdum við húsið sitt á Króknum. Hér er hann ásamt Jóa Þórðar að leggja stétt og hlaða vegg.
MYND: PF
Suður Afrika 2017
með Sigurði Sigfússyni og félögum
Great Kudu í Namibíu
2010
Hreindyr 2016
Þau eru mörg tignarleg dýrin í Afríku
27/2017 7