Feykir - 18.07.2018, Blaðsíða 6

forðum, héldum við til hvílu
á hóteli í Milngavie, í úthverfi
Glasgow. Snemma skyldi vakna
í morgunmatinn því hefja átti
gönguna klukkan 8:30 þar sem
farið yrði að West Highland
Way stólpanum þar sem gangan
formlega hæfist.
Þetta er vinsælasta gönguleið
í Skotlandi en hana ganga
um 85.000 manns árlega. Á
heimasíðu Skotgöngu segir
að leiðin liggi í gegnum
eitthvert fallegasta svæði
landsins, meðfram vötnum og
tignarlegum fjöllum, um skóga,
dali og heiðar. Það er hverju
orði sannara og gangan er
nokkuð krefjandi. Dagleiðirnar
voru í kringum 20 km en fólk
hafði alltaf þann möguleika
að hætta göngu og taka sér
far á áfangastað ef á þyrfti að
halda eða ganga hálfa dagleið.
Í hópnum var blanda af vönu
göngufólki og óvönu og veitti
þessi möguleiki þeim óvönu
meira sjálfstraust líkt og þeim
sem þessi orð skrifar.
Ferðin hófst og sólin
brosti sínu breiðasta. Náttúra
Skotlands er kannski ekki
ósvipuð þeirri íslensku fyrir
utan það að trén eru mun fleiri
og veðrið betra, a.m.k. þá daga
sem við vorum þar. Gengið
er út úr borginni í gegn um
Mugdock Park til Dumgoyne.
Fólki stóð til boða að koma við
í Glengoyne viskíverksmiðjunni
og fara skoðunarferð um
svæðið. Nokkrir nýttu sér
það meðan aðrir röltu áfram
og biðu vískískoðaranna á
næstu sveitakrá. Verksmiðjan
er greinilega vinsæl meðal
ferðamanna þar sem stöðugur
straumur fólks var að og frá
bænum en verksmiðjan er á
gamalgrónum sveitabæ. Eins
og við var að búast er verslun
á staðnum sem selur afurðir
verksmiðjunnar og tengdan
varning, og var eitthvað
smálegt sem rataði í körfuna.
Þegar búið var að borga spurði
afgreiðslukonan á íslensku:
„Viltu poka?“ „Vil ég poka?‘“
spurði ég á móti. „Er töluð
íslenska hér?“ Þá hafði þessi kona
unnið á Íslandi fyrir mörgum
Það var fyrir um einu og hálfu
ári síðan að Guðný Axelsdóttir
fékk þá flugu í höfuðið að gaman
gæti verið að ganga þessa leið
en hún hafði séð umfjöllun
um ferðaþjónustufyrirtækið
Skotgöngu sem sérhæfir sig í
skipulögðum gönguferðum
bæði í Skotlandi og Englandi
og hjónin Inga Geirs og Snorri
Guðmundsson eiga og reka. Fór
hún að reifa þessa hugmynd við
kunningja sem endaði með því
að svo margir í Skokkhópi Árna
Stefáns höfðu áhuga að ákveðið
var að kaupa eina ferð
en 30 manns er hámarkið í
svona ferðum.
Undirbúningur gekk vel og
allt stóð eins og stafur á bók hjá
Ingu fararstjóra og gott betur.
Hafði hún lofað góðu veðri en
ekki líkt því eins góðu og reyndin
varð því aldrei áður hafði mælst
svo mikill hiti í Skotlandi frá
því mælingar hófust. Alla
dagana var glampandi sól og
hiti frá 25 gráðum og allt yfir
30 stig. Skotar voru jafn sáttir
við hitann og mörlandinn sem
hafði varla farið út í meiri hita
en 10 gráður heima hjá sér.
Ferðin hefst á seinkun
Fara átti í loftið í Keflavík
fimmtudaginn 28.
júní kl. 7:35 árdegis
en það breyttist nokkrum
sinnum fram að brottför sem
varð um ellefu leytið. Varð það
til þess að skoðunarferð sem
áætluð var ytra fór úr skorðum
en reynt var að gera það besta
úr stöðunni. Inga fararstjóri
og Kristín, systir hennar sem
var einnig með okkur allan
tímann, tóku á móti okkur á
flugvellinum í Glasgow og drifu
liðið út í rútu og farið var að
Loch Lomond sem er stærsta
stöðuvatn Bretlands, rúmir 36
km að lengd og 71 ferkílómetri
að flatarmáli. Meðfram því
ætluðum við að ganga næstu
daga. Eftir að hafa fengið
kvöldmat á skemmtilegum
veitingastað, sem kannski
minnti einna helst á sal riddara
FRÁSÖGN
Páll Friðriksson
Dagana 28. júní – 4. júlí sl. fór 30 manna hópur frá Sauðárkróki til Skotlands til að ganga
eftir vinsælustu gönguleið landsins, hina svokölluðu West Highland Way. Öll sú leið, frá
Milngavie til Fort William, telur 153 km en ákveðið var að fara að þessu sinni hálfa leið,
eins og margir gera, eða til Tyndrum, um 85 km. Undirritaður slóst í hópinn, enda kannski
ekki stætt á öðru þar eð betri helmingurinn stóð fyrir ferðinni.
Ráðhúsgengið við upphafsreit. Efemía Björns, Gunnar Sandholt, Guðný Axels og Gréta Sjöfn. MYNDIR: PF
Skagfirðingar skutust til Skotlands
Skokkhópur Árna Stef
á West Highland Way
árum síðan og gat talað hana
með ágætum. Áfram var haldið
og náðum við til Drymen, 800
manna bæjar, þar sem etinn yrði
kvöldmatur áður en gengið yrði
til náða. Fyrsti göngudagur gekk
vel, allir tóku þátt og kláruðu
daginn með sæmd. Gönguhraði
meiri en gengur og gerist, sagði
fararstjórinn sem einnig hafði
orð á því að fúli kallinn hefði
verið skilinn eftir heima þar
sem hópurinn náði vel saman
og skemmti sér vel.
Dagur tvö
Laugardagurinn rann upp
bjartur og fagur og rifjaði ég upp
ummæli Stefáns Kemp, hins
aldna snillings á Sauðárkróki,
sem eitt sinn í hestaferð leit út
um gluggann í Galtarárskála við
fótferðatíma og fékk sólina beint
í trýnið. „Heitasta helvíti! Það
ætlar að verða sama andskotans
blíðan og í gær.“ Sólarvörn var
málið og það mikil. Axlirnar
brunnar svo hlýralausi bolurinn
var skilinn eftir og sá hálferma
notaður þann daginn sem og
hina sem eftir voru.
Nú var farið af stað klukkan
níu frá Drymen og haldið í
gegnum skóglendi og upp Conic
Hill. Ekkert merkilega hátt en
reyndi þó örlítið á í hitanum.
Útsýnið yfir Loch Lomond
vatnið var glæsilegt og skoska
náttúran skartaði sínu fegursta.
Leiðin niður var brött og reyndi
á fætur og þeir sem voru með
veik hné fóru varlega. Gengið
var til Balmaha og snæddur
hádegismatur. Síðan var haldið
sem leið liggur til Rowadennan
sem var næturstaður göngu-
garpa. Fallegt hótel á fallegum
stað við Loch Lomond þar sem
einhverjir fengu sér sundsprett,
alla vega fótabað, í svalandi
vatninu eftir krefjandi dag.
Söguskrifari neitar því ekki að
fætur voru orðnir þreyttir og
stífir eftir þessa tvo daga og
ákvað það að ganga hálfan dag
næst líkt og stór hluti hópsins
ætlaði sér.
Bitmý og blóðsugur
Sunnudaginn 1. júlí var lagt af
stað frá hótelinu á sama tíma
Það var smá bras hjá Sandholt að fá sér korn
í slóna. En það hafðist að lokum.
Hér fær Árni Stefáns skordýravarnarsprey hjá Hrönn Pétursdóttur.
Held að það hafi dugað ágætlega.
Yfirleitt var gengið í gegn um smábæi eða komið við
á sveitakrám til að svala sér á fersku vatni eða öðrum
veigum en sumstaðar varð á vegi okkar „samvisku-koffort“
eða „Honesty box“ þar sem höfðað er til samvisku fólks
um að borga það sem tekið er úr kæliboxinu.
Á kvöldvökunni að lokinni göngu var haldin spurningakeppni og
sigurliðið fékk að launum skoska húfu með aukahári.
6 28/2018