Feykir - 25.07.2018, Blaðsíða 6

hún er jafnan kölluð, var að
þau fengu, árið 1958, landskika
á Hvammstanga. Landið var,
að Sigurðar sögn, ein og hálf
dagslátta eða u.þ.b. einn og
hálfur hektari. Margir höfðu
reynt að taka þetta land til
ræktunar en það gekk aldrei.
„Við hefðum ekki fengið þetta
land ef það hefði ekki verið alveg
á kláru að það væri ekki hægt að
nota það neitt, hvorki sem tún
eða fyrir nokkra skepnu,“ segir
Lilla og bætir því við að föður
hennar sem var bóndi frammi
í Miðfirði hafi þótt þetta léleg
fjárfesting. „Það var sagt að það
væri ekki hægt að rækta hér og
þess vegna gerði ég það!“ segir
Sigurður og glottir. Benjamín
skýtur því að að afi hans hafi í
gegnum tíðina prófað að rækta
ýmsar tegundir sem ekki átti að
vera hægt að rækta hérlendis
og Sigurður bætir við nokkrum
sögum af ræktunartilraunum
sínum, meðal annars af tilraun
með risafuru sem hann
pantaði frá Ameríku og óx vel
í gróðurhúsinu hjá honum en
lifði ekki lengi eftir að hann
færði hana út í íslenska náttúru,
mest af þeirri ástæðu, telur
Sigurður, að hann hafði tjaldað
yfir hana um haustið í stað þess
að láta hana vera óvarða. „Svo
um vorið var þetta allt í kássu,
spýtan og allt. Ég lét sem ég sæi
þetta ekki. Svo voru strákarnir
alltaf að spyrja um þetta en ég
Þó hjónin beri aldurinn vel er
óhjákvæmilegt að hann hamli
getu þeirra til að annast þetta
víðfeðma svæði eins og með
þyrfti. Því ákvað Benjamín,
fyrr í sumar, að freista þess að
setja af stað hópfjármögnun á
Karolina Fund sem gæti gert
honum kleift að vera heima á
Hvammstanga í sumar og taka
til hendinni á Blettinum. Þar
var mikið verk fyrir höndum
við að endurnýja brýr og
göngustíga og dytta að vélum
og tækjum svo eitthvað sé
nefnt. Benjamín stefnir á nám
erlendis í haust og segir að sig
hafi langað til að verja sumrinu
á Hvammstanga. „Mig langaði
að gera eitthvað fyrir ömmu
og afa, eitthvað sem ég væri
ánægður með. Og þá fór ég
einmitt að pæla í þessu, hvað
það gæti verið flott að vera hér
og vinna alvöru vinnu og skila
kannski einhverju til baka. Ég
veit ekki hvað amma og afi
eru búin að hjálpa mér mikið í
gegnum ævina þannig að mér
fannst þetta svona ágætisleið.
Afi sagði reyndar: „Ef ég væri
aðeins yngri þá myndi ég segja
að þú værir ruglaður.“ En svo
gekk þetta alveg upp. Útlitið var
nú ekki gott til að byrja með,
það gekk vel fyrstu 4-5 dagana
en svo bara hugsaði ég, þetta er
allt að fara til fjandans hjá mér.“
Söfnunin tók svo góðan kipp
og þegar upp var staðið hafði
safnast rúmlega sú upphæð
sem stefnt var að. „Þannig að
hér er ég bara alla daga frá 8-5,“
segir Benjamín, ánægður með
að geta lagt sitt af mörkum til
að halda Blettinum í horfinu.
Áhuginn kviknaði
á Akureyri
Áhugi Sigurðar á skógrækt
kviknaði þegar hann var í tvö
ár á Akureyri þar sem fólk var
gjarnan með garða og tré við hús
sín og einnig kom hann mikið í
gömlu skógræktarstöðina þar.
Á Hvammstanga var fólk á
þessum tíma ekki farið að láta
á það reyna að vera með garða
og talið víst að óblíð veðrátta
hentaði ekki til slíks.
Þó nafnið á reitnum láti
frekar lítið yfir sér er ekki
um neinn smáskika að ræða
því svæðið allt er rúmir
fjórir hektarar. Upphafið að
skógræktinni hjá Sigurði og
Ingibjörgu, eða Lillu eins og
VIÐTAL
Fríða Eyjólfsdóttir
Þeir sem leggja leið sína til Hvammstanga veita því ef til vill athygli, rétt
áður en ekið er inn í bæinn, að þar á hægri hönd er að finna myndarlegan
skógræktarreit. Svæðið sem um ræðir ber nafnið Bletturinn og á hann 60
ára afmæli í ár. Heiðurinn að honum eiga fullorðin hjón á Hvammstanga,
þau Sigurður Eiríksson og Ingibjörg Pálsdóttir sem bæði eru á níræðisaldri,
hann verður 88 ára í nóvember en hún 85 í ágúst. Á sólríkum degi í síðustu
viku leit blaðamaður við á Blettinum og hitti þar fyrir þau hjón ásamt syni
þeirra, Oddi, og Benjamín Frey, syni hans.
Oddur, Ingibjörg, Sigurður og Benjamín við sírenurunnana sem eru í miklu uppáhaldi hjá Sigurði. MYNDIR: FE
Bletturinn á Hvammstanga
„Það var sagt að það væri
ekki hægt að rækta hér“
Feðgarnir Benjamín og Oddur á steininum sem var svo ógnarstór í æsku þeirra og
tengist mörgum leikjum.
6 29/2018