Bændablaðið - 20.10.2016, Blaðsíða 33

33Bændablaðið | Fimmtudagur 20. október 2016
mér vera að mæta á kóræfingu á
miðvikudögum.“
Elmar bjó á Grundarfirði á
Snæfellsnesi á þessum árum. Þegar
skólanum lauk hafði organistinn í
kirkjunni frétt af því að hann hafði
verið í kór og fékk hann til að koma.
Í söngnám meðfram námi og
vinnu í rafeindavirkjun
„Ég gerði það og hafði mjög gaman
af. Upp frá því fór ég að fara í söng-
tíma án þess að það hafi verið fyr-
irfram planað.
Ég lærði rafeindavirkjun í
Iðnskólanum í Reykjavík. Ég
kláraði það nám og starfaði í fram-
haldinu sem rafeindavirki en var
alltaf í söngtímum meðfram því og
hafði það sem mitt „hobbý“.
Ég tók fyrstu söngtímana mína
í söngskóla Sigurðar Demetz hjá
Friðriki Kristinssyni sem var stjórn-
andi Karlakórs Reykjavíkur. Hann
kenndi mér í tvö ár. Eftir það fór
ég til Guðbjörns Guðbjörnssonar
og var hjá honum í eitt ár. Þá hitti
ég Jón Þorsteinsson, sem er ættað-
ur frá Ólafsfirði. Hann hafði verið
söngvari úti í heimi í mörg ár. Eftir
að ég byrjaði að læra hjá honum
fóru hlutirnir að gerast.
Svo kemur að því að Jón segir
við mig að ég þurfi að fara út í heim
og reyna fyrir mér í söng, en ég
útskrifaðist úr söngskóla Sigurðar
Demetz vorið 2007. Ég samþykkti
það og ákvað að prófa. Ég fór svo
til Hollands og tók þar inntökupróf
í óperudeild Tónlistarháskólans í
Amsterdam. Ég var tekinn inn og
var þar í tveggja ára mastersnámi
og einnig við Konunglega tónlist-
arháskólanum í Haag. Eftir það var
ég í svokölluðu Óperustúdíói hjá
hollensku ríkisóperunni. Það er vett-
vangur fyrir unga söngvara sem eru
að reyna að fóta sig í faginu. Svo
fékk ég fastráðningu í óperuhúsi í
Maastricht og var þar í eitt ár, en hef
starfað sem sjálfstæður (freelance)
söngvari síðan.“
Ekki enn á heimleið
−Ertu þá eitthvað að flytja heim
núna?
„Nei, ég er ennþá búsettur í
Hollandi. Það hefur verið mikið
fyrir mig að gera þar og árið í fyrra
var mjög annasamt. Þá var ég í
fimm mismunandi óperuverkefnum
í Hollandi, Þýskalandi og Englandi
en ekkert á Íslandi. Nú kom ég því
svo fyrir að ég gæti verið meira hér
á landi. Þannig var ég í verkefni hjá
Íslensku óperunni í fyrravetur og
aftur núna á komandi vetri. Síðan
mjatlast inn konsertar og annað á
milli. Ég er því búinn að vera hér
heima bróðurpartinn af þessu ári og
verð fram yfir áramótin.“
−Þetta verk, Évgení Onegin
eftir Tchaikovsky, er það ekki ansi
viðamikið?
„Jú, það er mjög stórt með stórri
hljómsveit og kór sem er þar í stóru
hlutverki. Um 8 einsöngvarar koma
fram í sýningunni ásamt 40–50
manna kór, hljómsveit og statist-
um sem fara með þögul hlutverk
í sýningunni. Fyrir leikstjórann er
því mikil vinna að stilla alla hluti
saman.“
−Hvernig er að syngja í
svona óperu í Eldborgarsalnum í
Hörpunni í samanburði við Gamla
bíó?
„Það er auðvitað allt önnur
aðstaða. Eldborg er samt ekki eig-
inlegt óperuhús. Það þarf því frjóa
sköpunargáfu til að setja upp sýn-
ingu sem þessa. Þetta hefur samt
reddast og mér hefur fundist þær
leikmyndir sem gerðar hafa verið
inn í þetta rými hafa heppnast mjög
vel. Í þessu verki er þó meira af
auðu rými en venjulega og mikil
áskorun að tækla það.“
Íslenska óperan fullkomlega
samkeppnishæf
−Hvernig finnst þér íslensk ópera
í samanburði við það sem þekkist
úti í Evrópu?
„Óperan hér er fullkomlega
samkeppnishæf við óperur erlendis.
Það eru líka ótrúlega margir fram-
bærilegir söngvarar hér. Auðvitað
erum við fámenn þjóð, en við eigum
fullt af röddum og listamönnum sem
eru algjörlega á heimsmælikvarða.
Það er eftir því tekið hversu margir
Íslendingar ná árangri úti í hinum
stóra heimi. Það hjálpar okkur að
hafa mikinn metnað og trú á því
sem við erum að gera. Að því sögðu
er líka mjög jákvætt að Íslenska
óperan skuli vera að fá til sín erlent
listafólk, erlendan stjórnanda og
leikstjóra. Það eykur víðsýni þeirra
söngvara sem hér starfa og hafa ekki
haft tækifæri til að starfa erlendis.
Þá kynnist fólk líka öðrum vinnu-
brögðum en það er vant, sem er
mjög jákvætt. Óperan á Íslandi er
mjög sterk og þar er unnið af mikilli
fagmennsku á öllum póstum.“
Rafeindavirkinn og bóndinn
blundar undir niðri
−Nú ert þú með alla þína fjölhæfni í
farteskinu. Er þá ekkert hnippt í raf-
eindavirkjann um að leggja lið við
uppsetningu á verki eins og þessu?
„Nei, það hefur ekki gerst ennþá
en það fag blundar alltaf í mér undir
niðri. Það blundar líka alltaf í mér
búfræðingurinn. Ég hef afskaplega
gaman af ræktun og rækta mikið
kryddjurtir inni hjá mér í Hollandi.
Svo er ég mikill bonsai-kall og
er með svolítið af bonsai-trjám
heima.“
−Þú ert þá ekki með garð úti í
Hollandi?
„Nei, því miður hef ég ekki
aðgengi að garði úti í Hollandi.
Amma og afi eiga aftur á móti
sumarbústað uppi í Grímsnesi. Þar
er smá reitur sem ég hef svakalega
gaman af að pota einhverju niður í.
Þar er ég með kartöflur, grænmeti
og ýmsar matjurtir. Ég setti meira
að segja niður bygg í tvo til þrjá
fermetra og ætlaði mér að brugga
úr því bjór. Sú ræktun misfórst þó
eitthvað núna.“
Námið á Hvanneyri hefur
reynst afskaplega vel
−Í ljósi þessa virðist ekki vera svo
ýkja langt á milli óperusöngvarans
og bóndans?
„Það er viss sveitarómantík í
því að vera syngjandi bóndi. Ég
hef alltaf haft mjög gaman af
sveitastörfunum. Ég var líka mjög
ánægður með þetta nám sem ég
fór í á Hvanneyri á sínum tíma.
Þarna var maður, einhver krakka-
bjáni, og vissi ekkert hvað maður
vildi. Sérstaklega var fyrra árið í
búfræðinni mjög alhliða og gagn-
legt. Það kom inn á mjög mörg
svið, þó það væri mjög tengt inn
á búfræði og búskap. Þarna var
líka verið að kenna fullt af öðrum
praktískum þáttum eins og veð-
urfræði og efnafræði. Ég fór þar
m.a. í gegnum áburðarfræðina
sem innihélt heilmikla efnafræði.
Einnig var líffræðin ofsalega
skemmtileg. Þar kenndi mér mikil
vinkona mín, Edda Þorvaldsdóttir.
Þar lærði ég mikið enda þótti mér
það skemmtilegt fag. Það er annars
mikill sannleikur í því að segja;
einu sinni Hvanneyringur, alltaf
Hvanneyringur.“
−Telur þú að Bændaskólinn hafi
kannski í og með verið að svara
kalli áttavilltra unglinga með eins
konar hlutverki lýðháskóla sem
ekki var til á Íslandi?
„Já, ég hugsa að það sé mikið
til í því. Bara það að vera á þess-
um aldri og búa á heimavist skipti
miklu máli. Það var mjög gott
til að þroska félagslega þáttinn
hjá manni. Nærveran í skólanum
þjappaði fólki mikið saman og jók
samkennd.“
−Heldur þú að vera þín á
Hvanneyri hafi hjálpað þér í fram-
haldinu við að skapa þér feril sem
tenórsöngvari úti í heimi?
„Alveg tvímælalaust. Þarna
lærði ég að vinna með fólki.“
Líður vel í Hollandi
Þótt Elmar sé hrifinn af sveitinni og
lífinu á landsbyggðinni, þá segist
hann hreinlega ekki hafa haft tíma
til að kynnast sveitinni í Hollandi.
Fyrstu fjögur árin þar í landi bjó
hann í Amsterdam en flutti sig svo
til Maastricht þar sem hann bjó í
tvö ár. Síðan lá leiðin í rólegri borg
sem heitir Den Haag og er í um 45
mínútna lestarferðarfjarlægð suðsuð-
vestur af Amsterdam.
„Ég er búinn að búa í Hollandi í
tíu ár og það er dásamlegt að vera
í Den Haag. Þetta er þriðja stærsta
borg Hollands á eftir Amsterdam og
Rotterdam, sem er stærst. Borgin er
allt öðruvísi en Amsterdam og ferða-
menn ekki nærri eins áberandi. Það
er því hægt að fara niður í bæ og
njóta þess að hitta Hollendinga. Ég
kann mjög vel við mig þarna.
Mörgum finnst tungumálið ljótt
og erfitt að skilja. Það er hins vegar
bara byggt upp eins og önnur ger-
mönsk mál. Mér finnst það dálítið
eins og blanda af dönsku og þýsku.
Núna er ég farinn að tala hollensku
og finnst því æðislegt að vera þarna.“
−Ætlar þú þá að vera þarna
áfram?
„Já allavega eitthvað. Minn
starfsvettvangur er öll Evrópa og
þarna er ég mjög miðsvæðis og
góðar samgöngur í allar áttir. Þó
það skipti kannski ekki öllu máli
hvar maður býr, þá finnst mér gott
að vera þarna. Nú er ég á Íslandi og
það eru alltaf að bætast við verkefni
svo ég verð hér aðeins fram yfir ára-
mótin. Óperuverkefnið verður fram
í nóvember og svo tekur við des-
embervertíð og jólakonsertar,“ segir
tenórsöngvarinn Elmar Gilbertsson.
/HKr.
ALLAR VÖRUR SENDAR FRÍTT
hvert á land sem er!
MEÐ ÍSLANDSPÓSTI
BLEK TÓNER
PRENTARAR
RITFÖNG PAPPÍR
w w w . p r e n t v o r u r . i s