Bændablaðið - 22.06.2017, Blaðsíða 16

16 Bændablaðið | Fimmtudagur 22. júní 2017
Ég glími við talsvert alvarlegt
tilvistarlegt vandamál – og ekki
segja að það séu engin vanda-
mál, bara verkefni.
Ég á lítinn bakgarð við litla
húsið mitt. Ég nýt þess að vera í
honum og dunda þar gjarnan frá
vori og fram á haust. Brýt fáeina
fermetra lands undir jarðrækt,
snyrti beð og trjágróður og sýsla
eitt og annað í matjurtarræktun –
sem er raunar mitt aðaláhugamál
í garðvinnunni.
Þótt ég sé ekki með
umfangsmikla ræktun þá þykir
mér vænt um það sem ég reyni
að fá til að vaxa þar – og get
verið nokkuð smásmugulegur á
stundum.
Áður undi ég sæll alla daga við
þessa iðju mína, jafnvel þótt það
væri hávær smáhundur í næsta
húsi sem gjammaði við minnstu
hreyfingu.
Tilvistarlegt vandamál mitt nú
– mín þungbæra angist – lýtur að
tilvist tveggja katta hvor sínum-
megin við minn ástkæra bakgarð.
Það er mitt kattafár. Getur það bara
talist eðlilegt að þeir valsi um
minn garð eins og þeim hentar?
Líklega er best að taka það
fram að mér er alls ekkert illa við
ketti í sjálfu sér, mér finnast þeir
á engan hátt fjandsamlegir í sjálfu
sér og ég raunar dáist að fegurð
þeirra og tíguleika – fjarri mínum
bakgarði.
Veikur máttur
aumkunarverðs manns
Maður verður bara svo átakanlega
aumkunarverður þegar reynt er
af veikum mætti að fæla þá í
burtu. Þá fær maður þetta tillit;
þá er starað á mann tómum en þó
hvössum augum – af fullkomnu
fálæti – áður en þeir laumast burt,
undir girðinguna.
Hvað á maður að gera? Þegar
ég afhenti nágranna mínum köttinn
síðasta sumar og sagði að ég hefði
fundið köttinn hans í garðinum
mínum benti hann mér á að henda
honum bara næst yfir girðinguna
eða sprauta á hann vatni.
Garðslöngubyssan er ekki
góður kostur – ekki handhæg
eins og háttar til í garðinum.
Kunningi minn glímir við sama
vandamál. Hann er róttækur í
sínum aðgerðum, smíðar sér
vopn í baráttunni – teygjubyssu.
Við eigum skap saman og deilum
áhuga á ýmsu, meðal annars
smáfuglum og matjurtum. Hann
hefur boðist til að smíða handa mér
byssu og ég hef nýlega laumast
til að gæla við tilhugsunina. Það
var þegar ég sá fótspor eftir kött
í beðinu þar sem ég sáði fyrir
gulrótum og ekki hefur orðið vart
við spírur ennþá.
Ég fæ hins vegar strax
samviskubit því ég get ekki fengið
mig til að meiða dýr.
Ég sit uppi með vandamálið,
sem er þó líklega bærilegra en
tóbaksreykjarbrælan sem leggur
yfir garðinn á góðviðrisdögum frá
nágrönnum mínum. /smh
STEKKUR
Sumarið er tíminn söng Bubbi og
það eru orð að sönnu hjá Árna
Baldurssyni hjá Laxá, en hann
opnaði Blöndu um daginn, en
nokkrum dögum seinna var hann
kominn til Rússlands að veiða og
er þar núna.
„Veiðin gengur vel,“ sagði Árni
sem er að veiða stórfiskinn í ánni
Kola í Rússlandi, en þar hefur hann
veitt oft áður.
Næsti áfangastaður hjá Árna er
í Stóru-Laxá í Hreppum sem hann
opnar 27. júní og þar er komið
mikið af laxi.
„Við kíktum og það var mikið af
fiski,“ sagði Tómas Sigurðsson um
stöðuna í Stóru Laxá.
Árni Baldursson:
Þeytist á milli
heimshluta
Verulega fallegt við Fögruhlíðarós
Fögruhlíðará, eða Fögruhlíðarós,
er austast í Jökulsárhlíð og til-
heyrir Ketilsstöðum. Þarna er
mjög fagurt umhverfi og vegslóði
liggur að ánni frá þjóðveginum.
Erlendir veiðimenn sem voru
þarna fyrir nokkrum árum sögðu
að þetta væri eins og á tunglinu,
fegurðin er stórskostleg.
„Ég var að leiðsegja fjórum
veiðimönnum í Fögruhlíðará
um daginn og við lentum held-
ur betur í bingói!“ sagði Árni
Kristinn Skúlason, sem finnst fátt
skemmtilegra en að veiða silung.
„Dagurinn byrjaði rólega og var
smá kropp en síðan allt í einu fór
bleikjan að taka grimmt og náðum
við 22 bleikjum á land ásamt 2
sjóbirtingum. Allt spikfeitir og
fallegir fiskar. Fiskurinn leit ekki
við öðru en þyngdri Heimsætu og
tókum við alla á hana. Allir fisk-
arnir fengust í ósnum,“ sagði Árni
Kristinn enn fremur.
NYTJAR&VEIÐI
Gunnar Bender
gunnarbender@gmail.com
Mynd / Árni Kristinn
Það voru nokkrir aðilar að veiða
frá þeim veiðifélögum sem eiga
veiðirétt í Hlíðarvatni í Selvogi
þegar boðið var frítt að veiða í
vatninu. Eggert Sk. Jóhannesson
kíkti í veiði í Hlíðarvatn þá og
sagði menn vera að fá einn og
einn silung en veiðin hefði mátt
vera betri.
„Ég var mættur við vatnið klukk-
an tíu í morgun og var að veiðum í
nágrenni við veiðihús Stakkavíkur.
Ég var með netta flugustöng og
notaði þessar klassísku flugur fyrir
Hlíðarvatn. Auk þess tók ég með
um hálfrar aldar gamlar flugur sem
ég nota alltaf í veiði til heiðurs afa
heitnum, Eggerti Skúlasyni frá
Patreksfirði, en hann hefði orðið
100 ára á næsta ári. Flugurnar hans
klikka aldrei þótt áratugirnir líði
enda standast bæði handbragðið
og snilldin á bak við hnýtingarnar
tímans tönn.
Vatnið var frekar kalt en það
var sól og lofthiti var 16–17 gráð-
ur þegar heitast var og því fínt að
viðra sig í fallegu umhverfi og taka
rykið af græjunum. En svo eru aðrir
veiðitúrar framundan í sumar og þar
eru mest spennandi Selá og Laxá í
Aðaldal þar sem þeir stóru halda
sig – tuttugu plús.
Við höfum kynnst þeim vel og
við erum fáeinir vinir sem komum
þar árlega saman og eigum þar frá-
bærar stundir og þegar að sett er í
hann, þá er varla til meiri gleði og
ánægja.“
Margir mættu að veiða við
Hlíðarvatn, vatnið er skemmtilegt
og veiðivon töluverð. Hlíðarvatn er
eitt fengsælasta veiðivatn landsins.
Hlíðarvatn
í Selvogi
Fóru á kostum á tveimur
veiðisvæðum
Veiðisumarið byrjaði með
látum hjá þeim Andreu Ósk
Hermannsdóttur og Hilmari Þór
Árnasyni.
Fyrst við opnun Þverár í
Borgarfirði þar sem þeir lönduðu
saman af stakri snilld laxi í
Kirkjustreng. Daginn eftir voru þau
aftur mætt með stöngina og renndu
fyrir laxa í Brennunni í Borgarfirði.
Það veiddust fjórir fiskar þar, svo
sumarið byrjar með látum hjá þeim
eins og víða í veiðinni.
Hver veiðiáin af annarri er opnuð
þessa dagana og Norðurá, Þverá og
Blanda standa sig vel. Þá heldur fjör-
ið áfram á Urriðafossi í Þjórsá.
Mynd / Árni Kristinn
Flott veiði á Hellishólum
,,Þetta var fín veiði og flottir
fiskar, krakkarnir stóðu sig vel að
veiða,“ sagði Hlynur Morthens,
markmaðurinn snjalli hjá
Íslandsmeisturum Vals.
Hann var á veiðislóð fyrir fáum
dögum með börnin og veiðin var
fín.
„Við vorum á Hellishólum, síðan
var gert að fiskum og hann borðaður
með bestu lyst, skal ég segja þér.
En þetta voru þau Adam, Marta og
Ragnheiður Sara. En fiskinn veiddu
þau í Þveránni,“ sagði Hlynur.
Mynd / Hlynur
Kattafár