Samhjálpin - 01.06.1931, Blaðsíða 4
4
A
S
V
5-ára áætlun Rússa og
sósíalisminn.
Skipulagsleysi kapítalismans.
Hið kapitaliska þjóðskipulag
er ekki »skipulag« í eiginlegri
merkingu. Síður en svo, það sem
einkennir það, er einmitt skipu-
lagsleysið, það sem lofsöngvar-
ar þess kalla »einstaklingsfram-
tak« og frjálsa samkepni. í því
er ennfremur ekki framleitt
vegna þarfa þjóðfélagsins, held-
ur vegna gróðafíknar hinna ein-
ötöku kapítalista, sem sölsa und-
ir sig framleiðsluna í kraftí eigna-
réttar þeirra á framleiðslusækj-
unum. En hinn eiginlegi fram-
leiðandi, verkalýðurinn, verður
að lifa á því, sem hann getur
fengið hjá kapítalistunum fyrir
að selja þeim vinnuafl sitt
Framleiðsluhættir þessir hafa
annarsvegar orðið til þess, að
auka framleiðslutækin svo ógur-
lega, að með þeim er hægt að
framleiða margfalt meir en það,
sem til þarf til að fullnægja
þörfura allra manna. En hins-
vegar hafa þeir aukið svo fá-
tækt mesta hluta mannkynsins,
hinna vinnandi stétta, að þess
eru engin dæmi til áður.
í hinu kapítalistiska þjóðfje-
lagi eru engin þau öfl, sem fá
ráðið við þetta, en er mótsetn-
ingarnar milli framleiðslu og
neyslu hafa náð vissu stigi, stöðv-
ast framleiðslan, þar til svo mik-
ill hluti vöruhirgðanna er eyði-
lagður eða seldur lágu verði, að
kapítalistarnir geta aftur farið
að framleiða. En til þess, að
geta grætt á framleiðslunni við
hinu. lækkaða verði, fullkomna
þeir L framleiðslutækin og bola
með því fjölda verkamanna frá
vinnunni og lækka laun þeirra
verkamanna er eftir verða.
Kreppan eykur því mótsetn-
ingarnar milli framleið3lu og
neyslu enn meir og skapar með
þvi 8kilyrðin fyrir nýrri og enn
Þýskur fóstursonur A S V.
ægilegri kreppu, og svo koll af
kolli, þar til hinn undirokaði
lýður undir forustu hins stétt-
vísasta hluta síns, stóriðnaðar-
verkalýðsins, gerir uppreisngegn
þessu óþolandi ástandi til þess,
að koma á nýju þjóðskipulagi,
sósíalismanum.
Skipulag sósíalismans.
Þjóðskipulag sósíalismans er
laust við þessa galla kapítalism-
ans, skipulagsleysið og fram-
leiðsluna fyrir hag örfárra brask-
ara. I þvi er framleiðslan og
skifting nauðsynjana skipulags-
bundin, og í stað hinnar tryltu
samkepni kapitalistanna um arð
þann, er þeir ræna hinum vinn-
andi stéttum, kemur hin sósíal-
istiska samkepni verkalýðsins
fyrir heildarhaginn.
Þá hverfa lika kreppurnar og
fylgjur þeirra, stríð, hungur og
sjúkdómar, en mentun og menn-
ing, sem áður var einskorðuð
við fáeina útvalda, verður al-
menningseign.
En þetta verður ekki gert í
einni svipan. Sigur verkalýðs-
ins í byltingunni og valdanám
hans er aðeins fyrsti áfanginn.
Borgarastéttin berst með hnúum
og hnefum gegn hinu nýja skipu-
lagi. Millistéttirnar — fyrst og
fremst bændur, eru reikandi, og
verkalýðurinn sjálfur fáfróður
og menningarsnauður. En hin
vægðarlausa barátta hans við
auðvaldið hefir fengið honum í
hendur þau vopn, sem yfirvinna
alla örðugleika. Það eru samtök
hans, agi og fórnfýsi og skiln-
ingur hans á því, að sósíalism-
inn er eina leiðin út úr hörm-
ungum þeim, sem hann á við
að búa.
En kapítalistarnir og filgifisk-
ar þeirra hvorki geta nje vilja
viðurkenna, að verkalýðurinn
megni að stjórna þjóðfjelaginu
án þeirra, og síst af öllu að þeir
geti bygt upp þjóðfjelag, full-
komnara en kapitalismans. Með
öllu móti reyna þeir að telja
millistjettinni og verkalýð trú
um að kapítalisminn sje hæsta
stig þróunarinnar, og að sjer-
hver tilraun til að byggja upp
annað betra þjóðfjelag sje glæp-
ur og fásinna. Og meðan að
kapítalismanum hafði hvergi
verið steypt, tókst þeim að vjela