Samhjálpin - 01.06.1931, Blaðsíða 8

8
Terkakonan og
í þjóðfjelagi því, sem við lif-
um i, eru tvær stjettir manna,
önnur, sem á alt, og hin, sem
á ekkert. Sú, sem alt á, ræður
yfir framleiðslutækjunum og pen-
ingamagninu, hin, sem ekkert á,
selur vinnu sina til hinnar stétt-
arinnar og fær fyrir lítilfjörleg
laun, sem varla nægja til við-
halds lífsins. Nú vill svo til, að
sú stjettin, sem ekkert á, er
miklu, miklu fámennari en hinir,
sem alt eiga, og fækkar altaf,
en gróði einstakra manna og
auðhringa eykst. Væri nú svo,
að stjettin, sem alt á, framleiddi
ekki annað en það, sem allir
þyrftu með og að allir fengju
það, sem þeir þyrftu með, þá
væri skipulag þetta á engan
hátt sem verst. En svo er ekki;
það er framleitt í fleng, án þess
að spurt sje um, hvort þörf sje
fyrir vöruna eða ekki. Auðkýf-
ingarnir keppa hver við annan.
Græði þeir ekki á að halda uppi
einhverskonar framleiðslu, stöðva
þeir atvinnutækin og leggja pen-
inga sína í önnur fyrirtæki, sem
betur borga sig. Það er ekki
spurt um, þó miljónir manna
missi atvinnuna og cleyi úr
hungri, svo sem nú á sjer stað
í heiminum. Það sem alt veltur
á fyrir atvinnukaupandann er
að fá vinnu þeirrar stjettar, sem
ekkert á, öreigastjettarinnar,
með sem lægstum launum. Því
minna, sem verkamaðurinn fær,
því meira heflr atvinnukaup-
andinn sjálfur.
Þó hefir atvinnukaupendum
ekki tekist að fjefletta neinn
hluta öreigastjettarinnar eins og
verkakonurnar. Vitað er, að
vinna konunnar er jafngild
vinnu karlmannanna í flestum
greinum. Þrátt fyrir þetta greiðir
atvinnukaupandinn konunnisvo
A S V
stjettabaráttan.
sem aldrei sömu laun og karl-
mönnunum fyrir sömu vinnu.
Hver einasti eyrir, sem konan
fœr minna en karlmaðurinn,
er þannig aukagróði í vasa at-
vinnukaupandans. Af þessum
ástæðum er skiljanlegt, að eigna-
stjettinni sje sjerstaklega ant
um, að beygja konuna undir
hnútasvipu sína. Hin aldalanga
kúgun konunnar hefir dregið
kjark úr henni; hún er ekki
farin að átta sig á, að til sje
leið til að losna úr álögunum,
losna úr þrældómi ósjálfstæðis
og eymdar. Hún er ekki farin
að gera sjer Ijóst, að einnig hún
hefir von um, að fá óskir sínar
uppfyltar; hún er ennþá óviss
og hikandi. Blekkingar eigna-
stéttarinnar gagnvart konunni
eru 8vo gegndarlausar og sví-
virðilegar að furðu gegnir, að
konan skuli ekki hafa risið gegn
hinu núverandi þjóðskipulagi
fyrir löngu. Sú tilhæfulausa
blekking, að konan sje að ein-
hverju leyti lítilmótlegri vera
en karlmaðurinn, að hennar
kröfur til lífsins eigi að vera
einhverjar aðrar en hans, hefir
verið prjedikuð leynt og Ijóst,
þangað til konan loksins var
farin að trúa því. Það hefir ekki
kostað auðvaldið litið, að halda
uppi öllum þeim prjedikunar-
stólum, »kadetum« og dómstól-
um, sem þurfti til að binda kon-
una við heimilisokið, en það
hefir borgað sig! Þegar síðan
sulturinn rak konuna út i fram-
leiðsluna, sá auðvaldið sjer nýj-
an leik á borði, þann að nota
sjer samtakaleysi, ósjálfstæði
konunnar og neyð til þess að
halda niðri launum heimilísföð-
ursins, og telja konunni trú um,
að verksvið hennar væri annað,
að það, sem hún ynni fyrir,
væri ekki annað en aukageta*
Það, sem öllum konum á nú
að verða ljóst, er, að þær hafa
verið blektar, að í hinu núver-
andi þjóðskipulagi öðlast þær
aldrei fult frelsi, fulian rjett
fyrir sig og trygga framtíð fyrir
börn sín. Að hin lofaða heimil-
ishamingja ekki er annað en
blekking. Að fullkomin ást er
eingöngu til milli tveggja sjálf-
stæðra vera. Að til þess að ná
frelsi sinu og sjálfstæði er ekki
nema ein leið, sú, að taka þátl
í barátlu allrar öreigastéttar-
innar, að konan, hver sem hún
er, tilheyrir fylkingum hinna
knguðu og á að berjast þar
fyrir frelsi sínu.
Ungar stúlkur og mæður!
Tökumst allar í hendur og skip-
um okkur strax i dag inn í bar-
áttuna fyrir fullu frelsi og bætt-
um kjörum okkar og alls verka-
lýðs!
Dýrleif Arnadóttir.
„MeschrabponT.
Kwikmyndafjelag A S V.
Á árunum 1922—23, þegar hung-
ursneyðin mikla geysaði í Rúss-
landi af völdum uppskerubrests-
ins, lét A S V taka tvær kvik-
myndir, sem áttu að kynna Ev-
rópu og Bandaríkjunum líf rúss-
neskrar alþýðu. Árangurinn af
þessum myndatökum var svo
góður, að miðstjórn A S V stofn-
aði árið 1924 kvikmyndafjelagið
»Meschrabpom«. Með aðstoð lista
mannafjelagsins »Russ« íMoskva
sem lagði þessu fjelagi til bestu
starfskrafta sína á sviði kvik-
myndalistarinnar, tókst fjelaginu
á mjög skömmum tíma að vinna
sjer hylli allrar alþýðu. Hin al-
þjóðlegu sambönd A S V sáu síð-
an um sýningu myndannna í
nær öllum löndum heimsins.