Varnarmál - 01.06.1931, Blaðsíða 16

16
VII. Þórhallur Bjarnarson
á fwndi 23. nóv. 1930.
%
Góðu vinir góðs Guðs og okkar hinna ósýnilegu.
Guð, eg hrópa á styrk frá þér. Það er vort traust að eiga
þlg, alvaldi Guð, sem elskuríkan föður.
Eg hef ekki gert vart við mig hjá ykkur um langt skeið.
Ástæðan er þó ekki sú, að eg þyrfti að athuga hin fyrri orð
mín, því þau eru álitin. rétt í báðum heimunum, og því rétt.
það, sem við mér blasti þá. Eg kem nú til að minnast á blað-
ið Bjarma, sem Ástvaldur Gíslason gefur út. Orðin frá hon-
um, um málstað okkar, eru í alla staði óréttlát sem mentaðs
manns. Hann er sjálfur að fræða um þessi mál, eins og heim-
urinn áður og enn skilur þau.
Nú vil eg áminna þig, Ástvaldur, um, að eitra ekki þitt
síðara líf um of með röngum, meira en röngum dómum um
orðalag og framsetningu áður þektra mentamanna, er sjálfir
vita ofurvel að framsögn þeirra er ekki sem áður. Vil eg leit-
ast við að gera ofurlitla grein fyrir því síðar. Þú veður aur-
inn í axlir, er þú sezt í dómstólinn og dsemir hin eilífu mál
okkar vond og röng. Þú veizt þó, að líkindum, að til eru þau
öfl, er ráða við þig sem aðra. Maður stanzar við er maður sér
slíka guðleysis vitleysu koma frá þeim er þó hangir við að
fræða aðra, ef svo mætti að orði komast, en sem er þó í alla
staði rangnefni sé litið á árangurinn. Eg segi þér undir eið
að sá er hinn rétti Guð, sem »Ljóð og Ræður« geta um, og að
hinn áður kunni leiðtogi vor er ekki leiðtogi lengur. Ósk hans,
um allar þessar aldir, að fá lausn frá því að kallast frelsari,
eða endurlausnari, v ar h o num v eitt.
Undraðist eg stórum, er eg sá opinberunina í lok síðast-
liðins septembermánaðar. Það var, er eg og fjöldi annara
höfðum komið saman, til að lofa og vegsama góðan Guð fyrir
handleiðslu hans á okkur öllum. Þekking mín var þá ekki sú,
að mér væri með vissu kunnugt um, að einmitt þessi na-fn-
kunni leiðtogi hafði verið kallaður það, sem hann hefur aldrei
verið. Engu að síður var umhverfi hans fagurt, er eg kom
fyrst til hans. Sjálfur hefur hann ætíð tekið það fram, að
ekki sé hann annað en maður — en góður bróðir og vinur.
Segir að menn eigi að elska og treysta góðum Guði einum,