Varnarmál - 01.06.1931, Blaðsíða 30

30
þó berst sá ómur oft að vorum eyrum,
er alheims vizku þína kynnir mest.
Þú strauma alla’ að stóru marki leiðir,
svo stundað fáum sömu verk og þú,
því alt, sem þú með orku þinni greiðir,
er undirstaða bæði fyr og nú. — J. F.
4. Ó sú unun. -
Ó sú unun, en sá dýrða/r Ijómi,
oss sem birtist frá Guðs helgidómi.
Eilíf ást og friður
eykst þeim sem að biður.
Orka Guðs að öllu góðu styður.
Fögnuð veitir fegurð kiminsala;
frjálsar raddir Guðs um veldi tala.
Hljómar helgur kliður;
heyrist eins og niður,
þegar fjöldinn föður lífsins biður.
Ó sú blessun einn sem Guð oss veitir,
alheimsrúmið Ijósum fögrum skreytir.
Vekur alt til verka,
velur krafta sterlca,
leið svo gerum lífs vors afar-merka. —
Kr. J. og J. F.
Einhverntíma síðastliðið vor var eg að líta í blaðadót konu
minnar, og rakst þar á miða með 4 fyrstu hendingunum í
fyrsta erindinu, no. 4. Eg spurði hana hvort hún hefði gert
þær, og kvað hún nei við. Þær höfðu verið stafaðar á borðið
þá fyrir nokkru, en hún vissi ekki hver það gerði, því hún
hafði orðið að hætta vegna gestakomu. Svo var hún búin að
gleyma þessu. Fengum við þá að vita, að Kristján okkar
Jónsson læknir og stöðvarstjóri hafði gert hendingarnar. Bjó
eg þá til 4 eða 5 hendingar og lét hann velja um. Kaus hann
þessa: Orlca Guðs að öllu góðu styður. Síðar bætti eg svo hinu
við. J. F.